Jak na razie- nie zajmowalem się Bogiem, lecz samym istnieniem lub nieistnieniem dostrojenia.

Przypowieść mówi przecież o dobru symbolizowanym prze "syna czlowieczego" oraz o złu symbolizowanym przez szatana, tudzież o rozliczeniu, które nastąpi na koniec świata. Nie ma nic o stworzeniu, co jest tym bardziej oczywiste, ze "syn czlowieczy" pojawił się w swiecie juz istniejącym.
Trudno by było odnieść przypowieść do przyrody, wyraźnie odnosi sie do w/w kwestii moralnych.

Skoro Bóg jest dawcą istnienia, to najpierw musiał być Bóg, i dopiero wtedy zaczął stwarzać świat, jak niby inaczej? stworzył świat który istniał od zawsze?

Skoro Bóg istnieje zawsze, to nie można mówić, że "najpierw musiał być Bóg i dopiero wtedy zaczął stwarzać"
To zakłada zaistnienie Boga w czasie i Jego wcześniejsze nieistnienie.
Więc skoro Bóg istnieje zawsze, to i stwarzanie mogło istnieć zawsze.

Z tego co sie orientuje to katolicki Bóg stworzył świat, natomiast wcześniej nie było ani materii, ani czasu, nic nie było.

Jeśli jest tutaj, na wyciągnięcie ręki to dlaczego by nie miało go być gdzieś, tym bardziej, że owo gdzieś jest niewyobrażalne, zarówno pod względem wielkości jak i formy?
Przyznam, że to dziwny zarzut ze strony kogoś kto dopuszczając istnienie wiecznego i dynamicznego Wszechświata nie przyjmuje jednocześnie, że w takim Wszechświecie powinno wydarzyć się wszystko co się tylko wydarzyć może. Co więcej: że wyklucza iż tenże Wszechświat może być sceną/poletkiem dla załatwienia jakiejś konkretnej sprawy Tworowi istniejącemu i funkcjonującemu na nieporównywalnie większym poziomie.

W Edenie byliśmy najbliżej wszelkich dóbr. Zarówno intelektualnych jak i egzystencjalnych. Ponieważ jednak zapragnęliśmy poznać czym jest zło to usunięci z Edenu wkroczyliśmy do... ciemnego świata wszelkich niedogodności pod tym względem. Poddani wpływowi demonów tworzyliśmy też światopoglądy odzwierciedlające owo kondominium. Bóg jednak, w świetle swego tajemnego planu, zsyłając nam posłańców edukuje nas i wyedukuje do poziomu, w którym – jak to w podobny sposób określałem – okno czy drzwi do niebios otworzymy sobie od naszej strony. Po prostu 'przez skórę' się czuje, że jesteśmy w przededniu odkryć, które znacznie nas do tego zbliżą. Tyle umożliwia nam doktryna chrześcijańska i występujący w jej obrębie naukowo technologiczny potencjał. A to przecież nie koniec gdyż ma nastąpić 1000-letni okres zgody i współpracy w jednej owczarni i pod jednym pasterzem. Okres który odkryje nowe wymiary, nową rzeczywistość do której, wierzę, że nas przetransformuje.

Biblia Tysiąclecia, fragment Apokalipsy (4:11) tłumaczy w następujący sposób:
Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.

Istniało i zostało stworzone. Co? Wszystko.
Pytanie: jak i gdzie wszystko mogło istnieć zanim zostało stworzone – jako obraz bożej pełni bo przecież w stworzeniu Bóg się nam cały objawił.
Odpowiedź: w postaci idei/definicji w wiecznym Bogu. W Jego Pełni i, czy też „następnie”, w Jego Synu przez którego, dla którego, i w którym wszystko ma swój początek.

Hmmm, nie mamy żadnych podstaw do tego aby sądzić, że coś, na przykład ilość Wszechświatów jest nieskończona. Wszystko co obserwujemy istnieje dzięki obecności w jakimś systemie/zbiorze, który je formuje i pozwala funkcjonować. Systemie, który zawsze jest elementem większego systemu tak, że możemy wnioskować iż kolejne, ilościowe redukcje sprowadzają wszystko do jednego ostatecznego systemu zapewniającego wszelkie warunki istnienia od szczytu aż po same podstawy owego... Absolutu.

Jak można wierzyć w coś poznawalnego naukowo?

Jak można wierzyć w czarne dziury? Albo w E=mc2?

Gdzie kto jest? bo nie rozumiem o czym ty mówisz.

Fakt, że świat został stworzony w czasie nie świadczy o tym, że nie było innej możliwości (trzeba poprawnie rozumieć napisany tekst).
Obecny świat, choć raz stworzony, jest, jak mówi teologia, nadal podtrzymywany w istnieniu, czyli jakby stale stwarzany. Ten stan stwarzania wieczny Bóg mógł kontynuować od nieskończoności.
Jeżeli przestrzeń jest nieskończona, to i odległości między światami/"wszechświatami" mogą być olbrzymie, a oddziaływanie jednego na drugie - prawie zerowe. Albo po prostu zerowe.
Nie jest wykluczone, że światy stanowią zamknięty system. Na skutek czego i możliwość poznania czegoś poza tym światem może być zerowa.

Poza tym światy mogą się różnić istotą rzeczy. Mogą się znajdować w zupełnie różnych kategoriach bytu, które są niedostępne dla naszej wyobraźni, tak jak może istnieć (co jest faktem) świat chwalebny, zwany niebem, w tym samym "miejscu" (jeśli ta kategoria jest poprawna), co nasz świat materialny.
Nieba nie należy sobie wyobrażać jako "coś gdzieś tam na górze". Bowiem ono istnieje w innej kategorii bytowania.
A takich kategorii mogą być miliony - co my o tym wiemy?

Mam rozumieć że obok naszego wszechświata, znajduje sie Biblijne Niebo?

To juz są manowce myslenia życzeniowego. Zdaje sie, ze zgodnie z definicją stworzenie następuje w jakims momencie; wczesniej czegoś nie było i zostaje stworzone. Nawet jesli nie następuje w okamgnieniu i jest rozciągnięte w czasie, to zawsze musi mieć początek. Może nie mieć końca, jeśli budowniczy jest kiepski, ale początek miec musi. Z reguły jednak ma i początek i koniec (i tak tez opisano w Genesis).

Nie "obok" , bo to by sugerowało, że te dwa światy nie mogą co do miejsca nachodzić na siebie lub przenikać się, że są jednakowo rzeczywistością tylko materialną.

Korzystasz tylko z jednego biblijnego pojęcia stworzenia. A jest tam jeszcze inne pojęcie "stwarzania" - jako procesu ciągłego podtrzymywania w istnieniu, czyli ciągłego przekazywania istnienia.

Wymieniony (w przypowieści) z dużej litery Syn Człowieczy to Ten o którym Pismo mówi:

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. Jana 1:1-3
bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. Kolosan 1:16

Jak więc możesz mówić, że Syn Człowieczy przyszedł do stworzenia jeśli wszelkie stworzenie dla Niego, przez Niego i w Nim zostało stworzone. Owszem, przyszedł aby je zbawić do czego był przeznaczony już przed stworzeniem świata...
I to właśnie jest jednym z punktów orientacyjnych dla tej przypowieści „Syn Człowieczy przeznaczony na Odkupiciela grzesznego stworzenia. Poprzez męczeńską śmierć i zmartwychwstanie przeznaczony na zwycięzcę śmierci, piekła i szatana w przestrzeniach/światach (materia i ciało) w których śmierć aktywowała swoje działanie i w których została pokonana.”
Zatem już przed stworzeniem świata było wiadomo (dziwnym by raczej było gdyby wszechwiedzący Bóg tego nie wiedział) czym jest zło i jakie będą skutki jego działania. To zresztą ma swe odzwierciedlenie w stworzonych przed człowiekiem zastępach niebieskich, w których zbuntowany anioł był – co do swej natury – rozpoznany od momentu stworzenia.

Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła.
[...]Od początku był on* zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Podsumowując: przypowieść oprócz swej standardowej wymowy o tym czym jest zło i czym dobro, komentuje jeszcze (co jest zasadniczym – uważam – przesłaniem tej przypowieści) jak każda z opcji będzie realizowana/wypełniana, co, w świetle dzisiejszej wiedzy, najbardziej wpisuje się w... Teorię Ewolucji.

Świat..., Koniec świata..., wzrastanie..., dojrzewanie w nim każdej z opcji – czyż to wszystko nie odbywa się w wymiarze materii i ciała?
--------------------
*diabeł