Wychodzę od takiego pytania: dlaczego Bóg znając przyszłość zdecydował się na taki a nie inny scenariusz przebiegu historii świata?

Bóg już przed samym aktem stworzenia wszelkiej materii wiedział co zrobi Adam i Ewa, wiedział, jak świat zostanie odkupiony przez Jezusa - on to wszystko wiedział od zawsze.
Jeśli więc Bóg nie reagował na "nieoczekiwane" zdarzenia to musiał to wszystko zaplanować - bo wszystko jest przez Boga i nic nie istnieje bez jego woli.
Dlaczego więc zaplanował On taki scenariusz?

Bóg będący wszystkim, będący pełnią chciał pokazać swojemu stworzeniu, że mu naprawdę na nim zależy. A jak można pokazać komuś, że nam na nim zależy, że go faktycznie kochamy? Takimi dowodami miłości w świecie ludzi mogą być: poświęcenie czasu, pieniędzy, życia.

Bóg będący nieskończonym i o nieograniczonych zasobach mógł jednym słowem zgładzić grzechy świata, mógł obdarzyć wszystkich potomków Adama i Ewy na nowo życiem w łasce, w obfitości.
Tylko, czy ludzie potrafiliby przyjąć tego typu okazanie miłości?

Bo jeśli Bóg jest nieskończony i nieograniczony to nie stanowi dla niego trudności obdarzenie każdego stworzenia życiem, obfitością dóbr i wszelkich łask. Z ludzkiego punktu widzenia jeśli obdarowujesz kogoś z czegoś co ci zbywa to nie dokonujesz pełnego poświęcenia, a przez to ten dar obdarowania wydaje się nie być w aż tak znaczący.

Tak samo jest z Bogiem, jeśli dawałby on ludziom tylko z tego czego mu nigdy nie zabraknie to ludzie mogliby nie uwierzyć, że Bogu faktycznie na nich bardzo zależy. Dlatego bóg zdecydował się na ostateczny akt poświecenia, na cierpienie i śmierć za ludzkość.
Bóg mógłby tak powiedzieć: "Miłuję was, i byście to zrozumieli i w pełni uwierzyli to przybrałem ludzką naturę, cierpiałem i umarłem za was. Nie możecie więc powiedzieć, że mi na was nie zależy, albo zależy nie do końca. Mi na was zależy tak bardzo, że Sam wybrałem najbardziej radykalny i ostateczny sposób okazania miłości.".

Śmierć nie jest najwyższym poświęceniem. Trudniejsze jest życie dla czegoś. Jezus bardziej by mi zaimponował zostając na ziemi i ucząc ludzkość przez dwa tysiąclecia, jak należy żyć - na własnym przykładzie.

Fakt śmierci nie jest tak imponujący, skoro wiedział że i tak zostanie wskrzeszony przez siebie samego. To jakby Deadpool uciął sobie rękę - dla niego to niewielka strata, skoro szybko mu odrośnie. Nie można porównywać tego do utraty ręki przez innego człowieka, który musi bez tejże ręki przeżyć całe swoje życie.

Gdyby Jezus miał być nieśmiertelny na ziemi i żyć 2000 lat to... chyba niepotrzebna byłaby wiara, no nie?

Chociaż Jezus wiedział, że zmartwychwstanie to mimo wszystko się tego wszystkiego bał. Z pewnością też cierpiał fizycznie - i chociażby wyłączając psychiczne obawy przed śmiercią to wystarczający jest dla mnie sam fakt fizycznego cierpienia.

A cierpiał właśnie po to byśmy tak to sobie ułożyli w głowie, że jeśli zdecydował się cierpieć - chociaż nie musiał - to znaczy, że mu zależy.

To tak jak ludzie zakochani, w dowód miłości robią różne głupstwa, często niebezpieczne. Dlaczego? Przecież wystarczy powiedzieć kocham lub kupić drogi prezent. Dlaczego ludzie decydują się robić czasami karkołomne rzeczy? No właśnie, by pokazać jak bardzo na drugiej osobie im zależy.

Dla mnie Jezus miał taką samą misję - pokazać ludziom, że mu na nich zależy. I tyle.
Oczywiście oprócz tego jest cała teologia typu umarł za nasze grzechy, bośmy zgrzeszyli, a konsekwencją grzechu jest śmierć i on nas z tego wybawił.
Ale oprócz tej teologii to właśnie okazanie tego "Mi na was naprawdę zależy" jest wg mnie równie istotne.

Nadal byłaby potrzebna wiara - Piotr wiedział o tym kim jest Chrystus, a przecież się Go zaparł, gdyż wiara była w nim słaba. Obecność Chrystusa na świecie niczego by nie determinowała. Kościół Katolicki jest na świecie, czy to znaczy że wszyscy wierzą?
Oczywiście, można uznać że Jezus zrobił to wszystko, bo nas kocha. Można uznać że zrobił to również dlatego, że chciał by Go wielbili na ziemi (świecie doczesnym) i dla uwielbienia tłumów był gotów nawet na trochę bólu. Można uznawać wszystko, jak ma się taki kaprys.

"Trochę bólu"? Módl się o to, byś nie został obdarowany cząstką tego bólu, której nie mógłbyś znieść.

Życie za ludzkość - Jezus.
Życie za życie - Maksymilian Kolbe.
Śmierć w męczarniach w ciągu kilku godzin - dobity włócznią - Jezus.
Śmierć głodowa w ciągu dwóch tygodni - dobity zastrzykiem z fenolu - Maksymilian Kolbe.

Ależ gdzie tam. Jezus NIE BYŁ DOBITY WŁóCZNIĄ. On już nie żył, gdy przebijano Mu bok włócznią.

W której to teologii nie ma, prawdę mówiac, grama logiki.

Generalnie - dokonanie mało imponujące.

Aztekowie mieli boga - i to takiego pogardzanego - który, by stać się Słońcem i uratować świat, poświęcił się, rzucił w ogień i umarł naprawdę.

Dobrowolne oddanie własnego życia za drugiego człowieka uważasz za mało imponujące - co zatem Ci imponuje?

No przecież napisałem co: prawdziwe poświęcenie życia. Bez reaktywacji.

Ale do czegoś takiego nie jest w myśl chrześcijańskiej antropologii zdolny nawet nie-Chrystus. Bo przecież dusza ludzka jest nieśmiertelna.

Wcielenie Chrystusa polegało na tym, że przyjął ludzkie doświadczenie w całości, solidarnie z nami stał się „podobny we wszystkim oprócz grzechu” i „za wszystkich skosztował śmierci”. Absurdem by było, żeby w tym akcie wyrzekł się swojego istnienia (gdyby nawet to było możliwe).

Myślę, że takie rozumowanie, że „Jezus zrobił dla nas za mało”, bo przecież „inni więcej cierpieli” albo „przecież i tak zmartwychwstał” bierze się z tzw. „teologii okupu”. Tymczasem jeśli postrzegamy Ofiarę Chrystusa nie jako okup złożony komuś za grzechy, ale jako sposób, w jaki Chrystus „utorował nam drogę”, to nie mamy powodów Mu wypominać, że przecież umierał tylko 1 dzień.

Z czego wynika tylko tyle, że poświęcenie takie, na jakie zdobyło się owo azteckie bóstwo nie ejst w myśli chrześcijańskiej w ogóle możliwe.



Myślę, że ta kwestia "całości" jest tu mocno problematyczna, zważywszy, że nader istotną częścią ludzkiego doświadczenia jest niepewność właśnie co do natury śmierci. Chyba, że przyjmujemy optykę z "Ostatniego kuszenia Chrystusa" i dopuszczamy możliwość, by Jezus naprawdę powątpiewał w samego siebie i zastanawiał się czasami, że czy mu przypadkiem nie odbiło.



Możliwe. Wszak dzięciem będąc prowadzanym do kościoła, nieraz słyszałem tam:

Twój Adamie, dług spłacony,
Okup ludzki dokończony
Wnijdziesz w niebo z szczęśliwymi
Dziećmi swemi, Alleluja!

JedenPost jak ten Piłat, i mówi Jezusowi że się za mało poświęcił...

Kto to zdjęcie zrobił?

Malczewski