Czasem mnie zastanawia czemu tak często błogosławił dzieci itp.
Ostatnio doszłam do wniosku, że chyba całe ziemskie swe życie miał wyrzuty sumienia, że tylu zginęło, żeby jeden żył. I cały czas, zawsze to wiedział. I to chyba przez to ten sentyment. No bo w sumie dziwne trochę.
No ale się dobrze postarał to chyba wszyscy to zrozumieją. A władza?
No cóz... dobra władza to podstawa. Zawsze i wszędzie.

Myślę że raczej nie miał wyrzutów sumienia. Wiedział że dzieci owe trafiły na łono Abrahama

Raczej tak czy tak by je błogosławił, natomiast czy miał wyrzuty sumienia to już Jego by trzeba spytać. Natomiast czy był winny? nie, zatem czy świadom swojej misji, a także tego że i dla Ty dzieci ma umrzeć mógł mieć wyrzuty? To o czym piszesz jest bardzo ludzkie, a On poświęcił się dla wszystkich z równą miłością.

No, ale nie wszystkie trafiły na łono Abrachama i może dlatego gryzło Go sumienie ? Swoją drogą myślę że Jezusa mogło gnębić sumienie z innego powodu , mianowicie z tego powodu , kiedy Piotr za namową Jezusa wyszedł z bezpiecznej łodzi i próbował chodzić po wodzie . Jezus go do tego namówił , a ten nieszczęśnik wykompał się w jeziorze . Póżniej Jezus się jeszcze tłumaczył , że to dlatego iż Piotrowi wiary zabrakło , a przecież wiemy , że wiara jest od Boga . Z tego powodu rzeczywiście mógł mieć Jezus wyżuty sumienia

Te , które jednak trafiły na łono Abrahama bez Jezusa by się tam nie znalazły. Zresztą małe dzieci - gdzie one WSZYSTKIE mogły trafić? Do lat 2 - przecież to są osóbki o ograniczonej raczej świadomości.
No ale smutne życie jest, było i będzie.

Ktos tu napisał - może w niebie dorosną? Choć osobiście wątpię w to.