No to mamy rozwiazanie.

Czy w Urzędzie Nauczycielskim Kościoła są osoby o orientacji homoseksualnej? Nie?

"I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie."

Fantastyczny cytat. Gdzie w nim maja sie odnalezc osoby LGBT, walone przez roznych (domoroslych,) znswcow prawa cytatami o tym, ze zasluguja one na smierc?

Jak chcesz przekonac ich, ze warto isc za Jezusem?

I oczywiscie pamietadz, ze Pan Jezus imprezowal, a nie tylko sie umartwial? (Łk 7,34)

UNK to nie tylko hierarchia.
Duzy wplyw na JPII miala Poltawska. Skad wiesz czy wypowiedzi robaczka lub Equuleuss nie ksztaltuja czyich pogladow.
No to zmieniamy prawo powszechnego ciazenia skoro jest tak niewygodne.

Z teoria heliocentryczna sie udalo...

Wybacz że wtrące kilka zdań od siebie nie proszony.



Tak.


Pytanie czy prowadzi dobrze? Nie chodzi tylko o hierarchów, ale o nas jako poszczególne członki Kościoła
Czy dobrze to robimy?




Taki sposób nikogo do niczego nie przekona. Poszliśmy za Jezusem dobrowolnie. Mieliśmy szczęście znaleźć Go w swoim życiu. Niesienie krzyża nie jest celem samym w sobie. Bierzemy krzyż, bo chcemy naśladować swojego Mistrza. To jest nasza odpowiedz, na Jego zaproszenie.




Nie na początek. To nie jest kwestia wyjścia, ale dojścia. Jeśli zrobimy z krzyża istotę naszej wiary, to w takim przepowiadaniu nie ma nic atrakcyjnego. Spróbujcie głosić potrzebe niesienia krzyża wśród pogan. Zapytają w imię czego mam to robić? To nie jest zgodne z moją naturą. I będą mieli rację.

Jak to ktoś dobrze zauważył, nawrócenie to proces. Co jest jego poczatkiem i co jest najważniejsze w naszej wierze? Poczatkiem jest spotkanie z żywym Jezusem. I to takie spotkanie, które jest doświadczeniem miłości Boga w nas. Jeśli ktoś tego nie ma, powinien się o to modlić i szukać.

A pierwsza prawda ( nie mi oceniać czy najważniejsza) jest taka, że Jezus żyje. Jest obecny w naszym życiu, przyczynia się za nami. Możemy do Niego w każdej chwili przyjść z problemem, jest milosierny i laskawy.I tego trzeba również doświadczyć.

Podobnie jest z nakazem miłosierdzia. Odmieniamy je na wszystkie przypadki, mamy miłować nieprzyjaciół, dobrze czynić złoczyńcom, pamiętac o bezdomnych... Milosierdzie, milosierdzie, milosierdzie... Ja już rzygam tym milosierdziem, stwierdził kiedyś pewien stary ksiądz. Podobnie z koncepcją krzyża i zakladaniem go na barki w tym wypadku LGBT. Oni za pewne również mają dość takiego przepowiadania.

To wszystko jest kwestia dojścia, a kiedy staje się kwestia wyjścia, to zamienia się to w moralizowanie. Bądź milosierny, nieś krzyż... ale dlaczego mam to robić? - bo noszą go również osoby heteroseksualne. Jedyna droga zbawienia dla grzeszników...Patataj... Ktoś jest zdziwiony że nie działa?

Jeśli na pierwszym miejscu stawiamy spotkanie z Jezusem, zaczynamy budować relację z żywym Chrystusem to dopiero wówczas prawidłowo zaczynamy przepowiadanie Ewangelii. Tomasz z Kempis mówił tak przestrzegajac mlodych zakonników. "Pamiętaj że poznając drugiego człowieka, zaczniesz poznawać również jego wady". Piekna prawda o nas. Dokładnie odwrotnie jest z Jezusem. Im bardziej Go poznajemy, tym mocniejszym darzymy uczuciem. Staje się naszą fascynacją.

Teraz dopiero możemy wrócić do tematu milosierdzia i służenia drugiemu człowiekowi. Znasz już Chrystusa i stał ci się bliski? Pokochales juz Go? To teraz dopiero słówko, o miłosierdziu.

Kiedy Chrystus umywa nogi Piotrowi, to ukazuje tym wydarzeniem również rzeczywistośc duchową. Każde dobre poruszenie naszego serca, przebaczenie, zbieg korzystnych i zbawiennych dla nas okolicznosci, znalezienie pracy, narodziny dziecka, posiłek, sakramenty, wszystko jest łaską. Bóg każdego dnia służy człowiekowi i daje nam w wielkiej obfitości. Jezus w przypowieści o Panu, który przepasuje się i usluguje swoim sługą, mówi że taka będzie również rzeczywistośc wieczności.

Flp 2, 7: On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem,lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,


Mamy być milosierni nie dla samej idei, ale dlatego bo Bóg jest milosierny. Nieść krzyż, bo On pierwszy przeszedł ta drogą. Ale to jest moment dojścia, a nie wyjścia. Chrystusa trzeba najpierw poznać.

Niby racja

Najpierw trzeba wewnętrznie dojść do wniosku, że nie warto dalej żyć bez Pana Jezusa.

A żyć z Panem Jezusem, to otrzymać drugie, nowe życie.

Juz ci Joze lopatologicznie wyjasnil, ze moralizatorstwo do spotkania zywego Pana Jezusa nie doprowadzi. Zaczynanie od przymusu noszenia krzyza tez nie.

Akurat w tym ostatnim stwierdzeniu nic zdroznego nie widzę. Zawsze zastanawialem się, w jaki sposób udało się Pawłowi będąc więźniem, ochrzcic strażników? Wiecie, więzienie to jest takie miejsce które łamie ludzi. Odchodzą od zmysłów, potrzebują pocieszenia,samotność daje się we znaki, niepewność jutra i strach przed śmiercią. Czasem towarzyszą zle emocje, które wywołują napięcia między osadzonymi.

I w tej rzeczywistości pojawia się gość, który nie tylko nie jest zalamany ale jest wsparciem dla wspolwiezniow. Między płaczem i rozpacza, powoli zaczyna się słyszeć radosne pieśni które wypełniaja mury wizienne. Pomiedzy wrogościa i walką o kazda okruszyne chleba, jest ktoś kto chlebem się dzieli. I robi to ze szczerości serca. Dokola niepewność jutra, a tutaj pokój serca, który udziala się wszystkim. Ktoś by tak nie chciał ? Nie zaczeli byście sami pytać i szukać źródła tego pokoju i opanowania? Nie szukac widząc codziennie takie dziwy? I czy nasze życie w kontraście do jego życia nie generuje pytania, kto tak naprawdę jest wolny, a kto jest więźniem? Dlatego swiadectwo jest takie ważne.

Kael każdy widzi, co chce widzieć.

No wlasnie. Jezeli LGBT widza katolikow z napisami, ze im sie tylko smierc nalezy, to jaki mieliby powod, zeby sie takim Bogiem zainteresowac?

Trzeba chcieć widzieć dobro i nie wyolbrzymiac zła.

Vide ostatnia sprawa pracownika firmy IKEA, którego wyrzucono z pracy za "naruszanie dóbr lub godności osobistej" innych pracowników, jak to ujęto w oficjalnym oświadczeniu. Co i tak stanowi bardzo wyważoną i powściągliwą ocenę jego zachowania.

Ponieważ takim ludziom wcale nie chodzi o nawracanie homoseksualistów czy innych osób LGBT, ani na wiarę w Boga, ani na oficjalną moralność katolicką dotyczącą seksualności. Wcale, a wcale. Mają satysfakcję, że mogą dać upust swojej nienawiści, uzasadniając ją przy tym religijnie, podpierając soczystym cytatem biblijnym, nakazującym zabijanie homoseksualistów. Dlatego i wyłącznie dlatego to robią. Bo mają wroga i mogą go gnębić, wyzywać, poniewierać przynajmniej werbalnie. Gdyby homoseksualizm zniknął w ciągu jednej nocy z powierzchni globu, wcale by na tym nie poprzestali, że uff, teraz już dobrze -- natychmiast z taką samą gorliwą nienawiścią rzuciliby się na którychś następnych "innych".

Akruk. Coz za wnikliwa analiza...