Było - u Platona

Chyba faktycznie nie ma sensu dyskutować o czymś, o czym wiadomo tylko, że jest nieśmiertelne i nic poza tym ...

Racja. Ten sam efekt co w temacie o grzechu Adama i Ewy.

Dlaczego ewolucja wykreowała wiarę w dusze u ludzi?
Czy człowiek który nie wierzy w życie poza ciałem miał mniejsze szanse na przetrwane?
Chyba tak gdyż bilans wierzących do niewierzących przeważa na strone wierzących.
Ale jakie dokładnie czynniki sprawiły ze wiara życie poza ciałem dawała większe szanse na przetrwanie?
Czy nie jest to przypadkiem czynnik chłopa i pana. Gdzie chłop był wtedy dobry kiedy był posłuszny a był bardziej posłuszny panu kiedy wierzył w życie poza ciałem. A ten który nie wierzył to nie był posłuszny swojemu panu i był przez swojego pana niszczony. I taka oto selekcja wyeliminowała niewiarę w życie poza ciałem.
Ale ta selekcja chłopa i pana w dzisiejszych czasach w europie już nie zachodzi. Bo chłopi są teraz wolnymi ludźmi i dlatego ateistów przybywa.

Jest raczej odwrotnie, to umysł jest kopią oryginału czyli duszy. Dusza nie może być kopią ponieważ powstała a właściwie została zrodzona znacznie, znacznie wcześniej, a więc posiada doświadczenia tysięcy żywotów. Umysł, czyli nasze ja jakie manifestuje się poprzez ciało (mózg) to tylko b. niewielki ułamek z tego ogromnego potencjału świadomości jakim dysponuje każda dusza, a więc to ciało ogranicza, „zniewala” duszę i tylko od jakości tego ciała będzie zależeć nasze świadome ja. Można to porównać do roli przysłony w obiektywie aparatu, światło jakie pada na soczewkę jest zawsze takie samo (w naszym wypadku świadomość duszy) ale ilość światła jaka faktycznie padnie na matrycę aparatu będzie zależała od rozwartości przysłony ( od jakości ciała). Jeśli przysłona będzie zbyt mocno zamknięta (np.: chore lub upośledzone ciało) to obraz będzie blady i niewyraźny (niska świadomość).



Pewnie domyślasz się dlaczego dalsza dyskusja z tak postawionymi zarzutami jest bezprzedmiotowa



Dziękuję Ci za takie „błogie” nic

A skąd to wiemy, że dusza została zrodzona wcześniej (kiedy?) i skąd w ogóle wiemy cokolwiek o duszy ? Ktoś powie, że dusza wchodzi w ciało w momencie poczęcia, a ktoś inny, że duszę przysyłają nam kosmici ... waga tych dwóch poglądów jest podobna ... ogranicza nas tylko nasza wyobraźnia.

Natomiast inaczej rzecz ma się z umysłem. Jeśli umysł zdefiniujemy jako całość naszego życia psychicznego, a zwłaszcza świadomych doświadczeń mentalnych (czy też, jak chce Searle - wyłącznie świadomych), takich jak wrażenia zmysłowe, wspomnienia, przekonania, pragnienia, myśli itd. to udowodniono już ich ścisłą zależność od bazy biologicznej jaką stanowi mózg. Znamy tysiące badań na uszkodzonych mózgach, gdzie w sposób powtarzalny rejestrowano tego samego rodzaju upośledzenie odpowiednich funkcji psychicznych. Np. uszkodzenie kory przedczołowej lub układu limbicznego powoduje zaburzenia emocjonalne, uszkodzenie hipokampa powoduje zaburzenia pamięci itd. Neurochirurg może u nas wkłuwać elektrodę w mózg i wywoływać powtarzalne zjawiska psychiczne, w stylu np. uporczywych wspomnień jednego rodzaju, płacz, smutek, radość itd.
To zaprzecza, jakoby umysł był kopią duszy, bo manipulacje na mózgu powodują zaburzenia w funkcjonowaniu umysłu , a więc możliwe są następujące sytuacje:

1. Zmiany w umyśle są natychmiast przenoszone na "oryginał" czyli duszę, ale w takim wypadku praktycznie utożsamiamy umysł z duszą

2. Zmiany w umyśle nie są przenosze na duszę ale wtedy dusza nie zawiera naszego rozwoju psychicznego (duchowego), nie zawiera naszych bieżących doświadczeń, emocji, myśli ani wspomnień, więc jest nam jakby obca i trudno się z nią utożsamić. Jest czymś w rodzaju chmurki, mgiełki, albo jakiejś bezosobowej galaretki ...

Proponuję, aby wszyscy fani duszy zadali sobie jedno pytanie: Czy chcielibyśmy po śmierci zachować duszę, która jest pozbawiona naszych wspomnień, naszego charakteru, osobowości ... czyli naszej tożsamości ?
A jeśli właśnie z tymi naszymi cechami wiążemy pojęcie duszy (bo z czymże innym) to dlaczego mówimy o duszy a nie o umyśle ? Po co tworzyć nowe, mgliste i nie zdefiniowane byty ? Można przecież dyskutować o tym, czy umysł jest nieśmiertelny, czy nie jest ...

Jest bardzo wiele dowodów (no, może przesłanek) na istnienie duszy jako bytu realnie istniejącego a informacje na jej temat można zaczerpnąć z kilku niezależnych źródeł:
1. Objawienia prywatne, najciekawsze są te współczesne, np.: „Rozmowy z Bogiem” D. Walsch’a
2. Relacje z pogranicza śmierci czyli doświadczenia śmierci klinicznej, jest ich setki tysięcy a wszystkie zbieżne, każda relacja jest prawie identyczna, nawet te które padały z ust ateistów. Każdy dobry psycholog powie ci, że jest spora różnica miedzy halucynacjami a tymi relacjami. Halucynacje są zawsze niespójne a ich treść jest różna u różnych osób.
3. Regresja hipnotyczna, najciekawsze to „Wędrówka dusz” i „Przeznaczenie dusz” M. Newton’a
4. Wiedza ezoteryczna np.: „Ciała…” (kilka tomów) E. Powell
5. A niedowiarków odsyłam do OOBE jeśli masz odwagę i trochę cierpliwości to sam możesz się przekonać

Nie będę rozwijał tych pozycji, materiału jest sporo a sama dyskusja przekracza znacznie jeden topik na forum, ale kto szuka ten znajdzie w końcu żyjemy w dobie Internetu

Kiedy wszystko się zaczęło? Wszystko co istnieje powstało a właściwie ciągle powstaje w Wielkim Cyklu Życia, (Fale Życia) - jest to najdłuższy cykl z możliwych, składa się z dwóch etapów, pierwszy to inwolucja. W nim Bóg niejako schodzi w materię, staje się nią, ale zanim osiągnie ten etap przechodzi przez różne stany pośrednie, te stany to wszelkiego rodzaju plany duchowe (wewnętrzne, albo jak wolisz, transcendentalne). Jest tam też miejsce na to symboliczne Niebo. o którym wspominają wszelkie religie.
Po osiągnięciu stanu materii i jest to zarazem najniższy stan z możliwych (wodór, czyli można go umiejscowić zaraz po WW) cały proces zmienia swój kierunek na przeciwny. Rozpoczyna się właściwa ewolucja, czyli stopniowe wznoszenie się, materia staje się na powrót Bogiem. Materia organizuje się, staje się coraz bardziej złożona, tworzy coraz bardziej skomplikowane formy, właśnie to ten etap z Wielkiego Cyklu, ten który darwiniści nazywają ewolucją, w rzeczywistości to tylko jeden z wielu takich etapów z tego wielkiego cyklu wszechświatowego. W tak pojętej ewolucji nie ma miejsca na ślepy przypadek tu wszystko od początku nakierowane jest na życie, ponieważ nawet minerały posiadają świadomość a więc organizują się według z góry ustalonego planu (ten plan na poziomie materii to nic innego jak prawa fizyki).

Kiedy rodzi się dusza? Nie ma jakiegoś jednoznacznego czasu kiedy rodzi się dusza, to proces ciągły, poza tym nie należy mylić sam proces rodzenia się duszy z inkarnacji ludzkiej, już ukształtowanej duszy w ciało materialne, to całkowicie inne pojęcia, w ludzkie ciało „wchodzi” już ukształtowana dusz ale zanim to nastąpi dusza musi przejść długi proces dojrzewania (czyli całkiem podobnie jak to się ma z dojrzewaniem dziecka) w którym świadomość duszy ciągle wzrasta a zaczyna się to już od minerału, potem rośliny, zwierzęcia no i człowieka a później jeszcze wiele, wiele innych wyższych etapów człowieczeństwa.



Te badania, czyli manipulacje na mózgu dowodzą jedynie tego, że poszczególne jego obszary za coś tam odpowiadają i tu całkowicie zgadzam się z tobą Rzeczywiście większość z tego co my interpretujemy (czujemy) jako nasze „ja” to praca mózgu. Problem jednak w tym, że jest to już skutek a nie faktyczna przyczyna naszej świadomości, chodzi o to, że samej „pracy” duszy nie jesteśmy świadomi ponieważ działa ona na innych wyższych płaszczyznach niedostępnych w naszym trójwymiarowym świecie. Dusza działa na poziome energetycznym, jest to najniższy z możliwych stanów i jest to zarazem taki punkt zaczepienia między materialnym mózgiem a wielowymiarową duszą.
Jak pisałem poprzednio wszelkie zaburzenia emocjonalne, lub pamięci biorą się jedynie z tego, że dusza nie ma dostępu do tych obszarów lub ma dostęp niepełny, ponieważ obszary te są uszkodzone całkowicie lub częściowo, wtedy właśnie mówimy o upośledzeniu. Oczywiście można te obszary (jak piszesz) pobudzić sztucznie z zewnątrz, czyli poprzez elektrody lub chemicznie tylko że dusza robi dokładnie to samo tylko ze wtedy nazywamy to działaniem naturalnym, wewnętrznym.
Ciało dla duszy to taki skafander kosmiczny z którego korzysta dusza aby móc doświadczać na planie fizycznym, sama nie potrzebuje ciała aby istnieć.

Nie ma edycji więc może mała poprawka, zdanie to (w drugiej części postu) może być mało czytelne:

Kiedy rodzi się dusza? Nie ma jakiegoś jednoznacznego czasu kiedy rodzi się dusza, to proces ciągły, poza tym nie należy mylić sam proces rodzenia się duszy z inkarnacji ludzkiej, już ukształtowanej duszy w ciało materialne….

Powinno być:

Kiedy rodzi się dusza? Nie ma jakiegoś jednoznacznego czasu kiedy rodzi się dusza, to proces ciągły, poza tym nie należy mylić samego procesu rodzenia się i dojrzewania duszy z jej inkarnacją w ludzkim ciele, dusza inkarnująca jest już dojrzała tzn. może ożywić tak skomplikowany twór jak ludzki mózg.

Przepraszam za nieprecyzyjne sformułowania

Gdzie w dziele "O Powstawaniu Gatunków" jest jakakolwiek ideologia. Czy Pan w ogóle wie, co znaczy słowo "ideologia"?
Sprawa druga - jak można "wierzyć" lub "nie wierzyć" w fakty naukowe. To już nauczanie zanikło? Od teraz w szkołach będzie nie: "dzieci, nauczcie się tego..." ale "dzieci, uwierzcie w to..."? Już widzę te zadania z fizyki: Pociąg A wyjeżdża z miasta A' w kierunku miasta B' o godz. XX z szybkością XX', pociąg B z miasta B' w kierunki miasta A' o godz. YY z szybkością YY', miasta oddalone są od siebie o ZZ km. Uwierz, że pociągi te w pewnym momencie miną się.

To chwyt marketingowy. Wiedza i Życie "krzyczało" kilka miesięcy temu "Einstein się mylił" a chodziło o metody przewidywania wyników w ruletce. Szum z "drzewem życia" to poprawki w systematyce a nie "zawalenie się" nauki.

Pan najpewniej nie zna znaczenia pojęć, jakie stosuje w wypowiedzi. To nie pierwszy raz, kiedy w jednej wypowiedzi mamy do czynienia z nieuprawnionym i błędnym logicznie użyciem jakiegoś słowa. Polecam słowniki, w ostateczności Wikipedię.

O rany! Skąd taka szczegółowa wiedza? Skąd tyle wiadomo o dojrzewaniu duszy, czy jej rodzeniu?