Pytałem cię, nie o to kto jest Twoim bliźnim, lecz co/kto nim nie jest. Odpowiedziałaś kto nim jest, a moje pytanie skierowałaś do mnie. No cóż nie odbijam piłeczki, odpowiadam:
Anam Brabmasmi - „Wszystko co istnieje jest we mnie”, innymi słowy „Jestem wszechświatem”. Abam Brabmasmi wyraża bardzo prostą prawdę, że świadomość istnieje w całej przyrodzie. Czy może być ktoś lub coś, co nie jest moim bliźnim?

Nie nazywajmy pustych poznawczo „zdań” „prawdą. Może. Np. kubek z kawą z całą pewnością nie jest moim bliźnim.

A gdyby ten kubek z kawą z jakich przyczyn odczuwał, posiadał uczucia i miałbyś pewność, że je ma czy byłbyś gotowy taką dziwną istotę darzyć miłością i wsparciem?
Czy zawężasz pojęcie bliźniego tylko do przedstawicieli swojego gatunku? A może jeszcze bardziej?

Jeśli jesteśmy częścią natury, czyli tego świata, bo tak zostaliśmy stworzeni, to wszystko w jakimś stopniu jest bliźnim. Paweł z Tarsu pisał o Kościele jako o ciele, w którym Jezus jest głową, my zaś członkami ciała. Paweł pisze o tym, że każdy z członków ciała należy do Kościoła i jest Kościołem, ale ma inne zadanie do spełnienia i ma swoją odrębność. Tak samo ludzie są bliźnimi i zwierzęta także mogą być bliźnimi, ale na innych płaszczyznach. W naszych rodzinach to byłoby nienormalne, gdybyśmy traktowali tak samo matkę, jak i ojca, siostrę, brata, babcię, wujka i wnuczka. Wszyscy członkowie tej rodziny są rodziną, ale jakże się różnią.

Dokładnie- mamy kochać każdą istotę, sle okazywać to w odpowiedni do jej potrzeb i naszych relacji z nią sposób. Liczy się to jaka forma wyrazu Miłości będzie odpowiednia, inna dla poszczególnych członków rodziny, inna dla sąsiadki, inna dla kasjera z marketu, inna dla kota i zupełnie inna dla kaktusa. Miłość moim zdaniem najlepiej wyrażać rozsądną i mądrą troską o potrzeby swoje i bliźnich. Świadomość indywidualności naszych potrzeb i preferencji powinna sprawiać, że tak samo indywidualnie podejdziemy do bliźnich. Sprawiedliwie i dobrze nie znaczy przecież w identyczny sposób

Nie będę przytulał kaktusa. Nie zamówię też Mszy żałobnej za zmarłego kota. Kaktusa trzeba podlewać i przesadzać oraz przestawiać w nasłonecznione miejsca, a kota trzeba karmić, leczyć, kiedy jest chory, czasem wziąć na kolana i głaskać. Najpierw jednak zajmę się dziećmi.

Gdy być miał/miała dzieci z pierwszego małżeństwa jak i drugiego, jakieś „nieślubne” oraz adoptowane, jakiego wybory byś dokonał/dokonała, widząc że wszystkie toną, żadne nie potrafi pływać, a masz tylko jedno koło ratunkowe, któremu rzucisz? Jaką selekcje byście zastosowali?

A co to za pytanie? Jedynie dla psychopaty mogłaby być to prosta decyzja, bo kalkulowałby na zimno jak szachista.

George- nie lubię takich dylematów moralnych, ale wyobrażam sobie moją ekipę: jedno z pierwszego związku, drugie wspólne z moim partnerem, trzecie jego z pierwszego związku, mam jeszcze czwarte bratanka mojego partnera- po prostu idealnie trafiłeś. Nie ma znaczenia, które jest które, tak na serio nie mam pojęcia co bym zrobiła w emocjach, na zimno: rzucam koło silniejszemu z dwójki, która jest bliżej siebie ( ew temu któremu mam większe szanse dorzucić, aby starał się dostać do drugiego i podzielić się kołem, a sama skaczę do trzeciego, bo zapomniałeś odebrać mi umiejętności pływania. Po prostu liczę, że uda się uratować całą ekipę.

Życie każdego z nich jest tak samo bezcenne i ważne, ale zrozum, nie traktujemy ich tak samo, oczywiście nie ma znaczenia pokrewieństwo, ale ich potrzeby, które zwyczajnie są bardzo różne. O to chodzi w nierównym traktowaniu, czyli nie daje się równych porcji jedzenia, bo jednemu będzie za dużo a drugiemu za mało, ale pozwala się każdemu zabrać tyle ile potrzebuje.
Istotne są indywidualne potrzeby.