W pewnym sensie tak. Na to wskazuje Nowy Testament.
No i tłumaczył. Ile masz przypowieści zaczynających się od „Podobne jest Królestwo Niebieskie do…”?
Bo nie widzę dla niej uzasadnienia. A jest ona czasem przyczyną wyśmiewania chrześcijaństwa.Ależ oczywiście. Pytanie zatem, jak ją rozumiemy. Jeśli użyte słowo szkodzi właściwemu rozumieniu, to należy użyć innego.

Czy tak bardzo niejasne, podlegające wielorakiej interpretacji, historie, mogły być wyjaśnieniem czegokolwiek?

Czy Ty te przypowieści rozumiesz?

Nawet Jezus mówi do uczniów, że ludzie słuchający jego przypowieści ich nie zrozumieją, bo mają oczy którymi nie widzą i uszy którymi nie słyszą.

To jest siła, ale też słabość przypowieści. Są proste, ale mało konkretne, i przez swoją metaforyczność mogą być dość dowolnie interprtetowane. Czy z nich wiemy: czym i gdzie jest K.B.; na jakich zasadach funkcjonuje? Raczej rozmyte obrazy, przyblizenia...Chrześcijanie nawet bardzo się różniący doktryną znajdą w nich coś swojego. Moze dlatego sw.Paweł już nie głosił, tak jak Pan Jezus K.B. , ale w centrum jest Jezus Chrystus. Czy dla współczesnego, przeciętnego katolika K.B. jest czymś egzystencjalnie ważnym, czy to tylko jakaś prawda wiary ? Moim zdaniem K.B. ma znikome lub żadne znaczenie. Są i tacy, ale to chyba margines, że nawet nie wierzą w jego istnienie i uznają je tylko za ckliwy mit.

Królestwo Boże było czymś egzystencjalnie ważnym dla pokolenia Jezusa i Jana Chrzciciela. Oczekiwali go. Teraz dla współczesnego katolika egzystencjalnie ważny jest Jezus Chrystus.

Skoro tak, to czy nie należy już poważnie traktować słów Jezusa "Troszczcie się najpierw o królestwo Boże i jego sprawiedliwość, a wszystko inne będzie wam przydane"?

A kościół apostolski? Nie głosił K.B.? Jeśli Pan Jezus je głosił, to Jego pierwsi uczniowie - judeochrześcijanie, chyba też powinni powielać nauki swojego Pana i Mistrza? Jest zastanawiająca dysproporcja, na ktorą wskazują bibliści, w uzyciu terminu K.B./K.N. w Ewangeliach i listach pawłowych. W tych pierwszych 105 razy; w listach - zaledwie 14. W Ewangeliach, jak i listach istnieje tajemnicze napięcie (sprzeczność?): z jednej strony - K.B. już jest; z drugiej - nadchodzi, wkrótce nadejdzie; z trzeciej- istnieje, ale nie w wymiarze doczesnym, materialnym i dopiero po śmierci można je doświadczyć, zobaczyć. Ciekawy artykuł analizujący ten problem: http://dlibra.kul.pl/Content/26676/ABL_ ... ze_007.pdf W Dziejach Paweł głosi K.B., ale nie wiemy, co konkretnie ma na myśli, jak je rozumie?

Jak to rozumiesz? Nie ma co udawać, ale zainteresowanie K.B. zmalało, delikatnie mówiąc. To nie jest coś, co egzystencjalnie angazuje człowieka. Raczej ciekawostka, dogmat wiary, a nie coś żywego, realnego, pięknego, inspirującego.

Dziękuję za tekst, proteom.

Ja rozumiem to jako wybór pomiędzy 'być' a 'mieć'. Stawiając na pierwszym miejscu K.B. człowiek wybiera 'być' i w bonusie dostaje 'mieć'. Wybierając 'mieć' nie dostanie w bonusie 'być'.

Dla mnie jest wciąż nie do pojęcia, jak to możliwe, że Jezus zapowiadał bliskie królestwo, ono nie nadeszło, a mimo to jego Matka objawiała się ludziom w naszych czasach. Skoro królestwo nie nadeszło (a miało przyjść z mocą za życia uczniów Jezusa - Mk 9,1), to Jezus okazał się - przepraszam za to wyrażenie - fałszywym prorokiem.

Jak zatem to możliwe, że jest on osobistością tak ważną w zaświatach, że tu na ziemi ukazuje się jego Matka?

Tego nigdy nie zrozumiem.

Znajduję tylko na razie dwa wytłumaczenia.

Pierwsze: nie wszystkie tzw. słowa Jezusa w Ewangelii o królestwie są rzeczywiście słowami Jezusa. Po prostu w ferworze powstawania Ewangelii pisarze włożyli w jego usta coś, co było może przesłaniem wczesnochrześcijańskim, ale nie koniecznie pochodziło naprawdę od Jezusa. Czyli słynne zapowiedzi królestwa i końca świata jeszcze za życia ówczesnego pokolenia, są nauką pierwszych chrześcijan, rozochoconych i napalonych na bliskie królestwo, ale nie nauką samego Mistrza. (Tak to też widzi zdaje się Jesus Seminar).

Drugie: istota przedstawiająca się jako Maryja nie jest rzeczywiście Matką Jezusa, ale jakąś bliżej nieokreśloną istotą z zaświatów.

Jest jeszcze trzecie wyjaśnienie: to Ty niewłaściwie pojmujesz słowa Jezusa, które On rzeczywiście wypowiedział.

Swołocz To jest istota problemu, dlatego też taki watek kiedyś stworzyłem. Czym jest K.B.: czymś widzialnym, doczesnym; czy jednak duchowym, pośmiertnym? To, że Matka Boża się objawiała, jak wierzymy my katolicy, w niczym nie zaprzecza koncepcji K.B.

Dla chrześcijan Pan Jezus jest najważniejszy - również tu na Ziemii. W czym objawienia Maryjne temu zaprzeczają? Katolicy wierzą w objawienia św. siostry Faustyny - tam jej się objawił Pan Jezus.



Ojciec Jacek SAlij próbuje uporać się z zapowiedzią Pana Jezusa o rychłym przyjściu https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/pr ... y_p_j.html

To czemu mówi o sobie Matka Boża ( i inne tytuły o których naucza Krk) i nawiązuje do nauki Pana Jezusa - swojego Syna? Nie słyszałem, aby inne matki się objawiały np. Mahometa, Abrahama itd itp

To wyjaśnienie należy wziąć pod uwagę, jakkolwiek jest ono mało prawdopodobne. Jak bowiem wyjaśnisz np. wers z Marka 13,30? Niewłaściwie pojmuję te słowa? Są one dość jasne: nie przeminie pokolenie współczesne Jezusowi, zanim nadejdzie koniec świata i królestwo.

Może takie wyjaśnienie Ciebie przekona? http://apologetyka.org/jezus-przepowied ... ata-zycia/
Bierz też pod uwagę, że Pan Jezus mówił po aramejsku, a Ewangelie są po grecku. Autorzy Ewangelii to nie profesjonalni tłumacze, a i wypowiedz po aramejsku mogla dawać kilka mozliwych przekladów=interpretacji. Autor Ewangelii Marka wybrał jedną z nich.

Odwrotnie: to, że królestwo nie nadeszło, zaprzecza sensowności objawiania się Matki Bożej.
W niczym.
To też jest dziwne. Dlaczego Jezus, który się pomylił, objawia się zakonnicy? Przecież sensowne jest objawianie się tylko kogoś absolutnego - Boga; kogoś, kto nie popełnia błędów.
Nawiązuje? A czy nawiązaniem do nauki Jezusa jest zalecenie przyjmowania cierpień, jakie Bóg ześle, jako zadośćuczynienie za cudze grzechy i za nawrócenie grzeszników? Takiej koncepcji chyba u Jezusa nie ma.