Zakład Pascala

Jeżeli zakładamy, że Bóg jest, i On jest - wygraliśmy.
Jeżeli zakładamy, że Boga nie ma, a On jest - przegraliśmy.
Jeżeli zakładamy, że Bóg jest, a Go nie ma - nic nie straciliśmy.

Dlatego wiara jest logiczniejszym wyborem!

Błagam, tylko nie kolejny tego typu wątek.
Wiadomo, że wydaje się logiczniejszym, ale ludzie inaczej postrzegają to co jest dla nich dobre. Nie chcą zadawać sobie trudu życia zgodnie z jakimiś tam przykazaniami, bo to co dostają bez nich jest dla nich wystarczające. I na tym tle będzie zawsze się toczyć dyskusja bez końca.

To fakt, ale logika jest logiką. Nie można uznać zakładu Pascala za nielogiczny. To tak jakby uznać, że 2 i dwa to pięć i udawać, że tak jest, bo jest nam z tym dobrze.

Nie koniecznie. Może się bowiem okazać, że nie zostaniemy zbawieni, a potępieni. Inaczej, samo założenie, że Bóg jest, może nie wystarczyć, aby zgarnąć nagrodę.



Znowu nie do końca. Przecież Bóg zawsze może nas zbawić. Może być tak, że załapiemy się na tzw. "krzywy ryj".



Od samego błędnego złożenia faktycznie nic nie tracimy. Jeśli jednak za tym założeniem idą konkretne uczynki, to może się okazać, że mamy dużo do stracenia. Albo nawet jeszcze więcej niż dużo, np. życie. Bo kto chce zachować swoje życie starci je, a kto straci swe życie z powodu Chrystusa (wiary), zachowa je. A to już poważny zakład.

Pascal nie wziął pod uwagę jednej rzeczy: założyć to nie to samo co uwierzyć. A zdaje się, że od samego założenia, że Bóg istnieje, nie następuje od razu uwierzenie w Niego, a co za tym idzie zbawienie. Więc samo założenie, że Bóg istnieje niczego nie zmienia. Tak samo mołabym założyć, że jestem piękna i mądra, ale co z tego skoro w to nie wierzę, nawet jeżeli to prawda!!??
W związku z tym nie bardzo wiem co Pascal chciał "wygrać" przez swoje zakładanie się.

Przecież widome, że w tym założeniu nie chodzi tylko o założenie, ale o czyny z tego założenia wypływające, które są zgodne z wiarą i prowadzą do zbawienia. (Bądź też brak tych czynów).

Poprawiony Zakład Pascala

1.Jeżeli zakładamy, że Bóg jest, i On jest - wygraliśmy.
2.Jeżeli zakładamy, że Boga nie ma, a On jest - przegraliśmy.
3.Jeżeli zakładamy, że Bóg jest, a Go nie ma - nic nie straciliśmy , ani nie zyskaliśmy.

O ile pkt. 1 i 2 stanowią oczywiste stwierdzenie [ przy pewnych założeniach oczywiście co do charakteru i woli boga ] , o tyle punkt 3 jest wart uwagi.

Nawet jeśli wiara nie pociągała by za sobą żadnych wyżeczeń to straciliśmy sekunde życia poświęconą na jego [ zakładu ] rozwiązanie [ ocenienie ].
Oczywiście można dyskutować bez końca czy wiara w nieistniejącego boga daje jakieś pożytki [ jednostce ] , czy wręcz przeciwnie.
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia , czyli subiektywizm ocen.
Najobiektywniejszą odpowiedź daje [ sądze ] perspektywa socjo-historyczna.

Kris_yul:
Rozumiem, że Pascal założył, że człowiek niewierzący nie żyje zgodnie z chrześcijańskimi wartościami. Założenie, że Bóg istnieje ma wymóc w nim "niegrzeszenie". Ale człowiek, który nie grzeszy i postępuje "po chrześcijańsku" nie idzie do nieba.Nie chodzi o czyny, trzeba jeszcze wierzyć. Więc ten zakład nie prowadzi do żadnych korzyści.
Zresztą w innych religiach chyba też tak jest. Każdy Bóg przyjmuje tylko swoich wyznawców
A że wierzyć na siłę się nie da, to można najwyżej iść do nieba dla ateistów, ale istnienia takiego Pascal chyba nie przewidywał?

Chyba nie za bardzo, bo wówczas punkt trzeci ("Jeżeli zakładamy, że Bóg jest, a Go nie ma - nic nie straciliśmy.") jest dość wątpliwy. Jeśli bowiem ktoś odddał życie za Boga, a Boga nie ma, to chyba zgodzisz się, że przegrał? To sugeruje, że "zakładamy" oznacza tu pewien akt woli (czy rozumu), za którym nie idą żadne uczynki. Tak, aby w wypadku błędnego założenia nic nie stracić.

Ale w poniższym przypadku zakład Pascala zawodzi.

Jeśli rację mają ateiści, to człowiek po rozwodzie, który przez 60 lat (zgodnie z żądaniem KK) żył w samotności w imię wiecznego szczęścia w niebie był idiotą - każdy to przyzna.

Tak więc 1:1

Takie podejście do teamtu to czysty konformizm i wyrachowanie.

Przeciez ten zaklad to nonsens, bo zaklada istnienie Boga z jakims zestawem cech. A niby skad wiadomo, jakie to cechy? Ten zaklad moze byc sensowny tylko dla wiernych jakiejs konkretnej religi a nie ogolnie. Przyklad:
Bog uzna, ze naiwniakow ktorzy slepo wierza w jakies dziwne doktryny trzeba do piekla za brak sceptycyzmu, a tylko tych, ktorzy zadnej religi nie traktowali zbyt powaznie bedzie chcial zbawic, bo doceni fakt, ze nie dali sie oglupic. I co wtedy? Zaklad wlasnie sie odwrocil i, o zgrozo, bezboznicy gora

Konkretnie zakłada istnienie (lub nieistnienie) Boga takiego, że przyjęcie założenia o Jego istnieniu jest warunkiem koniecznym i wystarczającym dla osiągnięcia Zbawienia.

A no właśnie… Pascal założył bezwiednie iż Bóg jest Kimś lub Czymś całkowicie odrębnym odosobnionym od reszty świata a więc także od nas samych, tymczasem religie wschodnie twierdzą że Bóg i jego „stworzenie” to, to samo (stanowią organiczną integralną i nierozdzielną całość),a więc przy takim założeniu nasza wiara jaka by nie była schodzi na dalszy plan i nie ma większego znaczenia. Skoro wszystko (w uproszczeniu) tak czy siak jest Bogiem to musi być wieczne, czyli w każdym wypadku wygrywamy. Religie wschodu można by nazwać religiami nadziei ponieważ każdy "obligatoryjnie" ma zapewnione życie wieczne - nikt nikogo nie straszy piekłem (Bóg sam siebie nie może potępić)