Nic nie rozdzielam piszę tylko wnioski z tego co piszesz.
Ja to wogóle nie wierzę w substancje i pokazuje, że substancja nic nie wyjaśnia.



To jest właśnie dualizm jak się patrzy - materia i duch który ją kształtuje.

Ten dualizm występuje tylko na poziomie pojęć, bo zauważ, że ten duch jest sam w sobie ukształtowany przez materię. Czyli np. człowiek jako osoba(dusza) to nie jest jakiś Pierwotny Umysł niezależny od materii, tylko on sam w sobie jest wyłoniony z tej materii i ten wyłoniony z materii duch istotnie wpływa na samą materię, ale dlatego właśnie, ze sam jest materialny albo zależnie jak się materię definiuje - ma taką samą naturę co materia.

Bezwładna materia tworzy ducha, który przekształca materie, a jeszcze do tego trzeba doliczyć w jaki sposób powstają subiektywne doświadczenia. Masakra 🙆

Pozostanę przy poglądzie buddyjskim, wtedy odpowiedź na moją pytanie:


Jest bardzo prosta czyli: nic nie jest zmienne. I sprawa jest zalatwiona 💪

Kto mówi, że materia jest bezwładna? To co nazywamy "duchem" już jest w materii.

Można powiedzieć, ze nic nie jest zmienne, ale to będzie sprzeczne z doświadczeniem. Czyli fantazjowania ciąg dalszy.

1.
No pisałaś, że duch czy tam umysł, kształtuje materię, która stawia opór, czyli jest bezwładna tak to zrozumiałem🤷

2.
Jest to zgodne z doswiadczeniem zwłaszcza kiedy doświadcza się otwarcie (wspomniane tu i teraz).

Nie wiem skąd ten "ciąg dalszy", że niby to co pisałem o Pierwotnym Umyśle to było fantazjowanie? Nic podobnego ale zaniechałem już wyciagania tego wątku bo widzę, że tworzy dużo zamieszania rozpatrywany w kategoriach dualistycznych.

1. Nie wiem, jakim cudem z faktu, że materia stawia opór, wnosisz, ze jest bezwładna. Przecież skoro stawia opór, to raczej jest władna...
2. Z tego, że w tu i teraz doświadczasz jakiejś formy niezmienności nie wynika, że nic nie jest zmienne. Spójrz na swoje ciało i zobacz, czy się nie zmieniło, odkąd miałeś 5 lat. Rozejrzyj się wkoło, jak zmienia się Twoje otoczenie, gdzieś tam stał zabytkowy budynek, a teraz biurowiec itd. I odpowiedz sobie jeszcze raz na pytanie, czy nic nie jest zmienne.

1.
Stąd, że miarą bezwładności jest masa. Obiekty o dużej masie stawiają większy opór🤔

2.
Widzę zmianę i jest to zgodne z nauką Buddy o nietrwałości.

1. Czyli rozumiesz bezwładność odwrotnie niż ja. Bezwładność rozumiem jako doskonałą plastyczność, bezwolność:
bezwładność
1. «brak sił»
2. «brak woli lub sił do działania»

Np. jeśli ciało jest bezwładne (np. ktoś zemdlał), to można z nim zrobić co tylko się zapragnie, a więc stawia mały opór. Natomiast ciało trzeźwe, świadome stawia większy opór, bo ma wolę i siłę do działania.

2. Więc jak to się ma do "nic nie jest zmienne"?

Jedno i drugie bardzo dobrze się komponuje. Powiedzieć, że coś się zmienia czy też, że wszystko się zmienia, to w dalszym ciągu postulowanie permanentnych obiektów, w dodatku wpadanie w sprzeczność i dualizm, bo to tyle co postulować byt permanentny, jakieś "coś", który się zmienia, jednocześnie nie zmienia, skoro jest tożsamym określonym czymś przechodzącym przez zmiany.
powiedzieć że coś się zmienia to tak jak powiedzieć że coś niezmienne przechodzi przez zmiany siebie. Absurd.
Dlatego powiedzieć że wszystko się zmienia to za mało.
Tak naprawdę nic się nie zmienia, jest tylko zmiana na wskroś. Oczywiście ludzki język jest zbyt nieprzystosowany, zbyt rzeczownikowy by odnosić się do natury rzeczywistości, więc nawet takie określenie jest w pewnym stopniu ułomne...

Jeśli nic się nie zmienia, to znaczy, że nic nie istnieje. Jeśli zakładamy, że coś istnieje (ma swoją istotę, naturę, tożsamość), to zmianie podlega. Poszczególne stany danego bytu nie muszą być tożsame, żeby stwierdzić, że wszystkie współtworzą ten byt. Wystarczy, że te stany mają miejsce w obrębie jednego organizmu/bytu/osoby.

Ciągle nadziewasz te precelki jaką niewidzialną nitką.
Ale tej nitki nie ma 🤷

Wiele wskazuje na to, że nitka jest, np. to, że czuję się tą samą osobą, pomimo posiadania płynnej tożsamości, to czego doświadczyłam w przeszłości wpływa na mnie w teraźniejszości, natomiast cudze doświadczenia mnie nie dotykają, nie noszę np. w sobie traum innych ludzi (za wyjątkiem moich przodków). To wszystko ewidentnie wskazuje na istnienie nitki. To co nosi w sobie historię, z pewnością istnieje, a więc i podlega zmianie w czasie.

Nic nie nosi w sobie historii. To jest złudzenie ciągłości, to tak jakby wziąć kijek z rozżarzoną końcówka i kręcić nim szybkie kółka w ciemności. Ktoś może zobaczyć świetliste koło, ale to tylko złudzenie ciągłości różnych momentów rozżarzonej końcówki, daje wrażenie koła, koła tam nie ma. Tak samo nie ma JA łączącego różne momenty doświadczenia.

Ciągłość doświadczeń wskazuje na prawdziwość tego koła. Coś jest nośnikiem tych doświadczeń, w przeciwnym razie nie byłoby żadnej logiki. Np. osoba, która nigdy nie uczyła się niemieckiego, nagle by zaczęła szprechać jak jakaś Niemka, małe dziecko byłoby mądrzejsze życiowo od jakiegoś starca, który w żaden sposób by się nie wiązał z rzekomo jego poprzednimi stanami jaźni. Naprawdę trzeba mocno się oderwać od rzeczywistości, żeby postulować brak trwałego, ciągłego JA.

wierzący widzi zupę pomidorową, ateista wodę, pomidory i przyprawy; ot cała różnica