A ja mam w sumie bardzo dobre doświadczenia z osobami homo. Znam kilka takich (jednym panem to nawet byłam jakiś czas temu dość mocno zauroczona, dopóki nie wiedziałam nic o jego orientacji, i że w związku z tym nie mam u niego szans ). Większość z nich tworzy stałe związki. One są bardziej bądź mniej bliskie (jedni mieszkają ze sobą, inni się po prostu spotykają), ale stałe, z jednym partnerem (co nie zawsze znaczy jednym na całe życie). W jednym przypadku można mówić o różnych krótszych znajomościach. Ale to też nie są przygody na jedną noc tylko jakieś tam romanse trwające przez pewien czas. Ten facet ma taką pracę, że jeździ po świecie i pomieszkuje trochę tu, trochę tam. I takie też są jego relacje, pasujące do owego stylu życia. Ale to jeden taki człowiek. U reszty są to zdecydowanie dłuższe znajomości lub stałe relacje. I ani oni sprośni, a czy hedonistyczni... to zależy co przez to rozumieć.
Biseksualiści, których znam, bardziej gustują w przygodach. Również ci żonaci. I niemało osób heteroseksualnych, obu płci.

Niestety, "gębę" to sobie homoseksualiści doprawiają sami. Oczywiście rozpusta zdarza się również wśród osób normalnych, jednak statystyki co do ilości partnerów, skłonności do okazjonalnego seksu itd. są bezlitosne.
Przy czym o ile "hetero", jest to powód do pewnego wstydu, o tyle środowiska homo (zwłaszcza te "organizacyjne") są wręcz z tego dumne - sam słyszałem jak w programie na temat HIV prowadzący wypowiedział - oczywistą - tezę, że najlepszym sposobem zapobiegania jest stały partner - na co przedstawiciel "organizacji gejowskiej" się oburzył: Nie można tak narzucać! Trzeba ulepszać prezerwatywy!

To mnie zresztą nie dziwi: pójście za zboczeniem przerywa pewne tamy. Jak człowiek wejdzie w obrzydlistwo, to następne obrzydlistwo, rozpusta, ekstremalne techniki już mu niestraszne...

Żeś facet pojechał...

Po pierwsze primo, rozpusta odróżnia człowieka od zwierząt. W każdym razie większości.

Po drugie secundo, nie każdy, kto zaczyna od mutual handjob kończy na fistingu i innych wątpliwych przyjemnościach. Ludzie są różni, kwadratowi i podłużni.

Po trzecie tertio, ja nie wiem, jaką gębę dorabiają sobie homoseksualiści sui generis, widzę natomiast jaką gębę próbujesz im przyprawić ty:
- że są środowiskiem monolitycznym,
- że popierają w stu procentach i bezapelacyjnie (bezrefleksyjnie?) "reprezentatów" spod tęczowej flagi,
- że są niezdolni do romantycznych uniesień sercowych, liczy się dla nich tylko przyjemność seksualna,
- że są obrzydliwi w sposób obiektywny, a więc również dla siebie nawzajem.
Są to wszystko kłamstwa.

Po prostu, tak samo jak heterycy

Co najwyżej na takiej zasadzie jak np. zbrodnia.
A kto twierdzi, że każdy?

Absolutnie tak nie uważam.
Absolutnie tak nie jest. Nawet powiedziałbym że jest to mniejszość (a na pewno mniejszość tych, o których pisze Panna Funia - o czym napisze poniżej).
Nie twierdzę że są niezdolni, a jedynie że niestety statystycznie znacznie częściej od normalnych osób ograniczają swoją aktywność do seksu i sa bardziej skłonni do seksu przygodnego. A nadto wśród homo ceniących uczucia, niestety często mają one charakter egoizmu uczuciowego (choć przyznaję - ognistego) niż dojrzałej miłości pragnącej szczęścia dla drugiej osoby (stąd znacznie częstsze wypadki tzw. przestępstw z miłosci w tym środowisku).
Ale, jak napisałeś słusznie powyżej, oczywiście nie są oni środowiskiem monolitycznym.
Tu musisz bliżej mi wyjaśnić o co Ci chodzi, bo obawiam się że nie zrozumiałem.

Niestety, tylko niewielki procent homoseksualistów postępuje w ten sposób. I to raczej starsze pokolenie.
Zresztą nawet lansowane określenie "gej" świadczy o tym dobitnie.

Barnaba->

Jest pan po prostu bezczelny, że coś takiego pisze. Gó..o pan wie co czują ci ludzie. Jakim w ogóle prawem próbuje pan deprecjonować czyjekolwiek uczucia?
Wydaje się panu, że jest pan lepszym od nich człowiekiem? Otóż nie, nie jest pan! A wręcz przeciwnie. Z ich strony nie spotykam się z tekstami mającymi na celu kogokolwiek odczłowieczyć...
O ludziach takich jak pan, o sobie, dla podkreślenia kim są według pana tamci, chętnie używa pan słowa 'normalni'. Wie pan co, takiej 'normalności' jak pan prezentuje, to ja bym nawet długim kijem nie tknęła Po stokroć wolałabym się zabrać za 'obrzydliwego' geja! Albo lesbijkę!
Dziękuję. To wszystko

Nie, proszę kolegi. Podrywanie panienek i przez panienki było najprawdopodobniej głównym motorem ewolucji mózgu.


Kolega w poprzednim poście tak jakby nie uczynił wyjątków dla nikogo. Zgeneralizował gładko wszystkich homoseksualistów do jednej obrzydliwości, której żadne ekstremalne techniki niestraszne. Jakoś tak.


To dobrze. Bardzo dobrze.


Tylko jedno środowisko homo jest aktywne w przestrzeni publicznej, tęczowe właśnie, a kolega pisał o srodowiskach homo bez żadnej różnicy. Kolega sobie przeczy.


To już podsumowała Panna Funia.


Obiektywnie, to znaczy: prawem przyrody przez Boga ustanowionym. Kolega zrównał homoseksualizm z obrzydliwością nie zaznaczając, że jest to jego subiektywne odczucie. Ergo homoseksualiści czują obrzydzenie do innych homoseksualistów i samych siebie, bo nie potrafią inaczej. Tak z postu kolegi wynika.

Proszę wypuścić parę.
Mówimy o statystyce, (a więc o zjawisku), więc zarzut "deprecjonowania czyichś uczuć" jest tyleż efektowny, co nieuzasadniony.
Czyżbym coś takiego napisał?
Człowiek to nie tylko seksualność. Ktoś może być zboczony seksualnie, za to np. bardzo życzliwy w codziennym kontakcie. I odwrotnie - można mieć normalny pociąg płciowy i być zbrodniarzem. A można miec i to i to. We wszystkich kombinacjach.

Proponuję by mi Panna nie stawiała zarzutów "z rozdzielnika" lecz takie,które mają jakiekolwiek uzasadnienie w tym co napisałem
Droga Panno, wygląda na to że emocje uniemożliwiają Pannie analizę tekstu adwersarzy. Nie robiłem żadnych podobnych porównań typu "ja a oni" (prawdę mówiąc nie napisałem nawet, czy jestem hetero.... albo na przykład czy nie zmagam się z innym zboczeniem). Sama sprowadziła Panna rozmowę z dyskutowania o zjawisku na wartościowanie osób (któremu zresztą w tym wątku już się kilkukrotnie sprzeciwiałem).

Takie podejście uniemożliwia jakiekolwiek omawianie zjawisk. Proponuję trochę... zwolnić emocje.

PRIMO: Może tak, może nie. CO to ma do rzeczy?
Wojna była jednym z głównych motorów rozwoju techniki. I co z tego?
SECUNDO: "podrywanie panienek" to jeszcze nie rozpusta...
(...)
Nic podobnego. To że jest kilka środowisk nie oznacza automatycznie fundamentalnego zróżnicowania we wszystkich aspektach - a w tym do jakiego odnosiłem, stopień skłonności do rozpusty jest owszem różny w różnych "odcieniach" homo, ale generalnie wyższy niż u hetero. A przykład podałem taki, jaki widziałem - trudno bym szukał przykładów w każdej grupie, musiałbym się tym zająć zawodowo

Niestety, nie merytorycznie. ALe buduje mnie, że nie jest jej wszystko jedno - bo to główna nasza choroba społeczna.

Bo nie jest. Bóg jest rzeczywistością obiektywną, podobnie jak Jego prawo moralne. Nie widze powodu bym miał przyjmowac tu np. Twój punkt widzenia. Niby czemu? Nic podobnego z mojego postu nie wynika. Proponuję czytac to co napisałem,a nie interpretować - to drugie wyraźnie Wam nie wychodzi.
Wygląda na to że jesteście znacznie bardziej uprzedzeni do mnie, niż ja rzekomo do homoseksualistów

Napisałem coś wręcz odwrotnego:
Człowiek który pójdzie za zboczeniem (a szerzej : każdy człowiek który idzie za swymi niedobrymi skłonnościami - dotyczy to zarówno hetero - rozpustnika, jak i - ja wiem? - chciwca czy zazdrośnika) przestaje widzieć że to co robi jest obrzydliwe.

Jak to mówią: jesli nie żyjesz tak jak myslisz (tj. zgodnie ze swoimi poglądami) to po pewnym czasie będziesz myślał tak jak żyjesz...

Nie: może, tylko: najprawdopodobniej. Kolega rozumie różnicę?

To, że z wojny wynikł (ograniczony) pokój, kiedy ludzie dorobili się atomówek.

Kolega chyba nigdy tego sportu nie uprawiał...


Czyli kolega przyznaje, że ekstrapoluje sobie jeden wycinek na całą populację nie mając ku temu żadnych podstaw...?


Merytorycznie. Jak najbardziej merytorycznie, co najwyżej nieco emocjonalnie. Kolega pobredza, wypisując rzeczy, o których ma blade pojęcie lub w ogóle żadnego. Absolut wytruł koledze wyobraźnię.


O, właśnie. Jest tu pewna subtelna różnica między prawem przyrody a prawem stanowionym. O ile kolega zgodzi się ze mną, że człowiek posiada wolną wolę, prawo moralne Boga zalicza się do tej drugiej kategorii. Tymczasem...


...z tego, co kolega spłodził wynika, że homoseksualista zrazu czuje obrzydzenie do swojego homoseksualizmu, ale w miarę jego praktykowania łapie go coś na kształt znieczulicy i w końcu podchodzi do rzeczy obojętnie. Kolega przypisuje tu homoseksualistom własny punkt widzenia na sprawę. Otóż jest to brednia, proszę kolegi. Homoseksualiści w ogóle nie czują obrzydzenia do aktów homoseksualnych. Na tym to właśnie polega. Proszę to przyjąć na wiarę i nie bredzić więcej.


Zgadza się, tylko że od końca.

Barnaba->
Emocji nie zwolnię, pary nie spuszczę. To pan nadał pewien ton dyskusji już w pierwszym poście.

Na temat zjawisk próbuje pan dyskutować przy użyciu określeń typu 'obrzydlistwo' (i parę innych). Z premedytacją stosuje pan ciągle takie słowa, które mogą ludzi dotknąć, sprawić im przykrość, przedstawić ich w jak najgorszym świetle. Pana wypowiedzi są w samym już tonie wartościujące, oceniające. Ja się na taki język absolutnie nie zgadzam, nie akceptuję go, i nie będę brać w takiej dyskusji udziału. Pana podejście do tematu i język jakiego pan używa, zamyka panu drogę do jakiegokolwiek 'merytorycznie' ze mną.
Tym razem to definitywnie wszystko.

@Lurker - odpowiem jedynie na te kwestie w Twoim liście, które są merytoryczne. Na dziecięce przepychanki słowne, dochodzenie jakie sporty kto uprawiał oraz prostowania Twoich niczym nie uzasadnionych domysłów (typu "więc kolega przyznaje...". Kolega nie przyznaje, jak przyzna, to da znać), tudzież obelgi o pobredzaniu szkoda mi czasu - zresztą te teksty więcej mówią o je piszacym, niż o adresacie.
Jednocześnie ostrzegam, że nie zamierzam tolerować chamskich odzywek. Jesli to się powtórzy, zakończymy dyskusję.
Wręcz przeciwnie.

No cóż, powinien (z tym że ja o tym nie pisałem). To byłby objaw zdrowia. Z praktyce bywa różnie.Przeciwnie, jest bardzo wielu homoseksualistów czujących obrzydzenie do tego że ulegają swym skłonnościom. Proszę nie deprecjonować ludzi dotknietych homoseksualizmem jako niemoralnych. Uleganie, a nie dotknięcie zboczeniem jest zagadnieniem moralnym (tłumaczyłem to już). Samo dotknięcie zboczeniem jest obojętne moralnie.

Nic podobnego. Nie wrzeszczę na nikogo ani go nie obrażam, nie jestem agresywny (rzekłbym, że w odróżnieniu od moich adwersarzy... którzy werbalnie opowiadają się za... szanowaniem cudzych poglądów Jak widać, tylko tych zgodnych z ich poglądami...) . Wyrażam swoje przekonania moralne, nie narzucając ich jednak żadnej konkretnej osobie, a odnosząc się do zjawiska i nie wznosząc histerycznych okrzyków.

Prawie prawda (a prawie prawda to nieprawda). Świadomie używam - w kontrowersji do ludzi usiłujących zrównać popęd nieuporządkowany z uporządkowanym - określeń wartościujących, lecz nie do osób, ale do ZJAWISK.
Oczywistym jest, że ocena zjawisk wymaga ich wartościowania. Jednak nie mówię ani o konkretnym człowieku że jest "obrzydliwy" ani nie zatrzymuję pederastów na ulicy i nie mówię im że to co robią jest obrzydliwe. Jednak jesli rozmawiamy o zjawisku homoseksualizmu, to w takiej dyskusji wyrażam swoje zdanie - i nie zamierzam z tego prawa rezygnować.

Niech się kolega nie męczy, ja właśnie ją skończyłem. Nie zamierzam dyskutować [ciach - s33], który twierdzi, że postrzega przykazania Boże jednakowo z grawitacją (tzn. że nie da się ich przekroczyć z natury rzeczy). Nie mówiąc już o pełnym pychy grzechu "solipsyzmu".

Lurkerze, zanim odpowiesz... - szkoda energii, szkoda czasu! To się zwykle ciągnie w nieskończoność.
Pan/kolega Barnaba, sam się niejako podsumował:
(...)zresztą te teksty więcej mówią o je piszacym, niż o adresacie.


Edit: Prawie zdążyłam