Bardzo wiele wnosi.
Przede wszystkim oznacza to, że wyznanie wiary otrzymujemy "z dobrodziejstwem inwentarza". Taka tradycja wyklucza coś, co się nazywa wolnym wyborem!
Po drugie, wychowywanie wyznaniowe, które jest niejednokrotnie oparte o dogmatyzm, nie tyle wyłącza w człowieku możliwość weryfikacji, co całkowicie tego zabrania! Oznacza to absolutną religijną stagnację! A jakiekolwiek próby zakwestionowania takiej wiary, wywołują fanatyzm.
I po trzecie, co też mówiłem wcześniej, pojecie "Bóg" jest uogólnieniem, które posiada multum "definicji", tak różnych, że właściwie nie ma możliwości, aby była mowa o jednym i tym samym podmiocie.

Zatem pytam konkretnie, który Bóg istnieje... który stworzył wszechświat?


Z choinki kolega się urwał?
Kolega w ogóle wie, co to jest prześladowanie religijne, i skąd się bierze!?


Przede wszystkim, odrzucenie absurdów! Czyli twierdzeń sprzecznych wewnętrznie, jak dla przykładu:
Bóg istnieje wiecznie... poza czasem. Nonsens!
Bóg stworzył wszechświat, gdyż ten nie mógł istnieć wiecznie... Bóg może. Nonsens!
Warto dodać, że powyższe przykłady mało tego że są sprzeczne same w sobie, to na domiar złego,
są to twierdzenia bezpodstawne. A żeby było weselej, owe twierdzenia postawili ludzie, którzy myśleli, że ziemia jest płaska...

No popatrz Ty, a zefcia nikt nie zlinczował za to, że zweryfikował swoją wiarę. Irci też nie, a została ateistką. Och ta stagnacja religijna....
Mylisz mój drogi religię chrześcijańską z sektą ŚJ. Tam zabronione jest myślenie, a już odejście równa się nieistnienie, bycie poza marginesem.

Nie lubię sformułowania Bóg stworzył ludzi, bo sugeruje wyobraźni, że Bóg i człowiek to odrębne byty. Był sobie Bóg i ulepił człowieka. Mitologia.

Tymczasem Bóg się w człowieka wcielił. Nie wiem, czy człowiek to jedyny świadomy byt, ale powiedzmy, że tak....

Bóg się wciela w człowieka, żeby uświadomić samemu sobie, że istnieje. Człowiek to lustro, w którym przegląda się Bóg.

Prawda, że pięknie napisane?

Towarzyski Pelikanie - pięknie ujęte i pasujące do moich aktualnych poglądów, które fakt faktem ciągle się krystalizują

A wiesz o tym, że jedna jaskółka wiosny nie czyni?
Oczywiście że ludzie odchodzą od religii, mimo czynników, które wymieniłem. Ba, odchodzili od wiary nawet w czasach, kiedy palili na stosie za takie "przewinienie".

Wielu ludzi również dokonuje aktu apostazji na rzecz innego wyznania, mimo wychowania wyznaniowego. Przecież to normalne... tylko nie jest to ogół, ale margines właśnie.


Nie. Ja nawet nie wypowiadałem się "w świetle chrześcijaństwa", ale ogólnie a pro po religii jako takiej.

Ale sama spójrz co napisałaś. Ty rzecz jasna, "masz" wiarę chrześcijańską, a "oni" to sekta!
A wiesz, że to słowo "sekta", jest tworem Twojego zboru właśnie?
Nacechowane nienawiścią, pogardą, i napiętnowaniem. A można by było użyć neutralnego określenia, jak "grupa heterodoksyjna", czy tak?

Czy Judeo-chrześcijaństwo, nie było heterodoksją żydowską? Było!
Zatem wychodzi na to, że Twój Jezus wraz z Marią i Apostołami, to również sekta!
Z tym, że dla człowieka "nieuprzedzonego" to heterodoksja... "subtelna" różnica.

A ŚJ to też chrześcijaństwo, czy Ci się to podoba, czy nie.


Małgosiuu, tam zabronione jest myślenie, gdzie postawiono dogmat.

--------

"Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię..."
To zdanie jest bezpodstawne!

Cześć. Odpowiem na pytanie: ,,Po co Bóg stworzył ludzi i wszechświat?" Najkrócej rzecz ujmując-Bóg stworzył ludzi i cały wszechświat dla chwały Bożej. Czym jest chwała Boża i na czym polega uczestnictwo w chwale Bożej? Zanim odpowiem na te pytania przybliżę nauczanie Pisma świętego i Kościoła na ten temat.
Od początku chwała Boża wylewa się na cały świat. W Psalmie 19 czytamy: ,,Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza (...) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano; ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy" (Ps 19,2.4nn). Czy też inny cytat ze Starego Testamentu:,,Jak słońce świecąc patrzy na wszystkie rzeczy, tak chwała Pana napełnia Jego dzieło" (Syr 42, 16). Warto też przypomnieć, że np. pierwsze słowa Pisma świętego, tzn. pierwszy rozdział Księgi Rodzaju to właściwie uroczysty hymn na cześć Boga Stwórcy całego świata. Warto także przeczytać Ps 104 i Ps 139.
W Nowym Testamencie idea chwały Bożej koncentruje się wokół osoby Jezusa Chrystusa. Wyraźnie wskazuje na to np. List do Hebrajczyków:,, Ten Syn, który jest odblaskiem Jego (tzn. Boga Ojca-przyp.aut) chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach" (1, 3). W tym króciutkim fragmencie jest zapisanych wiele prawd dotyczących Syna Bożego. Przede wszystkim jest On Bogiem takim samym jak Ojciec. Wobec świata Syn jest więc tym, czym jest Bóg, a więc podtrzymuje w istnieniu cały wszechświat. Skoro Syn jest Bogiem to znaczy, że ma naturę Boską; ma wszystkie przymioty Boskie. Dzięki Chrystusowi zostają zniesione wszystkie przeszkody oddzielające człowieka od Boga. Wreszcie mowa jest też o wywyższeniu Syna (,,zasiada po prawicy Majestatu na wysokościach''). To ostateczny stan Syna Bożego. Odbija się to na sytuacji Kościoła. Wierni przynależą do wywyższonego Pana (por. G. Rafiński, Nowy kapłan i Nowe Przymierze (List do Hebrajczyków), w: Wprowadzenie w myśl i wezwanie ksiąg biblijnych, t.9: Dzieje Apostolskie i Listy św.Pawła, red.J.Frankowski, Warszawa 1997, str.543-545).
Chwała Boża jest obecna w całym życiu Chrystusa. Już od poczęcia poprzez narodzenie, Jego czyny i nauczanie, aż po mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Akcentują to wszyscy autorzy Nowego Testamentu, szczególnie dwaj ewangeliści: św. Łukasz i św.Jan. Ten pierwszy pisze, że w dniu narodzenia Jezusa chwała Boża oświeciła wszystkich pasterzy (por. Łk 2, 9). Autor trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich wspomina o chwale Pańskiej przy opisie każdego ważniejszego wydarzenia z życia Jezusa. Nawet śmierć Pana Jezusa jest okazją by objawiła się chwała Boska. Dla Jezusa śmierć nie była tylko końcem ziemskiego bytowania. Była początkiem nowego etapu-królowania z Ojcem w niebie (por. Łk 24, 26). Św. Jan w zakończeniu opisu cudu w Kanie Galilejskiej pisze, że Chrystus objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie (por. J 2, 11)., zaś w pierwszym rozdziale Ewangelii , podobnie jak nieznany autor Listu do Hebrajczyków, przedstawia Jezusa jako odbicie chwały Ojca.
Zmartwychwstanie Pana Jezusa było objawieniem chwały Ojca w najwyższym stopniu. Jaśniejąca na obliczu Chrystusa chwała Boga oznacza najwyższą transcendentną czystość, świętość, światło, potęgę i życie (por.X.Leon-Dufour, Słownik teologii biblijnej, Poznań 1994, str.137). To Bóg Ojciec wskrzesił Jezusa z martwych ,,i udzielił Mu chwały"(1 P 1, 21). Chwała Chrystusa promieniuje na cały Kościół (por. Dz 7, 55; 9, 3; 22, 11). Chrystus wzywa nas, abyśmy głosili Jego chwałę poprzez życie zgodne z Ewangelią.
Chwała Chrystusa znajdzie swój ostateczny wyraz w Jego chwalebnym przyjściu. Nowy Testament potwierdza ten fakt w wielu miejscach, np: ,,Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą (Mk 13, 24-27 i paral.) Cała Biblia, zwłaszcza Nowy Testament uczy nas, że celem człowieka jest zobaczyć ,,błogosławioną nadzieję i objawienie się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa"(Tt 2, 13).
Prawdę biblijną o chwale Bożej potwierdzają Ojcowie Kościola i nauczanie Soborów. Św.Ireneusz BM stwierdził, że ,,chwałą Bożą jest żyjący człowiek" (św. Ireneusz BM, Adversus haereses, w:https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/chwala_boga.html Wydruk z dnia: 2018-08-07). O chwale Bożej mówiły też w swoich dokumentach Sobory: Watykański I ( z lat 1869-1870) i Watykański II ( z lat 1962-1965). W dokumentach Soboru Watykańskiego II czytamy: ,,Chwała Boża polega na tym, że ludzie świadomie, dobrowolnie i z wdzięcznością przyjmują dzieło Boże dokonane w Chrystusie oraz okazują je w całym swym życiu" (Dekret o posłudze i życiu kapłanów,2 w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, POznań 1967, str. 489). Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia, że chwałą Bożą jest uczestnictwo stworzeń, a zwłaszcza człowieka w Bożym Bycie; uczestnictwo w Miłości, Dobru, Prawdzie i Pięknie, których Źródłem jest Bóg (por. KKK 293n).
Pozostaje jeszcze jedno zagadnienie do wyjaśnienia. Czy Bóg stworzył wszechświat, aby powiększyć swoją chwałę? Z pomocą znów przychodzi nauczanie Kościoła. Bóg stworzył wszechświat, żeby Boską chwałę udzielić całemu stworzeniu, a szczególnie człowiekowi (por. KKK 293). Stworzenie nie jest potrzebne Bogu do udowadniania swojej mocy i majestatu. Jedynym powodem, dla którego Bóg stworzył wszechświat jest Jego nieograniczona miłość i dobroć (Tamże). Chwała Boga jest przede wszystkim w NIm samym (por. św. Jan Paweł II, Stworzenie: objawienie chwały Bożej, w: Tenże, Katechezy. Bóg-Ojciec, Kraków-Ząbki 1999, str. 142). Wypełnia ona całą naturę Boga Trójjedynego: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Chwała Boża jest pełnią doskonałości, niepojętej głębi, a szczególnie Prawdy i Miłości. Prawda i miłość są podstawą wzajemnych relacji i oddania się między Ojcem, Synem i Duchem Świętym (czyli komunii). Miłość się wypełnia jeżeli jest nakierowana na dobro innego bytu. Bóg zaprzeczyłby swojej naturze gdyby nie dzielił miłości ze swoim stworzeniem, szczególnie z człowiekiem. Wydaje mi się, że chwała Boża również na tym polega: na obdarowaniu Bożą miłością całego stworzenia, a szczególnie ludzi. Odpowiedzią ze strony człowieka ma być potwierdzanie chwały Bożej w naszym życiu. Ma to być życie zgodne z Dekalogiem i ewangelicznym duchem. Wiem, że to nie jest łatwe, lecz z pomocą łaski Bożej wszystko jest możliwe.To jest nasz wkład w Boży plan życzliwości wobec całego stworzenia (por. Ef 1, 5-8). Zwieńczeniem tego scenariusza jest życie wieczne z Bogiem. To tyle mojej odpowiedzi. Szczęść Boże.

Radosławie - dawno nie miałam okazji na tym forum czytać tak długiego i pełnego treści postu, dodałeś wartościowy puzzel do mojej mentalnej układanki za co serdecznie dziękuję. Jak miałbyś swoimi słowami, krótko napisać definicję różnicującą Chwałę Bożą od potocznego znaczenia słowa chwalić, być okrytym chwałą itd to jak by brzmiała?

Bóg Ojciec stworzył ludzi po to żeby byli szczęśliwi, tylko tyle i aż tyle.

Czym jest dla Ciebie szczęście? Odczuciem, stanem, wydarzeniem jakie uważasz za korzystne ?

Szczęście jest wtedy kiedy nie ma się żadnych problemów, nie występuje cierpienie na żadnej z płaszczyzn.

Tak ujmując szczęście to zakładając ateistyczną wizję świata człowiek martwy jest szczęśliwy bo nie ma żadnych problemów ani cierpień
Dla mnie brak zmartwień i cierpień to jest co najwyżej spokój. Mi do szczęścia nie wystarczy brak bodźców negatywnych. Potrzebuję jeszcze jakiegoś pozytywnego.

Nie bardzo, bo w ateistycznej wizji świata o człowieku martwym nie można powiedzieć, że jest.

Dokładnie, choć to nie ateistyczna wizja świata, gdyż pamiętaj że buddysta wierzący w życie po śmierci też może być, a często jest ateistą, gdyż nie wierzy w jakiegokolwiek osobowego Boga ani go nie czci...
W materialistycznej wizji świata jesteśmy różnie rozumianą świadomością będącą wytworem mózgu, który po śmierci przestaje działać więc umierasz i Cię nie ma - koniec gry. Zostaje ciało które za życia wymieniało cząsteczki z otoczeniem , a po śmierci stopniowo traci integralność.