Czyli jakiś inny "boski" czas? Chyba lepiej przyjąć że jest poza czasem.

Można by rzec, iż Bóg "wypełnia" swoim istnieniem nieskończoność czasu (czyli wieczność), dlatego też przedstawił się jako Jestem.

Naszego czasu, bo sam nie potrzebuje czasu. Kiedyś wyobrażałem sobie Boga jako obiekt typu galaktyka, która jest w czasie. Ale istnieją obiekty, które są całkowicie poza czasem jak liczba Pi czy zbiór Mandelbrota.

Jak już mówiłem wcześniej, skoro Bóg istnieje w czasie, więc w jakimś tam momencie rozpoczął stwarzanie świata, no ale dlaczego nie rozpoczął tego procesu trylion lat wcześniej? co go powstrzymało?

Było by to bardzo dziwne, czas by płynął od minus nieskończoności i przez cały ten "czas" byłby Bóg w nicości, bo nie było by niczego poza Nim. Czas to jest rzecz stworzona, materialna jak przestrzeń.

Albo też istnieje tylko pozornie. Tylko czy to cokolwiek zmieni w kwestii Boga i stworzenia?

Jakiej nicości? weź sie zastanów, skoro nie istnieje nic poza wszechświatem, to wszechświat istnieje w nicości? no i jak ty chcesz tworzyć czas? to ty myślisz że czas to jest jak jakiś rodzaj materii, który można wyprodukować? wychodowadź? przecież czas jest tylko tym co opisuje zmieniającą sie materie, sam w sobie nie istnieje, więc nikt go nie stworzy, bo nie ma czego stwarzać.

Słowo Boże mówi, że wszystko ma swój czas. Każde zdarzenie, każdy człowiek mają swój czas, czyli patrząc z naszej perspektywy on się zaczyna i kończy. Boski czas ani się nie zaczyna, ani też nie kończy. Nie można też powiedzieć że płynie bo nie ma dokąd. Bóg jest tym, który wyznacza czasy. W ramach danego nam czasu każdy z nas wyznacza mniejsze czasy.

Nie ma znaczenia, czy ktoś sobie wymyśli Boga istniejącego w czasie, czy poza czasem.
Sam "akt stworzenia" zdaje się być absurdalny w tej kwestii.

Jak to tłumaczył pewien apologeta, że Bóg jest Absolutem, i jest doskonały w każdym możliwym aspekcie.
Wiec zapytałem, dlaczego ten Bóg stworzył człowieka. Odpowiedz była oczywista:
stworzył człowieka z miłości, bo Jego miłość jest absolutna!
Zapytałem, co przez to rozumie?
Apologeta odpowiedział: miłość Boża jest absolutna i niezmienna, więc oznacza to, że z tej właśnie miłości, Bóg stworzył człowieka...

I tu pojawia się przeogromny zgrzyt absurdu, i apologecie nie wytłumaczysz, że sam sobie w stopę strzelił podobnymi nonsensami.
Dlaczego?

Dlatego, że skoro Bóg jest wieczny i jest Absolutem, to oznacza, że Jego miłość również!
Co by oznaczało, że w swojej nieskończonej miłości, Bóg powinien stworzyć człowieka bezzwłocznie, bo miłość wymaga "obiektu", który będzie tą miłością obdarowywany.
Miłość bez obiektu, nie jest miłością, a już na pewno nie jest miłością doskonałą!
Skoro więc z definicji Bóg jest Absolutem, i jest wieczny, to oznacza, że i całe Jego stworzenie również! I nie ma mowy o jakimś momencie, chwili, czy odcinku czasu, w którym Bóg stwarza człowieka, bo niemożliwym jest istnienie Boga bez człowieka.

W tej sytuacji nie ma "aktu stworzenia", i to wynika z samej definicji pojęcia "Absolut"!

No i stworzył świat bezzwłocznie. Przecież Biblia zaczyna się od "Na początku Bóg stworzył Niebo i Ziemię"

Bzdura. Bóg jest samowystarczalny i jego doskonała miłość wyraża się w relacji pomiędzy osobami boskim. To nie Bóg potrzebuje człowieka, tylko człowiek potrzebuje Boga.

Jakby nie potrzebował czy też nie miał pragnienia/chęci nawiązywania realacji z ludźmi to niby dlaczego miałby ich tworzyć? Z kaprysu? Czy byt doskonały może mieć kaprysy? Czy może mieć pragnienia? Albo potrzeby?
Ponoć ma być samowystarczalny, a jeśli jest to znaczy, że my jesteśmy nim, bo inaczej z jakiś powodów jesteśmy mu potrzebni, tak samo jak ten wszechświat jest mu potrzebny...
A jeśli tak to dlaczego z nim zwlekał? A może nie zwlekał i stworzył go tak szybko jak mógł i my też powstaliśmy tak szybko jak to tylko było możliwe?

Na początki czego? powstania Boga? pojawienia się czasu?

Pojawienia się czasu, "przedtem" nie było czasu, więc nie było nieskończenie długiego czekania

Skoro wcześniej nie było czasu, to znaczy że Bóg nie mógł w jakikolwiek sposób funkcjonować, w jakikolwiek sposób myśleć, nie mógł mieć świadomości, w końcu sam proces myślowy musi odbywać się w czasie, bo do podjęcia decyzji o stworzeniu świata, potrzebny jest proces myślowy, który bez czasu nie może się odbyć.