Najbardziej lubie tych ktorzy wszytko wiedza najlepiej, np na temat Boga i jego praw .

To, o czym piszemy, nie jest na plaszczyźnie "wszystko najlepiej". To elementarz.

Bóg nie potrzebuje służących, a prawa bożego nie mam pod nosem a raczej w sobie tak jak każda istota.
Królestwa Bożego nie trzeba zasiewać, każdy ma już je w sobie, wystarczy zechcieć je dostrzec.

Sądzisz, że serio Bóg będzie szczęśliwszy widząc człowieka niepotrzebnie żyjącego w poczuciu winy, grzeszności, wstydu? Sądzisz, że Bóg po to dał mam zabawki abyśmy używali ich tylko tak jak jacyś ludzie uznali że jest dobrze i nie inaczej, bo niby to Boga obrazi?
Serio sądzisz, że Bóg jest obrażalski? Może jeszcze zazdrosny i pragnący aby ludzie go czcili i służyli mu?
A on tych, którzy nie zgadzają się na rolę służącego buch do piekła? To Twój ideał Miłości?

Jakie jeszcze antropomorficzne cechy przypisujesz Bogu i w jakim celu?

Jezus Chrystus, Syn Boży sądzi inaczej.

I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!




Pan Jezus twierdzi inaczej

«I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!».




Inaczej twierdzi Jezus Chrystus.

20 Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków.

Widzę nakaz głoszenia nie bycia służącym, rola nauczyciela i misjonarza to nie rola służącego.

Czego dokładnie dotyczył grzech tej kobiety? Prostytucja i masturbacja to to samo? Do tego wówczas nie było gumek...

Jaką nieprawość ma na myśli Jezus? Ten nieprawy sam nie chce zbliżać się do światła, bo się boi potępienia, prawda?
Zapytam bezpośrednio- czujesz się godny spotkać się z Bogiem twarzą w twarz? Czy będziesz sam siebie potępiał i czuł się niezgodny, bo masz typowe ludzkie cechy?

Jestem niegodny. Jednak Pan Jezus dał mi tą łaskę, że przychodzi do mojego grzesznego ciała w Eucharystii. Przychodzi do mnie z miłością. Moje sumienie pozwala mi przyjmować i wchodzić w komunię z Panem Bogiem.

Tak się składa, że na szczęście nawet sam siebie nie możesz pozbawić godności, możesz tylko wykreować taką iluzję. Jasne, że ogrom naszej niewiedzy, ignorancji i czystej głupoty jest porażający, ale cokolwiek zrobisz, za kogokolwiek się uważasz jesteś w swojej istocie na obraz i podobieństwo Boga, jesteś dzieckiem Boga i jest to niezależne od symbolicznej komunii, bo symbol nie jest tożsamy z tym do czego się odnosi...
Sądzisz, że ciało jest grzeszne? Ono steruje samo sobą?
Ciało ma potrzeby, a potrzeby nie są złe, ew zachcianki i nałogi mogą być szkodliwe, ale one nie wynikają z ciała, ale z uwarunkowań umysłu...

Dla Ciebie to tylko symbol, rzeczywistość jest inna. Spowiedź, Eucharystia jest lekarstwem i egzorcyzmem. Jest spotkaniem z żywym Bogiem i Jego łaską.

Właśnie dlatego Pan Jezus tak ogromny nacisk kładzie na wiarę w Niego. Poprzez wiarę, wierzący doznają usprawiedliwienia i łask Ducha Świętego.

Wiara, uczynki czy łaska?

Dla Ciebie pewnie Szatan też jest rzeczywistym, osobowym bytem?
Co konkretnie podarował Ci Duch Święty?

Aby doznać usprawiedliwienia trzeba by być w stanie oskarżenia, prawda? Niby kto i o co Cię oskarża?

Nie odpowiem Ci na te pytania. Wybacz, nie czuję takiej potrzeby i nie wiem wszystkiego.
Ty też nie musisz wszystkiego wiedzieć, nie ma takiej potrzeby.
Boga nie można przegadać, przedyskutować. Boga żywego trzeba doświadczyć. Ze Słowa Bożego trzeba czerpać mądrość i życie.
Najważniejsze to zrobić ten zdecydowany krok, otworzyć serce i zrobić w nim miejsce na Pana Jezusa i Ewangelię.

Masz rację, Boga się doświadcza, dopiero potem ludzie ujmują to w słowa, ze słów tworzą się systemy religijne.
Niektórym te systemy są potrzebne, innym nie, bo sednem tak czy inaczej jest bezpośrednie, indywidualne doświadczenie.

Tylko, że Słowo Boże nie jest tworem czysto ludzkim. Jest Księgą Świętą, żywą i natchnioną. Jest listem od Pana Boga do ludzi.
Pan Jezus nie jest tylko wspaniałym nauczycielem, czy jakby chcieli buddyści, Bodhisattwą, tylko realnym, prawdziwym, żywym Bogiem, którego Duch działa, żyje, uświęca, obdarza swymi darami.

Opierając się tylko na własnym doświadczeniu, można łatwo być zwiedzionym przez złe duchy, które udają Anioły światłości. Opieranie się tylko na własnym doświadczeniu, siłach, umiejętnościach, wiedzy i własnym ja, to prosta droga na bezdroża.

Tak, możesz rozmyślać o Bogu, o duszy, o innym świecie i nabierać przekonania, że wiesz coś o Bogu, bo myślisz „o” nim. Lecz to nieprawda. Nie możesz niczego wiedzieć o Bogu — „o” to absurd. Można poznać Boga, ale nie można niczego wiedzieć „o” nim — kiedy pojawia się „o”, mamy do czynienia z filozofią.

Słowo, słowem bardziej określasz czym dana rzecz nie jest, niż czym jest.

Dokładnie, dlatego bardzo cenię teologię apofatyczną.

Najpierw jest doświadczenie, a potem próby mówienia i pisania o doświadczeniu, następnie interpretacje tych opisów.
Czymś innym jest doświadczanie Miłości a czymś innym utwory literackie mówiące o miłości.

Jasne, że można bardziej ufać tym interpretacją niż doświadczeniu, ale czy twierdzenie, że to jedyna słuszna droga to nie przesada?

To jakby zamiast doświadczać seksualności twierdzić, że rozsądniej czytać mądre traktaty o seksie, bo można trafić na bezdroża... jasne, że można, ale nawet najmadrzejsze książki o orgaźmie nie zastąpią doświadczenia, prawda?

Najpierw skocz z dachu wieżowca, a potem spróbuj powiedzieć o swoim doświadczeniu