Pytanie jak w temacie: skąd wiecie, że Bóg istnieje?

Zakładamy, że Biblia nie jest źródłem informacji w tej kwestii, bo to nie jest argument dla osób nieprzekonanych. To, że napiszę w książce że mam rację, nie stanowi o tym czy mam rację, przecież - dopóki nie podam argumentacji.
Dalej zakładamy, że kwestie autorytetu nie grają roli. To, że ksiądz czy teolog powiedział, że Bóg jest, nie jest żadnym argumentem póki nie zostanie przytoczona argumentacja.
Do kwestii autorytetu przyłączam wiarę przekazaną z pokolenia na pokolenie. To, że rodzice nauczyli wiary, nie jest argumentem.
Nawet jeśli ktoś się nie zgadza z powyższymi założeniami, proszę, żeby się do nich stosował. Jeśli nie zamierza, niech proszę udziela się w innym temacie, przecież jest ich wiele.

Żeby nie było, że stawiam tylko ograniczenia, podpowiadam kierunek dyskusji. Jakie cechy świata, jakie wydarzenia sprawiają, że wierzysz w Boga?

Jedyną rzeczywistością zdolną ostatecznie spełnić najgłębsze pragnienia i tęsknoty człowieka oraz sprawić, że jego życie będzie miało dla niego prawdziwy, a nie pozorny sens, jest miłość. W różnych epokach na różne sposoby, w literaturze, muzyce, malarstwie, rzeźbie i architekturze... Człowiek potrafił wypowiedzieć to wewnętrzne silne pragnienie miłości. Miłości, która jest największym, najbardziej intensywnym doświadczeniem człowieka. Miłości, która jest otwarciem się, zjednoczeniem, zatraceniem siebie. Miłości, która jest silniejsza niż strach i śmierć. Miłości, która jest szczęściem aż do utraty tchu. W miłości człowiek szuka czegoś bezwarunkowego, w pełni doskonałego, czemu bez reszty może zaufać, co nigdy nie zawiedzie. Miłujący człowiek pragnie, aby szczęście płynące z miłości nigdy się nie skończyło, ale wie, że żaden człowiek nie zdoła spełnić jego oczekiwań oraz że w każdej chwili śmierć może rozdzielić go z osobą miłowaną. W każdej ludzkiej miłości pojawia się przynajmniej szczypta rozczarowania. Z tego powodu wielu próbuje miłować jeszcze raz - by znowu doznać rozczarowania.

Ludziom potrzeba tylko jednej rzeczy, rzeczy trudnej i bardzo rzadkiej w świecie ludzkim, czyli w istniejącej rzeczywistości, niemal cudu... by ktoś naprawdę zwrócił na nich uwagę i pragnął ich istnienia. Wszystkie systemy myślowe, które nie uwzględniają tej istotnej potrzeby, nie znają zasadniczego wymiaru człowieka, któremu grozi śmierć z psychicznego głodu w świecie wspaniale zorganizowanym i pełnym doskonałych urządzeń technicznych.

Jeżeli dla nas, duchów skończonych, istniejących w umyśle "ducha nieskończonego", miłość jest sprawą o kluczowym znaczeniu, to możemy przyjąć, że jest ona również bardzo ważna dla ducha nieskończonego i że powołał do istnienia duchy skończone z miłości i dla miłości. Jedyną bowiem rzeczywistością zdolną wypełnić serce człowieka i nadać sens jego istnieniu jest wieczna, wzajemna miłość do istoty niezgłębionej, dobrej i wspaniałej. W proponowanej meta kosmologii taką istotą może być tylko duch nieskończony... Bóg!
Tylko miłujący duch nieskończony może nadać prawdziwy sens istnieniu każdego, nawet najbardziej chorego i opuszczonego człowieka. W przeciwnym wypadku życie człowieka i istnienie wszechświata byłoby totalnym absurdem. Dlatego zakładamy, że istnienie miłującego wszystkich ludzi ducha nieskończonego nie jest tylko marzeniem napiętnowanym chciejstwem i antropomorficznym złudzeniem. Przyjmujemy, że duch nieskończony nie tylko miłuje każdego człowieka, każdego ducha skończonego, lecz że jego najważniejszą cechą, obok wszechwiedzy, jest miłość. Zakładamy więc, że duch nieskończony jest miłością...
W dalszym ciągu rozpatrujemy konsekwencje wynikające z tego jednego założenia...


Tak oto w ludzkiej świadomości narodził się Bóg

bo przemawia do ludzi

Kto, niby Bóg? Chyba żartujesz...
To tylko ludzka "fantazja", żeby nie powiedzieć inaczej.

Ja np wiem ,że Bóg istnieje bo jestem panem zastępów ,panem hufców anielskich ,także stąd moja pewność. Poza tym kiedyś Jezus był u mnie w domu to mój brat Jezus.

No i w ten sposób @JeremiHaber doczekał się odpowiedzi głównie od niewierzącego w Boga @Whispernighta i co najmniej dziwnej odpowiedzi od @Hufce.

Może jednak ktoś, kto wierzy podejmie na poważnie wyzwanie?

Wiemy, czy wierzymy? Moglbys sprecyzowac?
Dowiemy sie na pewno po smierci. O podstawach wiary mozemy porozmawiac, choc mocno przypuszczam, ze podobne watki juz tu sa.

Sek w tym, ze nie jest to taka zwykla wiara, jest to absolutna pewność. Dziwne byłoby, gdyby ktoś przez całe życie kierował sie normami religijnymi, byl wyznawcą religii tak na wszelki wypadek, bo moze to jest prawda.

Owszem, wiara w Boga ksztaltuje zycie tu

http://duszpasterstwonauczycieli.pl/ind ... ratzingera

Innymi slowy: wierzymy Bogu i "testujemy" te wiare, zyjax wedlug Jego nauki i w zaufaniu Jemu, ze bedzie sie o nas troszczyl.

Jak na razie nie zawiodl mnie.

Ot i cała tajemnica wiary...
Proszę powiedz dokładnie Kael, co masz na myśli mówiąc, że Cię "nie zawiódł"?

To co pisze: zakladam ze Bog istnieje, mowie: wierze, ze mozna na zyc jak Jezus nauczal, ze takie zycie jest dobre dla mnie i dla innych, a na dodatek okazuje sie, ze prawda jest takze to, ze "Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra" (Rz 8,28)

To sie po prostu sprawdza. Stawiasz na Boga i okazuje sie, ze to byl dobry wybor.

Mozesz postawic w zyciu na rodzine, wyksztalcenie, pieniadze, znajomosci. Kazdy na czyms swoje zycie i cele buduje.

Trochę nieprecyzyjne to pytanie, ale postaram się je doprecyzować i odpowiedzieć.

Przede wszystkim - skąd wiem, że Ameryka istnieje? Skąd wiem, że Pluton istnieje? Skąd wiem, że cząstki elementarne istnieją? Nigdy nie byłem w Ameryce, nie zaobserwowałem Plutona, nie przeprowadziłem osobiście eksperymentu potwierdzającego np. istnienie kwarków. Więc tak naprawdę o maaasie rzeczy wiem "z drugiej ręki". Siłą rzeczy więc muszę wierzyć "autorytetom", jeśli te autorytety przeprowadziły jakiś eksperyment i dają powtarzalne rezultaty.

Chrześcijaństwo (odpowiadam z pozycji chrześcijanina, nie wypowiadam się za sunnitę, czy deistę) nie jest religią czysto profetyczną. Dlatego chrześcijanie nie są skazani na wyłącznie czytanie Biblii i wiarę na słowo. Mogą w sposób żywy uczestniczyć w tej tradycji. No i właśnie stąd wnioskuję iż chrześcijaństwo jest prawdziwe - z faktu, że na przestrzeni wieków święci podejmowali się życia w świętości i osiągali sukces.

No tak... to argument iście nie do podważenia. Szkoda tylko, że to jest nieprawda!
Z tego co widzimy dookoła, to nieszczęścia wszelakie jak i "fatum", przytrafiają się wszystkim ludziom bez względu na to, czy taki miłuje Boga, czy też nie miłuje... Wielu miłowało Boga, i mimo to sczeźli w samotności i niedoli... Okaleczeni przez życie, niesprawiedliwości i zrządzenia losu.
(Rz 8, 28) to nie jest prawda, jak to został przez Ciebie ujęte, ale pusty slogan nie mający najmniejszego przekładu na rzeczywistość.
Koncepcja wybitnie utopijna, mówiąc dokładniej.
Wybacz mi proszę Kael... mówię jedynie jak ja to widzę.

Taka wiara jest unikalna. Jednak nawet cząstkowa i niedoskonała prowadzi do tego co piszesz Kael
Wiara jest darem, łaską. Z doświadczenia wiem, że tak jak wszystko czego chcemy, aby to mieć musimy to dawać innym aby wzmacniać u siebie. Wiara wynika z uznawania czegoś za prawdziwe. Zatem poszukiwanie prawdy musi wzmacniać naszą wiarę. Wymaga to jednak szacunku dla każdego człowieka, ponieważ ze względu na to iż postrzeganie wpływa na naszą wiarę kształtując ją.Czasami myślimy, że to co realizuje się w naszym życiu wynika z kaprysu losu jednak bardzo wiele zależy od tego jak postrzegamy rzeczywistość i co uznajemy za prawdę. Jeżeli wnikliwie zaczniemy sie temu przyglądać kwestia wiary w prawdziwość czegokolwiek w tym Boga nabierze znaczenia. Wszystko na tym świecie podlega temu aby w coś uwierzyć. Dokonuje się to zwykle na podstawie doświadczeń mówiących o prawdziwości tego w co mamy uwierzyć. Karateka dzięki ćwiczeniom nabiera przekonania / wiary , że zdoła przełamać stos cegieł. Bóg jest prawdą w którą mamy wierzyć tak jak w Jego Syna. A prawdę o sobie możemy poznać tylko dzięki nauczaniu Jezusa.
Nauczanie to jest jednak trudne dlatego potrzebny jest dodatkowe wsparcie. Tym wsparciem jest nauczyciel prawdy Duch św. Tylko On potrafi wyjaśniać nasze szczególne błędy i naprowadzać na prawdę. Jednak tego wszystkiego dokonujemy wspólnie z drugim człowiekiem. To drugi człowiek jest przepustką do wszystkiego czego pragniemy.

Rzeczywiście przemawia. Jednak ze względu na to iż nie traktujemy tego jako coś normalnego częściej komunikacja z Nim jest za pośrednictwem innych ludzi. Mając wątpliwości w jakimś temacie i zadając pytanie Duchowi św możemy otrzymać odpowiedź od kogokolwiek. Oczywiście pytanie nie może być banalne i powinno raczej dotyczyć istotnego dla nas problemu. Słuchając z uwagą wszystkich ludzi ( nawet tych , którzy wydają się niestosowni czy nawet "głupi") usłyszymy odpowiedź i to w taki sposób, że osoba udzielająca odpowiedzi , nawet może być tego nieświadoma. Jednak sens i trafność odpowiedzi przekona cię, że to jest właśnie ta odpowiedź której poszukujesz.