Nie, kochana - ta przez M nie szuka swego, ta przez m zawsze, zwłaszcza w polityce, nakierowana jest na swoje Ja, czyli różnego rodzaju korzyści.

Tak, Miłość nie ocenia, nie potępia, nie wywyższa ani nie poniża, tylko osoby które do niej dążą, jeszcze jej nie pojmując potrafią się upierać, że ich droga do Miłości jest najlepsza, bo tak ją oceniają... Miłość jest jedna, ale dróg tyle ile istot do niej dążących, bo droga wiedzie przez najgłębsze wnętrze i każda istota nosi ją w sobie i szuka jej w sobie. Gdy odnajdujesz Siebie trafisz na portal do Miłości.

Dziewczyno - dzisiaj nie jest pierwszy kwietnia. Nie wypisuj takich bzdur, że na piedestale stalinizmu jest M/miłość, bo się ośmieszasz. Proponuję się douczyć, jakich zbrodni dokonał stalinizm ( m.in. nienawiść do chrześcijan różnych wyznań, inteligencji, burżuazji, zamożnych chłopów itd) https://pl.wikipedia.org/wiki/Stalinizm ... alinowskie Jaki religioznawca twierdzi, że w każdej religii na piedestale jest miłość? Bo Twoje wynurzenia, nie są dla mnie autorytetem.

Słynne zdanie z Ewangelii św. Jana "Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie" nie musi być rozumiane stricte personalnie, jakby chodziło o dosłownie brane czczenie tej oto Osoby - a nie innej - Jezusa Chrystusa. Gdyby tak to rozumieć, to zbyt duża grupa osób byłaby po prostu wyłączona ze zbawienia - horrendalna liczba osób. Jezus Chrystus bardzo długo począwszy od objawienia się na ziemi nie był znany szerokim rzeszom ludzi na całym globie. Te rzesze podążały innymi drogami etycznymi i religijnymi.

Ściśle personalna interpretacja zalatuje jakimś egocentryzmem Jezusa i ekskluzywizmem.

Moim zdaniem zacytowane słowa z Ewangelii wg św. Jana należy rozumieć jako odwołanie się do określonego charyzmatu drogi życiowej, do pewnych priorytetów, które Jezus uznawał i których nauczał; których był ucieleśnieniem. To tak jakby Jezus mówił: "droga, która idę, jest drogą, która prowadzi do Ojca; tylko ta droga do Niego prowadzi". Tą drogą są więc wartości, jakie Jezus uosabiał w swojej ziemskiej wędrówce.

Nie więc wyznawanie tej oto Osoby Jezusa, ale praktykowanie Jego drogi.

Oczywiście wyznawanie Osoby nie stoi w sprzeczności w praktykowaniu drogi.

Tylko dla osoby, która uważa Go tylko za nauczyciela, człowieka. Przypominam, że Jezus Chrystus jest jedną z trzech osób Trójcy Świętej. Jest Bogiem.


Bzdury. Właśnie dlatego, że Jezus jest Bogiem i zmartwychwstał, apostołowie poświęcili całe swoje życie, aż po śmierć by głosić Ewangelię. Ponadto, w dniu Pięćdziesiątnicy zostali uświęceni Duchem Chrystusa Pana. Przyjmowanie Eucharystii jest najściślejszym spotkaniem z Panem Jezusem.





I jeszcze jeden cytat z Pisma Świętego

Mylisz się. Syn Boży nazwany jest też Słowem Bożym. Bóg przemówił do człowieka już na początku. Pierwsi ludzie znieważyli Chrystusa, a Bóg przez Niego zapowiedział zbawienie. Abraham uwierzył Słowu i na tej podstawie został usprawiedliwiony pomimo swoich licznych "wpadek". Ludzie z różnych narodów nawracali się do Boga dzięki Słowu jeszcze przed wcieleniem Syna Bożego.

Dokładnie, Wybawiony. Dodałbym coś jeszcze. Stąd słowa Pana Jezusa np. w tej przypowieści Ewangelicznej o kobiecie, którą uzdrowił:

Słyszała ona o Jezusie, więc przyszła od tyłu, między tłumem, i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa» Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w ciele, że jest uzdrowiona z dolegliwości

Tyle tylko, że miliardy ludzi, którzy nigdy nie poznali Chrystusa nie są pozbawieni zbawienia, gdy w życiu idą drogą Chrystusa, drogą Miłości.

Co to znaczy: poznać Chrystusa? Bo zgadzasz się, że nie chodzi o poznanie zmysłowe.

Nie poznali Chrystusa, nie słyszeli o Ewangelii, o zbawczej misji Chrystusa, ale idąc drogą dobra i Miłości, na progu wieczności wpadną w Jego ramiona.

Tylko jak pojmowanego Dobra i Miłości?
Jeśli jako unikanie grzechu zdefiniowanego przez chrześcijaństwo i miłości rozumianej jako ofiarę, lub pragnienie dobra rozumianego znów jako unikanie grzechu o konkretnym zakresie ustalanym przez hierarchow kościelnych to robi się problem, prawda?

Może więc chodzi o Dobro i Miłość oparte o proste i dostępne prawie dla każdego systemy empatii i zrozumienia i wówczas ten kto przestrzega ahimsy czy zasad etyki z świeckich systemów uwzględniających ematię też idzie drogą Dobra i Miłości?

Jednoznaczną i wyczerpującą odpowiedź daje Hymn o miłości, (1 Kor 1,1-13).

Tylko gdzie taką Miłość widzisz w Kościele?
Taka Miłość jest dostępna dla każdego i nie ma potrzeby przestrzegania kościelnych zakazów i nakazów, prawda?

Chętnie bym poznała Twoją interpretacje tego pięknego tekstu.

Św. Paweł pisze co „robi” lub czego nie „robi” miłość, co stracę nie mając miłości. W tym Hymnie nie znajduję określenia czym jest miłość. Może ktoś mi wskazać?

Miłość nie szuka poklasku. Więc raczej nie zobaczysz takiej miłości w medialnych doniesieniach nt. Kościoła. Zobaczysz ją w świętych Kościoła.
Taką miłość daje tylko i wyłącznie Duch Święty. Nie da się jej osiągnąć samodzielnie. Nikt z tych, kto ją osiągnął zaś nie gadał, że „nie ma potrzeby przestrzegania kościelnych zakazów i nakazów”.
Jakiego typu odpowiedzi byś oczekiwał?