Poznaję Boga i to co mi przekazuje i wynika z tego potwierdzenie i to do bólu dosłowne słów Jezusa 'cokolwiek uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych mnie uczyniliście'.

Może problem leży w pojmowaniu słowa 'chwała' w kontekście bożej chwały? Co to dla Ciebie znaczy?

Uwielbiam gdy ktoś ocenia pytania jako bezsensowne

Dzielę się tym co pojmuję z dialogu z Bogiem, bo z nieznanych mi jeszcze do końca przyczyn Jemu na tym zależy.

Nic nie poradzę na to, że tak właśnie interpretuję przedstawiany przez Ciebie obraz Boga i dlatego po prostu pytam czy o to Ci chodziło, bo wiem że nie, ale zamiast spokojnego sprostowania i wyjaśnienia o co chodzi z tym stworzeniem świata dla swojego Syna i swojej chwały, świata w którym wiele istot cierpi pada, że moje pytania są bez sensu. Zrozum- z mojego punktu widzenia są sensowne, bo czy chcę czy nie obraz Boga chrześcijańskiego jaki mi się wyłania z tego co przypisują mu chrześcijanie jest bardzo niemiły, tak delikatnie rzecz ujmując, a wiem, że Bóg nie jest egoistycznym psychopatą, że nie opiera sprawiedliwości na prymitywnych ludzkich konceptach, że kocha bezwarunkowo i daje autentyczną wolność także w ustanawianiu ograniczeń.

Szatan w takim układzie jest jedynie personifikacją tego co ludzie oceniają jako złe. Bardzo przydatnym symbolem i postacią ułatwiającą pojmowanie zjawisk i radzenie sobie z nimi, bo wbrew pozorom walka z Szatanem jest łatwiejsza niż zmagania z własnym ego, własnymi programami umysłu, z zjawiskami społecznymi itd.

Ja nic nie przedstawiam, nic nie interpretuję, obraz sam wyłania się ze Słowa. Odpowiedziałam już dlaczego świat jaki widzimy(pomimo wszechwiedzy Boga)został(jednak) stworzony, dopowiem jedynie na pytanie o Syna... Tak, Bóg stworzył świat dla swego Słowa/Syna, po to by "istoty" stworzone (dla relacji) miały gdzie przebywać, by były Jemu podobne, bajeczny świat tylko dla nich.
(Reszta wyjaśniona powyżej w odpowiedzi do Kaprala135)

Ego to nasz największy szatan.

Jak definiujesz ego? Pytam, ponieważ nie jest to jednoznaczne.

Czyli według Ciebie - kim jesteś, co masz oraz po co Bóg stworzył Ciebie?

Tobie wyłania się taki obraz , innym nieco inny, bo chcąc nie chcąc wszystko filtrujemy przez nasze założenia i poglądy.

W skrócie, ego to poczucie "ja".



Jestem człowiekiem, więc tak jak pisałam powyżej, że stworzył ludzi dla relacji, to ja też istnieję z jej powodu.




Tak mnie, lecz gdyby wszyscy wszystko filtrowali przez Prawdę obraz byłby zbliżony, spójny. Założenia, czy poglądy w każdej chwili mogą ulec przemianie, to nic stałego, no chyba że trwasz i do końca potrafisz wytrwać w jednym.

Ps.Pelikanie sorry za offtop.

Czyli : Ego ( poczucie swojego ja) uważasz, za swojego największego wroga, czyli Szatana? To kim jesteś? Z czym i dlaczego z tym się utożsamiasz? Co Twoim zdaniem ma wspólnego poczucie swojego 'ja' z poczuciem tożsamości?

Moim zdaniem każdy człowiek filtruje nie przez Prawdę, czyli obiektywną rzeczywistość taką jaka jest sama w sobie, ale przez swoje poglądy, założenia i niestety z zasady nawet nie wiedząc, że poglądy i założenia to coś innego niż Prawda.

Co rozumiesz pod słowem człowiek? Dla mnie człowiek to synonim homo sapiens sapiens, istota biologiczna należąca do tego gatunku, z tym że uważam ją za narzędzie, jestem tym kto doświadcza umysłu i tym samym za pomocą umysłu.

Ego jest przeszkodą w przypomnieniu sobie kim jesteśmy.
Sama doszłaś do tego, że ego jest największym szatanem, ale równocześnie mówisz: ja= człowiek stworzony przez Boga dla relacji...

Tak, napisałam że ego to największy szatan ludzkości, iluzja własnej tożsamości, "ja" wyróżnione(bariera) na tle reszty świata. Już dawno przez ten etap przeszłam, bariery runęły, teraz jedynie je obserwuję



Nie rozumiem, myślę że doskonale sobie radzę(możliwe że kilkuletnie medytacje)obraz moich doświadczeń, przekonań/założeń społecznych..wyrabiających pewne nawyki myślenia można zmienić, odpuścić i zacząć od nowa(wewnętrzna całkowita przemiana)



Istota żyjąca, którą wyróżnia od innych istot mowa oraz "duch"



Mylisz całego człowieka z iluzją "ja"-ego

Ja i bariery między mną a resztą świata, to nie do końca iluzja, bo gdybym nie był odgrodzony od tego co na zewnątrz to nie miałbym wnętrza. A przecież mam wnętrze, wewnętrzną perspektywę.

Eh, bo założenie, że iluzje są złe lub niepotrzebne jest bezpodstawne

Saqura- co rozumiesz pod pojęciem 'duch' ?

Dla mnie ego to jeden z programów umysłu.

Czyli masz już świadomość , że wszelkie poglądy i założenia to tylko poglądy i założenia i że stanowią rodzaj filtra dla doświadczeń, tylko dlaczego w takim razie poglądy i założenia przedstawione w pewnej starożytnej książce nazywasz Prawdą?

Indywidualna tożsamość totalnie oddzielona od reszty jest tak samo problematyczna jak totalny brak swojej indywidualnej tożsamości, dążymy do suwerenności w jedności, gdzie wolne i suwerenne istoty są równocześnie świadome całości i wzajemnych powiązań wszystkich elementów.

Kto założył, że jest niepotrzebne? To, że ego jest całym naszym jestestwem to już iluzja i jest zła.
Ego to jedynie część naszej osobowości, nie mamy z nim walczyć, a "przekroczyć go", najgorsze jest pozostanie/trwanie w owej iluzji.



Czy to ważne? Skoro nasz duch i tak jest martwy, pozostaje zlany w całość z duszą. Mądrość doczesna nie pozwala mu na nic więcej.



Bo dały życie mojemu duchowi oddzieliły go od duszy, ciała.

Czyli się zgadzamy, ego jest ok gdy jest traktowane jako to czym jest, bardziej naszym narzędziem niż nami w całości.

Czekaj-poglądy zawarte w pewnej starożytnej książce dały życie Twojemu duchowi? Czegoś chyba nie łapię...