Moje tez. Jakies zastrzezenia do mojej wypowiedzi: viewtopic.php?f=46&t=40016&start=15
He?

Eubulides to może i odpowiedź katechetyczna ale prawdziwa, Bóg nie prowokuje nie sprowadza nas w objęcia grzechu on po prostu daje nam wolność wyboru bez żadnych podtekstów a to że on wie bo wiedzieć powinien i tyle. Jeżeli by kierował człowiekiem to nazwałbyś go tyranem , jako ojciec też nie raz wiem że dziecko żle robi ale nie reaguje , poparzy się to zapamięta, zauważ że ludzie nawróceni (poparzeni) bardzo często wierzą i kochają Boga bez żadnych pytań i wątpliwości bo oni już wiedzą co jest po tamtej stronie. Żądasz od Boga żeby tobą kierował? Ona nam daje wszystko a my możemy to wykorzystać lub nie.

Kolejna już 3 herezja w tym wątku?

Księga Wyjścia
Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym


Jaki widzisz Bóg jest jednak zazdrosny.

Czysty dualizm Świata. Zły "bóg" zepsuł dzieło dobrego Boga. A dobry Bóg ani tego nie przewidział, ani temu nie zapobiegł, anie nie był na tyle wszechmocny, by złemu"bogowi" przeszkodzić, a na koniec za wynik swych ograniczeń ukarał człowieka.
A przecież Bóg jest wszechmogący, wszechwiedzący i sprawiedliwy. To jak to tak? To tu nie pasuje.

W jakich konkretnie sytuacjach nie reagujesz? Np. gdyby biegało po domu z nożyczkami to zareagowałbyś? Albo gdyby bawiło się suszarką w wannie?

Wiedząc uprzednio, że to całkowicie oddali człowieka od Boga, wiedzac uprzednio, ze sprowadzi to zgube na człowieka? Wolność wartością wieksza od Boga?
A potem przytulasz, pocieszasz, opatrujesz i dajesz lody. A nie wyzywasz, wyganiasz i przeklinasz na wszystkie nastepne pokolenia.

Ludzie prości sa szczęśliwsi. Nie zadaja wielu pytań.Takich żądań tu nie było. Ale znów stawiasz wolna wole wyżej niż Boga, a przynajmniej tak wysoko, ze ryzykuje się wieczne potępienie, wieczne rozdzielenie z Bogiem, przynajmniej na równo z Bogiem.

Masz rację. Bardziej adekwatne byłoby: włożyło odbezpieczony pistolet do ust i bawi sie spustem. Co zrobi rodzic?

Spłodzi kolejne. Miałem kiedyś taki pomysł (SF!), żeby zrobić z ludzkości pariasów Kosmosu, bo oni jedni dopracowali się monoteizmu, w którym ludź rozumny wylatuje z Raju po pierwszej próbie.

Po kolei: Wiedza naukowa, nie jest "gwarantem nieomylności", więc nie może być w dyskusjach teologicznych używana, jako argumentu. Teorie naukowe się ciągle rozwijają i zmieniają. Na chwilę obecną nauka postuluje, że ludzie w wyniku ewolucji powstali ze zwierząt. Dlaczego? Ponieważ to logiczne wyjaśnienie naturalistyczne, a w wyjaśnianiu naukowym nie wypada odwoływać się do czynników nadnaturalnych. Nauki przyrodnicze nie mogą jednak wykluczyć możliwości, że Bóg akurat w przypadku człowieka przyłożył do procesu ewolucyjnego swą rękę. Dlatego, odwoływanie się do argumentu "nauka mówi...", może działać tylko na kogoś, kto przyjmuje nieomylność nauki. Ja interesując się trochę historią nauki, daleki jestem od tego, by natychmiast przyjmować każde twierdzenie, i nie wydaje mi się by pierwsi ludzie "na starcie" byli prymitywnymi jednostkami, od razu śmiertelnymi i podatnymi na cierpienia. Przyjmuję teorię teologiczną, że było inaczej, a wersja naturalistyczna jest dla mnie tylko "konkurencyjną alternatywą".

Dalej: odnośnie do tego co mówi papież:
Oraz:Tu tak Idzie, ponieważ Bóg choć wiedział, że człowiek zgrzeszy, nie mógł go ukarać, bez jego grzechu. A miał prawo go wypróbować. Ponadto, Bóg przecież nie skazał go na wieczny stan w którym się znalazł. św. Ireneusz z Lyonu właśnie na to wskazywał, że wygnanie z raju (gdzie było drzewo życia) spowodowało, że człowiek zaczął umierać, co stało się możliwością uwolnienia go od tej złej kondycji ludzkiej natury. Więc wygnanie z raju de facto było aktem miłosierdzia. Jakby tego było mało, posłał swego Syna, by ludzi odkupić, a odkupując go w ten sposób uczynił świat jeszcze lepszym. Podczas liturgii wielkanocnej śpiewa się o "błogosławionej winie", to nie absurd, tylko pewien paradoks. Bowiem tylko poprzez wcielenie, Bóg mógł dokonać dokonać tego wyjątkowego wyniesienia ludzkiej natury. A wcielenie nastąpiło właśnie w odpowiedzi na grzech. Więc przez upadek, świat może zostać w wyjątkowy sposób wydźwignięty i zbawiony (przez co będzie jeszcze lepszy niż na początku). Stawiając sprawę w ten sposób, nie ma niczego gorszącego w dopuszczeniu przez Boga do upadku.
Nie neguję Twojej wypowiedzi, ale w dyskusji tej chodzi o to, czy miał miejsce grzech pierworodny, bo autor tematu zakłada, że żadnego stanu sprawiedliwości pierwotnej nie było. Ciężar dyskusji leży więc trochę gdzie indziej.

Podobno milosc nie jedno ma imie. Moze zazdrosc tez.

Kozioł tylko jedno:
Ludzie prości sa szczęśliwsi. Nie zadają wielu pytań.

Uważasz że ludzie nawróceni to tylko prostaki?

Z resztę szkoda polemizować.

Nic podobnego. Nigdy bym tak samego siebie nie nazwał.

Chwila. skoro wiedział, ze człowiek zgrzeszy, to nie ma tu mowy o jakiejkolwiek próbie ale o prowokacji, czy wręcz predestynacji: stworzył człowieka do grzechu, cierpienia i oddzielenia.
Czyli człowiek był grzeszny ale nie grzeszył, nie cierpiał, był szcześliwy i blisko Boga. Aby go z tego złego stanu uwolnić Bóg podsunał mu sposobność zgrzeszenia aby człowiek zgrzeszył zgodnie ze swą naturą i w akcie miłosierdzia wygnał człowieka aby cierpiał, poznał nieszczeście, choroby, rozpacz, smierć.

Taaa.
I tą czastkę zbawionych zrobi lepszymi niz na początku. Resztę spali lub na wieczne męki piekelne przeznaczy.
A nie mógł tak od razu? Bez stworzenia człowieka grzesznym, bez wmanewrowania go w grzech, bez wypedzenia, bez smierci, bez plag, pożog, wojen, raka, dżumy, nienawiści, tajfunu, powodzi, rozłąki, zdrady, głodu, smierci głodowej i wszystkich tych nieszcześć zycia "codziennego"? Musiał tak człowieka naprawiać? Wybrakowanego pierwotnie zrobił?

Niezłe! Nie poddawaj się! "Literaci do pióra!"

Studenci do studni. Znaczy, jak czytam takiego Dukaja, który wymyślił Boga kontrchronicznego (że człowiek percepuje czas na opak) albo Boga, który chce zbawiać sztuczne inteligencje (i po to Mu człowiek), to te moje dykteryjki...

Nieważne. U Tolkiena (katolika) też znajdziesz myśl, że śmierć jest darem Iluvatara dla ludzi, którego elfy pojąć nie mogą. Można się spierać, na ile to jest sensowne, a na ile nie. Można też zauważyć, że skoro to jest pogrzebane w Silmarillionie, to jest to myśl, którą Tolkien przyswoił sobie będąc człowiekiem młodym. Tak się zastanawiam, w kontekście Twojej z Eubulidesem rozmowy: czy ludziom młodym należy tłuc do głów, co ich w życiu fajnego spotka, a co fajnego jeszcze spotkać ich może?

Przywilej Człowieka, czy Przekleństwo Człowieka... Z kolei u Lema znajdziesz myśl: gdybyśmy nie mogli przerabiać potworności w korelaty anielstwa, nie moglibyśmy trwać. Co prawda, to jest fragment recenzji z nieistniejącej książki.