Fizyczne znaczenie wielowymiarowej czasoprzestrzeni

W największym uogólnieniu wszystkie oddziaływania i cząstki (przy założeniu, że są to drgające struny) można potraktować jako odkształcenia wielowymiarowej czasoprzestrzeni. Jest to podejście analogiczne do uznania grawitacji za zagięcie 4-wymiarowej czasoprzestrzeni w teorii względności, ale dzięki przyjęciu większej liczby wymiarów "pojemność" tej koncepcji jest znacznie większa. Czyni to wielowymiarową czasoprzestrzeń dobrym narzędziem do próby stworzenia Ogólnej Teorii Wszystkiego.

Symetryczna wielowymiarowa czasoprzestrzeń to prawdopodobnie pierwotny kształt naszego wszechświata sprzed Wielkiego Wybuchu. W myśl tej teorii obecnie obserwowana czterowymiarowa forma powstała poprzez złamanie owej pierwotnej symetrii i ciasne zwinięcie pozostałych wymiarów. Uznanie wielowymiarowej czasoprzestrzeni jako naturalnego stanu z czasów początku wszechświata wyjaśnia dlaczego tak trudno byłoby wykazać ją eksperymentalnie. Oznaczałoby to bowiem konieczność laboratoryjnego odtworzenia panujących wtedy ekstremalnych warunków.

Mimo że te zwinięte wymiary mają być o wiele mniejsze niż rozmiary atomu, a więc normalnie niedostrzegalne, to ich istnienie ma poważne konsekwencje. Pozwalają one mianowicie wyrazić prawa fizyczne za pomocą praw geometrii, czyli zredukować fizykę do czystej matematyki. Wobec tego pytanie, jak pośrednio zweryfikować istnienie ukrytych wymiarów, pozostaje zasadne. Niemożność przeprowadzenia takiego dowodu oznaczałaby, że mimo prostoty i piękna takiej konstrukcji jest ona tylko bytem matematycznym, pozbawionym fizycznego sensu.

Teoria strun – teoria fizyczna zakładająca istnienie cząstek elementarnych w postaci wibrujących strun. Obecnie teorii tej nie można w żaden sposób zweryfikować doświadczalnie.

Teoria ta jest obecnie uważana za najbardziej obiecującą teorię fizyczną mogącą doprowadzić do odkrycia jednolitej teorii opisującej wszystkie elementarne siły występujące w przyrodzie (tzn. oddziaływanie silne, słabe, elektromagnetyczne oraz grawitacyjne). Fizycy wierzą, że z teorii strun uda im się wyprowadzić zarówno ogólną teorię względności jak i mechanikę kwantową, co da w efekcie kwantową teorię grawitacji. Niektórzy fizycy upatrują w niej tzw. teorii wszystkiego.

Pierwotna wersja teorii strun, nazywana obecnie teorią strun bozonowych, powstała w 1970 r. Współcześnie teorią strun jest nazywana jej następczyni, teoria superstrun z 1984 r., która dodatkowo uwzględnia supersymetrię (1971 r.). Struna w tej teorii to szczególny wypadek dwuwymiarowej p-brany z ogólniejszej M-teorii (1995 r.), czyli 2-brana.

Teoria strun zakłada, że przestrzeń w której żyjemy ma co najmniej 10 wymiarów, przy czym trzy wymiary przestrzenne oraz czas są wymiarami otwartymi, natomiast pozostałe wymiary są zakrzywione do rozmiarów subatomowych.

Wartości liczbowych stałych fizycznych nie można wyprowadzić z żadnej teorii fizycznej lecz są one rezultatem pomiarów. Gdyby udało się zbudować teorię superunifikacji wraz z kosmologią kwantową wartości, to liczbowe stałych fizycznych przestałyby mieć charakter swobodnych parametrów, lecz zostałyby zdeterminowane wewnątrz samej teorii.

Przykład M-teorii [edytuj]

Wedle jednego z rodzajów M-teorii, teorii Horavy-Wittena, 11 wymiarów wymaga tylko grawitacja (teoria ta wywodzi się z modelu supergrawitacji), natomiast tzw. oddziaływania cechowania (silne, słabe i elektromagnetyczne) zachodzą w hiperprzestrzeni 10-wymiarowej. W jej świetle wszechświat ma kształt dwóch dziesięciowymiarowych membran, które łączy odcinek z osobliwymi końcami o nazwie orbifold. Można to interpretować jako dwa 10-wymiarowe wszechświaty oddziaływające między sobą za pomocą grawitacji, z których jeden to nasz wszechświat, a drugi składa się z ciemnej materii.

Wiąże się z nią teoria Randalla-Sundruma, która opisuje tzw. wszechświaty membranowe. W tym modelu kształt wszechświata jest podobny jak w teorii Horavy-Wittena (jeśli dodatkowy wymiar jest nieskończony, to zamiast dwóch występuje tu tylko jedna membrana). Ta teoria przewiduje, że newtonowskie prawa grawitacji zmieniają się przy oddziaływaniach na odległość poniżej milimetra, oraz że efekty unifikacji dla grawitacji można zaobserwować już przy energii dostępnej akceleratorom. To obiecująca właściwość, która daje wreszcie perspektywę sprawdzenia efektów M-teorii przez fizykę doświadczalną.


http://pl.wikipedia.org/wiki/Czasoprzestrzeń
http://pl.wikipedia.org/wiki/Teoria_strun
http://pl.wikipedia.org/wiki/M-teoria

Śmiać mi się chce jak to czytam. Wyobraźcie sobie korek z wieloma samochodami. Ten samochód na końcu (np. Maluch) uderza tego, który jest tuż przed nim (np. Nissan), więc Nissan chcąc nie chcąc uderza stojącego przed nim Seata i mamy efekt łańcuchowy- karambol. I nasz maluch jest tu pierwszym poruszycielem. Tak samo jest w filozofii, poruszycielem jest tym czymś lub tym kimś, co porusza i jest przyczyną ruchu i istnienia innych rzeczy. I w zależności od tego w co wierzycie może być to Bóg, Allach, Wielki Wybuch. Arystoteles dowodzi, iż ów poruszyciel nie porusza się- jest nieporuszony, ponieważ gdyby się poruszał musiałaby istnieć jakaś przyczyna, siła napędowa- inny poruszyciel. Ale poruszyciel, o którym mówi Arystoteles jest pierwszym poruszycielem, czyli nie ma nad nim innego. Tak jak dla Seata, bezpośrednim poruszycielem jest Nissan, to jednak Nissan nie jest pierwszym poruszycielem bo porusza nim Maluch. Z tym, że w rzeczywistości pierwszy poruszyciel porusza innymi ciałami, nie ruszając się.

Zauważ , że maluch też miał poruszyciela było nim spalane paliwo zaprzęgnięte w mechanikę. W tym wypadku jest to efekt inteligentnego działania człowieka.

Analogicznie, wszechświat, jest to materia zaprzęgnięta w prawa fizyki, na skutek inteligentnego działania.

Znamy pierwszego poruszyciela , pod nazwą wielkiego wybuchu .

Logika wskazuje że pierwszy poruszyciel był bezprzyczynowy , lub nie istniał w ogóle .

Nie znamy Wielkiego Wybuchu, to jedna z wielu teorii.

Czyja logika?

Jeśli było tak jak twierdzisz i wszechświat powstał sam, to miedzy pojęciem WW, a CM nie ma żadnej różnicy.
Przy czym WW oznacza Wielki Wybuch , a CM oznacza Czary Mary.

Seweryn !



Ależ znamy . Wielki wybuch to włąśnie nasza rzeczywistość którą obserwujemy na codzień .
Zaś o początkach tegoż możesz sobie poczytać w wikipedii :
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_Wybuch



Wszystkich istot myślących .

Osobliwość w astronomii to obszar, w którym przyspieszenie grawitacyjne lub gęstość materii są nieskończone.

Ależ jest . "Czary mary" to bajkowe/mitologiczne zaklęcie odnoszące się do tzw "świata duchowego " i innych guseł.

Wielkii Wybuch z kolei to max. uzasadniona interpretacja obserwowanych zjawisk , w oparciu o algorytm poznawczy zwany nauką .

Samoistne/ bezprzyczynowe powstanie/zaistnienie pierwszej przyczyny to logiczna konieczność .

Samoistne/ bezprzyczynowe powstanie/zaistnienie pierwszej przyczyny to logiczna konieczność .

Niestety w linku, który podałeś nie ma nic jakoby WW powstał sam bez przyczyny. Wręcz przeciwnie jest tam mowa o osobliwości z której wyłonił się WW, czyli mamy już przyczynę WW , której miało nie być, przynajmniej według logiki "Wszystkich istot myślących" Skoro mamy już osobliwość jako przyczynę WW to na temat samej osobliwości według tegoż źródła wiemy tyle:

To już raczej nie jest nasza rzeczywistość którą obserwujemy na co dzień.

Zgadzam się "Czary Mary" to bajkowe zaklęcie, które np. obrazuje powstanie czegoś z niczego.

Bo przecież jeśli nazwiesz "Samoistne bezprzyczynowe powstanie zaistnienie pierwszej przyczyny" jako Czary Mary, to prócz nazwy nie ma żadnej różnicy.

Wyobraź sobie że jest rok 700 i ktoś mówi "Ziemia musi być płaska bo inaczej świat by się "zsunął" z niej i nie byłoby życia:)" Na jego obecną wiedzę jest to logiczne zdanie, natomiast czy to że to zdanie wydaje mu się logiczne oznacza że jest prawdziwe?