Bóg jest niepojęty i dlatego ową prawdę o 100% człowieczeństwa i 100% bóstwa nie da się pojąć ludzkim rozumem, ale Biblia wyraźnie o tym mówi, że Jezus był bez grzechu także jako człowiek.
1P 2,22 BT "On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu."

Hbr 4,15 BT
"Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu."

Gdzie to wyczytałeś? KK mówi, że rozumem mozna poznać Boga, a nie pojąć. Poznać, tzn. odkryć, że Bóg istnieje.

Nie przeczytałaś całości, skoro tak widzisz problem.
Chodzi o to, jakiego rodzaju to była wiedza i czy Jezus jako w pełni Bóg i w pełni człowiek mógł czegoś nie wiedzieć na sposób boski, t.j. wynikający z boskiej Wszechwiedzy. Jakoś wyjątkowo się przestrzega, by nieostrożnymi sformułowaniami nie uchybić bóstwu Jezusa, nie widzi się natomiast problemu w deformowaniu i wypaczaniu Jego człowieczeństwa. Rozumienie człowieczeństwa ogranicza się do aspektów czysto fizycznych, a nawet fizjologicznych, a zapomina się, co jest jego istotą. Tworzy się jakąś nową jedną naturę Istoty, w której bóstwo wchłonęło, zdominowało i pogwałciło człowieczeństwo.
Nie twierdzę, że wiem, jak wyglądała samoświadomość Jezusa.
Twierdzę, że sposób w jaki się o niej mówi przeczy prawdziwemu człowieczeństwu. Jezus wiedział na mocy zjednoczenia natur o Bożych zamysłach, ale nawet katechizm podkreśla, że było to ludzkie poznanie.


Wydaje mi się, że zawężenie dzieł Jezusa (bo o dziełach, uczynkach, jest mowa) do samych cudów, nie jest dobrym pomysłem. Z jakichś powodów Ewangelista nie napisał o cudach, tylko właśnie o uczynkach. Nie mówiąc już o tym, że takie tłumaczenie jest wodą na młyn tego, kto się chce koniecznie wymówić od wiary. Ty mi tu nie opowiadaj, tylko pokaż jakiś cud, po co mam słuchać, co gadasz, skoro cudów nie robisz.

Przeczytałam dwie strony.

Rozkminianie na drobne właśnie prowadzi do oddzielenia bóstwa i człowieczeństwa Jezusa, o czym świadczy chociażby powyższy wniosek (wytłuszczone). To samo można by powiedzieć o człowieczeństwie, ze pogwałciło bóstwo, skoro mógł nie wiedzieć, że zmartwychwstanie.
Swoją poprzednią wypowiedź udokumentowałam cytatami z Biblii, które jednoznacznie określają, że bóstwo i człowieczeństwo stanowiło nierozłączna całość, a więc żadna z tych natur nie wystepowała oddzielnie.

Tylko po co? Czy ktoś twierdził coś przeciwnego?
W pierwszych wiekach po Chrystusie jeszcze bardziej "rozkminiano na drobne", unia hipostatyczna była tematem równie gorącym co dziś tematy polityczne. To jest naturalne dla ludzi dociekanie, zrozumieć na ile tylko się da. Nie ma nic bardziej irytującego jak protekcjonalne stwierdzenia o wielkiej tajemnicy, której lepiej nie ruszać.

Skoro ja wyczytałam coś innego, to inni też mogą, stąd mój post .

Skoro unia hipostatyczna została wyjaśniona, to po co ją ruszać? Bo czemu służy takie rozkminianie?

Bez urazy, ale to nie tylko tajemnica, a dogmat.

Ale w jakim sensie ruszać? "Rozkminianie" służy lepszemu zrozumieniu. Proste.

Nie ma dogmatu zakazującego prób zrozumienia.

Ok, wypowiedziałam tylko swoje zdanie. Uważam, że takie rozkminianie może doprowadzić do herezji tych, którzy nie siedzą głęboko w temacie.

Pax Ja także wypowiadam tylko swoje zdanie, charakter działu zawsze na to pozwalał.

A czy ja wypowiedziałam wojnę . Uważam, że między nami dyskusja jest dyskusją i taką pozostanie, bez wojny, jak to drzewiej bywało z niektórymi, co to najchętniej ogłosiliby dogmat o swojej nieomylności

Możliwe. Jednak podobno dobry i kochający Bóg który mógłby rozwiązać wszystkie problemy na świecie tego nie robi. Więc ma nas daleko w nosie a go nie ma i nigdy nie było
Jak w tej piosence:
"Bez wiary ciężko żyć bycie ateistą modne. Ale powiedz gdzie był twój Bóg jak pisałem te zwrotkę. Odwiedzał Etiopię, kramił małe dzieci? Z łyżką pełną jedzenia, ku***a samolocik leci..."



Gdzie? W katastrofach samolotowych? Upośledzonych dzieciach i dorosłych? W małych murzynach którzy kopia minerały do telefonów za 2 dolary dziennie? To wszystko stworzył ponoć kochający Bóg. Lumber na forum. Ateista, dobrze to o czym mówię opisał w swoim komentarzu na temat księgi.Koheleta. Gdzie jej lektura jest jest idealnym podsumowaniem tego jak wygląda świat, a powinna prowadzić co najwyżej do deizmu. Czyli Boga stwórcy który ma ludzkość w nosie



Ale podjąłem taki trud. Przeczytałem wiele stron tekstu. I nadal niewiele wiem. A Poza oglądaniem filmów czasem też wychodzę kupić papierosy



Jak nie? To Jezus nie mógł zrobić czego innego dla nas tylko dać się zabić. Przecież z jego skilami mógł zrobić tyle dobrego

Nie ma możliwości zrobienia więcej dobra ponad to co zrobił Jezus.

No jasne. Postawa roszczeniowa:skoro Bóg mnie stworzył, to niech teraz da mi wszystko, bo mnie się należy

A to Bóg je powoduje? Może jednak człowiek, bo czegos nie dopatrzył?

A może oni sa po to, aby zdrowi nauczyli się bezinteresownej miłości? Nie pomyślałeś?

To stworzył Bóg? Przypadkiem to nie jest tak, ze człowiek człowiekowi zgotował taki los?
Czyli człowiek chce leżec pod gruszą, na dowolnie wybranym boku, a wszystko a niego ma załatwić Bóg

Może po to jesteśmy na Ziemi i możemy oceniać co jest dobre a co złe, aby móc w miarę swoich możliwości ograniczać zło - gdyby każdy w miarę swoich możliwości zabrał się do roboty, gdyby udało się ograniczyć skutki szkodliwych poglądów itd - świat nie stałby się rajem, ale większość tego o czym pisze Quinque nie miałoby miejsca, opcji jest nieskończenie wiele - wystarczy chcieć uczynić ten świat lepszym miejscem zamiast marudzić jak to jest źle.

Może mi jest łatwiej mieć takie podejście, bo nie wierzę w Boga, w Jezusa, nie wierzę że ktokolwiek mnie zbawił/zbawi, twierdzę że jak chcę żyć w lepszym świecie to muszę zrobić co w moich siłach by ograniczyć krzywdę wszelkich istot, nie tylko ludzi.

Co znaczy rozwiązać problemy? Problemy to nie zagadki, które się rozwiązuje.

Jeśli na ten przykład ja, chwat, zechcę stworzyć komuś pewien problem, bo akurat mam ochotę być wredny i chcę osiągnąć wredny efekt, to będąc chwatem jakim stworzył mnie Bóg, czyli posiadając wolność podarowaną mi przez Boga, stworzę ten problem w tej swojej wolności.

Jeżeli Bóg zlikwidowałby ten problem, to nie uszanowałby mojej wolności - bo skuteczność moich wolnych działań zostałaby podważona, a jeżeli nie uszanowałby mojej wolności, to nie byłby Bogiem dotrzymującym swoich wcześniejszych obietnic i zobowiązań, czyli krótko mówiąc nie byłby Bogiem.

Których konkretnie obietnic?