Film "Luter" to opowieść o życiu jednego z niemieckich zakonników Marcinie Lutrze, który na początku XVI w. doprowadził do reformacji (rozłamu?) w Kościele. Co tak naprawdę zmieniło się od tego czasu w Kościele Katolickim?

Po obejrzeniu tego filmu bardziej rozumiem Luteran, ale tylko bardziej rozumiem - nic więcej. Nie zmieniam oczywiście przynależności do Kościoła, jestem Katolikiem od urodzenia i tak już zostanie.

Dręczy mnie tylko jedno pytanie. Już wyjaśniam ...

XVI w. zostanie zapamiętany w historii Kościoła m.in. jako czas sprzedaży odpustów, istniała wtedy możliwość "zakupu zbawienia" u duchownych za pieniądze, modlitwa odgrywała drugorzędną rolę. Luteranie doprowadzili do rozłamu m.in. dzięki temu, że sprzeciwiali się sprzedaży odpustów. Z pewnością okres ten zapisał się jako niechlubny dla historii Kościoła.

Ale czy wydarzenia z XVI w. mają coś wspólnego z rzeczywistością? Czy obecnie w Kościele pieniądze odgrywają mniejszą rolę, niż za czasów gdy sprzedawano odpusty? Owszem obowiązkiem wiernych jest troska o swoich duszpasterzy w Parafii, również troska finansowa: m.in. coniedzielne datki "na tacę", sprzedaż cegiełek na remonty/budowę kościołów. Ale czy oby na pewno w dzisiejszych czasach nie dochodzi do nadużyć finansowych podobnych do tych z XVI w.? Czy "zamówienie" mszy św. w Kościele za pieniądze nie jest podobnym działaniem do tego co działo się w XVI w., czyli sprzedaży odpustów? Czy datki na msze św. są dobrowolną ofiarą i czy faktycznie nie ma z góry ustalonej stawki, podobnie jak przy sprzedaży odpustów?
Analogiczna sytuacja w przypadku pogrzebów itd.

Nie chce u nikogo wywoływać tym wpisem żadnych wątpliwości co do przynależności do Kościoła itd. Tak jak wcześniej wspomniałem, nigdy nie zmienię przynależności do Kościoła, jakim jest Kościół Rzymskokatolicki, bo musimy być jednością, ja się w zupełności zgadzam z nauką Kościoła Rzymskokatolickiego.

Nie podoba mi się tylko to, że NIEKTÓRZY duchowni postępują podobnie jak ci, którzy żyli w XVI w. - na ten problem chciałem zwrócić uwagę.

Wtedy mówiło się wprost o "handlu", A teraz jest: " CO ŁASKA".

Jest to postępowanie bardzo podobne do tego, co było w XVI w. i nikt nie może zaprzeczyć, że tak nie jest.

Nie chce odnosić się w ogóle do czasów historycznych bo tu sprawę trzeba zbadać o wiele głębiej, niż pozwala na to jeden film. Natomiast wszędzie tam gdzie są pieniądze tam rodzi się podejrzenie i wątpliwość. Jak słyszę ile kosztuje ślub, pogrzeb i tu mam na myśli całościowe wydatki to zastanawiam się po co to? I widzę problem całościowo, w mentalności ludzi którzy tego oczekują, lub chcą aby wydano tyle kasy na jedną noc, na jedną ceremonie.
Natomiast co do samych spraw Kościoła. Są dwie przeciwstawne racje - utrzymanie dobra jakim jest Kościół, oraz przesada w tym. Jesteś w Kościele winieneś dawać również pieniądzę i to jest oczywiste. Czasami ludzie dają chętnie, a czasem nie. Ocenić mozna jedynie cele na które pieniądze się wydaje. U mnie w parafii np ostatnio poczyniono pewne inwestycje. Dokonano remontu salek pod kościołem, a doskonale wiem jak są one potrzebne na zupełnie ewangelizacyjne cele. Kupuje sie też witraże do samego Kościoła, jak na wydatki przeciętnego człowieka rzeczy drogie. Ja zastanawiam się czy te witraże były konieczne. Ale nie podważam tej decyzji bo to nie jest jeszcze żadne nadużycie.
Chodzi mi zatem o to aby brać pod uwagę nie tylko to że składa się ofiarę (przymusową czy nie) na jakieś cele które są bardziej lub mniej konieczne. Ja jestem gdzieś po środku, nie chce niczyjej krzywdy, ale też nie może być tak że parafia się rozpada w sensie dosłownym. Jeśli ktoś ma pewność że w parafii pieniądze są przejadane to niech nie daje nic. Ale jeśli widzi że coś się dzieje, że Kościół czyli dom Boga, jest piękny wewnątrz, a np młodzież ma się gdzie spotykać aby wielbić Pana i tworzyć wspólnotę to czy naprawdę trzeba żałować?


A dlaczego nie może zaprzeczyć? Jeśli ktoś zna się na historii to nie czyni takich twierdzeń. Z całym szacunkiem ale nie wygląda na to abyś miał większe pojęcie o XVI wieku i o nauce historycznej.

WIST nie zrozumiałeś mnie, oczywistym i niepodważalnym faktem jest to że wierni powinni utrzymywać swój kościół, finansować inwestycje itd. Tutaj nie powinno się nic żałować.

Mi natomiast chodziło o pieniążki które trafiają do kieszeni niektórych duchownych. Owszem muszą posiadać środki finansowe na utrzymanie, ale często dochodzi do nadużyć. Ofiara na mszę św. oficjalnie jest dobrowolna, tymczasem niektórzy mają wygórowane minimalne stawki. Wiele osób nawet nie stać na to, żeby złożyć "dobrowolną" ofiarę na mszę św.

Jeśli kogokolwiek uraziłem swoim wpisem, z góry z całego serca przepraszam. Nie chciałem u nikogo wywoływać tym wpisem żadnych wątpliwości co do przynależności do Kościoła itd. Tak jak wcześniej wspomniałem, nigdy nie zmienię przynależności do Kościoła, jakim jest Kościół Rzymskokatolicki, bo musimy być jednością, ja się w zupełności zgadzam z nauką Kościoła Rzymskokatolickiego.

Jeszcze raz przepraszam, jeśli kogoś uraziłem.

A więc fakt sprzedaży odpustów w XVI w. jest nieprawdziwy?

Dlaczego miałbyś mnie urazić? Rozmawiamy o istotnym problemie. Więc dobrze się zrozumieliśmy bo o tym też pisałem. I pisałem o tym jak czasem może być trudno rozróżnić co jest faktycznie nadużyciem, a co nie. Bywały już śmieszne argumenty typu czemu naczynia liturgiczne są tak drogie. Zupełnie jakby księdzu robiło to różnice że pije ze złotego kielicha, jakby korzystał z niego również przy obiedzie.
A co do historii to po prostu wiem ile jest mitów, oraz różne rodzaju przeinaczeń. Dlatego gdzie mogę apeluje aby nie wypowiadać sądów tak pewnych, skoro eksperci ich nie wypowiadają.

Jeśli prześledzisz to co napisałem o owym XVI wieku to po pierwsze napisałem że nie wypowiadam się na ten temat. Apeluje jedynie o ostrożność i to też wyraźnie napisałem, w formułowaniu sądów. Tylko tyle i aż tyle. Ja po prostu nie mam pewności czy sprawa odpustów była aż tak wielkim problemem, jak to w świadomości wielu ludzi z wykształceniem historycznym zatrzymanym na poziomie liceum, jest. W historii nie tylko fakty (czasem uznaje się za fakt coś czego jednak mogło wcale nie być, ale to już faktem nie jest) podlegają dyskusji, ale opinię. Ja mówię w tej chwili o opiniach. To nie obraza, po prostu co innego siedzenie w temacie, a co innego może z dwie lekcje na ten temat kiedyś dawno temu. Mniejsza o to, to apel, napisałem w czym rzecz, kto chce ten posłucha, a kto nie ten nie posłucha.

Dokładnie, często trudno jest to rozróżnić. Generalnie gdybyś zerknął jeszcze raz do mojego pierwszego posta - piszę tam o NIEKTÓRYCH duchownych - na samym końcu posta.

Chyba za bardzo się zapędziłem i za bardzo uogólniłem problem ...

Problem by się rozwiązał gdyby finanse Kościoła były jawne.Tyle i tyle zebrano , tyle dla proboszcza, tyle dla wikarego , tyle na remont salki. Każdy dający datek wiedział by na co on będzie przeznaczony. Nie wiem jak Wy ,ale ja lubię wiedzieć "co kupuję".I najlepiej gdyby to "sami wierni" zbierali i dzielili.A jeszcze lepiej by było, gdyby opodatkować Kościół. Wszyscy w państwie płaca podatki-to czemu Kosciół ma nie płacić?


Nie bądź taki strachliwy.Jeśli kogoś uraziłeś,to co najwyżej tych ,których "prawda w oczy kole".

Moim celem bardziej było zadanie pytania niż sformułowanie jakiegokolwiek sądu.

Tak jak wcześniej pisałem, może za bardzo się zapędziłem ...

W porządku. Kościół dziś jest taki jaki jest i nie wiem czy da się to porównać z jakimś okresem. Ja widzę o wiele głębsze problemy niż pieniądze. Schematyzm w przyjmowaniu kolejnych pokoleń wiernych, w efekcie czego mamy "wierzący nie praktykujący" i inne dziwne sformułowania. Kwestie finansowe zawsze były ważne, drażliwe, ale dla większości również dzięki tv one są na topie. I obawiam się że dzieje się tak dlatego bo wiele ludzi to "niedzielni katolicy" i wiedzą o problemach Kościoła tyle co nic. Osobiście wolałbym aby budowano skromnie i przemyślanie kościoły, a skupiono całą siłę na formacji. Po co nam wielki i piękny kościół jak będzie on stał pusty? Za to jeśli wiara będzie w sercach, to ludzie sami z siebie chętnie dołożą się do pięknego kościoła, ale to i tak będzie czymś istotnym, a nie najważniejszym. I tu widzę rozwiązanie.

A co jest niewłaściwego w postawie "wierzący nie praktykujący"?No tak...Taki "kowalski" nie łoży na Kościół.

Komus sie na pewno naraze, ale postawie teze, ze "wierzacy niepraktykujacy" moim zdaniem nie istnieje.
Albo wierzysz w Boga i Jego Syna Jezusa Chrystusa, ktory ocalil nas od smierci wiecznej i swietujesz to przynajmniej raz w tygodniu ze wspolnota Kosciola, albo nie wierzysz, ze Jezus Jest Kims waznym w twoim zyciu i jest ci obojetne, czego On nauczal.

Czyli albo wierzysz Jezusowi i traktujesz wszystkie Jego slowa powaznie, albo chodzisz czasem do kosciola z roznych innych powodow. Ale nie dlatego, ze wierzysz Jezusowi Chrystusowi.

Po pierwsze to wierzyć można w różne rzeczy, nie tylko w "Jezusa ".
Po drugie ludzi określających się tym mianem jest całe mnóstwo, więc twierdzić,że nie istnieją to nieporozumienie.


Czyli ktoś taki to byłby właśnie klasyczny przykład "wierzący nie praktykujący".

A gdzie i kiedy Jezus powiedział,że świętowanie jest czymś obowiazkowym i w jakiej formie ma przebiegać. Nie myl "przykazań bożych" z "przykazaniami ludzi".

Luter sprzeciwiał się min handlowi odpustami... a gdzie dzisiejszy Luter który sprzeciwi się handlowi sakramentami?

Bez sypnięcia kasiorą nie dostaniesz ślubu, nie będzie księdza na pogrzebie, dziecko nie ochrzczone itp

Nie żeby mi to jakoś przeszkadzało i tak z żadnych z powyższych usług nie będę korzystał... tak tylko mówię...