Hapkido wykorzystuje energię wewnętrzną człowieka. Dużą rolę odgrywa tu punkt danjon - odpowiednik tanden z japońskich sztuk walki lub dantian z chińskich.

Filozofia i zasady hapkido

Hapkido opiera się na trzech podstawowych zasadach: yu, won i hwa. Jako główną zasadę przyjmuje się hapki - gromadzenie wewnętrznej energii - a pozostałe z niej wynikają. Wymienione zasady odnoszą się nie tylko do techniki hapkido, ale również metaforycznie wyrażają postawę hapkidoki oraz jego rozumienie praw natury. Filozofii hapkido nie traktuje się jako schematu względnie zbioru dogmatów, lecz jako systematyczne rozważanie każdego aspektu sztuki walki. Adept hapkido powinien umieć wyjaśnić i zademonstrować każdą z tych zasad w odniesieniu do techniki hapkido, choć niektóre z technik lepiej obrazują jedną z zasad. Każda z zasad ma wiele znaczeń.

Dużą rolę odgrywa w hapkido cierpliwość (po koreańsku innae). Ma ona znaczenie w nauce sztuk walki, którą porównuje się do podróży, nie do celu. Symbol cierpliwości widnieje na ścianach wielu sal treningowych hapkido. W nauce hapkido kładzie się również nacisk na rozwój cech ciała i umysłu, jak: siła, szybkość, zwinność, koordynacja, dyscyplina, postawa sportowa, umiejętność kierowania, spokój umysłu, zaufanie do siebie, duch zwycięstwa, prawy charakter i harmonia ciała z umysłem.

Yu - zasada wody [edytuj]

W technikach hapkido jej wyraz stanowi ciągły ruch, jego miękkość, zmienność i przystosowalność.

Istotną rolę w uderzeniach odgrywa koncentracja energii. Skupiony strumień wody ma więcej energii niż rozproszone krople. Wiele kropel wody przepływających naraz popycha głazy i rzeźbi doliny. Analogicznie, jeden cios ma małą siłę, lecz wiele ciosów w ten sam cel może powalić przeciwnika.

Hapkidoka dostosowuje swą technikę do możliwości i sytuacji, lecz nie zmienia zasadniczych założeń sztuki walki i wyznawanych wartości. Woda zmienia swój stan skupienia w zależności od temperatury a swój kształt dostosowuje do kształtu naczynia. Gdy zamarznie, jest twarda, gdy się ją podgrzeje, znika, by potem powrócić jako deszcz. Nie zmienia przy tym swojego składu.

Woda opływa napotkane po drodze kamienie i skały. Jeśli nie jest w stanie tego uczynić, gromadzi się, aż będzie jej wystarczająco dużo. Stąd koncepcja obejścia przeszkody zamiast tracenia czasu i energii na jej odepchnięcie. Przykładem przystosowalności w technice hapkido może być dwukrok, podczas którego adept obchodzi przeciwnika i atakuje z innej strony.

Zasada wody odnosi się również do postawy hapkidoki. Woda zawsze spływa na dół, czasem jak wodospad. Podobnie i duch adepta hapkido. Im więcej on się nauczy i uwierzy we własne siły, tym chętniej powinien pomagać początkującym, którzy tego potrzebują. Większa siła wymaga większej skromności.

Won - zasada okręgu

Okrąg jest ważną figurą w hapkido. Reprezentuje obrót i cykliczność. W hapkido zasada okręgu nie jest jedynie metodą walki, lecz także uniwersalną zasadą, mającą zastosowanie w każdym aspekcie życia: psychicznym, duchowym i fizycznym.

W technice hapkido zasada okręgu znajduje wiele zastosowań. Ruch okrężny przeciwstawia się ruchowi po linii prostej. Poruszanie się ruchami okrężnymi pozwala kontrolować ruchy przeciwnika i schodzić z linii ataku. W obronie nigdy nie stosuje się własnej siły przeciw sile przeciwnika. W obronie siła przeciwnika jest odbita i przekierowana. Wykorzystuje się jego pęd. Jest również wiele okrężnych technik uderzeń: kopnięcia po łuku, kopnięcie obrotowe piętą, kopnięcie okrężne, uderzenie "ręką młotem". Nawet cios prosty wymaga obrotu bioder. Techniki rzutów zawsze przebiegają po dużym okręgu. Wykonując dźwignię na rękę obraca się przeciwnika wokół siebie. Z kolei mały okrąg występuje w technice wykręcenia nadgarstka. Nawet będąc rzuconym na ziemię, zmniejsza się skutki upadku przez przetoczenie. Hapkido używa również wielu technik nieokrężnych. Mogą one być rozumiane jako podstawa, która umożliwia ruchom okrężnym pełnić funkcję obrony lub ataku. Sfera - uogólnienie okręgu - reprezentuje granice przestrzeni wokół każdego człowieka, a także zasięg rąk lub nóg.

Zasada okręgu odnosi się również do szacunku. Adepci hapkido, którzy swoim zachowaniem wyrażają szacunek, sami będą traktowani z szacunkiem - zarówno przez drugą stronę, jak i przez swoich przyszłych uczniów. Także zachowanie instruktora jest odzwierciedlane przez jego uczniów. Po osiągnięciu czarnego pasa mistrz zaczyna samodzielną działalność i staje się w niej początkującym.

W koncepcjach wschodnich zasada okręgu jest obecna w naturze jako podstawa harmonii między pojawiającymi się przeciwnościami. Na przykład pory dnia i roku przemijają w cyklach zależnych od obrotów Ziemi wokół własnej osi oraz wokół Słońca. Okrąg symbolizuje też cykliczność życia. Każdy człowiek otrzymuje życie przez rodziców i przekazuje życie swoim potomkom.

Hwa - zasada niestawiania oporu, harmonii i pełni

Hwa jest jedną z najtrudniejszych zasad, które hapkidoka musi sobie przyswoić, ale też najważniejszą. Stanowi podstawę, wg której można rozróżnić hapkido od twardych stylów (np. karate). Niestawianie oporu uważa się za środek do osiągnięcia harmonii przez łączenie zasad wody i okręgu. Harmonia jest jednak szerszą koncepcją niż niestawianie oporu, tak więc nie można ich porównywać na tym samym poziomie. Niestawianie oporu jest bardziej konkretną zasadą, która może być zastosowana w technice, natomiast harmonia jest raczej ideą.

Hapkidoka przyjmuje siłę przeciwnika i wykorzystuje ją. Ideą jest odeprzeć siłę przeciwnika, a nie zderzyć się z nią. Nawet gdy siła uderzenia skierowana jest prosto na hapkidokę, nie przeciwstawia się on sile, lecz podąża razem z nią. Hapkidoka ciągnie, kiedy jest popychany i pcha, gdy jest ciągnięty, wykorzystując na swoją korzyść energię przeciwnika a zachowując własną. Gdy na przykład atakujący podąża po linii prostej, broniący się wykonuje unik (zasada wody) po łuku (zasada okręgu), wykonując rzut, który wykorzystuje siłę ataku. W ten sposób harmonizuje on z siłą stając się z nią jednością. Innym przykładem harmonii jest rzut poświęcenia, pozwalający przeciwnikowi przeprowadzić energię i kierunek, by samemu zostać rzuconym.

Szersze rozumienie tej zasady odnosi się do treningu i stylu życia hapkidoki. Przede wszystkim reprezentuje współdziałanie ducha i ciała poprzez koncentrację. Stawiając czoło atakowi, hapkidoka powinien reagować szybko i instynktownie, nie dzięki świadomym myślom. Dlatego techniki hapkido należy praktykować w pełnej koncentracji dotąd, aż staną się drugą naturą lub automatyczną reakcją. Hapkidoka powinien być w harmonii z samym sobą, z ludźmi i otaczającym światem. Wspólna praca pozwala rozwiązać wiele problemów, zanim usuną się jednostce z pola wpływu.

Wg wschodnich koncepcji harmonia jest zasadą natury. Wywodzi się z taoistycznej filozofii yin i yang - dwóch przeciwieństw, które zawsze występują razem we Wszechświecie wzajemnie się równoważąc. Przeciwieństwa te występują w naturze i w działalności człowieka: dzień i noc, mężczyzna i kobieta, praca i wypoczynek. Oba są oddzielne, lecz musi być osiągnięta harmonia między nimi. Koło "yin-yang" widnieje na fladze Republiki Korei.