Więc co?
teraz pozostaje ,więc tylko sceptycyzm,znacie może jakichś dobrych sceptyków w filozofii?

A co to, już samemu myśleć nie wolno?

Wolę być filozofem niż znawcą filozofii.

Bo skoro wszystko zależy od założeń i skoro tak naprawdę przedmiot badany przedmiot nigdy nie moze byc przez nas określony,doskonale zanalizowany,przliczony,itp
Bo skąd wiadomo ,że dany przedmiot wygląda tak a tak skoro decyduje o tym kąt spostrzegania,częstotliwość,odległość widzenia,kąt padania światła,nawet przeliczyć go dokładnie nie można bo wszelkie obliczenia nawet w stosunku do 00000,1 zawsze są tylko w przybliżeniu,czy istnieje jakaś liczba absolutna?
Więc tak naprawdę wiemy ,że coś istnieje,ale co?Oto jest pytanie
Skoro ty widzisz co innego ja co innego,ty widzisz kopertę inaczej ,z innej perspektywy ,ja inaczej,to jak mozemy sie porozumiec,języki,liczby,czas to wszystko jest umowne,jako umowne relacje miedzy bytami.
Nigdy nie spotykamy czegoś absolutnego,w tej sytuacji moze sie urodzic tylko sceptycyzm i pesymizm w stosunku do świata do ktorego my jestesmy nicoscią prawdziwą.
Więc,czy z tej przyczyny nie musi istnieć Absolut w postaci świata?
Albo może widzę to co widzę,słyszę to co słyszę itd.
To tylko postrzeganie zmysłowe,czy można powiedzieć coś więcej od tego co zmysły doświadczają?
Każda dyscyplina naukowa podaje wyniki w przyblizeniu,analogii,matematyka,fizyka,kazda.
Czy nie jest juz przekroczeniem ludzkich kompetencji poznawczych orzekanie o czyms czego nie postrzegamy?Przecież np.skąd możemy mieć pewność,że pałac kultury jeszcze stoi,skoro go nie doświadczamy zmysłami tej pewności mieć nie możemy?
Wszystkie treści pojęciowo-umysłowe są wszakże twierdzi się obiektywne i niezmienne,ale przecież wszystko płynie,nic jest już takie samo jak było przedtem,jak można cokolwiek powiedzieć o formie,czy o materii skoro ona ciągle,nieustannie się zmienia?To ,że mówię pałac kultury jest taki a taki skoro on juz jest inny bo juz np,spadła na niego kropla wody z deszczu,ciągle się zmienna,każda rzecz,każdy byt.
Naprawdę ,więc nic nie wiemy.
Dlatego to jest słabość każdego kierunku filozofii,w tym także każdej nauki,że ujmuje coś,co już się zmieniło,niedokładnie i nieabsolutnie.

Istnieją przedmioty, o tej właściwości, że postrzegane w różnych warunkach wywołują różne wrażenia zmysłowe.

I przesadziłeś z tymi liczbami, wielkości wyrażane liczbami naturalnymi można często ustalić precyzyjnie. Kiedy mierzę ilość jabłek w koszyku, nie otrzymam np. 4 plusminus 0,001, ale np. dokładnie 4

Ale np. co do długości, to wydaje się, że nie ma sposobu, by człowiek był w stanie w niepodważalny i precyzyjny sposób przypisać jakimkolwiek rzeczom ich długość wyrażoną liczbą odpowiednich jednostek.


Możemy się porozumieć dzięki brakowi precyzji w wypowiedziach. Dlatego, że mówiąc "Widzę kopertę" nie precyzuję perspektywy i warunków jej postrzegania, dwie osoby mogą jednocześnie i nie popełniając błędu powiedzieć "Widzę kopertę" mówiąc o tej samej rzeczy, mimo że ich wrażenia zmysłowe się różnią.

Takiej pewności mieć nie możemy, ale i nie potrzebujemy.



Można myśleć o rzeczach jako obiektach czterowymiarowych, zanurzonych w czasoprzestrzeni. W tym podejściu "zwykłe", trójwymiarowe przedmioty to przekroje takiego 4-wym obiektu powierzchniami stałego czasu.