A co powiesz na to?.

J 3: 18 BT
"Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego."

Czytanie z wczorajszej niedzieli.
Każdy ma szansę na nawrócenie i jakoś nie jestem w stanie odczytać tego fragmentu dosłownie, bo kłóciłoby mi się to z tym, jak miłosierny jest Bóg.

Ale bez przesady, piekło jak narazie nie jest puste, i raczej dobrowolne - czyż nie?.

Ja właściwie dalej myślę, że piekło jest puste.
Bóg daje nam coraz to nowe szanse... bo kocha swoje dzieci.
Po to jest własnie czyściec.

Jak byś nie wiedział - to wieczność piekła jest w KRzK dogmatem, jeśli nie uznajesz tego, toś nie Katolik.

Oj, Wojtek przecież ja jestem dziewczyną
Ja uznaję dogmaty KK..

No niestety Matka Boża w Fatimie bardzo wyraźnie pokazała dzieciom piekło i to bynajmniej nie puste

No właśnie - może wyjaśnisz więc czemu uważasz że piekło jest puste, mówiąc, iż akceptujesz Magisterium Kościoła, jednocześnie przeczysz Jego dogmatowi.

Jak byś nie wiedziała to OOjciec W. Hryniewicz, i Jego "nadzieje" na puste piekło [ lecz w dalekiej przyszłości] nie jest mi obca. I bardzo sobie cenię tego teologa.

Wiecie, w takim razie to niezłą gafę teraz dałam...
Po prostu to są takie nadzieje, że piekło być może jest jeszcze puste, że nikt tam nie trafił
Niestety

He, he, lisku, nie poddawaj się tak łatwo!!



A może wyjaśnisz, który DOGMAT mówi o tym, że piekło nigdy nie będzie puste??

Nie przekręcaj znaczenia tego co napisałem, mówimy o tym, że w KRzK jeszcze cały czas istnieje dogmat o "wieczności piekła" a "puste" piekło nie występuje w NT. Opieramy się tylko na tym co wiemy, a nie na pobożnych życzeniach - czyż nie?.

Jak byś uważnie czytał co napisałem to zauważył byś iż "nadzieja powrzechnego zbawienia" nie jest mi obca. Lecz jak narazie nie jest to nauczanie KRzK.

W porządku. Opierajmy się na tym, co wiemy. A czy wiesz kiedy i gdzie ogłoszono ten dogmat?

Ok nie mam tego pod ręką - ale poszukam. Ale naprawdę nie pojmuję czemu rządasz takowych potwierdzień?. Skoro to pewnik - uważasz może że kłamię, lub mijam się z prawdą?.

co do piekla i pustki tam panujacej wypowiedzial sie Kosciol odrzucajac tezy Orygenesa, a moze bardziej niektorych jego uczniow. Bylo to grzes w trzecim wieku, od tego czasu jest pewien powrot do tych mysli w Kosciele co jakis czas. Sa one bardziej obecne u naszych wschodnich braci.

Jako nadzieja to rozumiem ze jest wspaniala. Jakby bylo pieknie gdyby wszyscy przyjeli szczescie oferowane przez Jezusa Chrystusa i dostep do ktorego zostawil w swoim Kosciele.

To tez jest czescia bycia dziecmi bozymi, ze mam nadzieje ze wszyscy moi bracia i wszystkie moje siostry beda zbawieni. Taka jest tez wola Pana Boga, by wszyscy byli zbawieni.

Nie mozna natomist leksewazyc tych wielu fragmentow w Psimie Swietym gdzie Jezus mowi o potepieniu, lub o wiecznym ogniu. Objawienia swietym, moga byc pomocne, ale nie sa dogmatem, wiec na tym raczej nie da sie oprzec jako "dowodzie", moglo sie to wywodzic z tego ze tak bylo najprosciej wyslowic rzeczywistosc piekla.

Ale gdyby tak bylo, Chrystus nie umarl by za nic, skoro i tak wszyscy pojda do nieba? Czyz to nie nasze grzechy Go tam przybily? Czyz te grzechy nie zasluguja kary smierci dla nas i tylko Chrystus ja wzial na siebie?

Wiec zeby byc prawdziwie dziecmi Ojca, robmy wszystko by jak najwiecej ludzi poznalo Ojca i tego ktorego Ojciec poslal, by ich tez uchronic od piekla.

Znalazłem w sieci to....

STEFAN BUDZYŃSKI
Czy diabeł może się zbawić?

W chrześcijańskiej kulturze zachodniej modna jest teoria „pustego piekła", a swoisty renesans przeżywa nauka Orygenesa o apokatastazie. Karl Rahner czy Hans Urs von Balthasar, zafascynowani ideą Bożego Miłosierdzia, twierdzą, że Bóg w swojej nieskończonej miłości do człowieka nie może nikogo skazać na potępienie wieczne. A skoro tak, to piekło jest puste.

Teologowie protestanccy głoszą, że nawet złe duchy (demony) na Sądzie Ostatecznym będą mogły się zbawić, więc można się za nie modlić. Także w Polsce znajdują się zwolennicy „pustego piekła". Na szczęście prywatne poglądy teologów, nawet wybitnych, nie są miarodajne.

Biblia o szatanie
Kościół naucza, że szatan jest bytem duchowym, bezcielesnym, realnym, osobowej natury, aniołem upadłym obdarzonym rozumem, wolną wolą, świadomością oraz inteligencją przewyższającą ludzki intelekt. Zachwycony swoją wielkością sprzeciwił się Bogu.

„Diabeł bowiem i inne złe duchy zostały stworzone przez Boga jako dobre z natury, ale same uczyniły się złymi" - podstawą tego teologicznego orzeczenia soboru laterańskiego IV były przesłanki biblijne. W Księdze Hioba czytamy: „Pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stawić się przed Panem, poszedł i szatan z nimi, by stanąć przed Panem" (Hi 2,1). Z kolei w Księdze Tobiasza mówi się o złym duchu Asmodeuszu (Tb 3,8) oraz demonie uciekającym do Egiptu (Tb 8,3-4)

Chrystus Pan potwierdził upadek szatana, nazywając go „księciem tego świata" (J 12,31), który nie wytrzymał w prawdzie. „Widziałem szatana jak błyskawica z niebios spadającego" (Łk 10,18). Duchy demoniczne obdarzone są wielką mocą i inteligencją. To właśnie one rozpoznały w Chrystusie Syna Bożego: „Czego chcesz ode mnie Jezusie, Synu Boga Najwyższego. Błagam Cię, nie dręcz mnie" (Łk 8,28).

Los demonów
Diabeł miał odwagę kusić samego Zbawiciela, posługując się znajomością pism prorockich, ale Jezus odpowiedział mu cytatem z Pisma: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego".

Los demonów czyniących zło ze swej natury jest w świetle Objawienia biblijnego przesądzony raz na zawsze. Pisze o tym św. Piotr w swoim liście: „Jeżeli bowiem Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał ich do ciemności lochów Tartaru, aby byli zachowani na sąd" (1,4) oraz św. Juda Apostoł: „i aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia (....) stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia" (1,6).

Pogląd Orygenesa o apokatastazie (gr. apokatastasis - odnowienie dzieła stworzenia) i powrocie wszelkich stworzeń do swego Stwórcy ostatecznie potępił jako teologicznie błędny sobór w Konstantynopolu w 533 roku. Stąd wniosek, że modlitwa za lub do szatana jest niedorzeczna i niewskazana.

Miłosierny, ale i sprawiedliwy
Innym zagadnieniem teologicznym jest zbawienie wszystkich ludzi. Kościół o nikim nie orzekł, iż jest już potępiony, nawet o Judaszu, ale też nigdy nie nauczał, iż wszyscy ludzie się zbawią. Magisterium Kościoła stwierdza jedynie, że wszyscy ludzie mogą się zbawić.

Chrystus Pan wielokrotnie przestrzegał przed potępieniem wiecznym: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom" (Mt 25,41); „I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego" (Mt 25,46); „Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle" (Mt 24,33); „Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do pieklą, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie" (Mk9,47).

Piekło istnieje rzeczywiście, choć w innym wymiarze bytu poza czasem i przestrzenią Wszechświata. Jest to prawda dogmatycznie zdefiniowana na soborze laterańskim IV. Potwierdzili to potem papieże Benedykt XII, Eugeniusz IV.

Bóg jest nieskończenie miłosierny, ale także nieskończenie sprawiedliwy. Nikogo z góry nie skazuje na potępienie wieczne, ale - po ludzku mówiąc - jest „bezradny" wobec człowieka, który świadomie, dobrowolnie i do końca odrzuca Jego miłość, okazując pogardę lub nienawiść, nawet w chwili śmierci. Taki człowiek popełnia grzech przeciwko Duchowi Świętemu, o którym Zbawiciel powiedział, że nie może być nigdy odpuszczony „ani w tym ani w przyszłym życiu". Taka osoba sama siebie wyklucza z królestwa Bożego, a Stwórca zatwierdza wybór na wieki.

Mówi Pismo Święte: - „Położyłem przed tobą życie i śmierć - wybieraj!"