Nie miałam zamiaru przemycać tam sarkazmu...
No właśnie w każdym położeniu dziękujcie, więc dziękuję...co złego w tym?
Co do spotkania to długa historia i za osobista i drastyczna... w sumie- tak obwiniam Boga tak w skrócie...



A kto mi zagwarantuje, że na rekolekcjach ignacjańskich przekaz będzie od Boga a nie od " nas samych: z naszych nieuporządkowanych ludzkich potrzeb i pragnień."
"Niezgodę na siebie, poczucie niższości, brak odwagi życiowej " to trochę odważne diagnozowanie po samych postach Akurat ja nie widzę w sobie żadnej z tych trzech cech...



Już są święci, którzy brali za wzór Tereskę...Np. Matka Teresa z Kalkuty...Także tutaj się nie zgodzę...Nawet imię zakonne "Teresa" wzięła na jej cześć...



Do piekła...urocze...

Ps.Dalej nikt nie chce napisać jak to u niego wygląda...Jak słucha Boga na modlitwie, jak Bóg do niego przemawia...

Mrs Hadley - Pięknie napisane!
Idea Boga totalitarnego jest serio bardzo popularna, choć często w zakamuflowanej formie i to ona odstrasza od wiary tyle osób, bo jeśli Bóg kojarzy się z Panem, Władcą, kimś komu przeszkadzają zwykłe ludzkie zachowania, niedoskonałości, słabości, kimś kto straszy piekłem to jest to odpychające... Jak kochać taką osobę? Można ,ale to nie będzie zdrowa Miłość.

Dla mnie Bóg to Wolność/Suwerenność, Miłość/Szacunek/Pragnienie dobra , Dobro, Prawda/Mądrość, Moc/Pokora, Piękno/Harmonia i Szczęście/Radość i Spokój - jeśli coś oddala mnie od którejś z tych wartości uznaję że nie ma z Bogiem nic wspólnego- może i arbitralne kryterium, ale lepszego nie znalazłam.
Jeśli coś niesie niepokój, poczucie zniewolenia, przymusu, smutku/poczucia straty to znaczy że należy tego unikać, albo coś konkretnie zmienić w sobie.

Teresse - te wartości to mój wybór , reszta to detale, one są na szczycie góry dokąd się wybieram a to czy pójdę trochę w prawo czy w lewo może tylko ułatwić lub utrudnić podróż, a od kiedy załapałam że można się porozumieć z 'Tym na górze' , który już tam jest i chętnie będzie nawigował to stało się to łatwiejsze, mimo że twierdzi że nie powie która droga jest dla mnie najlepsza, bo mam wytyczyć swoją - nie mam pojęcia po co, przecież jest już ich aż za dużo i wędrowcy toczą bezsensowne spory o to która lepsza... Ale uważam że nic mi nie szkodzi słuchać 'Tego z góry', raczej mogę tylko zyskać. Ja nie czuję potrzeby wybierania przewodników, moja droga jest inna, każdego tak naprawdę jest inna, ale większość może wybrać przewodnika i iść polecanym przez niego szlakiem, nie zazdroszczę mimo że mam świadomość że to prawdopodobnie łatwiejsza opcja - to nie moja droga.

Nie masz dystansu do wszystkiego. Ciągle jesteś uwikłana w umysłowym chaosie, ciągle się z nim utożsamiasz, upierasz się że musisz kogoś naśladować dosłownie - to nie jest dystans do wszystkiego, to brak raczej zaufania do wszystkiego,szczególnie do siebie, bo wiesz że masz sporo 'trupów w szafie' ale ciągle liczysz że znajdziesz sposób aby ładnie pachniało bez wyciągania trupa...
To tylko moja opinia, może całkiem błędna, ale piszę to co czuję, może na coś się przyda.

Ja napisałam jak się komunikuję z Bogiem, choć fakt faktem też chętnie bym poznała jak to wygląda u chrześcijan.

Za co dokładnie obwiniasz Boga?
Może wyrzuć to z siebie- co takiego zrobił albo czego nie zrobił że nie spełnił Twoich oczekiwań?

Ej, nie chce porywać tematu @Blanche - już i tak trochę się tak stało...może już wystarczy anty-świadectwa- niech ktoś da świadectwo...

Polecam każdemu oddać Jezusowi jakiś problem, bądź sytuację, która nas czeka, a której się boimy. Po prostu opowiedzieć mu o tym i rzec ,,Jezu, Ty się tym zajmij'', a potem z ufnością i nadzieją, oczekiwać pomocy. Gorąco polecam, bo Jezus naprawdę pomoże i da jeszcze więcej od siebie. Z Panem Bogiem.

Kiedy ostatnio oddałem swoje życie Jezusowi, zaczęło się się ono walić.

Opisz jak masz ochotę- co się zawaliło?

Popsuły się moje relacje z żoną.

"Popsuły się" - same się nie psują, któreś z was popsuło.

Wina zawsze leży po słabszej stronie, czyli po mojej.

Co ma Jezus do tego? Był stanu wolnego, kawalerem. Chodził własnymi drogami.

Podobnie jak św Paweł, który uniwersalną naukę Jezusa zawarł w Hymnie do Miłości (1 Kor 13,1-13)....nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie unosi się pychą, nie pamięta złego, wszystko znosi, wszystko przetrzyma....

Związek to relacja dwóch osób, zatem nie można mówić o winie jednej ze stron, tu mamy do czynienia z małżeństwem w kryzysie i problemach komunikacyjnych. Nie wiem jak długi jest wasz małżeński staż, ale przychodzi taki czas, kiedy zdarzają się gorsze chwile z powodu pojawiających się trudności i czasami jest to poważna próba dla małżeństwa. Każdy problem można rozwiązać, ale nie wystarczy, że jedna strona będzie się starała, a druga nie. Jeżeli w Waszym przypadku dochodzą pielęgnowane od dłuższego czasu urazy bądź występują dodatkowe czynniki, które uniemożliwiają wypracowanie zadowalającego obie strony kompromisu, może warto byłoby udać się do terapeuty?


Człowiek często zwraca się do Boga dopiero wtedy, gdy w jego życiu jest już naprawdę źle. W związku z tym, często ma konkretne oczekiwania wyrażone w modlitwie i oczekuje rychłej realizacji, w przeciwnym wypadku o wszystko obwinia Boga. Jeżeli Bóg nie był wcześniej na pierwszym miejscu w naszej hierarchii wartości, to i w kryzysie jego miejsce będzie co najwyżej drugorzędne. Nie znaczy to, że trzeba sobie odpuścić, lecz zastanowić się, czy naprawdę jesteśmy gotowi oddać swoje życie Jezusowi? Jeżeli w trakcie refleksji dojdziemy do wniosku, że nasza odpowiedź brzmi tak, trzeba jeszcze zastanowić się, czy jesteśmy gotowi rozpocząć proces zmian, by nasza deklaracja nie była pusta. Tu nie chodzi o sam akt, ale idące za tym działania skupione na przemianie własnego życia. Oddałeś Bogu siebie i co dalej?

Myślisz, że to lekko tak chodzić własnymi drogami? Ma to też swoje plusy nie przeczę...ale jakoś to tak jest, że lepiej i wyraźniej widać trudności swojego własnego stanu...



Teraz oczekuj, że wszystko zostanie po staremu albo będzie gorzej, bo trzeba brać na siebie dodatkowe cierpienia, tylko jeszcze musisz się śmiać, żeby przyciągnąć ludzi do chrześcijaństwa i "bo radosnego dawcę miłuje Bóg"

Ja będąc w bardzo ciężkim stanie jak padał deszcz mówiłam sobie fragment Biblii "deszcz jesienny, wiosenny" a teraz sobie uświadamiam, że może to był właśnie deszcz sprawiedliwości, który na mnie spadł...



Teraz rozumiem, że to wynagrodzenie będzie zapewne po śmierci...a na tym świecie jak myślałam, że wreszcie złapałam wiatr w żagle to spotkały mnie horrory "które oko nie widziało i ucho nie słyszało"

ale wracając do Ciebie...

Zobacz na program 12 kroków...na nim pracują też osoby dla rozwoju duchowego więc zamiast "alkoholu"można wpisać swoje słabości...



Ty jesteś na kroku 3 - patrz ile jeszcze potem jest kroków...

Jeszcze ten fragment chodzi mi po głowie...