Bez oczu, popełniasz błąd Ariusza. Niejeden człowiek nie rozumiał tych spraw i wpadli w różne herezje. Jak poczytasz pisma ojców Kościoła, to zrozumiesz że jest to możliwe.

Pytanie: w jaki sposób zarejestrować obecność boga - małą literą gdyż piszę w kontekście jakiegokolwiek bytu nadprzyrodzonego.
Odpowiedż: przy pomocy encefalografu

Pytanie z czego zbudowany jest Bóg i dusze?
Odpowiedź: Bóg jest ruchem.
Ruchem ładunków elektrycznych w mózgu wzdłuż neuronów. W mózgu osoby aktualnie o nim myślącej.
A co jeśli nie myślisz w danej chwili o bycie nadprzyrodzonym? Nie ma związanego z nim ruchu ładunków elektrycznych. Nie ma ruchu. Nie ma boga (bytu nadprzyrodzonego).
Bóg czy też bóg (jakikolwiek) = wytwór wyobraźni.

Katoliccy radykałowie spod znaku "Toruńskiego Ojca" twierdzą, że człowiek powstał cieleśnie na obraz i podobieństwo Boże i dowodzą przy tym, że człowiek nie mógł z tego powodu ewoluować ze zwierzęcia, gdyż jest właśnie stworzony na "obraz i podobieństwo".
Wniosek nasuwa się sam - Bóg jest zbudowany ze struktur białkowych i posiada swój własny kod DNA, na podobieństwo którego my i nasze DNA jesteśmy zbudowani.
Wiem, że to opis prześmiewczy, ale do takich wniosków dojdzie każdy, kto porozmawia z "toruńskimi chrześcijanami" i zapozna się z ich rozumowaniem. Nie wierzycie? To zapraszam na http://forum.dlapolski.pl/.

A czego nie ? może pójdziemy dalej i powiemy jak Daniken, że Bóg to kosmita i stąd ma swoje DNA ?

Jeśli masz na myśli takiego „boga” albo raczej bogów (kosmitów) to należy pisać je z małej litery, natomiast jeśli piszemy przez duże B, to mamy na myśli Boga w sensie absolutnym, a nie tylko cząstkowym, względnym.
Kosmici (jak zwał tak zwał) to także istoty stworzone a więc należące do tej samej rzeczywistości co my, lecz różniące się znacznie pod względem intelektualnym i technicznym.
A jeśli chodzi o Danikina czy Sitchina to taki scenariusz jest jak najbardziej możliwy i raczej było by dziwne gdyby człowiek był tą jedyną istotą rozumną w ogromnym wszechświecie.
Nie jest wykluczone że jakieś 100 lub 200 tys. lat temu jakaś zaawansowana rasa przybyła na Ziemię i prowadziła eksperymenty genetyczne na prymitywnych formach człekokształtnych, dodając swoje własne DNA przez co nasza ewolucja została znacznie przyspieszona (a czy my nie robimy tego samego, oczywiście z gorszym skutkiem).
A więc nie są to tylko takie bajki wyssane z palca ale prawdopodobne wydarzenia jakie miały miejsce na Ziemi a opisywane alegorycznie w starożytnych tekstach (Biblii, Wedach, na tabliczkach sumeryjskich itp.)

Witam:

Zajzyj na najwieksza chyba strone odnosnie naukowych dowodow dla wiary w Boga, jaka mozna znalezc w jezyku Polski p.t. "Namacalne Dowody dla Wiary" (adres): www.wiara.us
- to sie dowiesz!

Pozdrawiam.

Poczytałem trochę na stronie http://www.wiara.us i przedstawiam kilka spostrzeżeń:
1. Do rozdziału "Cuda W Kosmosie": standardowy zestaw "dowodów" przez cytowanie autorytetów (standardowa metoda "katolików toruńskich" oraz jehowych) oraz odgórnie zadeklarowana lista możliwości:
- wszechświat istniał od zawsze,
- wszechświat sam się stworzył,
- wszechświat został stworzony.
Lista rozwijana jest tendencyjnie z pominięciem jakiejkolwiek znajomości fizyki teoretycznej. Stwierdzenia typu Opcja, że Wszechświat stworzył się sam zasadniczo kwalifikuje się do odrzucenia już na samym początku tego rozpatrywania. Jest to propozycja na domiar niedorzeczna wskazuje podejście emocjonalne bez użycia logiki a tym bardziej matematyki. Użyto tu dowodu przez niepełną wiedzą naukową, w/g zasady: jeśli nauka nie jest w stanie wystarczająco dokładnie opisać danego zjawiska, to takie zjawisko nie istnieje. Jeśli rozszerzyć taką metodę dowodzenia na wszystkie elementy niedostatecznie objaśnione przez naukę, to grawitacja nie istnieje.
2. Do rozdziału "Logiczny dowód na istnienie Boga”: wskazano "dowody", które są więcej chwytami logiczno-teologicznymi z odgórnym założeniem niż dowodem w jakimkolwiek technicznym znaczeniu:
- jeśli istnieje ruch, to istnieje pierwszy poruszyciel – Bóg (łac. ex motu)
- jeśli każda rzecz ma swą przyczynę, istnieje pierwsza przyczyna sprawcza – Bóg (łac. ex ratione causae efficientis)
- jeśli byty przygodne nie istnieją w sposób konieczny (pojawiają się na świecie i przemijają), musi istnieć byt konieczny – Bóg (łac. ex possibili et necessario)
- jeśli rzeczy wykazują różną doskonałość, to istnieje byt najdoskonalszy – Bóg (łac. ex gradibus perfectionis)
- jeśli celowe działanie jest oznaką rozumności, to ład i porządek w działaniu bytów nieożywionych, lub pozbawionych poznania, świadczą o istnieniu Boga, kierującego światem nieożywionym. (łac. ex gubernatione rerum).
W zasadzie w ten sam sposób można "udowodnić" istnienie każdej siły nadprzyrodzonej wymyślonej minutę wcześniej. Nie będę odwoływał się do orbitującego czajniczka, a nie mam wyobraźni tak zwichrowanej, aby wymyślać bogów na potrzeby jednego postu.

Proponowanie takich źródeł "wiedzy" nie jest metodą na prowadzenie dyskusji. Tym bardziej insynuowanie, że tam można się czegoś "dowiedzieć".
I piszę te sł
owa z pozycji osoby wierzącej, proszę o tym pamiętać.

aniuss, w innym temacie pisałeś mi, że nie ma naukowych dowodów na istnienie Boga. Jak to w końcu jest?

@DawidowskiTo jeszcze aniuss rozróżnia - tu akurat się z nim zgadzam.

No tak, racja, mój błąd, nie zauważyłem
No, ale na tej stronie jest "logiczny dowód na istnienie Boga", wiec jak to z tym jest?

Może aniuss liczy na to, że ktoś się nie kapnie i
zamiast logicznej przesłanki do wierzenia powstaje przeświadczenie o udowodnionym istnieniu Boga.

Logika stwierdza, że linie równoległe nie przecinają się, niezgodnie z prawdą.

W panteizmie Bóg Najwyższy to otaczający nas świat, wszechświat, metawszechświat... Dusza - (zależnie od koncepcji) nie musi być zaraz jednorodna (może składać się z więcej niż tylko jednego elementu duchowego a ich losy po śmierci mogą być rożne). Może stanowić np. swego rodzaju reinkarnowalną iskrę bożą w pewnym stopniu (w rożnym natężeniu) przenikającą wszystko... Z innej strony dusza (materia ożywiona) stanowić może rodzaj "neuronów", nośników pamięci wszechświata.

Bo są to tak zwane prawdy – symbole a symboli nie należy tłumaczyć wprost, dosłownie (a nawet jest to niemożliwe). „Syn” w sensie ezoterycznym to ktoś lub coś co powstaje z jakiejś rzeczywistości nadrzędnej, czyli całkiem podobnie jak to się ma w przypadku ziemskich rodziców i dzieci, (aby mogły urodzić się syn lub córka wpierw potrzebni są rodzice). To samo dotyczy rzeczywistości duchowej (wewnętrznej). Aby coś mogło powstać wpierw musi istnieć jakaś nadrzędna siła sprawcza = Bóg, (z niczego może powstać tylko nic).
Ale myślę, że tobie chodzi o tego Syna z Trójcy Św.
(Święta Triada znana jest nie tylko w chrześcijaństwie, ale funkcjonuje także w innych religiach i filozofiach, oczywiście pod innymi nazwami, np.: Ojciec, Matka, Syn, albo jak w Hinduizmie; Brahma, Vishnu, Shiva.).
W każdym wypadku są to (przedstawione w symboliczny sposób) trzy aspekty, cechy tego samego Boga. Ojciec to symbol rozumu, umysłu, świadomości (mówi się, że ojciec to głowa rodziny). W przypadku Boga będzie to paradygmat wszechwiedzy, a więc na początku było „Słowo” – niech się stanie.
Duch Św. to symbol boskiej mocy, energii, czyli Bóg jest wszechmocny (aspekt dynamiczny), nie przypadkowo Duch Św. przedstawiany jest w postaci wiatru, ognia, wody, gołębicy, przecież to nic innego jak symbole energii - mocy.
Z tych dwóch aspektów (pierwiastek męski i żeński) powstaje albo raczej rodzi się Syn, a Słowo ciałem się stało… Jest to pierwiastek statyczny i symbolizuje ciało, materię, czyli wszechobecność Boga (być znaczy posiadać jakąś tam formę, niekoniecznie materialną).

Wszystko co istnieje posiada w sobie te trzy boskie pierwiastki, czyli świadomość, energię i materię (formę), nauka, póki co zajmuje się tylko dwoma ostatnimi, do tego pierwszego (świadomości) jeszcze nie doszła

Z pola elektromagnetycznego.