Obecnie jak myślę, dominuje raczej przypuszczenie że piękno jest subiektywne, zwłaszcza wśród biologów. Gdyby zapytać Dawkinsa, to pewnie dla niego byłoby to oczywiste: piękno istnieje w mózgach, a nie na zewnątrz.
Jednak wątpliwości pojawiają się, gdy z jednej strony rozpatrujemy lwa a z drugiej ślimaka bez skorupy. Taki ślimak mógł być dla naszych przodków na sawannie cennym źródłem białka, z kolei lew był zagrożeniem, którego należało za wszelką cenę unikać.
Gdyby mózgi były tworami ewolucji, w których działałyby tylko subiektywne programy, wtedy lew przedstawiałby w sobie wielką brzydotę a ślimak byłby piękny.
Tak nie jest. Dlaczego?
Dlatego że nasze mózgi/umysły są w pewnym stopniu racjonalne i mają dostęp do obiektywnej rzeczywistości; nie piszę że w stopniu absolutnym, tyle że nie są całkowicie subiektywne.
Więc dlaczego lew „wydaje się” piękny? Może dlatego że to obiektywnie wspaniałe zwierzę, a ślimak, zwłaszcza bez skorupy jest obiektywnie zimny i obrzydliwy.
Druga sprawa to to że Lucyfer został stworzony jako najpiękniejszy anioł, po czym stał się szatanem, zaczął „sam się stwarzać”, modyfikować, aż w tradycji rabinicznej nazywa się szatana „szpetny”. Gdyby więc piękno było czymś subiektywnym, równie dobrze, bez różnicy moglibyśmy powiedzieć że było na odwrót.

Ślimak jest brzydki bo jest niejadalny i kojarzy się z innymi niejadalnymi rzeczami.
Lew może być piękny, ale jednocześnie jest straszny - budzi respekt.

Niejadalny? dla naszych przodków na sawannie?
Właśnie, dlaczego lew nie jest brzydki. Tylko "zdaje" się tak , jak zgodnie z rzeczywistością.
Zastanawiające że "ukształtowane ewolucją" mózgi poznają choć częściowo racjonalnie i obiektywnie,
Zwrócił na to uwagę Platinga:
Przypuśćmy, że Paweł jest prehistoryczną istotą człekokształtną; zbliża się głodny tygrys. Ucieczka jest być może najodpowiedniejszym zachowaniem. Zwróciłem jednak uwagę, że to zachowanie mogłoby zostać wytworzone przez wiele różnych par przekonanie/pragnienie. Zacytuję tu samego siebie:

Być może Pawłowi bardzo podoba się pomysł bycia zjedzonym, jednak widząc tygrysa, zawsze ucieka w poszukiwaniu lepszej okazji, ponieważ sądzi, że jest mało prawdopodobne, iż tygrys, którego widzi, zje go. Mimo że jego przekonanie nie jest prawdziwe, wystarczy ono do umieszczenia części jego ciała tam, gdzie powinny się one znaleźć, aby mógł on przetrwać […] Albo może myśli on, że tygrys jest dużym, przy­jaznym, kudłatym kociakiem i chce się z nim pobawić; sądzi on jednak również, że naj­lepszym sposobem zabawy jest ucieczka […] Albo może myśli, że tygrys jest regularnie powracającym złudzeniem, i – pragnąc zrzucić kilka zbędnych kilogramów – postanowił biegać jedną milę najszybciej, jak potrafi, zawsze, gdy napotka takie złudzenie; albo może jest on przekonany, że za chwilę wystartuje w biegu na 1600 metrów, pragnie go wygrać i sądzi, że pojawienie się tygrysa jest sygnałem startowym; albo może […] Nie ulega kwestii, że istnieje wiele systemów przekonanie/pragnienie, które równie dobrze pasują do danego zachowania17.

https://contragentiles.pl/czytelnia/tei ... ralizmowi/

Piękno nie istnieje. Istnieje jedynie poczucie piękna, które jest subiektywne i polega na tym, że jednemu bardziej podoba się tygrys, a innemu ślimak.

Przecież pokazałem, do jakich absurdów to prowadzi
Ale widać jesteś subiektywistą jak darwiniści...

To, że jednemu bardziej podoba się lew, a innemu ślimak prowadzi do absurdów?

Jednak większość się zgodzi z tym że to lew jest piękniejszy. Gdyby to było subiektywne, w naszych mózgach, powinno być na odwrót.
I jeśłi przyjmiemy subiektywizm, również byśmy mogli powiedzięć że Bóg stworzył Lucyfera szpetnego, a potem szatan sam siebie upiększył.

A może również Dobro/zło jest subiektywne?

Dlaczego również? Przecież nie powiedziałem, że piękno jest subiektywne.

jednemu bardziej podoba się lew, a innemu ślimak
- czyli subiektywne, możliwe że tak, ale przykład z lwem i ewolucją powoduje że to nie takie pewne

Zacznę od pierwszego wątku w tym temacie. Nie zgadzam się z mówieniem że nasze myśli są tylko tworem naszego mózgu, po pierwsze dlatego że mózg jest jeszcze słabo poznany, a po drugie dlatego że nasz mózg jest gdzie? Jeżeli nasze myśli są tylko w naszym mózgu to należy zadać sobie pytanie, a gdzie jest nasz mózg? Jest w głowie, a gdzie jest głowa? Jest we wszechświecie, tak jak wszystko inne i okaże się że nasze myśli mają taką samą wartość jak wszystko inne i nie należy ich lekceważyć.
Jeśli chodzi o piekło to nie jest to rzecz subiektywna, bo Ktoś kiedyś powiedział że jest piekło i że jest straszne, konkretnie je opisał ba , nawet Był w piekle i najwyżej możemy Mu nie wierzyć, a to już nie jest odczucie subiektywne.
Jeśli chodzi o szatana to zgubiła go pycha, popadł w pychę i może był tym drugim albo trzecim lub czwartym ale stał się ostatnim, pycha to taki pierwszy i największy grzech, można powiedzieć taki pierwotny grzech, grzech wszystkich grzechów, grzech z którego wyrastają wszystkie inne grzechy.

Chciałbym jeszcze dołączyć do postu że piękno też nie jest odczuciem subiektywnym, ale uniwersalnym dla wszystkich jednakowym, subiektywny może być rodzaj piękna, ale nie piękno.

@Inny_punkt_widzenia
Dlaczego nie edytujesz postu, tylko dopisujesz kolejny?

Jeśli Dla Dawkinsa piękno jest w mózgach a nie na zewnątrz to po co interesował się tak tym kosmosem

Lew wydaje się piękny i ewolucja :
Tu jako odpowiedź nachodzi mi słowo z Biblii że stworzeni zostaliśmy na podobieństwo więc jesteśmy podobni i jako ludzie podobnie myslimy z tym że każdy wybiera swoje subiektywne ścieżki

Naukowcy nie interesują się kosmosem dlatego że jest piękny, lecz z innych pobudek, kosmos jest tajemniczy i tak rozległy że oko ludzkie jeszcze wielu rzeczy tam nie widziało.
Moim zdaniem kosmos ma znacznie coś więcej do zaoferowania niż piękno, im dalej spoglądamy w kosmos tym dalej widzimy przeszłość, to naprawdę realne cofanie się w czasie.
I gdyby teraz zamienić się miejscami i z tamtych odległych miejsc przez ogromny teleskop spojrzeć na ziemię ale tak dokładnie aby było widać ludzi to z odległości 2000 lat świetlnych moglibyśmy ujrzeć np jak Jezus niósł krzyż, i to nie byłby film, lecz prawdziwy widok tego co na ziemi miało miejsce.

Nie to piękne, co piękne, ale to, co się komu podoba.