Czyli: na proste, konkretne pytanie - znowu chaotyczna papka ze słodkich słówek. Czego innego się właściwie spodziewałem?

Pierwsze źródło jest mało wiarygodne, a pozostałe zawierają tylko teoretyczne spekulacje na temat możliwości produkcji mikroskopijnych czarnych dziur w LHC. Spekulacje, a nie informacje o odkryciu. Jeżeli ostatnio rzeczywiście takiego odkrycia dokonano, to informacja na ten temat powinna się znajdować na jednej z dwóch poniższych stron:

https://twiki.cern.ch/twiki/bin/view/AtlasPublic
https://twiki.cern.ch/twiki/bin/view/CM ... icsResults

Oczywiście niczego takiego tam nie ma. Wygląda na to, że Andrzej Szozda (autor pierwszego artykułu) trochę sobie pofantazjował

Trzeba wziąć poprawkę na różnicę standardów. Czym innym jest standard odpowiedzialności za własne słowa w dziennikarstwie a czym innym w instytucji o takiej renomie jak CERN. W dziennikarstwie zdarza się, że pewne przesłanki, przypuszczenia zostają zbyt wcześnie awansowane do rangi faktów. Jak wygląda proces uwiarygodniania przypuszczeń w CERN to widać na przykładzie bozonu Higgsa. Jak wcześnie pojawiły się pierwsze przypuszczenia, że prawdopodobnie coś takiego odkryto a jak późno potwierdzający to komunikat: http://press.web.cern.ch/press/PressRel ... 7.12E.html

Pisałem, autor artykułu powołuje się na:
"rzecznik CERN James Gillies powiedział – zbliżyliśmy się do Wielkiego Wybuchu na jedną miliardową sekundy. Strzelanie protonami będzie się teraz odbywało każdego tygodnia, a każdego dnia mogą (teorie, teorie...) dochodzić do nas informacje o niezwykłych odkryciach." 01.04.2010

Miałem na myśli inne fragmenty tego artykułu, które dotyczą produkcji mikroskopijnych czarnych dziur. W tych fragmentach Andrzej Szozda nie powołuje się na nikogo.

Opieram się na tym programie, ale to o ile dobrze pamiętam streszczenie budowy świata w oczach Hawkinga.


Szypow też twierdzi ,że próżnia nie jest idealnie niczym.


W tym programie raczej ani trochę.


Nie każdy filozof wierzy w Boga ,a nie każdy naukowiec to ateista
Ciekawi mnie pewne kolejne stwierdzenie Hawkinka który twierdzi ,że (przynajmniej tak to zostało przetłumaczone) Bóg nie mógł istnieć bo przed wielkim wybuchem, nie mógł istnieć czas w którym Bóg mógł stworzyć świat. Załóżmy ,że Boga nie ma ,ale świat jakoś powstał , przed powstaniem czasu ( logicznie:skoro nie było materii nie było i czasu).Czy ktoś rozumie to twierdzenie Hawkinga? Gdzie tu jakaś przeszkoda dla istnienia Boga? Bo w takiego Boga wierzą chrześcijanie- który nie jest zależny od materii ,ale materia od niego..Gdzie zależność między brakiem materii ( i czasu) a brakiem Boga?...i nie mówię tu o dowodzie na istnienie Boga ,lecz na jego nie-istnienie.


Kłamstwo zrodziło Racjionalizm? Nie mogę się zgodzić, chyba pomyliłeś racjonalizm z sensualizmem. Jeśli istnieje Bóg -jak to wierzymy- to część racjonalistów którzy są ateistami się pomyliło ,ale nie każdy Racjonalista to ateista.Racjonalizm zakłada ,że świata nie da się poznać tylko zmysłami ,ale trzeba go poznawać umysłem(mniejsza oto czy jest w nim dusza czy nie) , trzeba umieć analizować.Sensualizm zakłada poznanie świata przez zmysły. Człowiek który mówi ,że jest ateistą bo nie widział Boga , to sensualista ale nie koniecznie już racjonalista.Jak nazwać człowieka który -słusznie lub nie- na podstawie tego co wie dochodzi do wniosku ,że wierzy w Boga?ODP : to też racjonalista. Nie mam bezpośrednio wymiernych dowodów na istnienie Boga ,ale przecież nie mam też takich właśnie dowodów na jego nie istnienie. Obydwie strony posługują się umysłem w dojściu do swoich wniosków przy braku bezpośrednio wymiernych dowodów ,a które wnioski są prawdziwe...przekonamy się...

Pitolenie. U Hellera też nie ma czasu, a jest dynamika...


Przypuszczam, że Hawking po prostu nie wierzy w duchy, w tym również w duchy święte, i skłonny byłby tylko dopuścić myśl o Bogu zbudowanym z jakiejś materii.

Cóż, jeśli tylko to stoi na przeszkodzie, aby uwierzył w Boga,
to niewiele tak naprawdę
http://www.gruss.pl/?page_id=117

Racjonalizm (z języka łacińskiego ratio - "rozum", rationalis - "rozumny, rozsądny"), termin filozoficzny przypisujący zasadniczą rolę w poznaniu rozumowi. Funkcjonuje w dwóch podstawowych znaczeniach:
1) przeciwstawiany empiryzmowi głosi, iż cała wiedza (lub jej najważniejsza część) nie pochodzi od zmysłów, lecz jej jedynym źródłem jest rozum. Zmysły nie informują nas o prawdziwej naturze rzeczywistości, skierowane są na jej stronę zjawiskową, na to, co przypadkowe i jednostkowe.
Nie dostarczają wiedzy pewnej (złudzenia zmysłowe), mogą jedynie stanowić źródło informacji przydatnych do działania w świecie. Tylko rozum dostarcza wiedzy pewnej i dotyczącej istoty rzeczywistości. Tak sądzili m.in.: Platon, Kartezjusz (Descartes), B. Spinoza, G.W. Leibniz, później pewną fromę racjonalizmu prezentowali I. Kant i F. Hegel.
2) przeciwstawiany irracjonalizmowi racjonalizm to pogląd głoszący, że nie ma żadnej innej wiedzy niż ta, którą człowiek może osiągnąć poprzez własny umysł, odrzucający takie jej źródła, jak: objawienie, doświadczenie mistyczne, intuicja. Nie wyklucza zaś poznania zmysłowego.
Tego rodzaju pogląd szczególnie dobitnie formułowali przedstawiciele francuskiego oświecenia ("wieku rozumu"), którzy postulowali rozwój poznania naukowego jako wiedzy niezależnej od dogmatów czy tradycji. Choć często krytykowali chrześcijaństwo i instytucje kościelne, nie odrzucali religii.
Wysuwali także postulaty stworzenia religii wywodzącej się z rozumu (którą wysoko cenił np. Wolter), nie odwołującej się do autorytetów i objawienia (deizm). Tak rozumiany racjonalizm oznacza postawę charakteryzującą się krytycyzmem, odrzucaniem przesądów, uprzedzeń, fanatyzmu.

Sensualizm (z łac. sensus – zmysł) to pogląd filozoficzny głoszący, że wszelka wiedza pochodzi od wrażeń zmysłowych (poznanie odbywa się poprzez przeprowadzanie logicznych doświadczeń) i jest tylko bardziej lub mniej złożonym kompleksem spostrzeżeń. W starożytności sensualizm głosili Arystoteles, sofiści, epikurejczycy, cynicy i stoicy. W czasach nowożytnych między innymi Étienne de Condillac, David Hume, Herbert Spencer. Echa sensualizmu, choć w mocno przetworzonej postaci są też obecnie w fenomenologii. Przedstawiciel tego kierunku w teorii poznania, angielski filozof John Locke (1632-1704) twierdził, iż "nie ma niczego w umyśle, co nie istniałoby w zmysłach".

Racjonalista jest egoistą i wierzy w umysł ludzki, swoje poznanie, zdobytą wiedzę. Jest początkiem, drogą ku ateizmowi. Śmierć ciała, nieuniknione do której człowiek przez całe się przygotowywuje, bardzo denerwuje i doprowadza do zawirowań umysłów racjonalistów.

W dobrym tonie jest zaznaczenie poprzez cudzysłów,
co w danym tekście jest cytatem, a co naszą własną wypowiedzią.

A - bo altruizm polega na tym, ze wierzy się w czary i cuda?

Wszyscy jesteśmy egoistami. Gdyby nie perspektywa zbawienia, tudzież nadzieja, że Jestem nakopie Asyryjczykom do czterech liter, nikt by sobie Nim głowy nie zawracał...

A swoją drogą to zabawne, jak się niektórzy wiją, żeby jakoś dokopać racjonalnej nauce. Wiary brakuje? Koool, czy Ty koniecznie musisz dowodzić, że nauka może i "czyni cuda", ale za cenę, za którą lepiej byloby żyć bez zdobyczy np. nowoczesnej medycyny?

Można się zamknąć we własnym egoistycznym wąskim świecie własnych spraw, jeśli się nie chce myśleć o zrozumieniu obowiązku społecznego miłości bliźniego. Co z tego, że mamy nowoczesną medycynę, skoro jest coraz trudniej dostępna, ograniczona dla ubogich, coraz droższa w utrzymaniu, różnie kojarzona.
Nie wszystko może pojąć rozum ludzki. Boimy się rzeczy nienaturalnych, wykraczających poza Racjonalizm i w ogóle ukrywamy takie sprawy, a wiemy, że występują. Racjonalizm nie pozwala na cuda, których nie można wytłumaczyć myślą czysto logicznie czy przez empiryczne poznanie. Nie ma dla Racjonalisty wytłumaczenia ludzkiego, więc to się nie stało. Dla mnie nauka tylko racjonalistyczna kręci się w kółko, nie prowadzi do rozwoju, gdyż by przekroczyć to co wiemy, potrzeba to "Coś jeszcze"
Od dziecka nurtowały mnie myśli "Dlaczego Ja to Ja?", "Dlaczego jestem jedyny?", "Dlaczego jestem i żyję tam gdzie żyję?", "Dlaczego moje ciało się rozwija, bez mojej ingerencji jako Ja?", "Dlaczego, nie dostałem żadnej szansy wyboru?", "Dlaczego całe życie przygotowywuję się do śmierci?", "Co po śmierci z moim JA?", "Dlaczego świat tak różnorodny, skąplikowany, trzyma się kupy, tyle wzajemnych oddziaływań musi być spełnionych i żyje, nie jest martwy, nie wymiera?", "Gdzie jest pierwsze źródło wody, od którego zaczęło się życie na ziemi?".
Dziś Dziękuję, za to moje życie. I wielm, że tylko Bóg udzieli tej odpowiedzi.

Racjonalista nie jest egoistą, bo racjonalizm tego wcale nie dotyczy
Można racjonalnie dojść do przekonania, że bycie altruistą jest racjonalne
Dużo ogólnikowego pitolenia, mało konkretów.

Mnie śmierć nie denerwuje i nie doprowadza do zawirowań. Racjonalnie można dojść do wniosku, że taka jest kolej rzeczy i nie można z tym nic zrobić, więc lepiej się nie denerwować i nie wirować sobie umysłu tym tematem


Można wyjść na szeroki świat wszystkich spraw i nie myśleć o zrozumieniu obowiązku społecznego miłości bliźniego (sic!)(czymkolwiek ten potworek jest).
Można np. racjonalnie dojść do wniosku, że pomaganie ludziom jest fajne, daje wszystkim korzyści i jest okej, można też dojść do wniosku, że bliźni mają problemy bo są za malo skupieni na własnych sprawach (gdyby każdy zadbał o siebie i zrobił sobie dobrze, wszyscy byśmy mieli dobrze). Koszty medycyny są uwarunkowane od systemu gospodarczo-politycznego i wiara w różne poglądy czy racjonalizm nie ma tu nic do rzeczy, tylko trzeba ten problem kierować do "wolnego rynku", tudzież pewnej wariacji, która obowiązuje na świecie.

Wszystko, wystarczy tylko trochę się skupić.

Nie boje się, mów za siebie.
Co do reszty, to jakiś bełkot nie wiem o czym mówisz.

A jest nauka nieracjonalistyczna? Co to jest wg. Ciebie "rozwój"? By przekroczyć to co wiemy zawsze potrzeba "coś jeszcze" nawet ci mogę powiedzieć w tajemnicy co. Mianowicie ja bym to nazwał
tym czego NIE wiemy.

Jakby Cię ciekawiły moje fajne odpowiedzi na twoje nurtujące myśli oto odpowiedzi w kolejności zadawania pytań:
1. Przypadek (że akurat tu w tym miejscu w tym czasie) + geny (część biologicznie uwarunkowanych rzeczy dot. twojego ciała i umysłu) + doświadczenia (kształtujące psychikę, osobowość i inne fajne rzeczy)
2. Nie rozumiem pytania. Ja też jestem jedyny w swoim rodzaju, a jednocześnie takich jak ja (podobnych do mnie) jest ok. 7 miliardów
3. Przypadek
4. Biologia, wystarczy zakres szkoły podstawowej
5. Wyboru czego?
6. Bo tak sobie postanowiłeś (ja np. do śmierci się nie przygotowuje), to twój wybór
7. Z Twoim czym? :O Ciało spalą, albo zjedzą je robaki, a gdy obumrze mózg w wyniku niedotlenienia (tak sie dzieje gdy serce ci przestaje bić i przestajesz oddychać) to coś co bym nazwał Twoim "Ja" czy Twoim umysłem zniknie :<.
Ale może uda się w (nie)dalekiej przyszłości skopiować Twoje "Ja" na cyfrowy uklad i Twoje "Ja" będzie mogło sobie egzystowac w biokomputerze (czym de facto Twoje ciało po części jest
8. Przypadek?
9. Nie wiem :< ale gdzieś tam jest Myślisz, że Twój Bóg Ci powie gdzie to źródło jest?

Myślisz, że Twój Bóg Ci powie gdzie to źródło jest?

Nasz Dobry Bóg