Witam.
Jakiś czas temu narodziłem się na nowo... Totalnie się zmieniłem i stałem się naprawdę powtarzam naprawdę diametralnie innym, lepszym człowiekiem Niestety wszystko to straciłem... Znów jestem zerem... Czy można w takim razie to odzyskać i się narodzić na nowo po raz kolejny czy człowiek który raz się narodził na nowo i się zmienił ale potem to wszystko stracił i stał się znowu kimś złym już nie ma szansy aby ponownie stać się tym kim był ostatnio jak się narodzil na nowo??? Pytam o to ponieważ gdzieś wyczytałem na jakiejś katolickiej stronie że można tylko raz się narodzić na nowo...

Pozdrawiam

Nie pytaj, tylko działaj. Nie oczekuj spektakularnych przemian, ale codziennie się przemieniaj. Walcz ze słabościami. Dopóki życie trwa, masz szansę. Bóg Cię kocha. Czeka na Ciebie każdego dnia.

Tomkris - nie wpadaj w przygnębienie, a tym bardziej nie panikuj, bo skoro tu pytasz o możliwość powrotu do Pana Boga, to znaczy, że nie jesteś na drodze do zagłady, ale na drodze do zbawienia, tylko się na niej potknąłeś; wstań i idź dalej we wcześniejszym kierunku (albo może nieco skorygowanym, jeśli to potrzebne - badaj Pismo Święte, aby się o tym przekonać).

Określenia teologiczne - np. nowonarodzenie, itp. - są pomocne, aby się móc wzajemnie porozumiewać, ale to nie jest tak, że te terminy: nawet z Biblii wzięte, są jednorazowe...
Zobacz:

Ap 2,1-7 PAU
(1) Aniołowi Kościoła w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w swojej prawej ręce, który chodzi pośród siedmiu złotych świeczników.
(2) Znam twoje czyny, trud i twoją wytrwałość oraz to, że nie możesz znieść złych. Poddałeś próbie tych, którzy uważają się za apostołów, a nimi nie są i uznałeś ich za kłamców.
(3) Jesteś wytrwały. Cierpiałeś z powodu mojego imienia i nie osłabłeś.
(4) Mam jednak przeciw tobie to, że porzuciłeś swoją pierwszą miłość.
(5) Pamiętaj, skąd spadłeś. Nawróć się i postępuj jak na początku, bo jeśli nie, to przyjdę do ciebie i przesunę twój świecznik z jego miejsca.
(6) Tym się jednak odznaczasz, że nienawidzisz postępowania nikolaitów, którego i Ja nienawidzę.
(7) Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do Kościołów. Zwycięzcy pozwolę jeść z drzewa życia, które znajduje się w raju Boga.

Jak czytamy, porzucenie pierwszej miłości to jeszcze nie tragedia na miarę wieczności, jeśli tylko się chce wrócić do tej miłości i Boga! Ty widzę, że chcesz - więc głowa do góry!
Patrz oczami wiary na swego Zbawiciela, który się za Ciebie wstawia - oręduje, abyś nie pozostał na drodze odstępstwa...
Nawróć się i postępuj jak na początku - oto moja dla Ciebie rada... [raczej: moje odwołanie się do rady Pana Jezusa]

Jezus głosił "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!".

Nie "nawróćcie się", ale "nawracajcie się", bo nawrócenie to nigdy nie jest jeden moment, od którego wszystko już idzie gładko. To moment, w którym przyjmujemy odpowiednią postawę, ukierunkowaną na Boga, ale trzeba cały czas starać się, by tą postawę utrzymać. A nawet gdy zupełnie osłabniemy i odwrócimy się od Boga - po to jest sakrament pojednania, by odzyskać prawidłowy kierunek.

Tak, życie duchowe jest procesem; składają się na to różne aspekty, które można po kolei nazywać, ale najważniejsze w tym wszystkim jest utrzymywanie osobistej relacji, więzi - żywej społeczności z żywym Bogiem!