Za późno wcisnąłem "edytuj". Nie tyle przechwalasz się co wchodzisz czasem w dyskusje z ludźmi żyjącymi w trochę innej rzeczywistości - nie byłem i nie jestem otoczony takimi książkami jak, sądzę, Ty. Więc nie będę z Tobą rozmawiał w sposób jaki byś może chciał. Co nie znaczy, że rozmowa jest niemożliwa.

[...]
Mam tylko maturę, studia techniczne mi nie wyszły, za to na filozofii znam się, że ło. Ja prosty zecer jestem, składam sobie literki i to mi wychodzi, często z bardzo płytkim rozumieniem tego, o czym piszę. Dlatego tak się uczepiłem tych nieszczęsnych przyczłap - serio chciałbym się dowiedzieć, jaka jest naprawdę relacja między pojęciem i słowem, czy możliwe jest myślenie (i, co ważne, osiąganie wyników) pozajęzykowe, czystymi pojęciami, czy możliwe są pojęcia niewyrażalne językowo itd. itp. etc. wtf.

Jakby mi się udało reaktywować i zahaczyć na rok na kognitywistyce w Toruniu *), może przestałbym pisywać jak oczytany dyletant, którym w istocie jestem. Ot co. : P
____________
* Co ciekawe, mają tam osobny wykład z filozofii Berkeleya. Dlaczego akurat jego?

[quote="ErgoProxy"]

Jakby mi się udało reaktywować i zahaczyć na rok na kognitywistyce w Toruniu *), może przestałbym pisywać jak oczytany dyletant, którym w istocie jestem. Ot co. : P

U Ducha. Mądry facet.

Tak, rzeczywiście fascynujące (nawet dla biblijnego głupca) jak mówienie o czymś kształtuje myślenie o tym czymś. Może nawet samo to. To tak jak w fizyce: oglądanie cząstki wpływa na jej parametry.
Dlaczego w Biblii taką rolę przywiązuje się do imienia? Dlaczego "jam jest którym jest" ?

A znowu: pojęcia myślenie pozajęzykowe - jak to jest, że lepiej rozumiemy nawet swoje same myśli i poglądy gdy je wypowiemy słowami? A jeżeli ich nie wypowiemy - czy one są czy ich nie ma, i jak można to zbadać? A może to, co nazywamy podświadomością to jest jakieś pozajęzykowe myślenie, którego rezultaty zapisane są też pozajęzykowo. Dlaczego często - zwykle kobiety - wiedzą coś choć nie wiedzą dlaczego? Co to jest intuicja?

Dlaczego jedni wierzą i jest to dla nich oczywiste a dla innych całkowicie niezrozumiałe?
Dlaczego, mimo szczerych chęci, nie udaje się tego zrozumiale opisać słowami?
Jakim językiem czasem udaje się to przekazać?

wiele razy spotykałem się z życzliwością i pomocą osób niewierzących. moralność na pewno ma swoje podłoże w wierze ale też kulturze. duży wpływ ma też otoczenie w jakim żyjemy i podatność na jego wpływy.

Chyba najistotniejszym jest wychowanie jednostki. Bedziesz dzieciakowi wpajal od malego "Mein Kampf" na pioniera Floty Czarnomorskiej raczej nie wyrosnie.
Dlatego nalezy walczyc ze wszelkimi dzialaniami starajacymi sie uposledzic mlodziez "jedynie sluszna" nauka. Uczyc o wszystkim, niech wybiera.

Całkowicie się z Tobą zgadzam, twierdzę, że wielowiekowe dziedzictwo kultury chrześcijańskiej w Europie jest przyczyną moralnych zachowań, także u osób formalnie odżegnujących się od związków z tym wyznaniem.

Jasne. U zwierząt też, nie?

Ale tylko domowych.

Twoje słowa zabolały, przeszyły serce i umysł pozostawiając jedynie strach i smutek. Ja, ateista zbrukałem samego siebie własną ignorancją. Powinienem przewidzieć prawdziwe źródło moralności, życia zgodnego z systemem etycznym, który jak błędnie myślałem był moim własnym.
Z chwilą obecną obiecuję wyparcie chrześcijańskich zachowań i powrót do tego co pierwotne. Stanę się barbarzyńcą, Pitagorasem naszych czasów, człowiekiem który nie kłamiąc powiedzieć może "I AM AN ATHEIST"

Jano, zamiast trollować, odnieś się do meritum wątku.

Odniosłem się już wiele razy.
Ale dobrze, że wątek odżył bo mogę zadać kilka prostych pytań, których jeszcze nie zadałem:
1) Co to jest moralność? Jakie są jej zasady?
2) Czy istnieje tylko jedna moralność?
3) Skąd się ta moralność bierze (jeżeli nie z wiary, Boga czy bogów)
Pytania być może naiwne jednak wypadałoby na nie odpowiedzieć zanim zacznie się dyskusję o zwierzętach.

Moralność to pewien zbiór norm - zasad postępowania. Istnieje wiele takich zbiorów, aczkolwiek większość z nich ma pewną część wspólną. Skąd się bierze? No właśnie tym wątkiem pokazuję, że nie z wiary, no chyba że przyjąć, że zwierzęta wykazujące elementarne zachowania moralne są wierzące w jakiegoś boga. A że jest to więcej niż wątpliwe, to znacznie rozsądniejszym wydaje się przyjąć, iż moralność wyrosła na drodze ewolucji, jako zachowanie ułatwiające przetrwanie.

- Wiara chrześcijańska określa Boga jako stworzyciela wszystkich rzeczy. Także - zwierząt.

- Już św. Paweł odpowiedział na kwestię o źródło moralności u pogan. Jego odpowiedź bez problemu można rozszerzyć na inne istoty żywe.

- Stawianie Boga w opozycji do ewolucji to fałszywa dychotomia, typowa dla krajów anglosaskich. Tam linią podziału jest granica kreacjonizmu i ateizmu. KRK jest "ponad to", więc gdzie jest problem do dyskusji?

Jeśli założyć, że Jahwe jest stworzycielem wszystkiego, to w ogóle nie ma żadnych problemów, bo na każde pytanie można odpowiedzieć: bo tak chciał Jahwe. Inni w miejsce Jahwe wstawią sobie własne Mzimu. I też będą zadowoleni. Sęk w tym, że nie każdemu taka odpowiedź wystarcza.