Jak w tytule. Chodzi o to, czy jak umiera ktoś stary to czy w niebie też wygląda jak starzec?

Pewnej wskazówki może nam dostarczyć Ewangelia. Chrystus bowiem po Zmartwychwstaniu otrzymał „ciało uwielbione” takie jakie my otrzymamy. I wiemy, że uczniowie, z jednej strony mieli problem, by Go fizycznie rozpoznać, a z drugiej – w odpowiednim momencie (w Emaus przy łamaniu chleba) rozpoznawali go na sposób duchowy, mistyczny. Podobnie rozumiał to któryś z Ojców Kościoła (nie mam w tej chwili przy sobie tej książki, więc, nie wskażę Ci jej), że w rzeczywistości niebiańskiej będziemy na sposób duchowy wiedzieć, że to jest święty taki, a to jest święty owaki. Podobnie jest, zdaje mi się, przy objawieniach świętych tu na Ziemi.

Św. Tomasz stwierdził (opierając się m. in. na św. Augustynie), że zmartwychwstaniemy w wieku 'dojrzałej młodości', czyli wieku ok. 30 lat. Na zwór Jezusa. Jak zaznacza Bóg chce doprowadzić naturę ludzką do doskonałości, czyli pozbawionej braków (niedoskonałości). Św. Tomasz podkreślił, że te braki w kwestii wieku dotyczą niedorozwoju, czyli czasu dzieciństwa oraz niedołężności, charakterystycznej dla starości.
Dodaje jednak, że może pozostać wygląd charakterystyczny dla stanu danego człowieka, ale pozbawiony ułomności. Pisał o starcu, który budzi szacunek i uznanie, ale nie ze względu na ułomność jego ciała towarzyszącą wiekowi, ale przypisywaną mądrość (w Biblii stary = mądry). I dlatego Bóg może zachować starczy wygląd (pewnie siwa broda i zmarszczki ), ale usunie to, co nie jest doskonałe w ciele (reumatyzm, nietrzymanie moczu, słaba kondycja). Pewnie analogicznie może Bóg zachować młodzieńczy wygląd u dziecka, które mimo wieku młodego duchowo jest wielkie (na myśl przychodzi mi np. św. Stanisław Kostka).

Pewnie zachowane mogą pozostać pewne charakterystyczne atrybuty danej osoby. Tak jak i u Jezusa pozostały ślady męki, ale bez bólu i raczej nie wszystkie, bo przecież był niemiłosiernie skatowany biczowaniem i biciem.

Szerzej zob. STh XXXIII, q. 81, a. 1 (i ewentualnie następne).

Moim zdaniem wyglądać można przez okno. Powoływanie się na Tomasza czy Augustyna jest ładne. Ale twierdzenie bezpodstawne.
Bo najpierw trzeba wiedzieć, że w niebie, w ogóle, "się wygląda". Tam nie ma znaczenie wygląd. Wygląd jest odwołaniem do rzeczywistości ziemskiej, do pojęć, które znamy.
Zmartwychwstały Jezus "musiał się dostosować" do warunków ziemskich. Dlatego jakoś wyglądał. Natomiast w niebie wygląd nie jest potrzebny.

Jednak, jako zwykły człowiek uważam, że w niebie będę widział każdego tak, jak go zapamiętałem za życia. Raczej zgodnie z obrazem w pamięci, niż z rzeczywistym wyglądem. Może to być obraz wyidealizowany (tak sądzę). I jestem przekonany, że dwie osoby "spotykające: kogoś w niebie, będą go różnie widzieć. Każda zgodnie w własnym obrazem zachowanym w pamięci. A obraz ten będzie zawierał nie tylko, albo nie tyle, cechy fizyczne tej osoby, ale gównie wartości przez nia reprezentowane.

Zagadnienie fascynujące. Ale przedszkole. Logika dziecięca jest piękna i zachwycająca. Cudowna jest to dziecinne wymyślanie problemów i pytań specyficznie logicznych. Dlatego tak się nam podoba Winnie the Pooh, Mały Książę czy Alicja w norce lub za lustrem.

Niby dlaczego musiał się dostosować? to w Niebie Jezus jest przezroczysty? i z tego powodu na Ziemi nikt nie mógłby go dostrzec, więc przestał być przezroczysty.



Ty zapamiętałeś swojego wnuka jak małe dziecko, natomiast jego żona żyła z nim do starości, więc zapamiętała go jako starca, i w tej sytuacji dla ciebie to będzie 2 letnie dziecko, a dla jego żony 80 letni starzec.
Jakby wyglądała rozmowa takiej trójki ludzi? to naprawdę by był komiczny widok, gdzie jego żona odnosi sie do niego jak do swojego byłego w tej sytuacji męża, a ty widzisz rozmowę żony z 2 letnim mężem, czy raczej z twojej perspektywy, dzieckiem.

Robek- przez te paradoksy nie uznaję chrześcijańskich koncepcji nieba i życia pozagrobowego, bo zauważ, że ponoć trafią tam wszystkie dzieci nienarodzone i zamarłe tak wcześnie, że nie nagrzeszyły a dusza ma w jakiś sposób się rozwijać podczas życia, mamy dbać o rozwój naszej duszy.
Jakie im dadzą ciała? Jak będą widziane skoro ich bliscy albo ich nie widzieli, albo jako niemowlaki. Na wieczność niemowlaki i płody? Rajsko to nie brzmi...

Sądzisz, że Bóg jest sadystą - obdarza grzeszną duszą noworodki by zapełnić nimi piekło???
Zbyt inteligentna jesteś, aby nie dostrzegać w tej koncepcji totalnego nonsensu.
Czy to istotne jakie będą ciał zbawionych, skoro szczęście to miłość.

Alus- mam wiele powodów aby skłaniać się ku reinkarnacji, jednym jest kwestia dzieci nienarodzonych i noworodków. Uważam, że Bóg nie jest sadystą i każdej duszy zapewnia pełnię możliwości rozwoju i doświadczania wszystkiego. A śmierć w łonie matki lub tuż po urodzeniu to 'nieco' za mało doświadczania etapu dobra i zła...

Przy czym zło jest równoznaczne z cierpieniem. A tym dzieciom jest zaoszczędzone wszelkie cierpienie.

Skąd taki pomysł?



To śmierć w trakcie życia płodowego, jest czymś przyjemnym? tutaj nie ma żadnego cierpienia?

Nie znam z autopsji czym jest śmierć, ale skoro istnieje multum relacji ludzi konających z uśmiechem na twarzy z wypogodzoną radosną twarzą, to można domniemywać, że nie koniecznie jest cierpieniem.

Matka Boża ukazuje się jako młoda kobieta.



Zmartwychwstaniemy w ciałach. „«Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi”

Czyli wygląd będzie. Człowiek zmartwychwstanie w ciele. Płeć zostanie zachowana. Człowiek ma bytować z Bogiem w Niebie w ciele zmartwychwstałym, przemienionym, przebóstwionym, ale jednak ciele, a nie jako jakaś tylko duchowa forma, jakiś rodzaj plazmy czy ciała astralnego bez formy niczym z ezoteryki i okultyzmu.

Alus- rozumiem, że doświadczenie umierania nie jest według Ciebie cierpieniem, do tego śmierć w bardzo młodym wieku nie oznacza braku doświadczania bólu czy dyskomfortu. W praktyce bardzo mało osób umiera w spokoju, pogodzeni z faktem umierania, samo przywiązanie i pragnienia dotyczące życia dość skutecznie to utrudnia. Strach przed nieznanym na dokładkę.

Robek- skąd pomysł z rozwojem duszy podczas doświadczania życia fizycznego ciała? Moim zdaniem bez tego założenia cały sens istnienia duszy znika.
Jeśli dusza jest identyczna u płodu i u osoby 100letniej to jaki sens mają teksty o dbaniu o duszę? Czyżby dusze mogły się tylko psuć? Wówczas moja paskudna teoria, że dla dobra istot należy poświecić swoje zbawienie i zabijać płody na potęgę, aby chronić je przed większym cierpieniem, grzechem i opcją czyśca i piekła... Moim zdaniem jest to absurdalne, ale jeśli dusze się nie rozwijają a do tego takie istoty, które umarły bardzo wcześnie mają zagwarantowane niebo, to ten chory wniosek jest logiczny.

Equuleuss- czy posiadanie formy jest tożsame z posiadaniem ciała?
Jeśli wierzysz w objawienia maryjne warto zauważyć jak bardzo różnią się jej opisy, jakby forma była zmienna w zależności od odbiorcy i nie chodzi tylko o ubiór.

Ok, obecnie Jezus jest w niebie i ma ciało, Maria tak samo, a święci? Oni już też ciała mają? Nie muszą czekać na Sąd Ostateczny? A jeśli nie to chyba jednak jakąś formę mają?

Zasadnicza kwestia - czy dzieci na etapie płodowym, lub noworodki odczuwają moment śmierci i poprzedzający lęk.