Właściwe pytanie brzmiałoby:"Dlaczego nie można zabić duszy?"
Odpowiedź: "Nie można zabić czegoś, co przestało (tymczasowo) istnieć"
Tak więc zabite ciało jest martwe, a duch który daje życie wrócił do Tego, który go dał.
Czy dla Boga stanowi to jakiś problem? Wierzę, że nie, gdyż posiada On całą wiedzę o nas i potrafi ją wykorzystać.Nie ma więc potrzeby, aby nasza świadomość musiała istnieć pomiędzy śmiercią ciała a zmarwychwstaniem do życia wiecznego.

czyli co wg ciebie dzieje się z duszami osób, które już nie żyją? wróciły do Boga? czyli są?

Kompletna bzdura, sprzeczna z samym tekstem.Według słów Jezusa z Mt 10,28 śmierć fizyczna nie jest największą szkodą, ponieważ jest wyłącznie stratą doczesną.Nie mamy obawiać się tych, którzy mogą zabić nasze ciało, ponieważ nie są w stanie zabić duszy człowieka, gdyż ta jest nieśmiertelna i żyje nadal mimo śmierci ciała.

Dusze osób zmarłych zaraz po śmierci trafiają na sąd szczegółowy, gdzie otrzymują odpłatę za życie na ziemi.Natomiast co do Twojego drugiego pytania, to oczywiście, że dusze zmarłych "są".W Księdze Apokalipsy św.Jana czytamy o duszach ludzi zabitych dla słowa Bożego:

"A gdy otworzył pieczęć piątą, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, jakie mieli. I głosem donośnym tak zawołały: «Dokądże, Władco święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?» I dano każdemu z nich białą szatę i powiedziano im, by jeszcze krótki czas odpoczęli, aż pełną liczbę osiągną także ich współsłudzy oraz bracia, którzy, jak i oni, mają być zabici." (Ap 6,9-10)

Podobnie czytamy w dwudziestym rozdziale:

" I ujrzałem trony - a na nich zasiedli [sędziowie], i dano im władzę sądzenia - i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego..." (Ap 20,4)

Przykro mi, ale wszystko wskazuje na to, że obietnica węża z ogrodu Eden jest ciągle aktualna w ludzkich umysłach, tyle że została nieco zmodyfikowana.Wiara w nieśmiertelną duszę przynosi jednak określone konsekwencje, a mianowicie sprawia, że zmartwychwstanie ciał właściwie traci sens, podobnie jak oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa, skoro można cieszyć się społecznością z Nim pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem ciała.

Ok, w takim razie, skoro dusza umiera, to dlaczego Biblia nie mówi o zmartwychwstaniu duszy i ciała, a tylko o zmartwychwstaniu ciała? To ciało otrzyma inną duszę? W takim razie dlaczego Jezus mówi, aby nie bać się tych, co zabijają ciało, a duszy zabić nie mogą? (Mt 10,28) A to:
Hbr 12, 22-23 – „Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach u Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu”. nie jest dowodem na niśmiertelność duszy? A 24 Starców w niebie jeszcze przed zmartwychwstaniem ciał? (Ap)

Czy obietnica węża z ogrodu Eden była obecna w umyśle św.Jana apostoła gdy pisał, że ujrzał w niebie dusze zabitych ludzi ? czy obietnica węża z ogrodu Eden była obecna w umyśle Jezusa gdy nauczał, że duszy nie można zabić, oraz że człowiek otrzymuje zapłatę za swoje czyny bezpośrednio po śmierci ? Czy obietnica węża z ogrodu Eden była obecna w umyśle apostoła Pawła, gdy pisał o byciu z Chrystusem zaraz po śmierci?

Skończ wypisywać bzdury i zaprzeczać Pismu.



Błąd.
To właśnie brak nieśmiertelnej duszy jest sprzeczny z nauką o zmartwychwstaniu.Bez duszy nieśmiertelnej nie byłoby zmartwychwstania, tylko ponowne stwarzanie z prochu ziemi, a Biblia naucza że Bóg przywróci do życia nasze śmiertelne ciało (Rz 8,11) a nie, że nas ponownie stworzy.



Powiedz to Jezusowi, który na krzyżu dał skruszonemu Łotrowi obietnicę: "Dziś ze Mną będziesz w raju" (Łk 23, 43) Jezus zapewnia skruszonego Łotra, że będzie cieszył się społecznością z Nim jeszcze tego samego dnia, tzn. bezpośrednio po śmierci ich obydwu.

Na jakiej podstawie twierdzisz, że zaraz po śmierci odbywa się sąd szczegółowy? A co z Sądem Ostatecznym?
Czym różni się przywrócenie do życia śmiertelnego ciała, które obróciło się w proch od ponownego stworzenia z prochu ziemi dokładnie takiego samego?
Gdzie w Biblii jest napisane, że Bóg dał człowiekowi duszę?
A co do łotra, to musiał być bardzo zawiedziony kiedy po krótkim czasie spędzonym z Jezusem ten nagle zniknął, bo raczył zmarwychwstać.

Hahaha. Uważasz, że Bóg jest tak ograniczony, że skoro zmartwychwstał i ukazywał się swoim uczniom to nie było go wtedy w niebie? Jeżeli tak pojmujesz Boga to trudno wchodzić w polemiki na poważniejsze tematy

Nie uważasz, że Jezus był jednak trochę ograniczony tym, że posiadał ciało?
A poza tym, czy niebo i raj to to samo?

Na podstawie nauczania Chrystusa i Apostołów.Kilka przykładów:

"Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła.Tak, mówię wam: Tego się bójcie!" (Łk 12,5)

Słowa z Łk 12,5 "po zabiciu ma moc wtrącić do piekła" pokazują, że do piekła Bóg wtrąca duszę grzesznika zaraz po śmierci ciała.Zwrot ten wskazuje na chwilę śmierci, w której Bóg wyznacza człowiekowi nagrodę albo karę.Również w przypowieści o bogaczu i Łazarzu Chrystus naucza, że zaraz po śmierci człowieka następuje nagroda lub kara.

Następnym tekstem jest 2 Kor 5, 8-10

"Mamy jednak nadzieję... i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre."

W 2 Kor 5, 8 apostoł Paweł piszę o zjednoczeniu z Chrystusem zaraz po śmierci.To przebywanie z Jezusem bezpośrednio po śmierci jest uzależnione od wyroku, jaki zapadł przed "trybunałem Chrystusa" I właśnie także ten tekst pokazuje prawdę o sądzie szczegółowym po śmierci.Zresztą, bezpośredni kontekst tego fragmentu pokazuje, że "trybunał Chrystusowy" sądzi człowieka za "uczynki dokonane w ciele", bezpośrednio po "utracie tego przybytku" (2 Kor 5, 4) czyli po śmierci ciała.

Potwierdzeniem sądu szczegółowego po śmierci są też cytowane już wcześniej przeze mnie teksty z Apokalipsy św.Jana, w których czytamy o duszach zabitych ludzi znajdujących się "pod ołtarzem" w niebie.

O sądzie po śmierci mówi rówież List do Hebrajczyków:"Postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd" (Hbr 9, 27)



Zapraszam do lektury: http://www.teologia.pl/m_k/zag08-3.htm



Czy na pewno rozumiesz co oznacza słowo "zmartwychwstać"? Bo patrząc na to, co wypisujesz, ciężko mi uwierzyć, że znasz jego sens...Jak Chrystus wskrzesił Łazarza, to czy stworzył mu nowe ciało w miejsce tego, które już zaczęło rozkładać się w grobie, czy przywrócił to rozkładające się do życia ?

Stworzyć można coś co nie istnieje.Biblia mówi nie o stworzeniu nas na nowo, tylko o wskrzeszeniu naszych śmiertelnych ciał, gdyż człowiek istnieje nadal po śmierci ciała, dlatego nie ma mowy o ponownym stwarzaniu, tylko wskrzeszeniu tego, co w człowieku śmiertelne, czyli ciała.



A kto miał dać człowiekowi duszę, jeśli nie Bóg, który jest jego Stwórcą ? Nie czytałeś Księgi Rodzaju ?

"wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą." (Rdz 2,7) Dusza jest tym, co ożywia ciało.



Widzisz, Chrystus po zmartwychwstaniu posiada ciało chwalebne, a ono charakteryzuje się m.in. tym, że nie jest ograniczone czasem ani przestrzenią, dlatego też Jezus mógł być np. ukazywać się różnym ludziom w tym samym czasie, czyli mógł przebywać w dwóch miejscach jednocześnie.

Możesz podać przykład tego, że po zmartwychwstaniu Jezus przebywał w kilku miejscach jednocześnie?
Powiedz mi, czemu przypisujesz ludzką świadomość. Czy samej duszy, ciału, duszy w ciele, czy może czemuś innemu?

Oczywiście.Święty Paweł w pierwszym Liście do Koryntian piszę, że Chrystus po zmartwychwstaniu ukazał się "więcej niż pięciuset braciom równocześnie" (1 Kor 15,6) co pokazuje, że Jezus po zmartwychwstaniu nie jest ograniczony czasem, dzięki czemu mógł ukazywać różnym ludziom w tym samym czasie.



Myślę, że tutaj znajdziesz odpowiedz na swoje pytanie:

"Jakie "ja" posiadamy dzięki duszy?

Jeszcze inaczej można duszę określić jako duchowe "ja", nieśmiertelne, zdolne posługiwać się uzdolnieniami duchowymi oraz posiadanymi dzięki ciału. To "ja" duchowe i nieśmiertelne umie w sposób wolny decydować, jakie ruchy ma wykonywać jego ciało, co chce widzieć lub słyszeć, czego woli raczej unikać. Nasze duchowe "ja" decyduje, o czym chce lub nie chce myśleć, planuje też w swoim wnętrzu wykonanie dobra lub zła. Zdolność poznawcza tego "ja", nazywana świadomością, umożliwia nie tylko poznanie otaczających przedmiotów czy osób, lecz również własnego wnętrza i wewnętrznej aktywności, takiej jak: myślenie, odczuwanie, podejmowanie decyzji. Dzięki świadomości mogę powiedzieć: wiem, że teraz myślę, odczuwam, przeżywam, planuję coś; uświadamiam sobie, czego doznaję, co się ze mną dzieje w danym momencie itp.

Dusza to pewien duchowy element, który na ziemi jest połączony z ciałem i tworzy naturę człowieka. Istnienie tego elementu w człowieku sprawia, że nasze świadome i wolne „ja” może istnieć i trwać na zawsze po śmierci, będącej całkowitym zamarciem i rozpadem ciała."

Tutaj nie ma niczego do uważania. Teologia jest jasna – Słowo Boże nie przestało być Wszechobecne poprzez akt wcielenia. Potwierdzają to liczne teksty liturgiczne, a negują chyba tylko ludowe kolędy.

Chcesz przez to powiedzieć, że Słowo Wcielone jest wszechobecne? Czy może jednak to, że Słowo Boże jest wszechobecne pomimo aktu wcielenia?

@ Simon

W 1Kor.15,6 nie jest napisane, że Chrystus ukazał się ponad pięciuset braciom, którzy znajdowali się w różnych miejscach.
Natomiast jeśli chodzi o to , że świadomość jest przypisana nieśmiertelnej duszy, no to należałoby oczekiwać istnienia świadomości od momentu poczęcia.