Ja mysle, ze sie zgadzamy. Mozna sie spierac. Oczywiscie, ze badanie i jego wyniki sa klarowne ale sa oparte na przyjetych zalozeniach. Nasuwa mi sie wniosek radzieckich uczonych ktorzy stwierdzili ze po wyrwaniu wszystkich nog pchla utracila sluch bo nie skoczyla.

Lepiej tego nie można było ująć. A ja się tyle nagadałam. Zapomniałam o tej pchle.

Pisaliśmy o religijności. Religijność to coś, co wskazuje najkrótszą drogę do Boga? Z taką definicją rzeczywiście nic nie zmierzymy jak i nikt nie będzie wiedział co to jest....


Nie. Ciekawość, konsekwencja i fakt, że to na razie jedyny audiobook który mam i ktorego jeszcze nie przesłuchałem a codziennie w aucie spędzam ponad godzinę czasu.

Pogubiłem się, bo interesuje mnie zdanie zarówno wierzących jak i niewierzących? Piszę na tym forum, bo interesuje mnie wymiana poglądów z myślącymi inaczej niż ja, nie chce mi się pisać np na Racjonaliście. Czytasz tylko apologetów wiary? To nie jest nudne? Ja lubię konfrontować swój światopogląd.


Jasne, powinno być "w kwestii istnienia Boga".


Nie mam z tym problemu - może to przez brak dostępu do telewizji polskiej, dzięki.

Dobre!
Na szczęście eksperymentu z takim wnioskiem nie da się opublikowac w "Science"

Nie przejmuj sie. Ja wciaz slucham muzyki ale niestety mam pierwszy stopien wtajemniczenia muzycznego - odrozniam czy graja czy nie graja. Podziwiam ludzi, ktorzy potrafia roznicowac rozne rodzaje muzyki i podejrzewam (nie wiem czy mam racje), ze istnieja tacy, ktorzy patrzac na nuty "Dla Elizy" potrafia "slyszec" ten utwor. Dla mnie to niepojeta tajemnica - jak mozna poslugiwac sie wzrokiem i slyszec?

To nazywa się czytaniem nut, Dla Elizy grywałam jako dziewczynka, w końcu to utwór dla pensjonarek. Do dziś go lubię.
Jedna z technik gry na pianie polega na tym, że klawiatura jest zakryta szalikiem. Patrzysz w nuty a palce same biegają po niewidzialnej klawiaturze.
Siedząc przy kompie zawsze mam w uszach słuchawki i stukam w klawiaturę w rytm tego co aktualnie brzmi. Może dlatego czasem grzmię?

"Czytaniem nut" - no prosze jakie to proste. Niestety nie dla mnie. Wogole nie wiem o czym piszesz ale Ci wierze.

Wskazałeś jako równoważny świecki system etyczny lub każdy system religijny. Wykazałam zdziwienie, ponieważ system etyczny to tylko kodeks postępowania człowieka w zbiorowości. Punkty odniesienia ustala człowiek i obserwacja uczy, że zaczął ważyć człowieka- nienarodzony, chory, zdrowy, stary... Nie każdy system etyczny oparty na religii wskazuje najkrótszą drogę do Boga. Chrześcijaństwo chroni każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci i nakazuje kochać każdego człowieka niezależnie od jego pozycji społecznej i światopoglądu; jest najlepszym wzorem zasad prowadzących ku dojrzałemu człowieczeństwo. To podstawa naszego zbawienia: miłość do Boga i człowieka.

Napisałam wcześniej, że to księga napisana dla wierzących. Tam szukamy wiary (Boga) a nie potwierdzenia swych poglądów o nieistnieniu Stwórcy. Znajdzie się w niej wszystkie argumenty na niewiarę i nie zauważy żadnego kontrargumentu. Kobieta, którą kochasz jest piękna a dla innych może być odstraszająca. Tak odbieramy świat: kolorytem uczuć. Jeśli nie zaangażujesz tych uczuć i sfery duchowości to sprawa Boga jest nieistniejąca.
Ciekawość dotyczy naszych poszukiwań intelektualnych. Boga odnajdziemy tą drogą jedynie pośrednio jako wypełnienie naszej niepewności. A więc uznanie (zawsze podświadome), że czytanie Biblii usprawiedliwia niewiarę jest słabym argumentem
Uprawiałabym jednak bałwochwalstwo, gdybym odradzała czytanie. Wiara jest łaską. E. Stein uzyskała ją czytając Biblię.

Jest prosta zasada poznawania obowiązująca w nauce. Wychodzimy od tego co znane ku nieznanemu, od tego co bliskie ku temu co oddalone. Biblia wskazuje, że Bóg odsłaniał przed swym ludem wybranym kolejne zadania, powoli wychowywał zapowiadając, że pojawi się Syn- obraz Boga w widzialnej postaci, który będąc ograniczony człowieczeństwem wskaże drogę do Boga. Jezus pokazał jak należy kochać Boga i ludzi. Nie można odrzucić czegoś i być usprawiedliwionym, jeśli tego nie poznaliśmy. To punkt odniesienia. I tak usprawiedliwionym będzie pewnie buddysta, ponieważ wychowano go w innym pojmowaniu świata i nie rozumie człowieka zachodu zapatrzonego w swoje ego. Muzułmanin mający wdrukowany obraz Boga sprawiedliwego i system wartości wynikający z Koranu też inaczej odbiera rzeczywistość. Ich świadomość wypełnia Budda czy Mahomet.
Wielu ateistów odrzuciło Boga nie znając Go. Myli Kościół z Bogiem, chce trwać w iluzji duchowej pisząc na powitanie wchodząc na forum- jestem ateistą, jak każdy młody człowiek (to utożsamianie się ze zbiorowością i lenistwo duchowe).
Nie wiem jak to postrzega Bóg, prywatne objawienia zawsze ostrzegają... Wyboru dokonuje człowiek. Jezus powtarzał, jeśli ktoś chce to może iść a mną. Nie nawrócił wszystkich, nie wszystkich uzdrowił. Co z tymi, których nie uzdrowił? Tu ostrzega, ale nigdy nie zmusza. Pozostawił człowiekowi wolność, której nie ma żadne zwierzę. Tu masz własnie owo myślenie analityczne rozważające możliwości. Reszta dotyczy woli.

No widzisz, a ja dostałam po ostatnim poście napisanym do Ciebie ostrzeżenie od swego forumowego anioła stróża (deklaruje się jako bezwyznaniowiec). Spławiasz go. To naprawdę ciekawy człowiek.

Czytam to co mnie interesuje. Od dziecka mieli ze mną kłopot. Nie potrafiłam nauczyć się etiudy, sonatiny czy innego utworu, który mi się nie podobał. Podobnie było z czytaniem. Jedynie w latach szkolnych uczyłam się tego, co było obowiązkiem szukając motywacji.

Człowiek to zwierzę społeczne. Jak dzwoni przyjaciółka to zostawiam wszystko i biegnę, bo zapytaniem co robisz wykazuje ochotę pogadania teraz o ważnych sprawach. A myśli często inaczej niż ja.

Mieszkasz w Arabii Saudyjskiej? Ateista mi nie pasuje...

Na szczęście, można tam opublikować tezy w rodzaju: "analityczne myślenie dowodzi, że analityczne myślenie osłabia wiarę".

dlatego też proszę Ciebie, żebyś inaczej zdefiniowała religijność/wiarę. Moja wypowiedź o systemach etycznych odnosiła się do tego, jak wcześniej ją opisałaś. Uważam, że pytania mierzące wiarę z artykułu były trafne.


dla mnie to po prostu książka. Miejscami ciekawa [księga Hioba to np bardzo ciekawy utwór], miejscami nudna [Księga Liczb]. W wielu miejscach straszna w opisywaniu krwiożerczego, zazdrosnego i próżnego Boga. Układ trochę utrudnia odbiór - jest chronologia zdarzeń a nie jej tworzenia. Ewangelie mogłyby być połączone, wtedy widać by było różnice między nimi. Historia o Jezusie jest bardzo niekonsekwentna. Wymieszanie mitów mesjańskich i opowieści o prorokach z ST. Ciekawe są np nawiązania do "przepowiadanego" zburzenia Jerozolimy i powtórnego przyjścia. Postać Judasza jest opisana zupełnie inaczej w e. Wg Jana od pozostałych.
Różne odłamy chrześcijaństwa różnie interpretują Biblię. Wiele czarnych kart jest wybielana - gniew Boga to ma być metafora. Piekło wg wielu teologów nie istnieje. Ciekawe. Może Bóg to też metafora? B) nie zaprzeczysz chyba jednak, że wiele osób, głównie wierzących, odczytuje Biblię dosłownie.
Co do duchowości - to jednak coś innego niż wiara. Duchowość to indywidualne przeżycie. Wiesz, że istnieje takie pojęcie jak duchowość ateistyczna?


masz prawo do takiej interpretacji. Wspomniałaś tylko o tych częściach, które mówią o Miłości Boga do ludzi a nie te o nienawiści. Biblia przedstawia dziwną koncepcję Boga. Pamiętacz Księgę Liczb, wojna przeciw Madianitom? Praktycznie cała Księga Powtórzonego Prawa pokazuje Boga żądnego krwi. Co z Abrahamem, któremu Bóg każe zarżnąć syna, jak barana ofiarnego? Tu chodzi o ufność Bogu, tak? Gdybym ja miał takie objawienie, stwierdziłbym, że to diabeł. Kojarzysz dwa pierwsze cuda proroka Elizeusza? Odtrucie wody i pozabijanie dzieci, które z niego się śmiały. Takich kwiatków jest mnóstwo... Nie mówiąc o błędach logicznych, zmianach które dokonywano w wielu miejscach Biblii przez wieki... Biblia to w wielu miejscach kpina z rozumu.


to też przypadłość wielu kapłanów...



podziękuj proszę temu aniołowi. Jak zapewne wiesz, dyskusja wierzącego z ateistą jest trudna, bo wierzącemu trudno pojąć, że można rozpatrywać dany problem bez Boga, świat bez Boga jest nieuporządkowany. Ateiście trudno oderwać się od racjonalności, zaakceptować możliwość zawieszenia praw natury. Gdy te dwa nurty się spotykają, ateista oczekuje racjonalnego wytłumaczenia wiary. Jeszcze z takim się nie spotkałem. Wierzący chyba oczekuje otwartości? Ae jak niewierzący ma poruszać się po pojęciach zrozumiałych tylko po zaakceptowaniu wiary? Taki jest imho problem z teologią: wszystko pięknie, jeżeli wierzysz w Boga. Jeżeli nie wierzysz, to cała teologia rozpada się, nie ma sensu.


Ponad 80% ludzi tutaj należy do jakiegoś kościoła. Wierzy ok 30 procent. Kult jest praktykowany przez kilka procent. Społeczeństwo jest w większości zsekularyzowane.