Nie dla każdego

Tak, wypisał to.

Stworzenie nowej, świadomej metody oceniania sytuacji.

Ustalenie własnej hierarchii wraz z przypisaniem konkretnych wag.

No właśnie nie są. Kluczowym filarem zdrowia jest wolność od stresu, czyli nie aktywowanie niepotrzebnie stresu w sytuacjach, w których jest on reakcją szkodliwą zamiast pomocną. Jedyną właściwą sytuacją na aktywację stresu (według niego) jest bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia.

Bardziej ucierpi od takiego właśnie nastawienia...stres jest jednym z najbardziej szkodliwych czynników wobec zdrowia, więc jeśli chcesz stosować stres, aby zaspokoić potrzeby emocjonalne, to jest to lekarstwo gorsze od trucizny...

Dla kogo?

Nie kojarzę. Tutaj chodzi po prostu o to, aby zrezygnować z nawyku ciągłęgo doszukiwania się "co może być w tym złego", które się sprawdzało w paleolicie i zamiast tego nauczenie swojego mózgu przeciwnej postawy. Takie agere contra (św. Ignacy Loyola). Bentinho Massaro też by się pod tym podpisał, zwłaszcza w kontekście prawa przyciągania/odzwierciedlenia

Poza tym: https://www.youtube.com/watch?v=otppammudNE
Zważ też: Byron Katie - The Work

Tworzysz sobie prosty meta-nawyk: ilekroć łapiesz się na starym, dysfunkcyjnym nawyku, aktywujesz ten nowy nawyk. W ten sposób tworzysz nowy nawyk reagowania na stary nawyk. Zważ też odwracanie przekonań (Byron Katie).

Ale co konkretnie chciałabyś zbadać?

Weź też pod uwagę to, że nie pamiętam tej książki na tyle dokładnie, aby być wystarczająco dobrym jej adwokatem.

Powiem tak: właściwa nazwa książki to Radykalna Redukcja Stresu™. TM. Aczkolwiek dzisiaj trafiłem na reklamę książki, która z opisu brzmi podobnie (nie pamiętam tytułu).

Czasem właśnie zbyt pełny kubek utrudnia nalanie herbaty

Dla mnie to jest zupełnie inny styl książki. Na stronie http://radykalnaredukcjastresu.pl/ możesz otrzymać darmowe fragmenty (54 strony)

Jakby to powiedział Bentinho "Fakie it, till you make it". Właśnie czasem podejście od wierzchołka góry lodowej - czyli podejście behawioralno-poznawcze - jest najlepsze, bo można je zastosować już tu i teraz.

Nie.

Update: poza tym...wierzchołek góry lodowej jest tak naprawdę jednocześnie jej dnem

Może maglowaniem tej pozycji zajmę się na privie co by tego offtop zakończyć i to po przeczytaniu tego co jest dostępne w necie.

http://www.psychowiedza.com/spis-tematow
Zapoznałeś się już z tymi podstawami?

Wiele rzeczy brzmi znajomo, ale nie mam dokładnie usystematyzowanej wiedzy psychologicznej. Jeśli chodzi o usystematyzowane podstawy, to przerobiłem podręcznik "Wprowadzenie do psychologii" Roberta Sternberga. A tak to czytałem różne książki i artykuły psychologiczne. Przyswajałem także psychologię na inne sposoby. Były to źródła zarówno bardziej akademickie, jak i takie bardziej popularne.

Ok, odpowiedziałem na PW

Nie odbieraj tego jako wrogość, ale wyrażenie w kilku słowach mojego stosunek do takich „hitowych” pozycji. Myślę, że Ircia w sposób bardziej zrozumiały o tym napisała: „jak przeczytasz mnóstwo pozycji na temat stresu, programowania umysłu, szeroko pojętego rozwoju osobistego i duchowego to będziesz szybko wyłapywał w czym znajdziesz serio coś nowego,odkrywczego, a co jest tylko maglowaniem na kolejny sposób tych samych podstaw opartych na hitach typu potęga podświadomości, magia pozytywnego myślenia, wszelkie sekrety itd.”

Przeczytałem mnóstwo książek na temat rozwoju osobistego i duchowego, psychologicznych, itp. I nadal uważam, że ta książka jest rewelacyjna w swej prostocie, stylu i oparciu na zdrowym rozsądku. Czytanie jej dało mi wielką radość i pomogło.

Nie wrzucałbym jej do jednego worka z książkami typu "potęga podświadomości, magia pozytywnego myślenia, wszelkie sekrety itd.". Potęgę Podświadomości również czytałem. Całkiem spoko książka, choć wielokrotnie wałkowany jest w niej ten sam wątek. Ale pozytywnie nastraja. Tylko, że w moim odczuciu jest przepaść między nią a tą książką.

Po przeczytaniu tylu książek, co byś odpowiedział nieznajomemu, który zadałby ci następujące pytanie: Kim jestem?

Sobą.

Żartujesz, tak nie odpowiada nawet dziecko w przedszkolu. Przestań żartować, to poważne pytanie.

Sprecyzuj pytanie: co konkretnie chcesz wiedzieć?

Jak już określiłeś pytającego, że jest "sobą", to wytłumacz co to znaczy w/g ciebie "sobą".

Nolda może Ty odpowiedz na pytanie kim jesteś, bo ja po latach poszukiwań zgadzam się z Neuro, choć określenie 'istnieniem' też uważam za całkiem poprawne, zresztą nikim też jest całkiem całkiem

To nie jest określenie, a jedynie wskazówka. Jeśli pytający chce czegoś więcej i jednocześnie nie potrafi sprecyzować o co mnie tak właściwie pyta, to pozostaje mi stwierdzić:

- Nie rozumiem pytania.

Szukałaś na zewnątrz, a to jest wewnątrz. Pytasz „Kim jestem”, zamknij oczy, zagłęb się w sobie, aby odnaleźć tego kto zadaje to pytanie. Potrafisz powiedzieć kim jesteś? Potrafisz dać odpowiedź na to pytanie?.

Nolda - właśnie o tym mówię - potrafisz to ująć w słowa? Na pewnym etapie jest to wręcz 'niczym' , 'ja' to iluzja i w pewnym sensie tak jest, ale utożsamienie się z niczym to kolejny dowcip oświeconego ego... Odpowiedź 'sobą' jest na prawdę dobra, bo podkreśla brak utożsamienia się z czymkolwiek zewnętrznym.

Skąd pomysł że szukałam na zewnątrz? Mam świadomość że istnienie obiektywnej rzeczywistości to tylko założenie i nijak się go nie da udowodnić, zresztą wewnątrz i zewnątrz to też subiektywne opisy...

Ująć w słowa, hmm .... Słowa - prędzej powiedzą czym to nie jest, niż czym jest. Myślę, że zrozumiesz: jestem drogą, jestem prawdą, jestem życiem - JA - właściciel ciała i rozumu.

I tu łapię się mówiąc "zrozumiesz", rozum to nie narzędzie którym można doświadczyć.