Jak uważacie, Dlaczego zanika sadomasochizm w religii katolickiej?
Dawniej był czymś normalnym i koniecznym.

Znane były procesje mnichów, którzy szli biczując się po plecach.
Jeżeli człowiek popełnił grzech, to należało to grzeszne ciało ukarać.
Zazwyczaj taka osoba spuszczała sobie porządne lanie, najczęściej poprzez biczowanie.
Tego typu przykład był ukazany chociażby w filmie "Imię róży".

Później karanie swojego ciała, było coraz bardziej ograniczane, ale w pielgrzymkach do świętych miejsc popularne było chodzenie na kolanach, często do zakrwawienia, i do opuchnięcia nóg.

Dziś nikt już nie chodzi na kolanach, a ten sadomasochizm ograniczył się jedynie do wysiłku np. pieszego udziału w pielgrzymce.

Czy grzeszne ciało należy karać?
Dlaczego tak piękna tradycja zanika i nikt jej nie podtrzymuje?

Jak chcesz to sie biczuj. Pewnie wielu jeszcze to robi, tylko że w zaciszu swoich domów czy klasztorów. Po co sie z tym obnosić?

Biczowanie nigdy nie było w katolicyzmie konieczne. Wynikało z konkretnych poglądów, konkretnych postaw wobec cielesności.
Dzisiaj zmieniła nam się perspektywa i trudno oczekiwać, żeby ludzie się biczowali, i to publicznie, skoro ciało uważamy za dobre i pożyteczne - po co je niszczyć i kaleczyć?

Ale żeby nie pisac głupot o sadomasochiźmie katolickiem nalezy znac choć minimum historii.
Głowną przyczyną praktyk biczowania i innych zachowań ascetycznych w Europie była "czarna śmierć" - dżuma, która zabiła w XI - XIII wieku 2/3 ludności.
W ascezie, pokucie, szukano między innymi ratunku.

Jednak, o ile wiem, Kosciol biczowania nie potepia a mysle, ze powinien.

Nie potępia i nie nakazuje.
Ale zakazuje - np. praktyk biczowania i krzyżowania na Filipinach.

Bo gdyby był popularny i wymagany przez Kościół - to dopiero okrzyknięto by wierzących średniowiecznym ciemnogrodem.


To jest decyzja indywidualna. Nikt nie zachęca, nie przymusza. Jeżeli ktoś odczuwa taką potrzebę pokuty na pewno daleki byłbym od nazwania go "dziwakiem".

Chcesz powiedzieć, że zanika, żeby ludzie nie nazywali wierzących ciemnogrodem?

Chcę powiedzieć, że dla przeciwników Kościoła i tak źle, i tak nie dobrze. Gdyby Kościół nagle nakazywał tego (czego nigdy nie wymagał zresztą) okrzyknięto by to szaleństwem. A gdy Kościół nie wymaga owych praktyk nasuwają się wątpliwości, czy nie zrywa ze swoją tradycją (co jest błędem, bo biczowanie się nigdy nie było w tradycji kościoła).

Ciemnogrodem katolików i tak "oświeceni" nazywają
A biczowanie nie nalezy do kanonu wiary.

Nie no nie rób jaj! Na podstawie ksiązki "Imie róży" Eco, chcesz dyskutowac o katolickich zwyczajach? Dzięki za poprawienie humoru, bo dawno się tak nie uśmiałem.
Moze byś tak sięgnął do reguł zakonnych (tych dawnych) i poczytał dokładnie na co zezwalały. Średniowieczny mnich nawet gdy chciał pościć musiał prosić o zezwolenie.
Pewnie byli tacy co się biczowali, być może ten sposób był dobry dla niewykształconych i prostych osób o niewielkim ilorazie inteligencji. No takie były wtedy czasy. Mało kto potrafił czytać nie mówiąc już o wyższym wykształceniu. Jednak to właśnie mnisi byli najbardziej światli, swiatlejsi od niejednego księcia. Biczowanie wcale nie było takim powszechnym sposobem umartwiania, chociaz jako pokuta za grzechy dla wielu pewnie skutecznym. W czasach gdy z 10-ciorga dzieci do stanu dojrzałego dożywały cztery, nikt nie robił afery spowodu kilku ran na plecach.
Umberto Eco to dobry pisarz, ale jako historyk średniowiecza to może być porównany do naszego Sienkiewicza - fajnie pisali, ale z prawda się mijali

A jesli powiem, ze tak "namietnie" sie biczowali, ze Kosciol musial im w koncu zabraniac, to uwierzysz?

Ja uważam, że kościół nie propaguje tego tak jak dawniej, ale w jakiś sposób propaguje.
Wiadomo, że biczowanie wyszło już z mody, ale pewną pozostałością po tym jest klęczenie:
Czym jest klęczenie ? To również zadawanie sobie bólu, nie jest to wygodna postawa na dłuższy czas i kolana bolą, to pewnego rodzaju masochizm.

Dawniej na kolanach trzeba było np. przemieszczać się w procesji, a niektórzy na klęczkach przemierzali ostatnie metry do świętego miejsca.

Bo klęczenie to tak naprawdę kara. Dawniej stawiano dzieci w kącie kazując im klęczeć, a czasami nawet stosowano tzw "klęczenie na grochu" aby zadać większy ból.

Uważam, że klęczenie, to świadome zadawanie sobie bólu, i dla kręgosłupa i dla kolan? Coś w nas chyba zostało z tego średniowiecznego masochizmu?

Leżenie też - bo tworzą się odleżyny, stanie - obciąża nogi, chodzeniem możemy nabawić się odcisków, pęcherzy....najlepiej nie istnieć, wtedy nie doświadczy się żadnego bólu

a ja się zastanawiam..po co się zastanawiać nad takimi głupotami?..czy to wam coś daje?..czy dzięki temu wrastacie we wierze?..przybliżacie się do Boga?--komu potrzebne jest roztrząsanie tych bzdetów?