To tam w Niebie czasu nie będzie? to może i nie będzie materii ludzi Boga? może będzie zwykła nicość?



A co za problem wyobrazić sobie Raj, w którym każdy obowiązkowo przez całą dobę, będzie chodził z uśmiechem na twarzy.



Jak nie mam bliskich, to do kogo będę wracał?

Robek, czasu nie będzie, Bóg będzie, materia będzie, a nicości nie będzie - nie przekręcaj kota ogonem. Z uśmiechem na twarzy przez całą dobę to możesz chodzić i teraz, łatwo to sobie wyobrazić, a potrafisz wyobrazić sobie jak wygląda twoja dusza, czysta i doskonała? Z tymi bliskimi to mów jaśniej, bo nie wiem w jakim czasie nie masz bliskich, czy w czasie przyszłym , czy teraźniejszym?

Niby jak nie będzie czasu? to wszystko będzie tkwić w wiecznym bezruchu? to przecież jest ateistyczna nicość, która będzie istnieć po śmierci.



A co za różnica jak wygląda moja dusza? nie mam ochoty zaglądać w lustro, a co dopiero się w dusze wpatrywać.



Bliski to ktoś z kim ma się jakiś emocjonalny kontakt, ja tego nie mam, jestem kawalerem, więc mnie to nie dotyczy.

Robek, brak czasu to wieczność. Ja nie pytam o różnicę tylko o wyobraźnię. Bliski to nie jest ktoś z kim ma się emocjonalny kontakt, bliska osoba to np. rodzić, a tych wszyscy mają.

miriada miriad, ale dlaczego "życzliwych na dodatek"?

Co ty za głupoty opowiadasz? brak czasu to ateistyczna śmierć, czas płynący bez końca, to jest ta cała wieczność.

Mnie też zastanawia co tam będzie w niebie, co będziemy robić. Czy czas w niebie płynie tak samo jak na ziemi ? Nie chciałem zakładać nowego wątku wiec dopisuje do tej wieczności.

Rzeczywiście, więzi ludzkie, przyjaźnie, drugie połówki, potomstwo, wyglądają na "bezsensowne", jeśli któraś z osób połączonych taką więzią nie trafi do Nieba. Po co mi żona czy potomstwo, skoro te osoby mogą trafić do piekła i mogę ich nie mieć w wieczności?

Mam taki problem, że wydaje mi się tak "na logikę", wbrew prawdom objawionym w katolicyzmie, iż powinno być tak, że każda istota świadoma czy odczuwająca prędzej czy później trafi do Nieba na wieczne zbawienie, w związku z czym nie byłoby czegoś takiego jak boski wyrok skazujący na wieczne potępienie. Niekończąca się kara, zwłaszcza w postaci nieustannej tortury przez wieczność czy chociażby anihilacji (w którą katolicyzm nie wierzy, jeśli chodzi o potępionych) jawi mi się jako coś nieskończenie złego moralnie ze strony Boga i absurdalnego, bezsensownego.

Robić i robić. W niebie jest 100% bezrobocie, a na bezrobociu czas wolno płynie. Myślę, pełniejszą wiedzę mogą mieć bezrobotni.

Anihilacja niebyłaby zła. Każdy z nas nie istniał przed urodzeniem i nie narzekał. Ale Chrześcijaństwo oferuje tylko wieczne męki.

- Nie jestes sam. Podobnie sadzil np sw Grzegorz z Nyssy i zostal swietym. I kilku innych.
"Ciekawe, choć kontrowersyjne poglądy Grzegorza dotyczą spraw ostatecznych. Pisał o odnowieniu wszystkiego na końcu czasów. Uważał, że kary piekielne nie są wieczne, ale czasowe, a ich celem jest poprawa potępionego. Głosił odważną nadzieję (nie doktrynę!), że nawet szatan znajdzie ostatecznie drogę do pojednania z Bogiem"
- Poza tym to nie jest dogmat i Twoje "wbrew prawdom objawionym w katolicyzmie" nie za bardzo ma uzasadnienie.
- I po trzecie takie terminy jak wiecznosc czy nieskonczonosc niekoniecznie musza byc rozumiane po chlopsku. Wiecznosc moze oznaczac ze robaczek bedzie sie smazyl w smole np co drugi dzien a w pozostale dni swobodnie lowil ryby. Albo do smoly co piaty lub co dziesiaty lub co tysieczny dzien a w pozostale dni balanga. Nie mowiac o wielu innych interpretacjach tych pojec. Nie przejmuj sie medrcami z tego forum. Lub niektorymi kaznodziejami.

Ja ci nie pasują wieczne męki w piekle to zmień religie, ewentualnie zmień wyznanie, i wybierz taką denominacje w której nie ma piekła.



Bez internetu, to w tym Niebie nie da się wytrzymać, czas będzie się dłużył i dłużył w nieskończoność.



Wtedy część ludzi zrezygnuje z Nieba, na rzecz anihilacji, tutaj straszenie piekłem jest czymś bardzo przydatnym, dzięki temu jest więcej wiernych w kościołach, i biznes się kręci
Miałem dzisiaj stworzyć nowy temat na forum odnośnie Nieba, ale chyba już nie zdążę, musicie wytrzymać do jutra, wtedy powiem o co mi chodzi.

Dwadzieścia siedem postów i kilkanaście osób zaangażowanych w dyskusję o czymś, co jest z definicji niepoznawalne. Nieźle!

Zdajecie sobie sprawę, że prowadzicie teraz jałową dyskusję o czymś, o czym nie możecie mieć pojęcia? Podając za pewne - we własnym mniemaniu - argumenty, które są niczym innym jak efektem waszej ograniczonej wiedzy i zdolności poznawczych?

Ależ oczywiście, że wszyscy zdają sobie z tego sprawę. Zostałeś wkręcony, mimo przypisywanej sobie wiedzy i zdolności poznawczych.

Nie trzeba być wybitnie błyskotliwym, żeby zauważyć, co tu się odwala.