Przy czym żaden nie odważył się na wyznanie Ja i Ojciec jedno jesteśmy.


Wedle ST mesjasz, pomazaniec, też nie był Bogiem, ale osobą wybraną przez Boga - król, prorok - ale w żadnym razie nie Bóg. Zamordowali Jezusa właśnie za to, że wyjawiał swoje bóstwo.




Gdyby nie było zmartwychwstania, daremna byłaby nasza wiara (1 Kor 15,14) - gdyby nie było zmartwychwstania Jezusa dla uczniów i wyznawców pozostałby jedynie mesjaszem, pomazańcem, prorokiem, ale nie Bogiem.

@Inny_punkt_widzenia może wpierw sam sobie odpowiedz na pytanie, dlaczego natura postaci Jezusa z Nazaretu jest tak niejednoznaczna, i na przestrzeni wieków powstało tyle doktryn, i dysput teologicznych na ten temat?
Teologowie przez setki lat, dwoili się i troili, żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie, a było ich wielu...
Konsensus do jakiego doszli, wszyscy znamy, ale jak mówię, osiągnięto to dopiero w IV w. n.e.

Natomiast tekst który przytoczyłeś, z oczywistych względów nic nie znaczy.
A Niewierny Tomasz wcale nie uważał Jezusa za samego Boga, a przynajmniej ów tekst na to nie wskazuje.
Natomiast mała uwaga przyjacielu, jak już cytujesz Biblię, to wypadałoby opisać wersety które cytujesz, bo to bardzo ułatwia odszukiwanie tekstu.
Ale:

J 20, 28.
"Pan mój, i Bóg mój"
Z samego tekstu autora, czyli "konkluzji" świadectwa św Jana, jasno wynika że Jezus nie był tożsamy z Bogiem, bo już w wersecie 31:

J 20,31.
"Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego."


Zwróć proszę uwagę na werset 17, bo jest moim zdaniem najważniejszy, i bezpośrednio prowadzi do konkluzji, św Jana w J 20,31.

A wiec:
J 20,17.
"Rzekł do niej Jezus: Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego".

W kontekście powyższych słów Jezusa, rozumiesz teraz wypowiedź św Tomasza?


Bo wola Boża jest jedna, to oczywiste. Mojżesz i Bóg to też jedno! Abraham i Bóg, to też jedno!
Ten tekst nie oznacza, że Jezus jest Bogiem.


Dokładnie! Ale to, że Jezus "jest" Bogiem, to już wasza dedukcja, a z samego tekstu Ewangelii nic takiego nie wynika, rozumiesz?

A wynika to, co św Jan stwierdził w:
J 20,31.
"Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego."


Tak, i niejako z rodu Dawida był Królem Izraela, Mesjaszem zapowiedzianym w ST...
To wystarczyło, aby uznać go za heretyka.
Sam nigdzie nie nazwał się Bogiem, lecz wyraźnie twierdził że pochodzi "od" ojca!
Jak i nazywał Ojca: "Mój Bóg"!

A uczniowie Jego? Czyż nie byliby bardziej od wszystkich godni politowania? Czy ktoś chce być godnym politowania?

Whispernight, mówisz, że argumentem przeciwko tym doktrynom jest późny okres ich powstania, chciałbyś, aby doktryny o naturze Jezusa powstawały jeszcze za Jego życia, wtedy może byłyby dla ciebie wiarygodne.
Mówisz, że za życia Jezusa nikt nie uważał Go za Boga.
A skąd to wiesz? Byłeś tam?

Nie nasza dedukcja, ale oznajmienie Jezusa Ja i Ojciec, jedno jesteśmy (J 10,30).
Co słuchacze potraktowali - "On jest opętany i odchodzi od zmysłów" (J 19,19) ...a skoro Jezus opętany, to jakim sposobem ewentualnie mówiący podobnie o sobie Abraham i Mojżesz nie zostali potraktowani jako opętani lub czubki?
Inne słowa Jezusa potwierdzające Jego bóstwo [i]Jeśli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich" (J 8,24) - JA JESTEM, czyli starotestamentowe imię Boga JESTEM, KTÓRY JESTEM.

Alus nie sądzę, aby Whispernighta, przekonała jakakolwiek argumentacja Biblijna.
Argumentów Biblijnych na Bóstwo Chrystusa jest dziesiątki.
Ale w Biblię trzeba jeszcze uwierzyć.
Jeżeli ktoś jest ateistą i nie wierzy w Boga, to na słowa Pisma Świętego jest całkowicie zamknięty.
Każdy cytat podważy, że był napisany zbyt późno, albo że tam obok pisze już inaczej.
Może ja się mylę, próbuj , cytuj mu, ale on i tak z netu wygrzebie naukę przeciwną Kościołowi.
Takich heretyków, którzy sprzeciwiali się nauce Kościoła, było bardzo dużo, takich wiejskich filozofów, którzy gadali dla samego gadania i sprzeciwiali się dla samego sprzeciwu też było bardzo dużo.
Dziś w necie można wygrzebać wszystko.

Z pewnością nie miałbym powodów, aby negować tę doktrynę.


W judaizmie, a co za tym idzie w mentalności żydów, to było wręcz bluźnierstwem, czymś obrzydliwym i groteskowym, aby na sposób religii naturalnych (pogaństwa), personifikować Boga.
To po pierwsze.
Po drugie, sam Jezus z Nazaretu nigdzie nie twierdził że jest Bogiem, ale synem Bożym, który wypełnia Jego wolę, i to w zasadzie jest to, o czym wspomina @Alus... Mianowicie:
J 10,30
"Ja i Ojciec, jedno jesteśmy".


No patrz... jacy Ci teologowie, uczeni w piśmie, i Ojcowie Kościoła są jednak ślepi, że od razu tego nie dostrzegli. Tyle jest przecież argumentów w Biblii!
Że też tak zwlekali aż do IV w n.e. z ogłoszeniem tak oczywistej doktryny!


Widzę, że znacznie lepiej radzisz sobie w erystyce, aniżeli w polemice.
Jak mówiłem... apologetą raczej nie zostaniesz.


Musisz się zdecydować, albo ŚJ vel heretyk, albo ateista.
Albo rybki, albo akwarium!




Wygrałeś, poddaję się!
Zwyczajnie nie jestem w stanie wyczarować żadnego kontr-argumentu.
Brawo Ty!



A dostrzegasz "subtelną" różnicę w retoryce Mojżesza, a Jezusa?

Hmmm... No to był przecież główny powód że Jezusa ukrzyżowali...



Dziwne są ścieżki Twojego rozumowania... Te cytat można nieco uwspółcześnić i zapisać tak:
"Ja i Ojciec jesteśmy tym samym". inaczej "Ja i Ojciec mamy taką samą naturę".. Zaraz dojdziesz w swoim rozumowaniu (byleby tylko wyszło na Twoje) że Ojciec nigdy nie był Bogiem...
Słaba ta Twoja argumentacja.



No popatrz jak z uporem maniaka wpierasz że chrześcijanie nie wierzyli w to co wierzą teraz...
Napisali do końca pierwszego wieku 4 wersje Ewangelii, pozostawili Listy Apostolskie, Apokalipsę i Dzieje Apostolskie. Tak sobie ot by było fajnie.


Akurat ŚJ i heretycy to dla nas tożsame..

Mojżesz zapowiedział Pan Bóg twój wzbudzi dla ciebie proroka spośród moich braci podobnego do mnie(Pwt 18,15-18), podobieństwo zasadza sie jedynie na przekazie Dekalogu.
Ale Jezus nie poprzestaje na suchych zakazach i nakazach, istotą Dekalogu i swego przesłania czyni Miłość - powiedziano ojcom waszym, a Ja wam powiadam - Ja Bóg, który zanim Abraham (Mojżesz) stał sie ja jestem (J 8,58).
Różnica nie jest subtelna, ale fundamentalna.

Nie!
Mesjanizm Jezusa, jako zapowiadanego przez Proroków!
Tytuł "Iesus Nazarensu Rex Judaeorum", i cierń jako korona, niejako odzwierciedlały za co został skazany!
Jak już mówiłem powyżej, w Starym Testamencie określenie "syn Boży", czyli ktoś sprawiedliwy, posłany od Boga, Mesjasz, Prorok, mógł być tylko z rodu Dawida!
Już samo to, faryzeusze uznali za bluźnierstwo!
Cos takiego, jak "Bóg człowiek" we własnej osobie, nikomu do głowy by nie przyszło!


Ty i Twój ojciec, nie jesteście tym samym, ale macie tę samą naturę!
Ty, jesteś Ty, a Twój Ojciec, to Twój ojciec!
Określenie "tym samym", możesz użyć jedynie w przenośni, z pewnością nie dosłownie!
W swoim postępowaniu, możesz być z ojcem "tym samym".
W sensie natury, możesz być z ojcem "tym samym".


Chrześcijanie wierzyli w różne rzeczy! Poczytaj może troszkę o pierwszych wiekach chrześcijaństwa.
O tworzeniu się struktur kościoła, powstawaniu hierarchii kościoła, o doktrynach jakie wyznawano w różnych miejscach na świecie, poczytaj kolego, a z pewnością przestaniesz wypisywać ahistoryczne rewelacje!


No przecież to właśnie napisałem!
Obawiam się, że masz jakieś problemy ze zrozumieniem słowa pisanego.


A no napisali je ludzie, którzy Jezusa na oczy nie widzieli!

Z historycznego punktu widzenia, i zakładając, że w istocie Ewangelie synoptyczne napisały te osoby, jak podaje Kościół to:

1.
Najstarsze świadectwo chrześcijaństwa to Listy Pawła, ok 50 r n.e. Czyli ok 20 lat po ukrzyżowaniu, Szawłowi ukazał się Jezus.
Szaweł nie znał Jezusa, nigdy go nie widział, był spoza wspólnoty o której pisał!

2.
Ewangelia św Marka, ok 65-70 r n.e. Marek nie znał Jezusa, ani Apostołów!
Podczas podróży misyjnych, św Paweł spotkał Marka, a ten stał się jego uczniem.

3.
Ewangelia św Łukasza, "umiłowanego lekarza", oraz Dzieje Apostolskie (jeden autor), to
80-85 r n.e. Łukasz nie znał Jezusa, ani Apostołów! Podczas podróży misyjnych, św Paweł poznał Łukasza, a ten stał się jego uczniem!

4.
Ewangelia św Mateusza, 85 r n.e. (rozłam pomiędzy kościołem a synagogą).
Dopiero Mateusz był Apostołem Jezusa!

Wniosek zatem jest taki:
Chrześcijaństwo wywodzi się od Szawła z Tarsu, a ten, nie jest naocznym świadkiem!
Marek, Łukasz również!

Natomiast nikt nie pisał, "aby było fajnie", ale nie ma to znaczenia dlaczego pisali, bo nie o tym mówimy.
Mówimy o tym, że "za życia", Jezus Nazarejczyk nie był postrzegany jako Bóg we własnej osobie, ale jako Chrystus! A to jest definitywna różnica!

Bóstwo Jezusa Chrystusa w świetle Ewangelii.
Bóstwo Chrystusa podstawową prawdą wiary katolickiej. Jezus Chrystus jest nie tylko prawdziwym Mesjaszem, lecz zarazem Synem Bożym i Bogiem prawdziwym, który stał! się człowiekiem dla zbawienia ludzi. Bóstwo Chrystusa Pana, które jest główną podstawą religii chrześcijańskiej, stwierdzają niezliczone świadectwa.

1. Proroctwa Starego Testamentu, mówiąc o przyszłym Mesjaszu najwyraźniej określają, że On będzie prawdziwym Bogiem, "nazwą imię Jego Emanuel, tj. Bóg z nami" (Izaj. 7, 14). "Nazwą Go Bóg Mocny, Ojciec przyszłego wieku" itd. (Izaj. 9, 6). ,,Bóg sam przyjdzie i zbawi nas" (Izaj. 35, 4).

2. Ojciec Niebieski uroczyście poświadczył Bóstwo Chrystusa.
Podczas Chrztu Pana Jezusa w Jordanie i w czasie przemienienia na górze Tabor dał się słyszeć głos z nieba: "Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie" (Mat. 3, 17).

3. Sam Jezus Chrystus oświadczył wyraźnie, że jest Synem Bożym i prawdziwym Bogiem.

Po uzdrowieniu chorego od lat 38, Żydzi wystąpili przeciw Chrystusowi, że w szabat uzdrawia. Wtedy On do nich tak się odezwał: "Ojciec mój aż dotąd działa i Ja działam", jak gdyby chciał powiedzieć, że jako Ojciec, tak i On jest czynnym w utrzymaniu i rządzeniu światem. "Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Jako Ojciec ma żywot sam w sobie, tak i dał Synowi, aby miał żywot sam w sobie" (Jan 5, 17, 18). "Ja i Ojciec jedno jesteśmy" (Jan 10,30). W tych słowach Pan Jezus wyraźnie oświadcza, że na równi z Bogiem Ojcem jest odwiecznym i wszechmocnym Panem życia i śmierci, a więc prawdziwym Bogiem.
W słowach: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (Mat. 28, 19), Chrystus Pan stawia Siebie na równi z Ojcem i Duchem Św., a przecież Bóg Ojciec i Duch Sw. są Osobami Boskimi. Wobec tego Chrystus Pan wyznaje tu Swoje Bóstwo.
Rozsyłając Apostołów na cały świat, Pan Jezus daje im takie zapewnienie: "Oto Ja jestem z wami aż do końca świata" (Mat. 28, 20). Tak mógł powiedzieć tylko Ten, który będąc Bogiem, dzierży w Swym ręku rządy nad całym światem.
Chrystus Pan wobec faryzeuszów powiedział: "Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał /go/ i ucieszył się". "Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz - odpowiedzieli Żydzi - a Abrahama widziałeś?" Rzekł im Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem" (Jan 8, 56-58), przez co przypisuje Sobie istnienie, jakie jedynie wiecznej i niezmiennej istocie Boga jest właściwe. Tę samą myśl wyraził w Swej arcykapłańskiej modlitwie: "Ojcze... Ja wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał" (Jan 17, 4-5).
Arcykapłan zaklina Pana Jezusa, aby oświadczył, czy jest prawdziwie Synem Bożym: "Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?" (Mat. 26, 63). A Pan Jezus odpowiada uroczyście: "Tak, Ja Nim jestem" i zaraz dodaje: ,,Jednak powiadam wam, odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich" (Mat. 26, 64). Po tych słowach sąd uznał Go winnym śmierci, albowiem ,,Synem Bożym się czynił", a przez to "bluźnił Bogu".
4. Apostołowie wyraźnie oświadczają, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem. To świadectwo potwierdzili oni przez cuda, czynione w Imię Jezusa i przypieczętowali swoją męką i śmiercią. Widzimy to wyraźnie w wyznaniu św. Piotra: "Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego" (Mat. 16, 16), to znowu w okrzyku św. Tomasza: "Pan mój i Bóg mój" (Jan 20, 28) oraz z całe} Ewangelii św. Jana.

5. Kościół Katolicki od początku swego istnienia stale nauczał, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem, jednej istoty z Bogiem Ojcem, tej nauki broni wytrwale, jako prawdy podstawowej chrystianizmu




Whispernight, wkleiłem coś dla ciebie, bo nie jestem apologetą. Mówiłeś, że w czasach Jezusa nie do pomyślenia było aby Go nazywać Bogiem, ale jak podaje Stary Testament to jeszcze przed Jezusem prorokowano że Mesjasz będzie Bogiem. Czy chciałbyś ten argument skomentować?

Jak to nie widzieli? Przecież apostołowie Jan i Mateusz napisali dwie Ewangelię, Jakub, Piotr, Jan i Juda Tadeusz siedem listów, a Jan Apokalipsę.

Wybraniec Boży to ktoś, kto działa w imieniu Boga, spełnia wolę Boga, oraz ma przy tym Jego całkowite poparcie! Takie jest pojmowanie wynikające ze Starego Testamentu!
Nie oznacza to natomiast w żadnym razie, że jest to Bóg we własnej osobie.



Apostołowie byli prostymi ludźmi, którzy mówili w języku Aramejskim, podobnie ja Jezus.
Nie zastanawiało Cię, dlaczego Pisma Nowego Testamentu są spisane w języku greckim?

Taki dla przykładu Jakub Mniejszy, i List o którym mówisz.
List został z oryginału napisany po grecku, a sam autor to bez wątpienia człowiek wykształcony, który wykazał się wielkim "kunsztem" w użyciu greki!
Co bardzo ważne, źródłem tekstu biblijnego jest dla autora listu Septuaginta, czyli pierwsze tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na grekę.
A ponad to, List trafił do Kanonu dopiero w IV w n.e.

Listy Judy Tadeusza, jak wyżej, doskonała znajomość greki.
Jednak do IV w n.e. były kontrowersyjne, ze względu na cytowane fragmenty apokryficzne.
Datowanie listu na 80-90 r n.e.

O Ewangelii Jana to już nawet nie wspomnę, sam sobie poczytaj kiedy powstała, i ilu autorów miała

Z Listami Piotra jest taki problem, że datacja pisma, znacznie wykraczająca poza przypuszczalny rok śmierci Apostoła, a mówimy tu o 100 r n.e.

Ewangelia św Mateusza po 70 r n.e.

"Według dawnej egzegezy katolickiej przyjmowano, że Ewangelia Mateusza została napisana po aramejsku lub hebrajsku, a dopiero później przetłumaczona na grekę" (Papiasz, Orygenes, Ireneusz). Tak uważano do II w n.e.

"Erazm jako pierwszy zakwestionował tradycyjny pogląd twierdząc, że Ewangelia Mateusza została napisana od razu w języku greckim. Stanowisko to zostało zaaprobowane przez wielu nowożytnych egzegetów.

Język oraz styl są zbyt jednolite, aby tłumacz mógł tego dokonać, a poprawna greka daje wrażenie oryginału. Semityzmy Mateusza nie są liczniejsze od semityzmów Marka i Łukasza. Występują w niej typowo greckie konstrukcje, liczne zdania podrzędne i częste używanie genetivus absolutus. Występują w niej typowo greckie terminy, niemające odpowiedników w języku hebrajskim, takie jak: parousia, palingenesia, kosmos. Cytaty, niemające odpowiedników u synoptyków, mają pewne cechy zarówno Septuaginty, jak i tekstu masoreckiego. Starotestamentowe cytaty, o ile są wspólne z pozostałymi synoptykami, są zgodne z Septuagintą."
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ewangelia_Mateusza

I teraz dla przykładu, miejsce powstania Ewangelii nie zostało dotąd rozstrzygnięte, język w którym powstała nie został rozstrzygnięty, autor tekstu nieznany, a jedynym autorytetem który zaświadcza (na jakiej podstawie?) o autorach tych Pism, jest Kościół katolicki, i jego tradycja.

IPW :
Proroctwa Starego Testamentu, mówiąc o przyszłym Mesjaszu najwyraźniej określają, że On będzie prawdziwym Bogiem, "nazwą imię Jego Emanuel, tj. Bóg z nami" (Izaj. 7, 14). "Nazwą Go Bóg Mocny, Ojciec przyszłego wieku" itd. (Izaj. 9, 6). ,,Bóg sam przyjdzie i zbawi nas" (Izaj. 35, 4)

Whispernight:
Wybraniec Boży to ktoś, kto działa w imieniu Boga, spełnia wolę Boga, oraz ma przy tym Jego całkowite poparcie! Takie jest pojmowanie wynikające ze Starego Testamentu!
Nie oznacza to natomiast w żadnym razie, że jest to Bóg we własnej osobie.

IPW:
Jaki znowu Wybraniec Boży, gdzie ty go znalazłeś?
Ja cytuje fragmenty Starego Testamentu, gdzie Mesjasz będzie Bogiem.
A ty co , próbujesz zmieniać temat?

Wybraniec Boży, Pomazaniec, Namaszczony, Mesjasz, syn Boży, a nazywaj sobie go jak chcesz! To jest nadal jedna i ta sama osoba!
A to, że interpretujesz tę osobę, że bedzie Bogiem, to juz tylko Twoja własna interpretacja!
Z ksiąg ST nie wynika nic podobnego!