Nie jest łatwo od razu stać się lepszym, ani nie da się tak szybko nadrobić zaległości nagromadzonych przez wiele lat, ale warto od czegoś zacząć.

Wiara jest procesem kształtowania w sobie obrazu Pana Jezusa.

O wiarę trzeba walczyć, zwłaszcza teraz, gdy toczy się zażarta walka o ludzką duszę, aby z jednej strony doprowadzić człowieka do świętości i zbawienia, a z drugiej do obojętności na sprawy wiary.

A propozycja tematu do dyskusji?

"Zaczynam od samego siebie" jest tematem do dyskusji.
Czy możemy "zmieniać świat" nie stając się lepszymi?

Wydaje mi się że temat sam w sobie jest oklepany. Tzn że nie jest to tabu, mówi się o tym, ale problem w tym że to tak ładnie brzmi, a to trzeba już wprowadzać w życie. Podoba mi się jednak w Twojej wypowiedzi Slavo pierwszy punkt - to proces, a czasem tak łatwo oceniać innych że przecież jacy z nich nawróceni jak oni dalej robią to i to.

Twoim zdaniem, od czego?

Nie.

Twój wzrost ma się opierać na coraz bliższej relacji z Jezusem a nie własnych wysiłkach w idealnym przestrzeganiu przykazań

To słowo "zaczynam" ma ogromne znaczenie. Z jednej strony oznacza, że jesteśmy na początku drogi, z drugiej strony może też oznaczać stan wiecznie niedokonany (znamy to z życia: ciągle coś zaczynamy, gorzej z kontynuacją).
Nie jestem pewna, czy temat "oklepany". Mnie temat bliski, najlepszy dowód, że tu jestem. Mam duży problem z tą "drzazgą" i "belką". I bardzo mnie interesuje, jak inni sobie z tym radzą. Ja ciągle mam przed sobą ten nakaz Chrystusa, cóż, kiedy kolejny raz upadam. Chciałabym skupiać się na swoim wzrastaniu, ale gdy już mi się coś uda, to mam wrażenie, że ogarnia mnie próżność, cieszy mnie to małe zwycięstwo, nawet jestem dumna z siebie, Czy to dobrze?

Myślę,że zadowolenie z siebie to jest coś czego potrzebuje każdy człowiek.To daje zapał do dalszych działań ,zmian.Oczywiście trzeba przejawiać równowagę i rozsądek-będąc zadowolonym z siebie nie spocząć na laurach,z drugiej strony nie wymagać od siebie zbyt dużo i cieszyć się z drobnych postępów.
Czy można zmienić świat zmieniając siebie?No cóż,jedyną osobą na którą tak naprawdę mamy wpływ jesteśmy my sami.Gdyby każdy tak podchodził do sprawy i zmieniał się a lepsze,to tak,świat by się zmienił.Ale myślę,że to niemożliwe.Niestety

Jednym z największych znanych dziś oszlifowanych diamentów jest Gwiazda Afryki o wadze 530 karatów. To naprawdę wyjątkowy klejnot! Ale istnieją klejnoty, które niepomiernie przewyższają go wartością. Myślę o bezcennych naukach Jezusa zawartych w Kazaniu na Górze. Nic dziwnego, że mają tak ogromną wartość, bo w rzeczywistości pochodzą od samego Boga!
Chociaż całe to mistrzowskie kazanie Jezus mógł wygłosić w niespełna pół godziny, przytoczył 21 fragmentów z ośmiu ksiąg Pism Hebrajskich.
Jako chrześcijanie cieszymy się szczęściem i pokojem, bo mamy świętego ducha Bożego, którego owocem jest między innymi radość i pokój (Gal. 5:22, 23). Jezus nie chciał, by jego uczniowie utracili te przymioty, toteż ostrzegł ich przed tragicznymi skutkami trwania w gniewie. Następnie oświadczył: „Gdybyś więc przyniósł swój dar do ołtarza, a tam sobie przypomniał, że twój brat ma coś przeciwko tobie, zostaw swój dar tam przed ołtarzem i odejdź; najpierw zawrzyj pokój ze swym bratem, a potem, wróciwszy, złóż swój dar” (Mat. 5:23, 24)
Zawarcie pokoju to inaczej pojednanie się. Jaką naukę możemy wyciągnąć z omawianej wypowiedzi Jezusa? Otóż od sposobu, w jaki odnosimy się do drugich, zależy nasza więź z Bogiem.
Jezus nie sugerował, że należy pójść do brata i przekonywać go, iż racja jest po naszej stronie. Celem takiego spotkania ma być przywrócenie pokojowych stosunków. Aby zawrzeć pokój, powinniśmy uczciwie mówić o swoich odczuciach. Ale musimy przyznać, że uczucia drugiej strony także zostały zranione. A jeśli popełniliśmy błąd, z pewnością zechcemy za niego pokornie przeprosić.
A czy to dotyczy tylko naszych współwyznawców? Nie musimy to stosować w każdym dniu względem ludzi z różnych religii.Tak musimy zmieniać siebie!