Wierze w Boga , ze istnieje ze jest , czuje potzrbe zbliżenia się do Boga, parę lat juz nie byłam u spowiedzi , IDE do koscvila z zamierzeniem ze w końcu przy stopie do spowiedzi ale zawsze mnie cos od tego odpycha , wlancza mi się blokada , na modlitwie nie mogę się skupić , pełno innych myśli w głowie ,,, nie wiem juz co robić jak sobie poradzić , .... Proszę o jakaś poradę ...,, pomoc,....

Coś Cię odpycha tak mocno że naprawdę nie możesz zrobić tego kroku? Nie wiem jakie to odczucie, ale być może potrzeba tu zdecydowania. Zrywasz z grzechem, masz wolę poprawy, usuwasz wszystkie inne myśli i robisz rachunek sumienia, wybierasz termin, godzinę i idziesz. Nie ma innej rady, ani sposobu.

Mnie się to także zdarzało. Powtarzałam sobie "no, idź, idź teraz", ale ostatecznie siedziałam dalej, jak zamurowana. Powody mogą być różne, ale jeśli naprawdę chcesz i potrzebujesz się wyspowiadać, spróbuj to zrobić "na trzy". Robiłam tak: "na TRZY wstajesz. Raz, dwa i TRZY" i wstawałam, i szłam, jak już jesteś przy konfesjonale to raczej nie uciekniesz. Ta metoda działa całkiem fajnie także w innych sprawach, o, np. jak w sobotę rano budzę się i wiem, że jest zlew pełen naczyń. "Raz, dwa, TRZY" i chociaż się nie chce, to się wstaje. Samodyscyplina jest ważna!

Wyznaj swoje grzechy przed Bogiem w zacisznym miejscu, rozmawiaj jak ze swoim najlepszym Przyjacielem, odczujesz wspaniala ulge.

Spróbuj porozmawiać w przyjacielskiej rozmowie z Jezusem, opowiedz mu o swoich lękach, o tym, że nie masz odwagi. Poproś go o łaskę spowiedzi oraz o odwagę do przystąpienia do niej. Powierz swoją spowiedź Maryi oraz pomódl się za swojego spowiednika.

Mam nadzieję że Martunia jeszcze tu zagląda, bo szkoda byłoby czasu ludzi, którzy się wypowiadają...

Zmiana dotychczasowego sposoby życia zawsze wymaga dużej siły do podjęcia nowego kierunku. To wypływa z naszej natury, nie jesteśmy komputerem w który wystarczy tylko kliknąć aby przełączyć aplikację, aby coś zmienić. My ludzie, potrzebujemy czasu - czasami można coś zmienić małymi krokami - pierwsze myślisz o spowiedzi, potem wyobrażasz sobie że do niej przystępujesz aż w końcu to robisz. Pierwsze myślisz o modlitwie, później zaczynasz się modlić a de facto nad jakością modlitwy pracujesz całe życie, zawsze będą rozproszenia - istotą tutaj jest wytrwałość i nasze chęci, to również Pan Bóg bierze pod uwagę.

Dobrze, że wystąpiła już u Ciebie chęć poprawy. Nie zastanawiaj się nad tym, spowiedź dorosłego człowieka to nie formułka. Powiedz księdzu co Ci leży na sercu, wyrzuć to z siebie, on Cię wysłucha i doradzi. Na pewno wrócisz na odpowiednią drogę.