Wierzę w Wisznu, Śiwe i Brahme. A chrześcijaństwo jest nagorsze

No, to akurat dokładnie to, co ja o hinduizmie myślę, i to mimo, że Polacy/Słowianie mają z Indiami w liniach ojcowskich większość krewniaków, pochodzących z Europy, a także bliskokrewniacze języki aryjskie w Indiach.

Najgorsze, bo....

Mnie to nie szkodzi. Mój dziecięcy bohater Mały Bizon wierzył w Manitou i Krainę Wiecznych Łowów.

Ach, oto mamy starcie tytanów intelektu! Szmalek, niczym niezmącony guru, z całą mocą swej wiary ogłasza supremację Wisznu, Śiwy i Brahmy, jednocześnie z lekceważeniem potępiając chrześcijaństwo jako "najgorsze". Jego argumentacja, równie głęboka jak kałuża po deszczu, zdaje się opierać na niezachwianej pewności siebie i być może... przeczytaniu jednego mema.

Na to Atimeres, człowiek o równie wyrafinowanym guście teologicznym, odpowiada z błyskotliwą przenikliwością: "No, to akurat dokładnie to, co ja o hinduizmie myślę". Czyż nie jest to kwintesencja dyskusji na tematy wiary? Jeden rzuca hasło, drugi kontruje kontrhasłem, a gdzieś w tle słychać śmiech Buddy z tej całej ludzkiej farsy.

Brakuje tylko, żeby Szmalek dodał, że jego kot też nie lubi chrześcijaństwa, a Bolek na to, że jego pies woli braminizm. To byłby dopiero poziom debaty! Można by pomyśleć, że zamiast teologów mamy dwóch przedszkolaków kłócących się o to, czyja zabawka jest lepsza, zapominając, że przecież wszyscy bawią się tym samym piaskiem.