Sobota 16 kwietnia

"Świadczenie o Jezusie jest natchnieniem do prorokowania" (Obj. 19:10).

Prorocze zapowiedzi — od pierwszej, zanotowanej w Księdze Rodzaju 3:15, aż po chwalebne wizje z Księgi Objawienia — można dobrze zrozumieć tylko wówczas, gdy się uwzględni rolę Jezusa w mesjańskim Królestwie. Wyjaśnia to, dlaczego sporo proroctw zapisanych w Pismach Hebrajskich pozostaje zagadką dla tych, którzy nie uznają Jezusa za obiecanego Mesjasza.
Nie dziwi nas też, dlaczego ludzie, którzy nie cenią Pism Hebrajskich i zawartych w nich proroctw mesjańskich, widzą w Jezusie co najwyżej wybitnego człowieka. Wiedza o nim umożliwia sługom Bożym zrozumienie znaczenia proroctw biblijnych, które mają się spełnić w przyszłości:
(2 Koryntian 1:20) "Bo ilekolwiek jest obietnic Bożych, za jego sprawą stały się „Tak”. Dlatego też przez niego mówi się Bogu „Amen” na chwałę przez nas".
Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:
(wydarzenia z dnia 12 Nisan)
Mateusza 26:1-5, 14-16; Łukasza 22:1-6
(Mateusza 26:1-5) "A gdy Jezus zakończył wszystkie te wypowiedzi, rzekł do swych uczniów: 2 „Wiecie, że za dwa dni przypada Pascha i Syn Człowieczy ma być wydany, aby zawisł na palu”.
Wtedy naczelni kapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana zwanego Kajfaszem i naradzali się wspólnie, żeby podstępem schwytać Jezusa i go zabić.
Mówili jednak: „Nie podczas święta, by nie doszło do rozruchów wśród ludu"”.
(Mateusza 26:14-16) "Wtedy jeden z dwunastu, zwany Judaszem Iskariotem, poszedł do naczelnych kapłanów i rzekł: „Co chcecie mi dać, żebym go wam wydał?” Wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd więc szukał dobrej sposobności, żeby go zdradzić".
(Łukasza 22:1-6) "A zbliżało się Święto Przaśników, zwane Paschą. I naczelni kapłani oraz uczeni w piśmie szukali skutecznego sposobu, by się go pozbyć, bali się bowiem ludu.
Lecz Szatan wszedł w Judasza zwanego Iskariotem, zaliczanego do dwunastu; i ten, odszedłszy, rozmawiał z naczelnymi kapłanami i przełożonymi świątyni o skutecznym sposobie wydania go im.
Ci uradowali się i uzgodnili, że dadzą mu srebrne pieniądze.
Zgodził się więc i zaczął szukać dobrej sposobności, żeby im go wydać z dala od tłumu".

Jutro, tj. 17 kwietnia, po zachodzie słońca obchodzone jest jedyne święto, jedyne nakazane przez Jezusa - "Pamiątka śmierci Jezusa". Każdy człowiek powinien tam być, to jedyna w swoim rodzaju uroczystość.
Zapraszam.

Nie każdy człowiek - tylko uczeń Jezusa.

Pamiątka po zachodzie słońca

Niedziela 17 kwietnia

"Będziesz ze mną w Raju" (Łuk. 23:43).
Złoczyńca, do którego Jezus wypowiedział te słowa, nie potrzebował wyjaśnień na temat raju. Wiedział o nadziei ziemskiego życia wiecznego w świecie, który miał nadejść.
Jezus musiał natomiast objaśnić swoje nawiązania do nadziei niebiańskiej. Gdy powiedział uczniom, że idzie do nieba przygotować im miejsce, nie pojęli jego słów.
Czytasz:
(Jana 14:2-5) "W domu mego Ojca jest wiele pomieszczeń. W przeciwnym razie byłbym wam powiedział, bo idę, żeby wam przygotować miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, to przyjdę znowu i przyjmę was do siebie, abyście gdzie ja jestem, wy też byli.
A gdzie ja idę, drogę znacie”. Tomasz powiedział do niego:
„Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jakże możemy znać drogę?”"

Później oświadczył im: „Kiedy jednak ten przybędzie — duch prawdy — wprowadzi was w całą prawdę” (Jana 16:13).
Doniosłą prawdę, że będą zasiadać na tronach w niebie, uczniowie Jezusa pojęli dopiero po tym, jak w Dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. zostali namaszczeni duchem świętym na przyszłych królów.
Czytasz:
(1 Koryntian 15:49) "I jak nosiliśmy wyobrażenie tego uczynionego z prochu, tak też będziemy nosić wyobrażenie tego niebiańskiego".
(Kolosan 1:5) "ze względu na nadzieję zachowaną dla was w niebiosach. O tejże nadziei usłyszeliście przedtem dzięki opowiadaniu prawdy tej dobrej nowiny",
(1 Piotra 1:3-4) "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, gdyż stosownie do swego wielkiego miłosierdzia dał nam — przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa spośród umarłych — nowe zrodzenie do żywej nadziei, do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego. Jest ono w niebiosach zachowane dla was",

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:
(wydarzenia z dnia 13 i 14 Nisan)
Mateusza 26:17-56; Łukasza 22:7-13;
Pozdrawiam

Każdy człowiek może się stać uczniem Jezusa - warunek: musi uwierzyć.
„Tak bowiem Bóg umiłował świat [ludzkość], że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”. — Jana 3:16, 17.
W Biblii wyjaśniono: „Bóg ustanowił go [Jezusa Chrystusa] darem ofiarnym ku przebłaganiu przez wiarę w jego krew. Pokazał przez to swoją prawość, ponieważ przebaczał grzechy popełnione w przeszłości, gdy Bóg okazywał wyrozumiałość; po to, by w teraźniejszej porze pokazać swoją prawość, aby móc być prawym również wtedy, gdy uznaje za prawego człowieka, który wierzy w Jezusa” (Rzym. 3:25, 26).
Piotr powiedział: „Naprawdę dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i wprowadza w czyn sprawiedliwość, jest Mu przyjemny” (Dzieje Apostolskie 10:34, 35). Według innych tłumaczeń Jehowa „nie ma względu na osobę”, „nie wprowadza faworyzacji”, „nie ma [u Niego] różnic w traktowaniu ludzi” (Bw; New International Version; Romaniuk).
Pozdrawiam

św mateusz
>gdy Jezus skończył mówić o tym wszystkim, zwrócił się do swoich uczniów . Wiecie że za dwa dni jest Pascha i Syn Człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie .<
niejaki tuchajbejowicz został wbity na pal . , ale na pewno na nim nie zawisł .

Środa 20 kwietnia

"Oddajcie swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga" (Rzym. 12:1).

Jehowa ceni wyrzeczenia, na jakie w dowód miłości i podporządkowania zdobywają się Jego słudzy. W starożytności aprobował ofiary ze zwierząt oraz inne dary, które Izraelici składali na mocy Prawa Mojżeszowego, by uzyskać przebaczenie za grzechy albo wyrazić dziękczynienie.
Od chrześcijan Jehowa nie wymaga takich formalnych, materialnych ofiar.
Ale apostoł Paweł wskazał, że mamy składać ofiary innego rodzaju.
Wyjaśnia, że z wdzięczności powinniśmy prowadzić ofiarne życie.
Wymaga to od nas przeobrażenia umysłu. Z powodu odziedziczonej niedoskonałości podlegamy „prawu grzechu i śmierci” (Rzym. 8:2). Musimy się zatem przemienić, ‛odnowić się w sile pobudzającej nasz umysł’, czyli radykalnie zmienić swoje skłonności (Efez. 4:23).
Pozdrawiam