Zastanawiam się nad tym odkąd przeczytałam, że za koscioły wywodzące się od Apostołów można uznać nasz, prawosławny, Koptyjski i chyba Asyryjski.

Czy można powiedzieć który Kościół jest bardziej apostolski? Jeśli nie -to nawracanie tych ludzi nie ma sensu.

Należy nawracać. To skandal żeby ktoś myślał inaczej!

to tak jakby ktos powiedzial chodzmy nawracac katolikow zadowoleni byscie nie byli.

No ale Kk jest najbliższy prawdy i nawracanie byłoby z korzyścią dla nawracanych. Jakże może być inaczej! Cała prawda jest tylko w Kościele katolickim. To oczywista oczywistość. Do tego denerwuje mnie gdy inni myślą inaczej niż ja. No i nie znają greki i hebrajskiego, cieniasy! Nie to co ja. Czuje, że Pan ponagla nas swoją miłością i udziela jasności umysłu. Trzeba nawrócić ateuszy i innych ciemniaków. Do dzieła!

Nie można tego stwierdzić, bo wtedy byśmy porównywali: która tradycja jest bardziej prawdziwa albo który przekaz pisemno-ustny jest najwierniejszy.
Uwzględniając aspekty geopolityczne można nawet rzec, że tradycja wschodnia jest bliższa nauce uczniów apostolskich, więc dlaczego prawosławni nie mieliby nawracać rzymskich katolików?

@R6
Nawracanie ich jest nieopłacalne - w niebie będzie wtedy ciaśniej.
Poza tym prawosławni to w większości Rosjanie (Katyń, Katyń ), a
ateiści=postkomuniści, których większość jest w SLD - zasługują więc na mąk wieczystych ogniste jezioro

Też mi się tak wydaje.

Ale przypomnijmy historię Kościoła unickiego...




Jak wiemy unitów gnębiono- czy to w ogóle było potrzebne?

Bo wychodzi na to, że odeszli od "lepszego" Kościoła.

O np. tu jest ciekawy wątek w którym dziewczyna która chce przejść na prawosławie jest od tego odwodzona...

viewtopic.php?f=27&t=24297&start=0

Czyli jednak nasz Kościół jest lepszy ?

Nawracanie kojarzy się raczej z uniatyzmem lub nawet źle pojętym prozelityzmem. Zaś teraz działania ekumeniczne mają nie tyle być kierowane do konkretnego człowieka (prawosławnego), by ten odstąpił od swojej wiary i przeszedł na katolicyzm, ale by cały Kościół zbliżyć i w konsekwencji zjednoczyć z Kościołem Katolickim. A zatem nie byłoby wówczas zmiany wiary przez konkretnych ludzi, co raczej przez zjednoczenie Kościołów staliby się członkami Kościoła Katolickiego (czyt: powszechnego).

Dlatego nie stosuje się chodzenia po ulicach i werbowania prawosławnych do Kościoła Katolickiego (choć o to władze Kościoła Prawosławnego oskarżają ciągle katolików, zwłaszcza w Rosji), ale dialog na poziomie Kościołów (a nie konkretnych wiernych).

Z tego co napisała, to odchodzi przez złego księdza, a nie z przekonania o prawdziwości kościoła prawosławnego.
A po co Polacy wzniecali powstania, które z góry były skazane na porażkę? I to krwawą!
Po co wogóle Polacy walczyli z Hitlerem? Przecież mogli podpisać na samym początku ugodę i bylibyśmy bezpieczni jako wschodni land Rzeszy.

Nie rozumiem kontekstu słowa 'lepszy'..

A jak można sie przekonać który jest prawdziwszy?

Jest jakaś różnica oprócz filioque ?

Ponoć o filioque też juz sie nie sprzeczamy...

No i prymat papieża...

Dobre pytanie Elbrus- czy te powstania było wojną sprawiedliwą, której warunki określił św. Tomasz?

Tego nie wiem, ale trochę nie rozumiem, dlaczego tak długo trwają/li przy tym co jest w PŚ wytłumaczone:
ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje.
Problem tkwi chyba w różnym rozumieniu danej terminologii przez (podobnie jest z 'Theotokos').

Ta kwestia jest dość poważna, a to dlatego, że prawosławni uznają biskupa Rzymu
jako HONOROWEGO patriarchę "primus inter pares" niemającego władzy jurysdykcyjnej nad pozostałymi (przynajmniej tak dużej jaka jest w stosunku do biskupów).
Stoi to w sprzeczności z dość ważnymi postanowieniami KK (m.in. dogmatem o nieomylności).
Kolejne:
- Sobór in Trullo (692) [prawosławny] - "diakoni i księża do stopnia biskupa są zwolnieni z celibatu, zaś każdy duchowny który z powodu święceń porzuca swoją żonę podlega ekskomunice." (porzucanie żon przez duchownych miało miejsce w czasach walki o utrzymanie celibatu w KrK)
- Sobór Konstantynopolitański V (1341-1351)[prawosławny] - uznał ortodoksyjność nauki o hezychazmie
- Sobór Laterański V - potępił koncyliaryzm, co jest sposobem kierowania cerkwią prawosławną
- prosfora jako chleb eucharystyczny/paschalny - stoi to w sprzeczności z tradycją judeochrześcijańską przaśników, które były spożywane na Ostatniej Wieczerzy.

Problem polega na znalezieniu granicy współpracy, bo całkowita unia obu Kościołów byłaby możliwa jedynie przy znacznych ustępstwach ze strony katolickiej.

Myślę, że trzeba rozróżnić pewne kwestie:
Nie można mylić kwestii ortodoksji i ortopraksji.

Bo o ile Kościół nie może pójść na ustępstwo w kwestiach doktryny (bo musi być wierny prawdzie - a Prawdą jest sam Chrystus), ale co inne kwestie praktyki kultycznej, czy porządku organizacji życia kościelnego.

Bo jak Elbrus podaje kwestie żon duchownych - nic nie stoi na przeszkodzie, by uznać, to za dopuszczalne.
Ja pisze o chlebie kwaszonym, to przecież Kościół Katolicki uznaje ważność sakramentu Eucharystii sprawowanej na takim chlebie.

Dlatego ważne jest to, by mieć świadomość, że są różne poziomy dialogu. Inaczej jest prowadzony dialog 'dogmatyczny', inaczej 'pastoralny'.

O poznałam nowe słowo...

@Szumi- czyli juz tylko filioque ?

@Teresse
Nie ma tak łatwo.
Jeśli chodzi o prawdy wiary, to pozostaje jeszcze:
- kierowanie Kościołem (biskupi, patriarchowie czy papież-nieomylny),
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Grzech_pierworodny#Interpretacje_w_r.C3.B3.C5.BCnych_wyznaniach
"W teologii prawosławnej, grzech ten nazywany jest grzechem prarodziców, co wskazuje na fakt, iż NIE JEST on DZIEDZICZONY przez potomków Adama i Ewy. Skutkiem grzechu Adama jest śmierć.
Człowiek rodzi się całkowicie BEZGRZESZNY, a dziedziczy jedynie same skutki grzechu prarodziców."
Wiąże się to oczywiście z rozumieniem sakramentu chrztu, który nie zmywa zmazy grzechu pierworodnego (bo i tak umieramy), ale rozumienie prawosławne jest (chyba) bliższe protestantyzmowi - jest zewnętrznym przejawem przyjęcia Chrystusa Pana jako Zbawcę od śmierci wiecznej.
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Transsubstancjacja
"Kościół prawosławny odrzuca transubstancjację i mówi o metabole (przemianie) elementów komunijnych, bez rozróżniania na istotę (substancję) i przypadłość (akcydens)."
Zatem definicja przemienienia w KK ulegnie pewnemu rozmyciu.
- sakramenty ogólnie
Prawosławie nie widzi jakościowej różnicy między sakramentami a sakramentaliami, co najwyżej różnicę w randze i ważności. Najwyższą rangę przypisuje się oczywiście sakramentom chrztu i eucharystii.
Niektórzy teologowie uznają za sakrament umywanie nóg w Wielki Czwartek.
Cerkiew przykłada dużą wagę do zewnętrznej formy sakramentu. Najważniejszym jest, aby nie utracić istotnego przesłania kryjącego się za danym SYMBOLEM.