Najpierw Jezusowi krzyczano (jutro pamiątka!) Hosanna!, by zaraz niedługo - ukrzyżuj Go!
Tak samo my Polacy kiedyś oklaskiwaliśmy "Dziadzia" Papieża, a po śmierci widać coraz większą nagonkę. Głównie gimbaza, ale nie tylko. Pojawiają się głosy o dekanoniznacji, o "dewojtylizacji" Kościoła. W mediach obecny papież przysłania JPII.
W filmie "Kler" nie tylko przedstawiano anonimowych księży, ale były obrzydliwe insynuacje np. o pedofilię dotyczące Wojtyły i Popiełuszki.

https://dorzeczy.pl/kraj/80505/Demontaz-dziedzictwa-Jana-Pawla-II-Terlikowski-Dewojtylizacja-Kosciola.html

Jeśli już, to trzeba wierzyć w Boga, a nie w papieża, więc krytyka papieża to jedynie krytyka papieża, i z Bogiem to nie ma nic wspólnego.

Super, że są ludzie, którzy potrafią krytykować i wytykać błędy każdemu niezależnie od stanowiska i autorytetu, ważne aby krytyka była merytoryczna i oparta na faktach.

To chyba dobrze? Zastanawiam się czy ten zachwyt nad JP2 to z powodu jego nauki, czy też po prostu dlatego, że był Polakiem to ma przesłaniać teraz Franciszka?

To chyba normalne, ze slucha sie zyjacego papieza? Jana Pawla II, szczegolnie polski Kosciol, nigdy specjalnie nie sluchal. Kazdy chcial tylko uslyszec to, co mu pasowalo, a krytyke puszczal mimo uszu.
Jan Pawel II jest swietym nie za nieomylnosc i niepopelnianie bledow. Jest swietym, bo heroicznie zaufal Bogu i szedl za Nim najlepiej jak potrafil i jak rozumial. Nie mial zadnej szansy na rozwiazanie wszystkich problemow swiata i Kosciola, a szczegolnie w ostatnich latach nie mial tez dostepu do wszystkich informacji. Byl starannie "oszczedzany".

Terlikowski lubi rozprawiać z przeciwnikami, którzy nie podzielają jego poglądów, akurat nie napotkałam żadnej jego reakcji na wpis Ziemkiewicza papież idiota pod adresem papieża Franciszka.

Dla mnie "świętość" JPII nie ma żadnego znaczenia. To tylko tytuł nadany przez ludzi aby wynieść człowieka jeszcze wyżej w godności, niż już był wyniesiony za życia. Mogą go sobie nazywać jak chcą, ważniejsze jest co robił za życia i jaki dawał przykład osobisty. A był człowiekiem takim jak każdy z nas, popełniał błędy, odpowiada za nie już teraz przed Bogiem Ojcem, niech spoczywa w pokoju.

Stworek, jak sądzisz po co właściwie Kościół ogłasza niektórych ludzi świętymi? Zauważ, że wymaga się cudu dokonanego ponoć za wstawiennictwem takiej osoby...

Gdzie te głosy się pojawiają? W "Wyborczej"? W SLD? W Ruchu Palikota lub jego nowym "wiosennym" wcieleniu?
Przecież to wszystko historyczni i histeryczni wrogowie Boga, Kościoła i Narodu. Byli tacy, są i będą. Na szczęście popiera ich wyraźna mniejszość.
Nie ma o czym dyskutować. Polacy zdrowi na umyśle wciąż kochają "swojego" papieża. Fakt, że w zabieganiu i zapracowaniu coraz rzadziej go wspominają wcale tego nie zmienia.

Palmer, czyli diagnozujesz mnie i wiele innych osób jako chorych na umyśle, bo nie kochałam i nie kocham jakiegokolwiek papieża. Szanuję tak samo jak każdą inną istotę czującą, ale nic ponadto, do tego uważam, że poważnie zmarnował szansę na dokonanie pozytywnych zmian, na prawdziwy dialog zamiast monogu...

Jakich zmian?

Gdy chodzi o różne "cuda" ogłaszane w Kościele zawsze zachowuję dalece idącą ostrożność i nie przyjmuję tego na wiarę. Wierzę, że cuda zdarzały się w czasach Jezusa i poprzez Niego, ale gdy Jezus odszedł z tego łez padołu, to takie cuda wielkie i dosłowne jak te Jezusowe, już się nie wydarzały. Nie wiem też np. dlaczego współcześni księża nie posiadają "mocy z wysoka" i nie potrafią leczyć mocą Bożą tak jak Jezus i apostołowie - to osobny temat.
Jestem sceptykiem, takim "niewiernym Tomaszem", we wszystkich tych sprawach dotyczących cudów współczesnych (mięsień sercowy np.) i objawień, jakich rzekomo miały doświadczać dzieci. Zwyczajnie nie potrafię uwierzyć w coś takiego, a wynika to stąd, że wiarę opieram na przeświadczeniu, iż Bóg nie działa w tak oczywisty, otwarty i hałaśliwy sposób, lecz działa w ukryciu i delikatnie, każdemu z nas inaczej. Oraz że Bóg nie potrzebuje, ba nie chce nawet, potwierdzać swego istnienia cudami i objawieniami. Tego chce natomiast i na to czeka człowiek. O czym Kościół doskonale wie.

Po co Kościół ogłasza swoich świętych? Moim zdaniem ma w tym jakiś cel. Może nim być świadome postępowanie napędzające ludzką potrzebę trwania w kulcie świętych, którzy mają nam wypraszać łaski u Boga. Kościół dostarcza nam więc co i rusz nowych świętych, żebyśmy mieli wybór i mogli identyfikować się z konkretnym człowiekiem, którego znaliśmy za życia, więc jest nam bliższy niż jakiś x wieczny kardynał. Jest takie myślenie, że gdy modlitwa osobista do Boga nie pomaga, bo wg nas nie przynosi owoców, człowiek zaczyna modlić się do świętego myśląc, że Bóg ma lepsze sprawy niż pomaganie jemu, a może święty, który jest bliżej, pomoże. Wg mnie to może działać ale może też być pewnym religijnym placebo na ludzkie bolączki.

Nie wierzę jednak, że ci wszyscy purpuraci i dostojnicy w pięknych szatach ogłaszają te cuda "z nadania" lub pod wpływem Ducha Świętego. Podobnie jak nie wierzę, że podobnie wybierany jest nowy papież. Moim zdaniem są to zaplanowane czynności obliczone na konkretny cel. Myślę, że jest w tym spora dawka religijności, ale jest też pewne wyrachowanie współczesnego Kościoła. Tego, który lubi wystawność i dobra doczesne, którymi się nierzadko otacza i z których tak łatwo nie zrezygnuje. Ryba psuje się ponoć od głowy, zatem w Watykanie należałoby poszukać źródła zepsucia. Wielka machina działa tak od stuleci, rząd dusz sprawowany dla podkreślenia ważności jednostek i konieczności utrzymania obecnego status quo. Kościół nie mający wiele wspólnego z Pierwotnym Kościołem - Jezusowym.

Czyli negujesz to, co mówi Pismo Święte?
Jest to z pewnością błędne myślenie. Ale nie na tym polega kult świętych.

Reszty nie komentuję (bo nie ma czego), tylko proszę, abyś jednak trzymał się tematu.

Ale co konkretnie neguję w Piśmie Świętym?
Nie widzę cytatu ani odnośnika.

Palmer,
Choćby takich jakich się spodziewali niektórzy
hierarchowie gdy został papieżem, czyli uporządkowanie kwestii finansowych oraz prawnych, ale za to pobijał rekordy w 'produkcji' świętych i błogosławionych. Przede wszystkim miał szansę z monologu i nauczania z poziomu autorytetu przejść do poziomu prawdziwego dialogu, ale skończyło się na budowaniu ładnego PR i to kosztem państw goszczcych niezależnie od sytuacji finansowej odwiedzanego miejsca, a nawet podejścia większości mieszkańców.

Powtórzę pytanie: czy uważasz, że brak miłości do Jana Pawła II jest oznaką choroby umysłowej? Nie czuję do niego jakiś negatywnych uczuć, bo wiem że tak jak każdy człowiek robił wszystko najlepiej jak mógł, ale po prostu oceniam jego pontyfikat jako pontyfikat zmarnowanych szans i jest to moja prywatna arbitralna ocena.

Stworku, a jakie cechy powinien mieć pierwotny Kościół Jezusowy i, aby było w temacie co w tej sprawie mógł zrobić JPII i co mogą zrobić kolejni papieże.
Co sądzisz o tej masowej produkcji świętych za pontyfikatu JPII, szczególnie tych kontrowersyjnych?