Jeżeli Bóg uważa siebie za byt wartościowy, a ta wartość jest życiem, to uznaje także potrzebę dzielenia się tą wartością, dlatego tworzy życie na swój obraz.

Ok, podam Ci mały przykład:

Załóżmy że istnieje tylko Bóg, przed stworzeniem wszechświata. Bóg który nie ma początku i końca, który istnieje wiecznie, no i jest Absolutem!

Skoro przed stworzeniem wszechświata nie istnieje czas, to jak można powiedzieć, że Bóg jest wieczny? Wieczność bez czasu nie ma prawa bytu.

Zatem Bóg z definicji nie może być wieczny, skoro uważacie, że stworzył wszechświat.

Mało tego, uznając Twoje powyższe twierdzenie, wychodzi na to, że wszechświat jest wieczny na równi z Bogiem, bo Bóg ani przez "ułamek sekundy", nie mógłby trwać w letargu, bez dzielenia się życiem. Stworzyłby wszechświat bezzwłocznie!

No jak to sobie wyobrażasz? Istnieje Bóg, i nic ponadto. Istnieje, bo nie został stworzony i nie ma początku i końca. Tkwi w stagnacji... I co, nagle postanawia stworzyć wszechświat!?
A tak w ogóle, to aby "coś zrobić", zadziałać, wymagany jest czas. Bez czasu, nic nie zrobisz... ale to tylko dygresja.

Pytanie "kiedy" zamierza stworzyć, i "jak długo" tkwił w stagnacji jest bezsensowne, bo czas powstaje dopiero podczas stworzenia. Rozumiesz?

Wniosek.
Jeśli Absolut obdarowuje życiem\istnieniem, to robi to bezzwłocznie! Zrobiłby to w chwili, w której uzyskałby świadomość Absolutu.

A że Absolut nie ma początku, nie mógł stworzyć wszechświata, bo nie znajdziesz punktu na wykresie, kiedy mógłby to zrobić. Bo Bóg nie ma początku.

Rozumiesz teraz, jak bardzo "zryte" jest twierdzenie teistów, że Bóg jest wieczny?
To jest nonsens!

Dlaczego?

W moim powyższym twierdzeniu nie ma ani słowa o wszechświecie ani o wieczności, więc nie wiem jakie i z czego wychodzą Ci wnioski.

Dlaczego?

Na jakim wykresie?

Czas to umysł, umysł tworzy czas, wyłączysz umysł - nie ma czasu. Jest tu, ta chwila, teraz. "Teraz" jest zawsze takie samo.

Ach jakież to głębokie.
Czy pierwsze słowo zdania, które napisałeś i ostatnie słowo zdania, które napisałeś, powstały w tym samych momencie?

Powstały w przeszłości - "włączyłeś czas". Myślisz o przeszłości i o przyszłości (umysł nie działa w tu i teraz) - tego nie ma, to fikcja, wirtualny świat, który wytwarza umysł. To myślenie o "fikcji przeszłości" i "fikcji przyszłości" tworzy czas. Czas to przedział między jedną fikcją a drugą, czy on w takim razie jest prawdziwy? Można zmierzyć "odległość" między jedną fikcją, a drugą?

Niestety, ale nawet to wieczne „teraz" od czasu do czasu się zmienia, jak więc może być zawsze takie samo?



Pierwsze słowo nolda napisał wcześniej, a ostatnie później, a co za tym idzie były to różne momenty.

Nie jest prawdą to co napisałeś.
Można mieć potrzeby - posiadanie potrzeb nie wyklucza doskonałości.
Bóg posiada potrzeby jeżeli chce jeżeli nie chce to ich nie ma.
Zaspokaja je kiedy chce i jak chce.
Bóg nie jest niezmienny bo jest żywy a zmienność to niezbędny warunek życia.
Łatwo Ci dyskutować z kimś nieprzygotowanym.
Spróbuj z równym sobie.

Nijak to ma się do definicji wieczności: https://www.britannica.com/topic/eternity

Wedle twojego pojmowania logiki może to mieć jakieś uzasadnienie, ale:
8 Bo myśli moje nie są myślami waszymi
ani wasze drogi moimi drogami -
wyrocznia Pana.
9 Bo jak niebiosa górują nad ziemią,
tak drogi moje - nad waszymi drogami
i myśli moje - nad myślami waszymi Iz 55, 8-9

Podejście człowieka zamkniętego w czasie i przestrzeni. Zamykasz Boga w swoich ograniczeniach i wymagasz żeby się ich trzymał.

Żeby ewolucja zadziałała w tym kierunku trzeba bardzo dużo czasu.
Te miliardy lat które były do te pory, to zdecydowanie za mało.




W kontekście religijnym to trzeba Boga o to zapytać.
Natomiast w zwykłym kontekście jeśli pytać po co istnieje człowiek to powiem, że istnieje bez żadnego powodu.




Bezsens ludzkiego istnienia nie jest niczym przyjemnym, więc lepiej sobie coś tam wymyśleć, żeby żyło sie lepiej.
Oczywiście to co mówie jest na sytuacje gdyby Boga nie było, bo jeśli jest, to znaczy że miał jakiś tam powód, żeby sobie tych ludzi stworzyć.

Serio? A może raczej zamkniętego w irracjonalnym myśleniu, które samo w sobie generuje jedynie sprzeczności?
Zrozum proszę, że to co twierdzicie, że "Bóg jest taki i owaki", to jest pustosłowie!
Niczym nie poparte gadanie. To jest tak, jakbyś gadał co Ci ślina na język przyniesie, bez żadnych podstaw. A najśmieszniejsza jest ta Wasza "pewność i przekonanie", że tak właśnie jest!


To Ty umieściłeś Boga, we własnym irracjonalnym świecie, bez żadnych zasad, norm, praw, czasu, przestrzeni, oddziaływań itp. Nieistniejący byt, w nieistniejącej rzeczywistości.

Ja żadnego Boga nie zamykam w istniejącej rzeczywistości, ale jedynie stwierdzam Jego całkowity brak!
Jak dotąd, o Bogu mówią tylko ludzie, którzy nawet nie są w stanie poprawnie wyrazić istoty Boga... bo słów odpowiednich brak.

A jakie masz podstawy twierdzić, że Boga nie ma. Wiesz doskonale, że nie da się udowodnić nieistnienia Boga. Dlaczego moja pewność i przekonanie jest śmieszne, a twoja pewność i przekonanie już nie. Masz tyle samo dowodów na swoje przekonania co ja.

Stwierdziłeś na podstawie jakiegoś eksperymentu, który dał ci niepodważalne wyniki? Śmieszny jesteś.

Ja mam ten komfort że niczego nie jestem pewna, to na czym się opieram to tylko założenia i gdy pojawią się nowe przesłanki mogę je modyfikować. Na razie zwyczajnie nie jestem przekonana czy jakiś Bóg istnieje, ale oczywiście nie twierdzę że na pewno nie istnieje , bo niczego nie twierdzę 'na pewno', bo skoro nie ma jak udowodnić że fizyczna rzeczywistość istnieje, że ja istnieję to jak można wymagać pewnych dowodów na cokolwiek? Natomiast na czymś jednak trzeba się oprzeć więc uznałam że sensowne założyć że fizyczna rzeczywistość istnieje, do tego sobie założyłam że istnieją idee, koncepty, wytwory umysłu, byty abstrakcyjne - to czego doznajemy, czemu nadajemy pojęcia, ot taki świat idei co by się pojęcia abstrakcyjne do czegoś odnosiły, nie stwierdzę na ile jest on prawdziwy, tak samo jak nie stwierdzę na ile fizyczna rzeczywistość jest prawdziwa. Dla mnie miejsce Boga jest w tym drugim świecie, który oczywiście wywiera ogromny wpływ na rzeczywistość za pośrednictwem istot które mają do niego dostęp...
Uważam że Bóg istnieje tak samo jak dobro, miłość, radość, byty matematyczne, jak wolność i uwaga jak kolory ( kolory nie należą do fizycznej rzeczywistości, fizyczna jest fala elektromagnetyczna, kolory to już wytwory umysłu, to jak umysł interpretuje dany zakres fali).

Oczywiście, że się da. Tylko pytanie czy naprawdę szukasz odpowiedzi, czy tylko utwierdzasz na siłę poglądy, które już posiadasz?
Ale to tylko dygresja.

Po pierwsze, pojęcie takie jak "Bóg", jest koszmarnym wręcz uogólnieniem.
Ale skoro nie da się udowodnić nieistnienia Boga, to dlaczego wierzysz akurat w "tego" Boga, a nie w Odyna, Atona, czy Wisznu?

No i pojawia się problem, który "Bóg" jest prawdziwy?

Zdajesz sobie sprawę, że gdybyś przyszedł na świat w Indiach, raczej wyznawałbyś Wisznu, a nie Jahwe?
I kolejne pytanie, czy jeśli wyznawałbyś innego boga, to czy coś to zmienia?
Sam sobie odpowiedz, najlepiej "w duchu własnego wyznania".

Nie wiem na ile zdajesz sobie z tego sprawę, ale wiara człowieka jest determinowana miejscem urodzenia, tradycją, obyczajowością.