Tylko, że ewangelizacji, czy jakichkolwiek słów zachęty, ukazywania alternatywy i miejsca w Kościele dla osób LGBT praktycznie nie słychać. Zamiast tego mamy spór. Przypuśćmy, że człowiek, który głęboko odszedł w te różne klimaty na lewo, poczuje w sercu tęsknotę do Boga, zechce się wyspowiadać. Czy my, jako wspólnota wierzących tworzymy atmosferę, która będzie dla takiej osoby wiatrem w żagle ? Zresztą to pytanie nie odnosi się tylko do osób LGBT, ale do wszystkich, którzy zagubili się w życiu i odeszli od Boga. Czy szukamy zaginionych owiec ?

Kościół określa prawdy teologiczne, etyczne i moralne, a więc ma kompetencje do określenia tego, co jest grzeszne, a co grzeszne nie jest. Papież i kardynałowie nie są ani lekarzami, ani psychologami i seksuologami, więc nie mają kompetencji do określania tego, co jest chorobą. Lekarze zaś nie mają kompetencji do określania tego, co jest grzeszne. Tak więc Kościół może uważać współżycie osób tej samej płci za grzech, a medycyna może uznawać homoseksualizm i biseksualizm za zdrowie. I Kościół i medycyna mogą mieć rację, bo te dwa stanowiska nie stoją ze sobą w sprzeczności. Tak samo medycyna uważa onanizm za normę, a Kościół za grzech. To się nie wyklucza.
Kontinuum orientacji nie oznacza dowolności, ale ciągłość. Homoseksualizm jest po jednej stronie, heteroseksualizm po drugiej, biseksualizm jest po środku. To jest ciągłość i kontinuum.

Jeśli jakieś zachowanie wynika z choroby i zaburzenia, nie może być grzechem, bo nie jest dobrowolne. Tak stanowi Katechizm Kościoła Katolickiego. Tak samo onanizm - jeśli onanizm wynika z nerwicy lub jest uzależnieniem, to nie jest uznawany za grzech, bo jest chorobą. Choroba nie jest grzechem. Tak samo samobójstwo nie zawsze jest grzechem. Jeśli samobójstwo zostało popełnione w wyniku depresji, nie można mówić o dobrowolności i świadomości czynu, a więc nie można mówić o żadnym grzechu. Stąd samobójcy mają taki sam pogrzeb jak inni.

I to właśnie miłość sprawia że trzeba mówić im że współżycie homoseksualne jest grzechem ciężkim który zamyka drogę do zbawienia. Bo prawdziwa miłość to pragnienie zbawienia, dla siebie, dla innych. Troska o dusze. Jednakże oni chcą akceptacji, bo już nie tylko tolerancji, ale akceptacji dla swoich zachowań homoseksualnych, tutaj już nie chodzi o żadne prawa ale o uznanie ich zachowań seksualnych.

I tutaj będzie konflikt bo Kościół na to zgody nie wyrazi, nie ma zgody także na seksualne związki czy małżeństwa homoseksualne lub adopcję dzieci przez pary homoseksualne. Kościół zajmuje tutaj jednoznaczne stanowisko.


ZycieMaSens


Ale czy oni tego chcą? Czy chcą ewangelizacji? Piszą że Jezus by z nimi poszedł w paradzie. Jezus powiedziałby - idź i nie grzesz więcej. Nie potępiłem Cię ale nie grzesz. Przestań, zakończ to, zmień swoje życie. Jezus powiedziałby - nie tak stworzyłem ten świat i człowieka. Ewa jest dla Adama a Adam jest dla Ewy, nie inaczej.

Geje i lesbijki chcą akceptacji dla homoseksualnych zachowań. Jeśli chcą ewangelizacji to przecież jasne jest stanowisko Kościoła w sprawie homoseksualizmu, osoba homoseksualna której nie udaje się wyjść z homoseksualizmu albo która nie podejmuje takich wysiłków jest wezwana do życia w celibacie, w czystości. Czy widziałeś baner na paradzie - my chcemy Boga i ewangelizacji, ewangelizujcie nas, pokażcie nam drogę do Boga, pomóżcie nam, módlcie się za nas?

Czy zdajesz sobie sprawę w jakich okolicznościach homoseksualizm został wykreślony z listy zaburzeń? I czy wiesz że jeden z tych badaczy / lekarzy którzy optowali za wykreśleniem i który się do tego przyczynił potem zmienił zdanie na ten temat?

I co Ci to daje że będziesz uparcie bronił stanowiska medycyny które jest zresztą stanowiskiem wymuszonym i zmanipulowanym, że homoseksualizm jest naturalny, normalny i zdrowy, co z tym zrobisz jako chrześcijanin? Bo skoro tak twierdzi medycyna to sugerujesz że Kościół się nie zna i że Kościół głosi jakieś średniowieczne dyrdymały a zapewne kiedyś zmieni zdanie.

Twierdzę, że Kościół uważa współżycie homoseksualne za grzech - szanuję to stanowisko i się do niego stosuję nie tylko w teorii, ale i w praktyce, żyjąc w wstrzemięźliwości. Co mi masz do zarzucenia, jako Chrześcijaninowi?
Jako osoba biseksualna uważam zarówno siebie, jak i osoby homoseksualne, za zdrowe. Uważasz, że przez to nie mogę być Chrześcijaninem?

Każdy człowiek ma głęboko ukryte pragnienie Boga, każdy przez grzeszne życie obciąża sobie sumienie. To nie istotne, czy oni teraz tego chcą. Istotne jest, co my jako wspólnota wierzących mamy im do powiedzenia tu i teraz. Czy poza napiętnowaniem, wskazujemy drogę powrotu ?

Ale czy zmusisz ich do nawrócenia? Przecież człowiek ma wolną wolę. Nawet Bóg jej nie narusza. Owszem, trzeba modlić się za nich i Ty możesz prywatnie ofiarować modlitwy za osoby LGBT, ale nie zmusisz nikogo do nawrócenia.



Szanujesz ale czy w to wierzysz? Bo Twoje wypowiedzi wskazują jednak na coś innego.



Czyli tym samym uważasz że Kościół nie ma racji a nawet sam Bóg nie ma racji. Bo przecież twierdzisz że seksualność osoby homoseksualnej i biseksualnej jest zupełnie normalna, naturalna i zdrowa. Tym samym jest to zaprzeczeniem nauki Kościoła.

I slusznie.
Equellus wejdz sobie na forum ateista.pl i poczytaj watek "pytanie o LGBT" .
Tam dosc dokladnie przedstawione sa argumenty czysto biologiczne dlaczego homoseksualizm jest zaburzeniem spotykanym wsrod roznych gatunkow zwierzat, nie tylko ludzi "od zawsze", dlaczego Kosciol broni sie rekami i nogami by uznac homoseksualizm za zaburzenie. Proponuje rowniez zebys przeczytala sobie ksiazke Anne Moir "Plec Mozgu".
Moze uda ci sie rowniez wytlumaczyc w jaki sposob autorce idawalo sie uzyskac homoseksualne mioty szczurow zaburzajac gospodarke hormonalna ciezarnych samic ?
Bez zadnych wplywow kultury szczurzej na te mioty.

Proszę przedstawić dowody na to, że Kościół uważa homoseksualizm i biseksualizm za zaburzenie. Nie mówię o grzechu, ale o zaburzeniu. Proszę o takie dokumenty Kościoła, które używają sformułowania: "zaburzenie", "zboczenie", "choroba".

To żadne argumenty. Poza tym dotyczą zachowań seksualnych a nie orientacji psychoseksualnej, zwierzęta nie posiadają orientacji psychoseksualnej. Zwierzęta nie łączą się w homoseksualne pary, jeśli przejawiają zachowania homoseksualne to jest to spowodowane pewnymi czynnikami, po czym wracają do zachowań heteroseksualnych dla instynktu przedłużenia gatunku.



Rozmawiasz z transseksualistą.



Jeśli Kościół nie uważa homoseksualizmu za zaburzenie to jak sądzisz dlaczego uważa homoseksualizm za coś niewłaściwego i sprzecznego z naturą, dlaczego uważa to za grzech? Gdyby Kościół nie uważał homoseksualizmu za zaburzenie i za coś co jest niewłaściwe, to pozwoliłby na związki homoseksualne i małżeństwa homoseksualne a jednak tak nie jest.

Kościół od początku wyrażał zdecydowany sprzeciw wobec tej cywilizacyjnej promocji homoseksualizmu, a swój autorytet angażował w tę sprawę papież. Kiedy Parlament Wspólnoty Europejskiej (w roku 1994) wezwał parlamenty wszystkich krajów członkowskich, by przyznały homoseksualistom prawa do zawierania „związków małżeńskich” i adopcji dzieci, Jan Paweł II w czasie modlitwy na Anioł Pański na gorąco komentował: „Rezolucja domaga się prawnego uznania nieładu moralnego. Parlament bowiem w sposób nieuprawniony nadał walor prawny zachowaniom dewiacyjnym, niezgodnym z zamysłem Bożym”. Papież powiedział też prosto, iż „nie może stanowić prawdziwej rodziny związek dwóch mężczyzn lub dwóch kobiet”.

Jakieś źródło cytatu? Papież mówi o nieładzie moralnym, a nie o zdrowiu psychicznym.

I co z tego ?
Z samych czytanek na tym forum wiem ze wielokrotnie sama probowalas zmieniec swoje zachowanie i nigdy sie to nie udawalo. Czy to samo nie nasunelo ci spostrzezenia ze zostalas po prostu stworzona jako taka osoba a nie inna ?
I ze Kosciol po prostu zaklina rzeczywistosc probujac przedstawic wszystkie zmiany w orientacji seksualnej czlowieka jako cos co nie jest naturalne i obciazajac naturalne dla tych ludzi dzialania ciezarem "grzechu smiertelnego" ?
Wszystko jedno ( dla mnie ) to twoje zycie i twoje przekonania, sama to swoje zycie urzadzasz tak jak chcesz, ale wydaje mi sie ze nie chcesz widziec rzeczy oczywistych.

Subadam, nie wiem czy zawsze takie oczywiste. Odsyłam do linka z pierwszego posta i do podpunktu "Pociąg płciowy do osób tej samej płci jako objaw kliniczny".
A jeśli chodzi o zaburzenia hormonalne, to termin ten mówi sam za siebie.
Fakt, że wśród niektórych ludzi "naturalnym" jest mieć rozregulowaną tarczycę od urodzenia, nie oznacza że to jest pożądane. Niestety...
Jednak oświadczenie lekarzy USA, które podlinkowalem daje nadzieję i napawa optymizmem.

[quote] Ci, którzy pragną uwolnić się od pociągu płciowego do osób tej samej płci, często najpierw zwracają się ku Kościołowi. CMA pragnie być pewne, że znajdą tam pomoc i nadzieję, której poszukują. Są wszelkie powody by mieć nadzieję, że każdy doświadczający pociągu płciowego do osób tej samej płci, szukający pomocy w Kościele, osiągnie wolność od zachowań homoseksualnych, a wielu znajdzie dużo więcej, ale będą przychodzić tylko wtedy, gdy zobaczą, że spotka ich miłość, nie tylko w naszych słowach, ale i w czynach. [/quote]

Kościół nie zobowiązuje do zmiany orientacji. W żadnym dokumencie Kościół nie przeklina osób homoseksualnych i biseksualnych. Kościół jedynie wskazuje na grzeszność pozamałżeńskich aktów seksualnych, a to zasadnicza różnica. Mogę być biseksualny do końca życia z powodzeniem, tak samo mogę być sobie homoseksualny. To moje działanie może spowodować jakąkolwiek karę, a nie moje cechy. Jestem nosicielem HCV - to znaczy, że jestem zagrożeniem dla społeczeństwa i należy mnie zlikwidować, bo nie da się tego wyleczyć? Nie, ale według artykułu 161 Kodeksu Karnego za narażanie kogoś na zarażenie się chorobą zakaźną grozi mi nawet rok pozbawienia wolności. Taką karę otrzymałbym, gdybym oddał komuś krew, wiedząc o tym, że jestem nosicielem HCV. Osoby, które narażają innych na zarażenie się wirusem HIV mogą pójść na trzy lata do więzienia. Osoby, które są chore na choroby weneryczne, według tego samego artykułu mogą pójść do więzienia na rok. Nie karze się za samo chorowanie na chorobę weneryczną lub zachorowanie na HIV. Samo chorowanie i posiadanie wirusa nie podlega żadnej karze, a nawet te osoby są chronione przez prawo przed napiętnowaniem. Nie ma obowiązku leczenia się z chorób zakaźnych i chorób wenerycznych. Jeśli ktoś umiera na kiłę, ale nie chce się leczyć, nie ponosi konsekwencji. Jeśli osoba chora na kiłę uprawia seks, naraża na zakażenie, więc może pójść do więzienia. Czyny podlegają osądowi i sprawiedliwości, ale jeśli ktoś odmawia leczenia, bo nie czuje się chory - ma do tego pełne prawo i nikt nie może go zmuszać do leczenia.

Masz jakieś udokumentowane badania że się na tym zna?


No właśnie. Gdyby Bóg Cię takiej nie chciał, to czy by Cię taką stworzył?