Księża słuchają podczas spowiedzi w konfesjonale grzechów i albo wybaczają, albo nie. Postępują zgodnie z literą Katechizmu. Jest tylko jeden feler w tej działalności...
«Weźmijcie[Weźcie] Ducha Świętego!* Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»*.

Słyszymy tak: Jezus pozostawił nam prawo do odpuszczania grzechów zgodnie z:
"Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane"

Natomiast kluczowe okazuje się zdanie poprzedzające:
"Weźcie Ducha Świętego!"

Zgodnie z pismem Duch Święty obok ognia jest tym czym Chrystus nas chrzci, codziennie, każdego dnia uczy nas czegoś, czasem poprzez ciężkie doświadczenia.

Czy sam fakt bycia księdzem oznacza przyjęcie Ducha Świętego. Naturalnie, że nie. Wymuszone rytualnie położenie się na ziemi jest tylko kolejnym rytuałem.

Bo przyjąć Ducha to stanąć w prawdzie, przyjąć Ducha to podjąć walkę o prawdę, o miłość i o wiarę i o nadzieję. Kto wziął Ducha nie zazna spokoju nie walcząc ze złem tego świata. Dlatego gdyż Duch jest prawdą o tym świecie. Prawdą niemiłą i nieładną. Prawdą taką, że rokrocznie z głodu umiera 100 milionów ludzi z głodu, kolejna połowa tego umiera na zarazę i cierpi z powodu niedostatku.
Kto nie chce podjąć walki w imię Ducha, w imię prawdy i współczucia ten nie może powiedzieć wziąłem ducha. Bo wziąć Ducha to znaczy przejrzeć. A Ci którzy mówią. Ja żyję na tym świecie i tutaj zaznaję dostatku i nie podejmę walki z Bestią i ludźmi, którzy jej służą, i odbierają tu swoją nagrodę w postaci bogactwa, władzy i nie czynią nic, by ulżyć braciom i siostrom w Bogu, chociaż mogliby pomóc. Ci... nie wzięli Ducha Świętego.

Zatem krótka refleksja: Lepiej żyjmy tak, aby nasze uczynki nie ciążyły zbytnio naszym braciom i siostrom. Bo z wybaczeniem bywa bardzo różnie...

Aha zapomniałem dodać grzechy przeciw Bogu i synowi człowieczemu/bożemu, choćby były to najgorsze przekleństwa i bluźnierstwa zostaną odpuszczone... Ale grzech przeciwko Duchowi nigdy. Zatem baczcie się nauczyciele, gdy idziecie objadać domy wdów, pod pozorem modlitwy. Baczcie, by nie szukać pieniędzy, chwały na ziemi, podziwu i zaszczytów. Bo i te towary wasze, sakramenty, które sprzedajecie, będą tyle samo warte, co wasze deklaracje i modły w światyniach.

Nie rozumiem. Kiedy się grzeszy przeciwko bogu, a kiedy przeciwko duchowi?


Nie do końca kumam, możesz przybliżyć?

Duch św ma to do siebie, że jest mobilny, a żyje w ludziach. Zatem grzechy takie, jak pogarda dla słabszych, odrzucanie ludzi tylko dlatego, że są słabsi, mają inny kolor skóry, wierzą w innego Boga. To są grzechy przeciw Duchowi.

Bóg i Jezus są na tyle potężni, że jakoś te grzechy po nich spływają. Ale... Jeśli ktokolwiek, by miał zgorszyć [obrazić, zniszczyć, zgwałcić] niech sobie kamień młyński zawiąże wokół szyi, gdyż dla niego lepiej by było umrzeć niż żyć w grzechu w stosunku do słabych. Jezus nauczał przez całe życie, by nie znęcać się nad nikim, a zwłaszcza tymi najmniejszymi i najsłabszymi bo, tacy posiądą królestwo. Zatem w nich jest Duch.

Co do drugiego cytatu, oznacza on tyle, że nie każdy, który Ci powie: "Ja Odpuszczam Tobie grzechy w imię Ojca i syna i Ducha św" faktycznie to zrobi. Lecz tylko taki Ci odpuści, w którym mieszka Duch i jego atrybuty skromność, pokora, brak pożądania rzeczy tego świata. Czyli jeśli Twój proboszcz mieszka w plebanii, która wygląda jak pałac i wozi się Audi A3 to twoje grzechy, które Ci odpuści niekoniecznie będą odpuszczone.
Natomiast człowiek, w którym jest Duch i wiara i choć nawet nie jest księdzem i wysłucha Cię i rozezna, że żałujesz w prawdzie i naprawdę chcesz się odmienić dążąc do doskonałości, którą proponuje Jezus.
Taki może Ci odpuścić grzechy, gdyż zrobi on to w zgodzie z Duchem. A wszystko, co jest zgodne z Duchem jest i zgodne z Chrystusem, a co jest zgodne z Chrystusem jest zgodne z Bogiem.
Tak czy siak, lepiej nie liczyć na przebaczenie i szukać najlepszej drogi, w miarę bezkonfliktowej. Tej drogi, która prowadzi do królestwa.

Nie wiem jaką religię/wyznanie wyznajesz, ale muszę zauważyć, że to co napisałeś jest sprzeczne z wiarą katolicką (nie-ksiądz nie może odpuścić grzechów) i w ogóle chrześcijańską (świętość szafarza nie wpływa na ważność sakramentu, jest to herezja donatyzmu, dawno potępiona przez Kościół)

Otóż ja wyznaję czyste, niezanieczysznone przez osad zamętu historyczno-politycznego chrześcijaństwo i po części jestem też gnostykiem, wierzę, że wszyscy mamy w sobie cząstkę tego, który nas stworzył i wyznaję zasadę: wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi, niezależnie czy Proboszcz z Audi A3 poleje wodą główkę bobasa i zainkasuje za to kasę, czy nie.
Ponadto uznaję chrzest ognia i Ducha za wyższy w hierarchi od chrztu wodą. Zatem chrzest ognia znosi chrzest wody. Ale nigdy na odwrót.
Wierzę w Jeden Powszechny Apostolski kościół. Gdzie powszechny znaczy: wszyscy ludzie całego świata są członkami tego kościoła, czy chcą tego, czy nie.
Trochę prawdy skubnę tu, trochę skubnę tam. Nikim kto nie gardzi innymi i ja nie gardzę.
Dostrzegam wiele winy w kościele katolickim, nie będę się rozpisywał na ten temat. Ale wbrew pozorom największa moim zdaniem wina po stronie KRK jest taka, iż wielu ludzi oddaliło się od Boga, widząc co KRK wyrabia.
Teraz tak: Nie traktuje nikogo poważniej jeśli każe się tytułować "Ojcem"[duchowym], "Świętym", czy też "Nauczycielem"[też w sensie duchowym] Bo jeden jest Ojciec [duchowy] i jeden jest godny by święcić jego imię. Jeden jest też Nauczyciel [duchowy].
Każdy kto uważa inaczej moim zdaniem bluźni wobec Ducha i żadna powaga Kościoła go nie uratuje.
Ponadto uważam, że Bogiem ani Jezusem ani Duchem nie wolno handlować i kupczyć. Bo oni nam pokazują jedyną drogę do wyjścia z tego przeklętego Matrixa jakim jest życie.
Pozdrawiam

Sprawa więc wygląda tak: jesteś gnostykiem, (po części) i nie podoba ci się to, że kapłan odpuszcza grzechy nie mając Ducha Świętego. Tych co mają Ducha świętego definiujesz tak:



Tymczasem napisane jest: "Ja sam będę prosił Ojca, a On innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był zawsze - Ducha Prawdy... Wy Go znacie; ponieważ u was przebywa i w was będzie (J 14,15-17)."

Według więc Pisma Świętego Duch Boży nie odstępuje od człowieka, jest "zawsze". Jeszcze wyraźniej napisał o tym św. Paweł:

Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli,
wespół z Nim i żyć będziemy.
12 Jeśli trwamy w cierpliwości,
wespół z Nim też królować będziemy.
Jeśli się będziemy Go zapierali,
to i On nas się zaprze.
13 Jeśli my odmawiamy wierności,
On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
(2 Tymoteusza, 12 - 13)

Oczywiście jeśli jest sprawowany sakrament, a kapłan jest w stanie grzechu ciężkiego to jest on sprawowany niegodnie, jednakże ważnie. Bo co może ta osoba za to, że kapłan zgrzeszył?
Gdy zgrzeszymy Duch Święty nie mówi: "Jasiu ja już ciebie nie chcę znać!"
Wręcz przeciwnie, nie opuszcza człowieka, tylko pomaga mu do siebie wrócić.



Jeśli tak jest, to myślę, że wyraźne słowa Jezusa, że Duch Święty jest z nami ZAWSZE oraz słowa Świętego Pawła mają u ciebie jakąś wartość.

Zatem wniosek jest chyba jasny, kapłani sprawując sakrament pokuty, mają Ducha Świętego (chyba, że twierdzisz, że go nie mają, a zatem Chrystus kłamał, bo Duch Święty nie jest z nami zawsze), a zatem skoro Ducha Świętego Mają to i mogą odpuszczać grzechy.

Mądremu tyle powinno wystarczyć. Zatem nie przeciągam dłużej i kończę tenże post.

leunamme888
Jak gnostyk nie powinieneś się zamartwiac odpuszczeniem grzechów w Kościele, lecz zajmować się raczej osiągnięciem samozbawienia, do którego Chrystus jest ci tylko zawadą.

Jest zawadą? Tak uczą (i uczyli) gnostycy?

Elbrusie - celem gnostycyzmu jest samozbawienie poprzez poznanie gnozy - tajemnej prawdy ukrytej tu i ówdzie. Skoro mamy tam do czynienia z samozbawieniem, to Chrystus Zbawiciel nie jest potrzebny, a czasem może jeszcze takiemu gnostykowi-samozbawicielowi przeszkadzać, gdyż Ewangelią, którą głościł nie sposób pogodzić z gnozą.

A czasem pomagać.Da się, tylko po gnostycku je trzeba czytać.

Zupełnie jak Janosik...


A jak to się czyta? Wspak? Na opak? Nie liczę na odpowiedź, bo zarezerwowana jest dla lepszych, czyli gnostyków.

A dlaczego na opak?
Może właśnie to interpretacje chrześcijańskie są opaczne?No mniej więcej tak należy do tego podchodzić.
Gdybyś nie znał języków obcych, to napis: jeje przeczytałbyś normalnie, czyli jeje,
a jakbyś znał hiszpański, to przeczytałbyś to tak, że brzmiałoby to bardziej zrozumiale, czyli hehe.
Tak to wygląda z perspektywy oświeconych.

Trudno by Kościół, czyli autor, interpretował opacznie.

Gnostycy uznają chyba jednak inne autorstwo ksiąg natchnionych
(nie wiem jakie, nie jestem jednym z nich).
No i inaczej je traktują - bardziej jako podręcznik pomocy, a nie instrukcję krok po kroku.