Bo dokładnie tak jest, świat jest niesprawiedliwy, okrutny, jest taki dlatego, że Bóg tak chciał.

Jak to się ma do tego stwierdzenia?

Skoro mam traktować życie jako gre, to moge ją w tej chwili zakończyć?

Tak, nazywa się to samobójstwo. Serio, tego chcesz? Grasz w pewnych drużynach. Może są wystarczającym powodem aby grać dalej? Zresztą, mimo, że tak się wciągnęłaś w grę, że wydaje Ci się prawdziwa, sama zechciałaś się zalogować w pewnym celu...

Skoro to jest gra, to mogę ją zacząć od nowa?

Zależy co nazywasz sobą.... Według moich danych ty jako gracz oczywiście, ale tracisz dorobek postaci/awatara, jako, że zapewne w pełni utożsamiasz się ze swoim awatarem to jest to twoja totalna śmierć.
Do tego nie wiem na jakiej zasadzie przyznawane są serwery i postacie, możesz gorzej wylądować.

Weź sie dowiedz na jakiej zasadzie gra sie w gry, bo widze że nie wiesz co to takiego jest. Bo już mniejsza o to że startu nigdy nie nacisnąłem, przed rozpoczęciem gry nie zostałem zaznajomiony z zasadami jakie panują w tej grze, no i jak mówisz że to jest "multiplayer" to przecież moge sie wylogować i zacząć gre od nowa, tak jak w "World of Tanks" gdzie zaczynam grę jade w lewo, zostanę trafiony, więc zaczynam grę od nowa i nauczony poprzednim błędem, jadę w jakimś innym kierunku, natomiast to co mi tutaj opowiadasz, nic kompletnie mi nie daje, bo w tej sytuacji to ja bym bez końca ruszał tym czołgiem w lewo, i za każdym razem by mnie trafili.

Grałeś kiedyś w gry strategiczne? Odejście od kompa to spanie,gra się nie zatrzymuje, ktoś może zrobić ci kuku... Wylogowanie się oznacza utratę konta, możesz założyć nowe, ale zaczynasz od zera w losowym miejscu... Popełnisz błąd to albo grasz jakoś dalej, albo samobójstwo i od nowa... inni gracze się przez ten czas rozwijają.Ten typ gier trochę lepiej pasuje, choć oczywiście to tylko metafora, nie oddaje w pełni zawiłości gry w życie. Dobrze też pasuje taki mega serwer do minecrafta w trybie survival. Zginiesz zaczynasz od zera... o ile będzie miejsce na serwerze;) Zdobywając pewien poziom trafisz na serwer dla vipów. Cel gry? Jeden chce założyć minecraftową rodzinkę, inny zbudować zamek, inny polować na potwory, inny kopać diamenty...
Celem gry jest granie. Rozrywka. Nawet jeśli gra jest trudna, okrutna i dzieją się złe rzeczy to nazwiesz programistę złym? Grafika jest świetna. Realistyczność może aż za. A to że nie ma narzuconego celu to serio wada? Ważne jak gra rozwija samego gracza, no nie?
Programista gry w życie okazał się tak zarąbisty, że po prostu zrobił założenia symulacji i gra rozwija się sama, zasady fizyczne dały zasady ewolucji. To jak fraktal- mega prosty wzór, fantastyczne efekty.

Wiele lat grałem w gry strategiczne, i to było o wiele lepsze od życia, ponieważ jeśli w życiu popełnię jakiś błąd, to często jest tak że nie da się go naprawić, natomiast w grze strategicznej, robie coś takiego, że naciskam 'save" i mam ta gre zapisaną, i to sejwowanie jest genialne, ponieważ jak pójdzie coś nie tak, popełnię błąd, to bez problemu mogę wrócić do mementu w grze, gdzie jeszcze tego błędu nie zrobiłem, bo w końcu miałem to zasejwowane i mogę grać zacząć kolejny raz, nie popełniając tego błędu.

Jak ide spać, to gre wyłączam.

No ale to ja zaczynam od zera, w końcu wylogowałem się bo mi gra się nie udała, no i zaczynając wszystko od zera, mogę już tych błędów nie popełnić, tyle że w życiu tak nie ma, jak już mówiłem, życie to nie jest gra.

Niby jak się rozwinąłem? jak tam mam się rozwinąć? bo nie rozumiem?

Tutaj nic nie pasuje, widze że nie masz pojęcia na czym polega, granie w gry.

Chyba to oczywiste, że jeśli gra jest okrutna, to programista jest zły?

Będę się chciał rozwijać, to się będę rozwijał, a granie w gry to jest rozrywka, a nie jakieś rozwijanie.

Zagraj w jakąś strategie multiplayer, gdzie nie ma sejwowania a gra toczy się 24/7 , gdzie się atakuje i podbija np grody i broni swoje państwo, gdzie trwa brutalna walka o zasoby, robi się zmowy a grę upierdalają katastrofy naturalne.
Gra się kończy gdy 'giniesz' i zaczynasz od zera, z 1lvl i w zupełnie innych warunkach lokalizacyjnych. A Twoi wrohowie nadal na 100 i lepiej aby się nie połapali, że to Ty;)
Potem grasz w zupełnie inną grę tego typu, ale idzie łatwiej, bo Ty-gracz zdobywasz doświadczenie.
Lepiej planujesz, szybciej łapiesz reguły gry.
Gra się dla przyjemności grania, gdy jest za łatwo to zabawa traci sens. Serio, gdy miałam mega dobre konto na serwerze to je sprzedawałam, bo robiło się nudno, chyba że miało się swoją ekipę, która się rozwijała, ale serio- gdy jest za łatwo gra traci sens. Za trudno też, ale wolę za trudne niż za łatwe. Teraz mi się nie chce grać, bo po prostu bardzo szybko wyłapuję taktykę i czuję, że nic mi to nie daje, wolę poczytać. Dla mnie dobra rozrywka to rozwijająca rozrywka, nie lubię się cofać. Mój umysł ma ewoluować, rozwijać się, przeprogramowywać, zmieniać założenia. Tym samym ja sama się rozwijam.
Stała jest tylko zmiana, no nie?

Ja uważam, że gra w życie jest niezłym hardcorem, ale wciąga tak bardzo, że większość boi się o swoje konto i chce grać jaknajdłużej mimo tego, że postacie mają ograniczoną żywotność.
To lepsza analogia- śmierć to utrata konta, choć można je zachować jeśli przejdzie się na kolejny zestaw lvl, choć tu pewności nie mam.
Zresztą z niczym nie mam pewności;)

Mi analogia do gry mega pomaga, bo nadaje sens życiu. Gra jest do grania, a życie do przeżywania.

Sensem życia jest pójście do Nieba.

A sensem bycia w Niebie?

Poznawanie Boga i szczęście.

Mam nadzieję, że ma w ofercie coś więcej niż błogi stan wszechogarniającej miłości, spokoju i światła. Stan gdy wszystko jest doskonale piękne, dobre, sensowne, gdy czas praktycznie nie istnieje... Super sprawa, ale ile można?

Można w nieskończoność