Twierdzisz, że prawda jest nieosiągalna za pomocą umysłu, to po co do niej dążysz używając go, to nonsens. Zbierasz informacje chcesz zdobywać wiedzę, na podstawie której chcesz budować swoje poglądy. Warunek jaki stawiasz to prawdopodobieństwo (chyba prawdy)powyżej 50%. Jakie to mogą być poglądy oparte na prawdopodobieństwie: chyba, powyżej?
Jeśli wiem, że sitem wody nie nabiorę, to odkładam je, bo się do tego nie nadaje. Ty wiesz ale … .
Rozum jest niezbędny do egzystencji, ale nie do odkrycia prawdy. By ją odkryć, należy go wyłączyć. Pisałaś, że potrafisz to zrobić, możesz zdradzić za pomocą jakich technik to robiłaś?

Doskonałość w jakiejkolwiek dziedzinie jest nieosiągalna, ale czy to powód aby się w tym kierunku nie rozwijać?
Umysłem mogę tworzyć tylko model rzeczywistości, ale skoro mam rozum i on do tego służy to niech wykonuje swoją pracę jak najlepiej, chcę aby mój model rzeczywistości był możliwie jak najlepszy, jak najbardziej spójny, kompletny i poprawiający jakość życia - w końcu coś trzeba robić, mieć jakiś cel -a ten aktualnie uznaję za odpowiedni.
Nie mając celu - po co żyć? Żyję aby doświadczać gry w modelowanie świata w swojej głowie

Po prostu zaczęłam kombinować kim jestem i gdy dotarło do mnie że ciało i umysł tylko mam, ale nimi nie jestem, że tylko ich doświadczam i zostało tylko doświadczanie, bez oddzielnego kogoś kto doświadcza...

Obecnie wystarczy skoncentrować się na doświadczaniu, na byciu tu i teraz, działania umysłu - myśli, emocje, ocenianie - gdy zaczynam je obserwować się stopniowo wyciszają, znika oddzielenie , podział na 'ja' i 'nie ja'... Wówczas nie ma potrzeb, pytań, pragnień - ma to swój urok, ale specyficzne doświadczenia psychodeliczne sprawiły że bardzo cenię doświadczanie bawienia się iluzjami umysłu, bo mają one moc twórczą, że tak to ujmę.

Uwielbiam doznania zmysłowe, doświadczanie tu i teraz dźwięków, kolorów, zapachów, dotyku... a przecież do dalej iluzja umysłu...

Piszesz, że umysłem tworzysz model rzeczywistości.
Uważam, że umysłem można tylko stworzyć świat wirtualny. Jest on obecny – włączony, gdy myślisz o przyszłości lub przeszłości. Przyszłość i przeszłość to coś czego nie ma, przeszłość różni się tym od przyszłości że można ją utrwalić – zdjęcie, film, zapis dźwiękowy. Na dzień dzisiejszy nie można tego zrobić z przyszłością. Świat realny to tu i teraz, ta chwila, tylko ta chwila, nie ma dwóch chwil. Zawsze jest ta jedna. W tej chwili nie ma umysłu, jest świat rzeczywisty. W nim, nie ma racji bytu umysł. Zobacz, gdy się pojawia umysł, mamy przeszłość lub przyszłość, ucieka nam ta chwila, jest niezauważalna. Z umysłem nie żyjemy, z umysłem jesteśmy albo wcześniej, albo później. Nie dostrzegamy rzeczywistości myśląc.

To czego doświadczasz tu i teraz to też projekcje Twojego umysłu... To jak umysł interpretuje sygnały płynące z receptorów zmysłowych reagujących na bodźce ze środowiska - nie masz bezpośredniego kontaktu z środowiskiem - masz dostęp tylko do modelu rzeczywistości w którym przedmioty mają kolory, kształty, można je dotknąć, usłyszeć dźwięk gdy spadną na inne przedmioty...
Dlatego zależy mi aby ten model był jak najbardziej spójny i logiczny, gdy wiem na co, jak i dlaczego, mój umysł reaguje mogę to przeprogramować i np. być świadoma wielu błędów poznawczych i stopniowo zmniejszać ich wpływ, unikać habituacji...

W tu i teraz nie masz projekcji. Nie masz myślenia, oceniania, w tu i teraz jesteś. Dostrzegasz kwiat – to tu i teraz, ta chwila. Ale za ułamek sekundy włącza się umysł i mówi: różą, czerwona, ładna… . Ale to już nie jest ta róża. To róża z przeszłości, z projekcji. Tu i teraz to brak umysłu.
Zamknij oczy, poczekaj na pierwszą myśl jaka przyjdzie ci do głowy. Przez krótką chwilę, może nawet kilkanaście sekund, nie będziesz miała żadnej, będziesz tu i teraz. Żadnych zmartwień, kłopotów, ocen, kolorów, kształtów. Po chwili włączy się umysł: siedzisz, czas marnujesz, głupot słuchasz…

Sądzisz że gdy widzisz różę to widzisz ją taką jaka jest? Doświadczasz jej przez pryzmat Twoich zmysłów oraz Twojego umysłu... To co doświadczasz tu i teraz też jest iluzją...
Wiem o czym chcesz mi powiedzieć - przerabiałam ten etap , ale to nie koniec odkryć co jest iluzją, to dopiero początek...
Ty pod pojęciem umysłu chyba masz na myśli tylko myślenie, rozum, ocenianie, nazywanie, łączenie z innymi danymi, ale umysł to dużo więcej i wszystko co produkuje to iluzja... Rzeczywisty desygnat nie ma cech których doświadczamy umysłem, nie mamy pojęcia jaki jest w rzeczywistości ,bo tylko to jest nam dane - gdyby wymienić sobie zmysły, lub system interpretacji doznań zmysłowych , zmienić poziom filtrowania informacji wszystko stałoby się zupełnie inne.
Parę doświadczeń w odmiennych stanach świadomości i uświadamiasz sobie kolejne zasłonki na oknie rzeczywistości, nie wiem ile ich jest, w sumie zapewne wszystko co jest doświadczane jest iluzją poza samym doświadczaniem.