Mam nadzieję, że piszę w dobrym miejscu.
Otóż w jednej ze swoich teologicznych książek C.S. Lewis napisał, że uważa(i sam nie wie, czy słusznie), że nie ma przeciwieństwa Boga. Jest Doskonałe Dobro, nie ma doskonałego zła. A przeciwieństwem szatana jest Michał Archanioł. Co o tym myślicie? W sumie dużo by się tu zgodziło. Zawsze jednak dobro ma przewagę, złem nigdy daleko się nie zajedzie, ono się kończy.
Dlatego właśnie miłość wygrała, a nie szatan? Co o tym myślicie?

Przeciwieństwem diabła (czyli anioła niewiernego Bogu) musi być anioł posłuszny Bogu, to ma sens. Natomiast Bóg, będąc jedynym w swoim rodzaju (tylko On jest stworzycielem, a nie kimś stworzonym), nie może mieć przeciwieństwa. Jeśli to prawda, C.S. Lewis również w tej kwestii ma rację.

No mi wyszło, że skoro dobro jest doskonałe to jego przeciwieństwo czyli zło musi być niedoskonałe, no bo przeciwieństwem doskonałości jest niedoskonałość. Wiemy też, ze doskonałe jest cos co istnieje zatem to co nie istnieje doskonałym byc nie może, więc zło nie istnieje.
Czy się mylę?

Relacja człowieka do Boga może być oddana jako witraż i Słońce. Kiedy promienie Słońca przechodzą przez witraż, ten rozświetla się wspaniałymi barwami. Jeżeli jednak ktoś chciałby zatrzymać promienie Słońca tylko dla siebie, to rzuciłby cień. Ten cień jest właśnie złem. Złem na miarę tego, kto je rzuca.
Zatem, zło absolutne, musiałoby być czymś na kształt sfery Dysona, musiałoby być utworzone przez istotę potężniejszą od Boga i zdolną Go całkowicie wchłonąć. A to, z definicji Boga, jest niemożliwe.

Zwróćmy uwagę na jedną rzecz: kolega pisze: "z definicji Boga"... Otóż definicja Boga, jak by nie brzmiała, jest produktem doczesnego mózgu, odciętego od rzeczywistości transcendentnej i organicznie niezdolnego do jej pojęcia, krótko mówiąc - czczą spekulacją bez empirycznego pokrycia. Niemniej kolega sprzedaje tę frazę jako argument kończący dyskusję w sposób pewny. Proszę kolegi: ładnie tak kantować?

Rzecz oczywista. Zło by zaistnieć zawsze potrzebuje dobra, natomiast dobro nie potrzebuje zła. Prawda nie potrzebuje kłamstwa, natomiast kłamstwo zawsze musi odnosic sie do prawdy... i tak dalej.



A skąd Ci się wzięło, że cokolwiek co istnieje jest doskonałe, skoro zdecydowana większosć rzeczy, z którymi mamy do czynienia, cechuje sie zdecydowaną niedoskonałością?

Orzeczenie dogmatyczne soboru:
(konstytucja ndogmatyczna o objawieniu Bożym.

KO 6. Przez objawienie Boże zechciał Bóg ujawnić i oznajmić siebie samego i odwieczne postanowienia swej woli o zbawieniu ludzi "dla uczestnictwa mianowicie w darach Bożych, które przewyższają całkowicie poznanie rozumu ludzkiego".

Sobór święty wyznaje, że "Boga będącego początkiem i końcem wszystkich rzeczy można poznać z pewnością przy naturalnym świetle rozumu ludzkiego z rzeczy stworzonych" (por. Rz 1,20), uczy też, że objawieniu Bożemu przypisać należy fakt, "iż to, co w sprawach Bożych samo z siebie jest dla rozumu ludzkiego dostępne, również w obecnych warunkach rodzaju ludzkiego może być poznane przez wszystkich szybko, z mocną pewnością i bez domieszki jakiegokolwiek błędu"


Nie mam pojęcia jak to się ma do uprawiania przez wielu katolickich teologów "teologii negatywnej" inaqczej "teologii apofatycznej" - gdzie uznaje się, że ludzki rozu7m nie jest w stanie pojąć Boga a o Bogu nie można powiedzieć nic w sposób pozytywny - tzn. na temat JAKI BÓG JEST, a tylko w sposób negaty6wny - JAKI BÓG NIE JEST.

Teologia apofatyczna, podkreślając niewspółmierność wszystkich poznawczych wysiłków zmierzających do opisania tajemnicy Boga, odrzuca wszelkie symbole, obrazy i abstrakcyjne pojęcia jako nieadekwatne do opisu natury Boga i próbuje przybliżyć Jego tajemnicę za pomocą formuł przeczących, mówiąc, jaki Bóg nie jest. Apofatyczne nastawienie w myśleniu o Bogu najlepiej wyrażasentencja św. Grzegorza z Nazjanzu "Boga wypowiedzieć jest rzeczą niemożliwą, ale rozumem Go pojąć — jeszcze bardziej niemożliwą". (częściowo korzystałam z wikipedii)

Bardzo ciekawa teoria. W sumie racja, przecież szatan jest aniołem, tylko że upadłym.

To nie jest żadna teoria, tylko oczywistość w świetle chrześcijańskiej teologii.

zefciu masz racje:)

Już Plotyn i inni starożytni filozofowie dowodzili niemożliwośći absolutnego zła. Taki "byt" musiałby być pozbawiony wszelkiego dobra, nie tylko moralnego, ale i ontologicznego. To znaczy, iż musiałby pozbawić się wszelkich cech, które przynoszą mu obiektywną korzyść (prościej: są dla niego dobre). Otóż cechą fundamentalną, bez której nie mają racji bytu inne cechy, jest istnienie. Istnienie jest podstawowym warunkiem tego, aby dany byt mógł jakkolwiek oddziaływać. Absolutne zło musiałoby więc koniecznie pozbyć się własnego istnienia. Zatem istnienie absolutnego zła jest niemożliwe.

Co, do szatana. Zło diabła to zło moralne. Jest to anioł, który odmówił Bogu czci i posłuszeństwa wpadając w pychę. Kusi ludzi, gdyż są oni dla niego środkiem potwierdzającym jego błędny wybór. Im więcej ludzi do niego dołączy, czyli nabierze postawę uwielbienia siebie i tylko siebie, a nie Boga, tym większa satysfakcja. Próbuje konkurować z Bogiem, a ludzie muszą swoim życiem wybrać. Jednak natura szatana nie jest zła. Jest niesamowicie inteligentny, dla niego jako ducha przestrzeń nie stanowi żadnej przeszkody. Błyskawicznie się przemieszcza, wnikliwy obserwator, itd. Te wszystkie cechy nie są złe. Złe jest natomiast to co on z nimi robi, a więc jego moralność.

Czyli że zło, bez przymiotnika "absolutne", jest bytem? Ciekawe jak ono wygląda.

Nie wiem jak doszedłeś do takiego wniosku. Cały tekst właśnie był o tym, iż zło jako byt nie może istnieć. A cóż to jest "byt"? Przez byt rozumiem każdy istniejący konkret. Jeśli więc coś istnieje - jest bytem. Jeśli więc zło absolutne maiłoby istnieć, to byłoby bytem. Dlatego też zło nie istnieje jako byt, jako substancja. Zło istnieje jako brak właściwego porządku. Brak sprawiedliwości, brak sprawności fizycznej. Oczywiście jawi się jako coś aktywnego, tymczasem nie posiada samodzielnego istnienia. Istnieje zawsze w czymś, albo w relacji pomiędzy innymi bytami. Czyste zło nie ma racji bytu, jak miałoby wyglądać?

Jeden czort wie


Tylko nie wiedzieć czemu "przestronna brama i szeroka ta droga, która wiedzie do zguby, a wielu jest tych, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna brama i wąska droga wiodąca do życia! Nieliczni są ci, którzy ją znajdują".


Myślę, że jeżeli istnieje wieczne piekło to każdy w nim cierpiący jest zwycięstwem szatana, sam fakt istnienia takiego miejsca jest bożą porażką. Wiecznym pomnikiem bożej porażki. Porażki albo okrucieństwa.

Też tak sądzę. Wystarczy krótko powiedzieć, ze zło to pojecie abstrakcyjne, podobnie zresztą jak dobro, długość i szerokosć, itd.
Ale skoro rozwazamy pojecie zła z przymiotnikiem "absolutne" i tylko takie negujemy jako byt, sugeruje to, że moze istnieć jakas inna postać zła, bez tego przymiotnika. To w kwestii wyjasnienia.