Rzecz jasna nie chodzi mi o to spożywane w czasie mszy, tylko to, w którym
przebywał na Ziemi przez trochę ponad 30 lat.

Oczywiście wierzący odpowiedzą, że Jezus jest w Niebie, bo tam rzekomo wstąpił po
śmierci, ale uwaga: podobno miał tam wstąpić razem ze swoim tzw. "ciałem uwielbionym",
które wg doktryny katolickiej jest niby zupełnie inne od ziemskiego, ale jednak materialne.
Możliwe to czy nie? Może i byłoby możliwe gdyby nie ten drobny szczegół, że
przez te kilkanaście wieków od spisania Biblii wiedza o świecie i
wszechświecie troszkę się rozwinęła i z rozczarowaniem odkryto, że wbrew
wcześniejszym przekonaniom Bóg ani nie siedzi na pobliskiej chmurze tuż nad
naszymi głowami, ani też nie dryfuje w stratosferze. Na domiar złego, Gagarin nie znalazł Go nawet w przestrzeni kosmicznej. W związku z tym od pewnego czasu, z
bezsilności wobec rozwoju nauki, nie mówi się już, że tzw. Niebo to jakieś
miejsce, tylko jakiś stan.

Rodzi to jednak dość poważny problem: jakim cudem MATERIALNE ciało Jezusa miałoby się znajdować w Niebie, skoro według współczesnych nauk kościelnych takiego MIEJSCA po prostu nie ma, a chyba wszyscy się zgodzimy, że każdy byt MATERIALNY musi zajmować jakieś MIEJSCE w przestrzeni?

Może bardziej adekwatne byłoby w związku z powyższym przerobienie pytania z tytułu wątku
na następujące: w której galaktyce i na której planecie jest teraz wg katolików
ciało Jezusa?

Chyba że tak naprawdę z tym MATERIALNYM ciałem Jezusa istniejącym gdzieś do
dziś jest tak, jak prawie ze wszystkim w dogmatach: jest, ale tak naprawdę go
nie ma, tzn. jest materialne, ale materialne nie jest, istnieje, ale nie istnieje.
Dokładnie tak, jak z krwią, która na każdej mszy pojawia się w kielichu i
która jest prawdziwą krwią Jezusa, ale nią nie jest, bo krwinek się w niej
nie uświadczy.

Ty tak na poważnie pytasz? Sądzisz że ktoś z na odpowiedz, lub zastanawia się na tym tak jakby dla Boga był to problem? Osobiście nic nie wiem o tym aby kiedykolwiek wierzono że Bóg znajduje się na najbliższej chmurce, lub na orbicie wokołoziemskiej. To taka sama propaganda jak to zacofane średniowiecze.

Ostatecznie nie wiem o czym tutaj dyskutować?

W skrócie: jakim sposobem materialne ciało Jezusa miałoby przebywać w niematerialnym Niebie? Albo jest ono materialne (tak chyba naucza Kościół) i w konsekwencji znajduje się gdzieś w przestrzeni fizycznej (chyba zgodzimy się, że każdy byt materialny zajmuje jakieś miejsce w fizycznej przestrzeni), albo znajduje się w bliżej nieokreślonym "Niebie" jako byt niematerialny. Przebywanie namacalnego ciała poza czasem i przestrzenią nie wydaje się zbyt sensowne.

viewtopic.php?f=1&t=17180&hilit=niebo
Jak wygląda niebo?
viewtopic.php?f=48&t=15043&start=0
Niebo a Raj. W co wierzą katolicy?
viewtopic.php?f=13&t=4984&hilit=czym+jest+niebo
Niebo
viewtopic.php?f=38&t=363&hilit=czym+jest+niebo
Jak będzie w Niebie?
viewtopic.php?f=48&t=26789&hilit=sporwadza+do+dramatu
Czym jest Niebo?

I sądzisz że to dla Boga niemożliwe? Tak samo jak banalne chodzenie po wodzie ciała które powinno w niej tonąć, ożywianie materii która już nie jest ożywiona, oraz znajomość myśli innych ludzi. Którykolwiek z cudów dla Boga stwarzał jakiś problem?

Jak rozumiesz te wersety?

1 Koryntian 15:50 "To jednak mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego ani skażenie nie dziedziczy nieskażoności. "

1 Tymoteusza 3:18 "Bo nawet Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, prawy za nieprawych, aby was przywieść do Boga; uśmiercony został w ciele, ale ożywiony w duchu."


--
Darwin się mylił. Życie zostało inteligentnie zaprojektowane
http://bioslawek.wordpress.com/

bioslawek - spadaj - masz dość wątków już.

To Jezus ma dwa ciała?
Co konkretnie się rozwinęło w kwestii ciał uwielbionych? A kto konkretnie coś takiego i kiedy uważał? Bo ja nigdy tego nie czytałem. Prawdopodobobnie dlatego, że jak od zawsze wierzą chrześcijanie Bóg stworzył kosmos, a nie w nim przebywa.
Rodzi się inny poważny problem. Jakiej choroby psychicznej objawem jest wykrzykiwanie pojedynczych słów. Jakaś forma Tourette'a?
Może by nie było.
Jest. Czy jest materialne to zależy od definicji "materialności". Istnieje. Krew jest realnie w kielichu.

Której grupy? Badanie zawartości kielicha pod mikroskopem by to potwierdziło?

Precyzyjnie mówiąc to substancja krwi, a nie sama krew.

Szumi czy mogę prosić o wyjaśnienie co to jest "substancja krwi"?

Domyślam się, że coś co jest krwią, nie mając żadnych cech krwi?

Teraz opisałeś wino po Przeistoczeniu.

W koncepcji Arystotelesa substancja byłaby tym, co stanowi o tym, że dany byt jest tym, czym jest. Jednocześnie jest odróżniona od przypadłości (czyli tego, co ujmujemy zmysłami).

Bo w czasie Mszy mamy do czynienia z transsubstancjacją (przeistoczeniem), czyli przemianą substancji (istoty) chleba w substancję (istotę) ciała (i analogicznie wina w krwi).

W pewnym skrócie myślowym, można powiedzieć, że w czasie Mszy mamy do czynienia z ciałem i krwią Chrystusa, ponieważ de facto substancja jest tym, co stanowi sedno krwi i ciała. Przypadłości (czyli kolor, kształt, smak etc) są nieistotne.
Ale ściśle jest to określone jako substancja. Z tego względu, że krew Jezusa jest materialna. I jest jej określona (i ograniczona) ilość. Więc można by sobie wyobrazić, że w pewnym momencie (i to pewnie na długo przed naszymi czasami) tej krwi by zabrakło. Natomiast substancja jest niematerialna i nielokalna, więc nie ma przez to problemu z tym, by była obecna jednocześnie w wielu miejscach i w dowolnej ilości, nie dając uszczerbku dla ciała (i krwi) Jezusa.

Zawsze mnie to zastanawiało dlaczego teologia katolicka tak
"wiesza się" na filozofii arystotelesa.

Nie ma przecież "jedynie slusznej filozofii" - są różne nurty filozoficzne,
które w różny sposób próbują opisać rzeczywistość.

Czy jest jakiś dogmat, że filozofia arystotelesa (a właściwie tomizm
- który jest jej chrześcijańskim rozwinięciem) jest tą "jedynie sluszną" filozofią?

A jeżeli nie - to czemu dogmaty katolickie (tak jak ten o transsubstancji)
formulowane są w języku tej filozofii?
Jak dla mnie konstrukt myślowy arystotelesa jest co najmniej dziwaczny ....

O wiele bardziej przemawia do mnie filozofia wyrosła na gruncie judaizmu
(Buber, Levinas) i bylaby bardziej naturalna dla wyrażania myśli chrześcijańskiej
niż filozofia arystotelesa - poganina.

Wygląda na to, że jak komuś się tomizm jako nurt filozoficzny
nie przemawia - to dogmaty są dla niego niezrozumiałe i co wtedy???

Teologia nie ma jedynie słusznej filozofii.
Filozofia daje teologii narzędzia, m. in. w postaci wypracowanych pojęć. I teologia z tych pojęć korzysta.

Arystoteles nie jest obecny we wszystkich dogmatach. Akurat w dogmacie eucharystycznym jest, ale to ze względu na to, że podczas jego kształtowania Arystotelesa lubiono (zwłaszcza św. Tomasz z Akwinu).

Ale byli i teologowie zwolennicy innych nurtów. Św. Augustyn był raczej platonikiem.

Co do kwestii transsubstancjacji to w XX w. pojawiły się terminy alternatywne, takie jak: transsignificatio, transfinalisatio, transentatio.
Autorzy podają, że filozoficzna podwalina transsubstancjacjo jest dla współczesnego człowieka niezrozumiała i proponowali zmianę tej filozoficznej podstawy. Tylko, jak dla mnie, to dla przeciętnego zjadacza chleba nie ma znaczenia, czy nie rozumie metafizyki, filozofii bytu, egzystencjalizmu czy fenomenologii.

Do tych nowych terminów odniósł się pap. Paweł VI pisząc, że mogą one być przydatne, ale nie mogą zastąpić dogmatycznego transsubstantiatio.