Chcialbym na poczatku przytoczyc pewien tekst mowiacy o wiecznej karze:
" Odwołajcie sie do waszego doswiadczenia i rozumu oraz zadajcie sobie pytanie, czy skazanie kogos na wieczne potępienie za kilka błędnych chwil nie stanowiłoby zaprzeczenia dobroci Bożej? Czymże bowiem jest zycie wobec całej wieczności - nawet jestli trwa sto lat? Wieczność! Czy dobrze rozumiecie ten wyraz? Cierpienia, nieustające tortury, brak nadziei - za kilka błędów! Czyż wasz rozsądek nie odrzuca podobnej myśli? Mozna zrozumiec, ze starozytni widzieli w bodu okrutnego pana wszechświata; nie posiadając wiedzy, połączyli z boskością ludzkie żądze; nie taki jednak jest Bóg chrzescijan, ktory za najwazniejsze cnoty uznaje miłość, miłosierdzie, litość czy zapomnienie zniewag. Czy mogłoby Mu brakować cech, których wymaga od swych stworzeń? Czyż nie kłóci się z sobą przypisywanie Mu nieskończonej dobroci i nieskończonej mściwości? Mówicie, ze przede wszytkim jest sprawiedliwy; sprawiedliwość jednak nie wyklucza dobroci - a Bóg nie byłby dobry, skazujac większość swych stworzeń na potworne wieczne kary. Czy mógłby narzucić swym dzieciom sprawiedliwość, nie dająć im możliwości jej zrozumienia? No bo też czyż nie jest najwspanialszą połączona z dobrocią sprawiedliwość, która uzależnia czas trwania kar od wysiłków winowajcy na rzecz jego poprawy? Prawda zawiera się w tych słowach: 'Każdemu według jego uczynków' ". cytat z pewnej książki, której lepiej nie bede mowil. (jesli ktos bardzo chce moge wyslac na pw.)

Co z dziecmi, które zmarły nie osiągając dorosłości. Czy wytłuamczenie KK nie jest zbyt niejasne i nielogiczne? Czy to nie przeczy jego sprawiedliwości? Czy nie kazdy w tym momencie powienien miec takich samych szans?

Co z ludzmi, którzy zyli przez narodzeniem Chrystusa? Z tego co pamietam KK mowi, ze nie maja wstepu do nieba i czekają na sąd ostateczny. Znowu zadam to pytanie: Czy nie kazdy w tym momencie powienien miec takich samych szans? Czy przypadkiem niektorzy urodzili sie w łatwiejszych czasach?

Niedawno zrobiono pewien eksperyment. Chciano sprawdzic czy czlowiek rzeczywiscie rodzi sie jako Tabula rasa. Bliżniaki rozłączono i dano do dwóch rodzin. Jednej o mocnej wierze, wychowywujacej zgodnie z religią, drugiej juz nie tak wspanialej. I okazało się, że owe blizniaki w pozniejszym wieku pokazywały podobne do siebie negatywne cechy. Sami mozemy zauwazyc, ze jestesmy podobni do swoich rodzicow, nie tylko z wygladu.

Dla mnie osobiscie reinkarnacja jest duzo bardziej logiczna od wersji nieba-piekla. Jest bardziej podobna do cech przypisywanym Bogu. Mnie ta świadomosc osobisice skłania bardziej do bycia dobrym człowiekiem.

Nawet brzmi sensownie, ale od razu nasuwa mi się pytanie, skąd się nagle wzięło w (bodajże) ostatnich 200-300 latach te kilka miliardów duszyczek......

Stanowiłoby. Dlatego też Bóg nie skazuje nikogo za kilka błędnych chwil. Piekło jest wolnym wyborem każdego człowieka.

Pierwsi chrześcijanie widzieli w Bogu dobrego i miłującego człowieka. Podobnie jak współcześni chrześcijanie. Czytałeś Ojców Kościoła?

Są w ręku Boga.

To nie konkurs. Każdy w sposób wolny będzie mógł wybrać, czy chce być z Bogiem czy nie.

Z tego co ja pamiętam, to Chrystus zstąpił do otchłani i wyprowadził ich z niej. Nie wiem skąd pamiętasz, ale źle pamiętasz.

Podam przyklad: Jedna osoba o imieniu powiedzmy 'Donald' zabiła druga osobe. Nie zrobiła tego niechcący, chciała jej śmierci i zrobiła to. Była przez pewien czas szczesliwa z tego powodu. Jednak poczucie winy stawało się coraz silniejsze. Po pewnym czasie Donald żałował tego co zrobił. Patrząc co mowi KK zrozumial, ze jest potępiony i nie ma szans. Może liczyć na to, ze sama mysl checi odkupienia swoich win bardzo mu pomoze przed obliczem Boga, ale rozsądek podpowiada mu, ze nie ma juz szans. Rezygnuje. Patrząc na teorie reinkarnacji: Donald żałuje swoje czynu, wie ze poniesie za to karę w nastepnym wcieleniu. Godzi się z tym, wie ze masz szanse. Chce odkupić swoje grzechy. Myśl, że moze sie poprawić tchnie go do bycia dobrym człowiekiem.

Mnie ta myśl reinkarnacji motywuje. Bardziej niż niebo-pieklo.

Nie czytałem. Z tego co pamiętam w starym testamencie Bog był surowy, karzący, a w nowym stał się miłujący, kochającym. Moge się mylić - przepraszam za to. Bibli nie przeczytałem - opieram się na tym co usłyszałem/przeczytalem.

Czy Tobie to zdanie wystarcza Ci? Takie krótkie nie znaczące wyjaśnienie? Teoria reinkarnacji tłumaczy co z takim dzieckiem się dzieje - przechodzi do innego ciała. Czy takie wytłumaczenie nie jest bardziej logiczne i pasujące do cech Boga? Prosze o SZRZERA odpowiedz. Odpowiedz tak na zdrowy rozsądek.

Zgadzam się. Patrzac na cały świat wydaje mi się, ze nie wszyscy ludzie rodza się z takimi samymi mozliwosciami. Nie kazdy rodzi się pięknej, katolickiem rodzinie, gdzie go nauczą jak postępowac, skarcą gdy zrobi cos złego.
Co powie na to murzynek Bambo, który nie wie co to chrzescijanstwo. Nikt go nie nauczyl, ze trzeba byc dobrym, on wie tyle tylko ze musi przezyc i tym się kieruje.

Wyprowadził i co zrobił z nimi? Powiedz, bo ja nie wiem.]

filipiarzu: nie zrozumialem.

W ciągu niewielu lat (kilka pokoleń) liczba ludzi na świecie wzrosła wielokrotnie- z kilkuset milionów do kilku miliardów.
Pytanie: skąd się wzieło te dodatkowe kilka miliardów dusz? No bo przecież nie z reinkarnacji - zresztą od zawsze rodzi się więcej ludzi niż umiera - skąd się biorą te nowe dusze?

Nie rozumiem. Chyba gadamy o jakimś innym KK. Bo Kościół jaki ja znam głosi iż każdy zbrodniarz może osiągnąć zbawienie, jeśli żałuje.

Powtarzasz to już po raz setny, a nie jest to żaden argument.


Czyli Bóg w ST nie był miłujący i kochający? Musiałeś czytać po łebkach. Albo słuchać takich, co czytali po łebkach. Przeczytaj raz jeszcze, zwróć się po radę do kogoś kto zna Pismo i wróć do dyskusji.

Bóg objawił co objawił. Objawił, że ludzie żyją raz i w tym życiu mają starać się o zbawienie. Nie mnie mówić, co Mu bardziej pasuje. Bardziej Mu pasuje to co sam postanowił.

Ma prawo naturalne i jest zdolny kochać innych. Jest też stworzony na obraz Boga.

Jak to nie wiesz? Nie znasz podstawowych nauk chrześcijańskich, a atakujesz te nauki? Zabrał ze sobą tam, gdzie sam przebywa. To chyba naturalne.

Też swego czasu myślałem o reinkarnacji w połączeniu z chrześcijaństwem. Teoretycznie (moim zdaniem) da się to połączyć:

Buddyzm zakłada, że żyjemy w wiecznym cierpieniu, ciągle umierając i rodząc się ponownie i ciągle od nowa cierpiąc. Nazywa się to "Kołem Życia" (sansara-czakra). Buddyjskim zbawieniem jest wyrwanie się z tego cyklu kolejnych śmierci i narodzin.

W chrześcijaństwie zbawienie oznacza wieczne obcowanie z Bogiem, potępienie - wieczne cierpienie w oddaleniu od Boga. Jakoś tak się składa, że tu na Ziemi za życia jakoś nie obcujemy z Bogiem. Jeśli istniałaby reinkarnacja, możnaby więc uznać, że wiecznie odradzając się na Ziemi jesteśmy skazani na wieczny brak bliskości Boga (potępienie).

Natomist gdybyśmy w ramach kolejnych odrodzeń stawali się coraz lepsi, mili Bogu, to w końcu któraś ze śmierci mogła by się zkończyć zbawieniem - dusza łaczy się z Bogiem i nie wraca na Ziemię do ciągłego cierpienia...

W buddyźmie zbawieniem, uwolniony od ziemskiego cierpienia jest nirwana - jaźń stapia się z kosmosem, rozprasza się w nim...

Czy ci ktorzy zmarli szybko mają szczęście bo nie byli wystaweni na pokusy?

Mów za siebie.
Co do R6 - nie ma czegoś takiego jak "szczęście". Bóg daje każdemu to co dla jego zbawienia najlepsze. Dla niektórych zbawienną będzie śmierć w młodości, dla innych - dożycie sędziwego wieku doskonaląc się.

Mówię za siebie.
Chodzi o to, że to nie jest Niebo i nie ma tego co ma być w Niebie - przebywanie "twarzą w twarz" i zjednoczenie z samym Bogiem (za teologia.pl).

reinkarnacja to całkiem interesująca idea
w perspektywie niezliczonych następujących po sobie istnień, nasza jednorazowa egystencja wydaje sie być marną, niedoskonałą i nazbyt redykalną - w odniesieniu do przyszłego zbawienia bądź potępienia

reinkarnacja wyjaśnia całe nasze cierpienie - którego źródłem są nasze poprzednie wcielenia - zatem cierpienie jest dzięki idei reinkarnacji wyjaśnione - cierpimy, bo na to zasłużyliśmy

z drugiej strony całą naszą odpowiedzialność za siebie, za swe życie, wszelkie nasze decyzje możemy odłożyć na później - nie w tym życiu, to w przyszłym, bo jakie ma znaczenie - kiedy - gdy odradzamy się nieustannie
śmierć nie jest bowiem końcem niczego - w tym momencie chrześcijaństwo mówi - że weźmiemy odpowiedzialność za swoje życie,
drugiej szansy nie będzie
w konsekwencji zanika powoaga egystencji, i pojawia się totalna względność ludzkiego życia


to straszne - to zbyt nieludzkie, ba... to niemiłosierne ze strony pana boga, że nie mamy już żadnej szansy, zdają się czasem mysleć zwolennicy ideii reinkarnacji -
niczym osioł z filmu "szrek" powtarzają: "ja chcę jeszcze raz"
bo... życie ludzkie względne jest i może trwać bez końca
i w tym "chcę" nie ma nic złego - tęsknimy bowiem do życia.... po życiu, i do następnego - chcemy żyć - z tego chcenia z tego pragnienia życia narodziła sie idea reinkarnacji (tak to widzę)


i byłaby całkiem zgrabna, ładna i przekonująca, gdyby nie jedno małe "ale", przez które trudno mi ideę tą traktować serio
otóż
jak można zachować jedność osoby, jesli po śmierci kończy się pamięć o wcześniejszym życiu?
nie da się stwierdzić żadnej tożsamości stworzenia, którym było się wcześniej - zatem cierpię choć nie wiem za co, jestem karany a nie wiem dlaczego, nagradzany - też nie wiem dlaczego
brak tej ciągłości - brak jedności mojego "ja" przez wszystkie wcielenia powoduje, że posiadam wyłącznie jedną tożsamość mi znaną -
a tożsamości wczesniejsze?
a ich jedność?

dlatego idea o reinkarnacji mnie nie przekonuje

pzdr

Ale jest modlitwa i jest Eucharystia. Tego drugiego nie mają nawet aniołowie w Niebie.

Spojrzenie na kwestię reinkarnacji .Skoro człowiek otrzyma w niebie nowe ciało to wiadomo,że w tym ciele będzie i dusza.Zatem dusza człowieka nie może wcielić się w któreś ze stworzeń czy w człowieka.Dusza każdego człowieka jest niepowtarzalna więc nie ma kilku doczesnych wcieleń.Pierwsze ciało przemija a drugie otrzymujemy w niebie.Proszę mnie poprawić jeśli błądzę.

Drugie spojrzenie(naukowe).Wątpię aby przed tym Wszechświatem istniał inny,poza tym nie zbada tego żaden fizyk a i my nie wiemy,co było nim nasz Wszechświat powstał.Poprostu są granice poza które nikt z nas nie wyjdzie.Nawet gdyby ten Wszechświat hipotetyczny istniał to nie mógłby być taki jak ten obecny.

Witam wszystkich



A jak byś się czuł wiedząc - mając świadomość, że w poprzednim wcieleniu kogoś zabiłeś, czy mógłbyś z tym obciążeniem żyć spokojnie? Myśl że nie. Jest to „zabieg” celowy aby następne życie rozpocząć z czystą kartą co wcale nie oznacza że wspomnienia z poprzednich żywotów tracisz bezpowrotnie. Są one nadal przechowywane (ukryte) w twojej duszy a dokładniej w podświadomości, zresztą jeśli jesteś ich ciekaw to możesz poddać się hipnozie i wszystko sobie przypomnieć. Takie badania są obecnie rutynowo prowadzone na całym świecie. Ja miałem przyjemność obserwować takie badania na Uniwersytecie Śląskim, prowadzone na osobach niewidomych - wyniki były zaskakujące.

To co przenosisz do następnego życia to nie pamięć szczegółowa (która byłaby jedynie niepotrzebnym dodatkowym obciążeniem) ale skłonności i predyspozycje jakie wypracowałeś (nabyłeś) w wielu poprzednich wcieleniach i to powinno ci wystarczyć, jak widzisz nie rodzimy się całkowicie jako Tabula Raza. Gdy przyjdzie odpowiednia chwila to i tak wszystko sobie przypomnimy

Życie na ziemi to nie kara ale uczenie się i nabywanie doświadczeń tak samo jak w szkole - jeśli nie zdasz to powtarzasz tą samą klasę czyli inkarnujesz

Pozdrawiam

Słyszałem, że pochłania je ziemia czy coś takiego ale może to na jedno wychodzi (może to już nie aktualne?)